Maaimachine- en andere problemen!

---- Zondag, 31 augustus 2008

Vrijdagavond gingen mijn zwager René en ik richting het gebruikelijke Formule-1-hotelletje in Roncq, bij Lille. Eerst nog even langs de Makro om een condensdroger te kopen....dat ontbrak nog in 'la vieille ferme'. De volgende ochtend in dichte mist richting 'la vieille ferme'. We hebben eerst nog een kijkje genomen bij de Brico Depot in de buurt van Béthune. We hadden met de huurders die die dag zouden vertrekken afgesproken daar om ongeveer 10 uur te zijn. Om ongeveer halftien zagen we ze met hun fietsen achterop de auto in tegengestelde richting rijden....richting huis. In 'la vieille ferme' aangekomen vonden we een briefje dat ze eerder klaar waren dan gepland en dus vertrokken waren. De koffie stond al klaar....we hoefden alleen nog maar de knop in te drukken. Een verrassing!

We hebben eerst 'het washok' dat half september omgetoverd wordt tot was- èn doucheruimte leeggeruimd. Alle tuin- en ligstoelen ergens anders gezet maar waar moesten we nu alle speelgoed, zoals skippybal, badmintonrackets enz. laten? In de grote kast in de hal ging niet want daar zaten èn geen planken in èn er stond al het nodige (weinig gebruikte) spul. Dus die ook leeggehaald met het idee er na het maaien planken in te maken.
's Middags ging René met de zitmaaier aan de gang en ik met de handmaaier. Onder het maanden terug door mij gemaakte afdak (ja, dat lekt nog steeds!) stond ook nog een houten onderstel van een of andere paardenkar. Op z'n kant en zonder wielen..... Dat ding had geen enkele functie meer en was ook té aftands om nog enige dienst te doen, behalve om te fikken. Dus eerst met de nodige moeite in 3 grote stukken gezaagd en naar de kampvuurplaats gebracht en natuurlijk ook daadwerkelijk in de fik gestoken. Bij het weghalen van de paardenkar kwamen naast een skeletje van een of ander knaagdier ook wat andere ongewenste verrassingen boven water. De onderkant van de muur was op meerdere plekken ingestort. Dat zou dus inmetselen worden. En niet met gewone stenen....nee....met de keien die normaal gesproken uit de grond komen. Ze lagen er gelukkig nog wel bij. Het is een steensoort die geen vocht opneemt dus dat maakte het inmetselen wel lastig, maar uiteindelijk is het toch vrij aardig gelukt.

Daarna moesten we natuurlijk even uitrusten onder het genot van wat biertjes, een stokbrood en Franse kaasjes. Toch waren we daarna nog in staat planken in de kast te maken, een hele verbetering. Na het eten (pas om 21u) nog even voor de TV gehangen waarna we vlak na elkaar instortten.

Zondagmorgen liep ik rond de auto en viel me op dat het raam aan de passagierskant nog open stond. Niet zo'n probleem, maar als het was gaan regenen....! Toen ik het dicht wilde doen, hoorde ik wèl het motortje ratelen, maar het raam verscheen mooi niet! Wat was dat nou weer? Wij kijken en jawel hoor....tussen de rubbers door zagen we het raam wel zitten, maar omhoog komen deed-ie niet!

Nu ben ik aangesloten bij de dealer-service, dus die gebeld omdat we die dag naar huis moesten. Maar ja....ze kunnen dan wel een lokale sleepservice sturen maar wat heb ik daaraan? Alleen maar last, dus zou ik zelf wel eerst het een en ander proberen. Afplakken met plastic vond ik geen optie. Ruim 400 km over de snelweg, zou het waarschijnlijk toch niet goed blijven zitten en het zou minder zicht geven en een hoop lawaai (klapperen) maken. Toen op 2 plekken met een roerhoutje voor verf Ducttape tussen de rubbers door naar beneden tegen het raam geduwd en voorzichtig het raam omhooggehaald. Dat werkte, dus het raam helemaal met Ducttape rondom vastgezet. Dat zou wel blijven zitten!

Omdat het gras nogal lang was zou het eigenlijk nog een keer gemaaid moeten worden. René stapte dus weer op de maaier, startte hem en toen-ie het maaidek inschakelde....enorm kabaal!  Wat nou weer? Wij de maaier op z'n achterkant gezet zodat we een kijkje konden nemen. De beide messen bleken tegen elkaar aan te slaan. Hoe was dat nou weer mogelijk? Volgens mij moet namelijk het ene mes haaks op het andere staan, zodat ze elkaar niet raken tijdens het draaien. Probleem dus..... Nu had ik al het idee dat de maaier al niet 'lekker meer liep' na de vorige reparatie van zo'n 6 weken geleden. Het zag er dus uit dat er niet meer gemaaid kon worden èn dat ik nog eens een stevig gesprek met de reparateur moest gaan voeren. Lekker....in het Frans....een goeie oefening!

Na die tegenslagen maar richting Nederland gegaan.....het raam heeft het gelukkig gehouden.

La nouvelle salle de bains et le pommier mort

---- Maandag, 18 augustus 2008

De nieuwe badkamer en de dode appelboom....? Wat zal dat met elkaar te maken hebben? Gewoon helemaal niets! Behalve dat het zich allemaal afspeelt in/bij 'la vieille ferme'.

Van het voorjaar stond de ooit omgevallen en nu gestutte appelboom er, net als andere jaren, fris en fruitig bij. Niet zo heel veel bloesem als we gewend waren, maar dat kwam door de late nachtvorst die de hele regio geteisterd heeft. De fruitoogst zal in de hele omgeving wel matig zijn. Bij 'la vieille ferme' is in elk geval weinig fruit te zien. Het 'frisse en fruitige' van de pommier (=appelboom) kunnen we wel vergeten! Opeens begonnen de blaadjes ervan te verschrompelen om er enkele weken later af te vallen. Vera heeft nog wel het idee dat we 'm nog een jaar de kans moeten geven, maar ik zie het somber in. Nu de schors er ook begint af te vallen, zal het wel 'zagen in kachelklare blokken' worden in het najaar.... Jammer!

Dan de nieuwe badkamer! De wasruimte (die we altijd oneerbiedig washok noemden) achter het huis, wordt voornamelijk gebruikt voor opslag van tuinstoelen/ligbedden enz. Omdat er 'slechts' één badkamer in het huis is, is dat af en toe een beetje aan de magere kant, zeker als we met meerdere mensen zijn. We hebben dus besloten dat het washok een ècht washok, in de ruimere betekenis van het woord dus, moet worden.

Ik heb helaas te weinig tijd (verlof!) om de klus zelf te klaren. John, onze Engelse vriend, die enkele huizen verderop, zo'n 2 jaar terug samen met zijn vrouw en dochtertje, 'het roer om' heeft gegooid, gaat het doen. Het dak gaat eraf! Letterlijk en figuurlijk. Letterlijk omdat het dak dan wind- en waterdicht en natuurlijk geïsoleerd wordt en figuurlijk omdat het evengoed, ondanks dat het een kleine ruimte is, een behoorlijke klus is. Het toilet moet ruim 1 meter verplaatst worden, want daar moet nou nèt de douchecabine komen! De vloer moet dus opengehakt worden, er moeten leidingen gelegd èn verlegd worden, er wordt gestucd, er komt een nieuwe tegelvloer, het plafond wordt verhoogd, enz.

De meeste spullen zijn al gekocht en staan in een van de stallen te wachten op wat er komen gaat. Nog wat 'kleine' dingetjes kopen, maar dat komt wel. Op 15 september beginnen John en ik er aan.

Betsy!

---- Zaterdag, 19 juli 2008

Onze dochter, haar man en Gwen (ons kleinkind) vertoeven de komende 2 weken in 'la vieille ferme'. Wij zijn er de eerste paar dagen ook, want we gaan een dagje op Gwen passen als paps en mams zich in Disney World Parijs losrukken van de ouderlijke verantwoordelijkheden.

In de namiddag aangekomen (het was niet echt druk op de weg dus we hadden mazzel). Wel vaker gestopt dan normaal want Gwen 'bepaalde' wanneer we moesten stoppen.

Ik ben begonnen met het schilderen van 2 luiken....(komt dat nou nooit af?) en later dacht ik nog even te gaan maaien, althans een begin te maken. De band (zie vorige week) was nog hard, dus dat moest gaan lukken. Een paar baantjes op en neer en toen begon het gesodemieter weer (ik heb er geen ander woord meer voor). Een van de 2 messen was afgebroken, dus maaien schoot niet op. En natuurlijk op zondag! Dus maar een begin gemaakt met de handmaaier. Mijn humeur werd er natuurlijk door die steeds terugkerende vervelende tractorperikelen niet beter op.

---- Zondag, 20 juli 2008

Ik had deze keer weer zo'n 70 stoeptegels meegenomen om de kampvuurplaats te vergroten. Om nou al die stenen, plus die enorme stapel die al in een van de stallen stond met een kruiwagen dat hele eind te zeulen...? Nou nee! Daar hadden we tenslotte Betsy (weet u nog? Die blauwe tractor) voor gekocht. Maar ja of die na maanden van stilstaan zomaar weer even aan de praat te krijgen was.....we zouden zien.

Dus....eerst even wat diesel erbij en toen erin gekropen met een gevoel van....oh God, sta me bij! Even voorgloeien en toen dat moment van de sleutel omdraaien.....een pruttel....en stil. Nog maar een keer omdraaien en pruttel de pruttel, vroem, vroem. Ze deed het.... Dat eerste prutteltje was misschien om aan te geven dat ze zich wat verwaarloosd voelde. Al die maanden zonder enige aandacht! (Waar ken ik dat toch van?). Daarna deed ze weer alles wat ik wilde. De grondbak zat er snel achter en ze zoefde lekker over het terrein...met mij hobbelend boven op haar.

Morgen heb ik haar weer nodig, ze staat nu trots en parmantig achter het terras op het gras te wachten op wat er morgen komen gaat.....

---- Maandag, 21 juli 2008

Eerst maar even naar de vuilstort geweest om de puinrestanten (auto vol!) weg te werken. Daarna doorgereden naar de maaimachine-reparateur, die intussen toch wel blij moet zijn als-ie me ziet aankomen. Maar goed....hij was gelukkig open, want voor hetzelfde geld heeft-ie ook vakantie! Druk was het niet dus hij kon vanmiddag de maaier nog wel even ophalen. Hij vermoedde al wat het probleem was. Dan kon-ie 'm misschien nog vanavond terugbrengen! U vraagt zich natuurlijk al af wat hiermee mis zou gaan, maar nee.... hij haalde 'm op en bracht 'm 's avonds weer gerepareerd terug. De rekening viel natuurlijk weer tegen, maar goed.

Ik heb met Betsy nog heel wat keertjes heen en weer gereden van en naar de kampvuurplaats. Dat ziet er ook weer goed uit, toch?

Alle as eruit geschept en in het bos gekieperd! Zal vast wel ergens goed voor zijn, denk ik. Betsy staat in ieder geval weer op haar plek onder het afdak.
Het buurmannetje zag me rijden met Betsy en kwam (natuurlijk) achter me aan. Hij vond dat ik te snel reed! Nou ja...dat ding gaat maar 16 km per uur!. Ik had Betsy in de hoge giering staan, maar de buurman is van mening dat je op dit terrein beter iets rustiger aan kunt doen....dus voortaan in de lage giering.

Ik ben begonnen met het snoeien van de haag tussen de 1ste en 2de tuin. Vera is bezig geweest de border te fatsoeneren.

Ben en Marieke zijn met Gwen een dagje naar Arras geweest. Toen ze terug kwamen even wat gedronken en daarna gebarbecued. Het werd 's avonds wat frisser dus de vuurkorf erbij. Zo hebben we tot heel laat nog lekker buiten gezeten.

---- Dinsdag, 22 juli 2008

Het is oppasdag! Marieke en Ben zijn vanmorgen vroeg richting Disney World vertrokken. Hebben er ongeveer 4,5 uur over gedaan! Keertje verkeerd gereden. Gwen gedraagt zich voorbeeldig, eet goed en speelt lekker op het kleed onder de parasol. Doet daar ook geregeld een tukje.

Ik heb de haag afgemaakt en ben nu een kuil aan het graven voor de wipkip (zo noemen we het ding, maar het is meer een tractor of zo, zie foto). Dat is nogal een klus in deze hitte. Dus dat ging aanvankelijk beetje bij beetje. Omdat we morgen alweer naar huis gaan en ik intussen met zoveel dingen tegelijk bezig was, dacht ik opeens: 'nou moet er maar eens wat afgemaakt worden'. Die wipkip, dat eigenlijk een tractor of zo is, moest die grond maar in, ondanks de hitte. Gebeuld heb ik, maar hij zit er in.

Zomaar wat perikelen!

---- Vrijdag, 11 juli 2008

Twee weken terug was ik in Mouriez om nieuwe gasten te ontvangen. De vertrekkende gasten hadden eigenlijk 2 weken schitterend weer gehad, behalve de dag voor hun (aanvankelijke) vertrek. Juist de regen die dag en het feit dat ze nog veel te doen hadden maakten dat ze een dag eerder wilden vertrekken. Nou....dat was geen punt. Ik dus doorgereden, maar het was druk op de weg dus ik kwam 's avonds aan. De weersverwachting voor de volgende ochtend was goed, dus ik zou dan 'rustig' kunnen maaien. Maar....zoals ik al in  eerdere berichten heb aangegeven is de weersvoorspelling vaak knudde. Nu dus ook. Het regende 's morgens, dus het maaien kon ik nog wel even vergeten. Zo rond het middaguur werd het wat beter en toen om 13.30u het zonnetje een beetje z'n best begon te doen kon ik gaan maaien. Eerst met de handmaaier het hellinkje en het voorerf. Nog even een kop koffie en dan kon ik aan het grotere werk beginnen. Ik tankte de maaier vol, ging er enthousiast op zitten, maar wel schever dan normaal?!? Ik keek dus angstvallig naar rechtsachter naar beneden en ja hoor.....een lekke band. De lucht liep er net zo snel uit als ik er in pompte, dus dat was ècht een probleem. Denk dan niet dat je 'm op zaterdagmiddag kunt laten plakken....Nee. De enige tent in de omgeving die dat soort bandjes plakt is op zaterdag alleen 's morgens open. Dus ploeteren met de handmaaier. Ik kwam niet verder dan het kippenhok. De rest moest bij de volgende wisseling maar....en dat is morgen. De band moet dan natuurlijk eerst nog geplakt worden, maar het weerbericht geeft aan dat het morgen regent. Als ze het nu ook mis hebben....dan zit ik goed. We zullen zien.

---- Zaterdag, 12 juli 2008

Vanmorgen in alle vroegte uit het Formule-1 hotel vertrokken, om maar op tijd bij de bandenspecialist te zijn. In mijn beleving ging die om 9u open. Ik kwam er om 8.45u aan, maar moest tot halftien wachten omdat de zaak al om 8u open ging en er blijkbaar meer vroege vogels waren met soortgelijke problemen.
De binnenband bleek al aardig op weg te zijn een zeef te worden. Na het oppompen waren er al 3 luchtspuwende gaatjes zo met het blote oog te ontdekken. Dat betekende dus een nieuwe binnenband. De mompelende man kon echter in de buitenband niets vinden en wist het te verklaren....er was tenslotte ook een hele verkeerde binnenband gemonteerd! Toen ik hem zo voorzichtig mogelijk uitlegde dat die binnenband afgelopen najaar, gelijk met de nieuwe buitenband door hetzelfde bedrijf was gemonteerd, kreeg ik prompt een Franse woordenwaterval over me heen. Het klonk niet onvriendelijk of zo, maar de paar woorden die ik er uit opving was dat hij het zich niet kon voorstellen. Natuurlijk had ik de rekening niet bij me, dus ik heb het gewoon geaccepteerd en een nieuwe binnenband betaald.

De vertrekkende gasten stonden al klaar om te gaan. Het gras was (nog) nat want de laatste week had het toch geregeld stevig geregend. Het deel dat ik de vorige keer dus niet kon maaien zag er angstvallig hoog uit. Er zat ook ruim 4 weken tussen de maaibeurten!
In ieder geval eerst de huiselijke klusjes maar even gedaan, wat dingen opgeruimd en zo langzamerhand begon het zonnetje er bij te komen. Die weersvoorspellers toch! Ik kon dus toch gaan maaien..... Dat was natuurlijk een hele klus want met dat lange gras leverde één keer op en neer gaan al een volle opvangbak op en dat moest eerst weer worden afgevoerd.

De nieuwe gasten arriveerden rond het afgesproken tijdstip. Na de koffie en rondleiding gingen zij nog boodschappen doen en ik zou nog even doormaaien. Dennis van 5 jaar werd razend enthousiast....hij wilde helpen met maaien, maar moest begrijpelijkerwijs met z'n ouders mee. Ik heb nog even gewacht met het wegzetten van de maaier, zodat ik samen met Dennis nog even een rondje kon maken. Dat bleek een succes! Dennis op m'n schoot en hij mocht gas geven. We spoten weg....z'n vader er rennend achter aan om foto's te maken.

En toen weer naar huis.....

Een huis vol vrouwen....en andere perikelen

---- Woensdag, 28 mei 2008

Vera had haar kunstvriendinnen uitgenodigd voor een paar dagen schilderen in Frankrijk. Denk nu niet dat het huis dan een opknapschilderbeurt kijgt...nee...het gaat om kunst. De dames zouden met elkaar rijden dus ik kon in mijn eentje eerder vertrekken. Het weer was allemaal prima en hoewel duidelijk te zien was dat het eerder behoorlijk geregend had, was het gras droog. De dames: Vera, Olga, Hanna, Johanna en Inge kwamen in de loop van de middag aan. Na het gebruikelijke rondje over het terrein, het evenzo gebruikelijke wijntje en daarna het eten, werd het voor mij toch echt tijd het gras nog even te maaien. De dames gingen een wandeling maken. Daarna hebben we nog tot dik na middernacht achter op het terras gezeten. Houtkorf lekker aan en dat maakte het goed vertoeven.

---- Donderdag, 29 mei 2008

Na het ontbijt gingen de dames boodschappen doen. Ik zou een begin gaan maken met het eerste nieuwe raam voor het atelier. Ik weet dat mijn zwager René denkt dat ik het afdak (zie vorige berichten) nog zou gaan fixen, in de hoop dat het lekken zou stoppen. Maar de weersverwachting was nou niet zodanig dat ik dat aandurfde. Misschien een keer samen :-) Ik heb eerst nog even 2 luiken gemaakt, althans gezaagd en in elkaar gezet. Ze moeten natuurlijk nog geschilderd worden. Toen begonnen met een kozijn te maken. Heel wat meet- en zaagwerk. Het heeft even geduurd....maar het eerste kozijn is af en het pastte net NIET! Dat wordt dus hakken en schaven, maar passen zal het! Het oude kozijn moest er natuurlijk eerst uit.... Zat behoorlijk vast dus moesten er een paar flinke meppen aan te pas komen. Toen kwam het los...met een paar stenen, dus dat wordt eerst weer inmetselen.... Toen het ging regenen moest ik de verdere werkzaamheden staken.

De dames waren met de auto van Inge naar de supermarkt gegaan. Toen ze terug kwamen zat er een briefje onder de ruitenwisser met: "Hoi Vera, tot zo! G & C". Iemand moet dus Vera hebben gezien en dat moeten wel Nederlanders zijn. We hebben werkelijk geen idee wie het kunnen zijn geweest. Wellicht komen ze inderdaad nog even aan.

Na de lunch werd het opeens rustig in huis. De meeste dames gingen even een boek lezen. Hoe ze dat met hun ogen dicht kunnen is me een raadsel!

Ik heb de stenen weer ingemetseld en ben begonnen met het raam dat in het kozijn moet. Toen het regenen stopte, werd het weer drukker in huis. De dames hadden blijkbaar 'het boek uit'. In no time werd de hal tot atelier omgebouwd en ging Hanna een workshop geven....voor de andere dames. 2 tuintafels werden (in de hal dus) tegen elkaar aangezet en een lap papier van bijna 4 meter bij 1,5 werd uitgerold. Hanna had een foto in stukken geknipt en had aan elk een stukje daarvan gegeven. Grote potten verf op een derde tafel en naschilderen maar. Zonder kwasten! Dus met de vingers en handen. Letterlijk dus een smeerboel. Het resultaat mag er zijn, toch? Op de foto van links naar rechts: Hanna, Inge, Olga, Johanna en Vera.

---- Vrijdag, 30 mei 2008, het rijk alleen....

 De dames hadden besloten le Tréport, St. Valery-sur-Somme en nog een plaatsje te gaan bezoeken. Ik wilde niet mee, want er moest nog zoveel gebeuren..... Het kozijn past nu. Hulde aan de man die de electrische schaaf heeft uitgevonden! De nodige delen in de menie gezet en omdat dat moest drogen maar vast het kampvuur aangestoken. Dan kon ik tenminste weer wat onbruikbaar hout wegstoken.

Nog even naar de plaatselijke Gamma, die ze hier natuurlijk anders noemen....Mr. Bricolage. Het lijkt veel op de Gamma. Ze hebben nooit wat je nodig hebt en àls ze al wat hebben, dan hooguit 1 of 2 stuks. Inderdaad....ook met de scharnieren, die ik nog nodig had voor het raam. Van de maat die ik wilde hing er maar één. Wat heb je nu in hemelsnaam aan één scharnier?? Maar goed, ik heb een alternatief gevonden, daarvan zaten er 2 in 1 pakje. Gelukkig maar, want natuurlijk hing er ook maar 1 pakje. In ieder geval genoeg voor dat ene raam. En zo moet ik in totaal 7 kozijnen en ramen maken. Pfff.

Ik had de laatste tijd zoveel zakken met puin verzameld (voor mijn gevoel een halve schuur vol en ik kreeg ze spontaan, want wie wil er niet van af???) dat het me goed leek het over de oprit uit te storten. 15 kruiwagens vol! En je ziet er amper wat van terug....

De dames kwamen afgeladen met stenen terug....gevonden op het strand! Een aantal met een gaatje en Vera had zelfs een stukje ijzerdraad gevonden?!?. De stenen moeten dus aan het ijzerdraadje geregen worden. Supertrots ook waren Vera en Inge omdat ze een stuk betonijzer hadden gevonden....?!? Laten we het maar houden op het feit dat het kunstzinnige types zijn en ze het daarom allemaal éééénig, léuk en gewèèèèldig vinden. Dit klinkt misschien onaardig maar dat is niet zo bedoeld, het zijn hartstikke leuke meiden. Ik ben misschien meer het hooischuurdeurschildertype (leuk woord voor galgje!) en zij meer het kunstschildertype. Olga en Inge gaan morgenavond al naar huis. Vanavond weer uitgebreid en superlekker gegeten. Alles is mager...nu ik nog. De maaltijd tegen 23.00u afgesloten met een lekker likeurtje naar keuze en met een lekker Iers muziekje (Highlands II) nog even uitgebuikt in de zitkamer.

Nog even tot slot voor vandaag een plaatje dat ik niemand wil onthouden.....St. Valery-sur-Somme, sowieso al een pittoresk plaatsje aan de kust, maar eind mei schitterend vanwege al de bloeiende planten en bloemen.

Zaterdag, 31 mei 2008, een relaxte dag....

Olga en Inge zijn aan het eind van de middag vertrokken. Iedereen heeft vandaag nog geschilderd. Het was 'eerlijk' verdeeld....ik de luiken en het kozijn en raam en de dames 'kunst'. Het weer was wéér goed, het weerbericht dus blijkbaar niet. Als hier volgens meteo.fr regen en/of onweer wordt voorspeld, dan weet je bijna zeker dat het goed weer zal zijn ;-). Nog wat tuinwerk verricht, praatje met het klimbuurmannetje gehad, enz., enz., enz. Gewoon dus een heerlijk relaxte dag. We hebben lekker gebarbecued en hebben op de valreep pa en ma koolmees (nee, niet de familie pimpelmees van de vorige keer, want die waren al uitgevlogen...) nog gezien, die de koolmeeskoters leerden vliegen. Erg leuk.

Morgen maak ik nog even wat foto's van het kozijn en raam. Batterijen van de camera moeten (net als ik) even opgeladen worden.

Wie nog nieuwsgierig is naar G en C (die van het briefje onder de ruitenwisser....) zal net als wij in het ongewisse blijven. Niets meer gezien of gehoord. Het zal wel altijd een raadsel blijven.

'Mijn' kunstenaresjes hebben zich ook nog even op zaterdag uitgeleefd op een of ander schot dat we ooit eens ergens in de schuur hebben gevonden.

En de details....van links naar rechts door Hanna, Johanna, Olga, Inge en Vera.

---- Zondag, 1 juni 2008....het vertrek en 'van de bloemetjes en de bijtjes'.

Omstreeks 11u vertrokken Vera, Hanna en Johanna. Ik wilde nog even de helling maaien met de bosmaaier. Toen dat klaar was en ik mijn gebruikelijke check-rondje maakte en zo eens rond keek, zag ik weer veel van die kleine dingen die zo bijzonder zijn en die het vertrek iedere keer weer zo lastig maken. Een bosje vingerhoedskruid in een hoekje, de witte klimroos tegen de hooischuur en de zoemende bijen in de klaprozen. Als je dat allemaal tot je door laat dringen....

Het gevoel kan ik helaas niet overbrengen, de plaatjes wel....

En natuurlijk kan ik jullie ook niet het, intussen veelbesproken kozijn en raam, onthouden. Ik ben tevreden voor zo'n eerste venster, maar weet dat het niet perfect is. Als er iemand is die het beter kan laat die zich dan vooral melden. Hij/zij is van harte welkom ;-)

Een weekje Pinkstervakantie....nou ja vakantie????

---- Zaterdag, 10 mei 2008. Het vogelhuisje van Marco.

Toen we vanmiddag aankwamen waren de gasten al weg. Hoewel ik dacht dat het vanwege Pinksteren druk zou zijn op de weg viel het juist bijzonder mee. Als een gewone zaterdag en we hebben geen file gehad. Het weer was schitterend. Met een kop koffie even in de ligstoelen, maar ik had het na 10 minuten al gezien. Stil zitten is niets voor me, zeker niet als ik al het werk zie dat nog gedaan moet worden. Dus gras maaien en een begin maken met de sloop van het afdak. Eenmaal begonnen móet ik het wel afmaken. De weersverwachting tot donderdag is in elk geval goed, dus dat moet lukken.

De familie is groter geworden, hoewel dat van korte duur zal zijn. Pa en Ma Pimpelmees hebben hun nestje gevonden in een van de 3 vogelhuisjes, die onze jonge skivriend, Super-Marco uit Nieuw-Weerdinge, ons vorig jaar heeft geleverd. Pa en Ma vliegen af en aan om hun kroost van vogel-lekkernijen te voorzien. De opa van Marco maakt de vogelhuisjes. Staat in de schuur te zagen en te timmeren, Marco verkoopt ze, als een echte verkoper, gelijk per 3. Zal-ie wel van zijn pa hebben :-)
Liggend op het gras met de camera in de aanslag is het helaas niet gelukt pa of ma Pimpelmees tijdens aankomst of vertrek te fotograferen. Op het moment dat je hem/haar zag was hij/zij al weer òf in het vogelhuisje òf al weer weg om wurmen te zoeken voor het kroost. Maar ze zitten er ècht in!

---- Zondag, 11 mei 2008, Eerste Pinksterdag.

Nadat we vanmorgen eerst even rustig hebben ontbeten achter op het terras in het zonnetje, ging ik verder met het slopen van het afdak. In no time waren de golfplaten eraf. Toen het houtwerk. Eerst wilde ik alles netjes slopen, maar de roestige spijkers zaten soms zo vast dat de kettingzaag soelaas moest brengen. Dat ging veel beter en toen dat gedaan was moest een start worden gemaakt met het opbouwen.

De planning was éven wat kuiltjes graven om beton in te storten, maar dat was gemakkelijker bedacht dan gedaan. Nadat ik een hele tijd bezig was geweest met slechts één gat, werd het tijd iets anders te bedenken. Door alle keien in de grond was het nagenoeg onmogelijk te graven, zelf niet met een pikhouweel. Dus gewoon maar de paalankers de grond in rammen. Ook een hele klus maar dat is redelijk gelukt.

Na de lunch, natuurlijk op dezelfde plek en onder dezelfde omstandigheden als het ontbijt, ging ik weer verder. Het buurmannetje kwam ook nog even langs. Uiteraard het bekende weerpraatje en voor de rest ging het nergens over. Zat waarschijnlijk om een praatje verlegen. Maar dat-ie ons daarvoor uitkiest....??

Pa en Ma Pimpelmees vlogen weer af en aan om de koters te voeren. Wederom zaten wij als zombies klaar om op het juiste moment een kiek te schieten. En wachten wordt  inderdaad beloond. Na vele mislukte kieken is het gelukt. Het is niet makkelijk te zien, maar pa of ma zit toch ècht voor het 'raam'.

Verder de rest van de dag bezig geweest met het afdak. Tot het barbecuen dat we natuurlijk weer op de bekende plek deden.

---- Maandag, 12 mei 2008, Tweede Pinksterdag.

Eigenlijk zo'n beetje hetzelfde als gisteren. Schitterend weer, dus ook weer ontbijt, lunch en bbq achter op het terras.

Het afdak vordert gestaag, het is heel wat passen en meten maar ik ben tevreden over het resultaat tot nu toe. De dakpannen die al enkele jaren geduldig onder het vorige afdak stonden te wachten op hun nieuwe bestemming staan behoorlijk in de weg. Ik heb dus besloten gaandeweg de dakpannen te leggen. Dus eerst een aantal panlatten, dan de pannen erop en dan weer verder.
Als je de hele dag aan het klussen bent valt er op zich niet zo veel nieuws te vertellen.

Vera is gisteren de strijd met de boterbloemen aangegaan, vandaag weer. Morgen en overmorgen en de dagen erna waarschijnlijk ook. Maar ook daar zie je resultaat. Het is vermoeiend en dat is op de foto ook te zien. Na de bbq knock-out!


---- Dinsdag, 13 mei 2008, het afdak is klaar!

Na 528 dakpannen, 95 meter panlatten, een lading schroeven van verschillende lengtes, een bak spijkers, 90 meter 2/3-tjes, 1 gammele pols, een tiental stevige vloeken, 4 paalankers, 3 scheenbeenvelletjes, 1 zaag, 1 pijnlijke duim omdat ik er 2 keer op geslagen heb met een hamer, 3 lege olievaatjes, 2 liter beits, bij benadering 4 liter zweet, 2 kwasten, zo'n 80 kilo beton, ruim 3 dagen werk, een gare rug, zo'n 10 biertjes en een onbeschrijflijke hoeveelheid energie is het afdak afgekomen. Wat valt er nou nog meer te vertellen als je alleen maar aan het werk bent.....?

En eerlijk is eerlijk, na al dat werk was mijn zonnige karakter wel een beetje verdwenen.....:-)

---- Woensdag, 14 mei 2008. Een dagje 'dolce far niente'?

Toen ik vanmorgen, na een slechte nacht, rond 6 uur opstond had ik echt het idee een dagje rust te nemen. Zoals ze in goed Latijn tegen 'zalig niets doen' zeggen: 'Dolce far niente'. Nou mooi 'niente' dus. Ben gewoon de hele dag weer in touw geweest. Een afdak maken levert ook een hoop troep op, meer dan je denkt. Allereerst alle golfplaten maar eens afvoeren. Dus alles in de auto, nog een zootje ander grof puin erbij en een lading lege flessen :-) en richting déchetterie. Nou dat was mooi pech, want die was dicht. Openingstijden zijn veranderd. Dus weer rechtsomkeert. 's Middags maar opnieuw geprobeerd, toen met meer resultaat. Nou verder zo'n beetje de hele dag aan het ruimen geweest, overtollig hout richting kampvuur, gereedschap weer op z'n plek, enz.

Vera heeft nog wat meegebrachte planten een bestemming gegeven en de plantenbakken van geraniums voorzien. De violen kregen een andere, nog nuttige, bestemming.

Natuurlijk hebben we wel een beetje 'niente' gedaan. Het weer sloeg later in de middag ook om. Er was onweer beloofd. Zaten we lekker op het terras met een wijntje in afwachting van dat beloofde noodweer (om het nieuwe afdak te testen), maar alles wat er kwam, geen noodweer, geen onweer. Tenzij je die 27 spetters meerekent.

---- Donderdag, 15 mei 2008. Een tegenvaller!

Vannacht bleek het even geregend te hebben. Ik dus vanmorgen even kijken of het gemaakte afdak waterdicht was. Nee dus! De oude dakpannen zijn nou niet bepaald even recht, dus om het waterdicht te krijgen valt ook niet mee. Hier en daar dus wat geschoven en gedaan, maar omdat het intussen droog was geworden kon ik niet zien of het resultaat had. Het weer werd steeds beter en Vera wilde graag naar Berck om witte kalkstenen te zoeken. Enkele jaren terug zijn we daar ook geweest. Tussen de rotsblokken en keien die het zeewater enig tegenwicht moeten geven lagen genoeg van die witte stenen. Wij de auto geparkeerd, enkele kilometers gelopen en toen we op de plek aankwamen bleek dat er geen kalkstenen meer lagen. Alleen nog grote rotsbokken. Wij dus weer terug. Het ging stevig regenen, dus ik benieuwd naar het afdak. Nou ik moet eerlijk zeggen....het lijkt wel een douche. Ik kon schuiven en doen wat ik wilde. Schoof ik een dakpan even op, begon het prompt bij de volgende te lekken. Dit is dus geen succes....kan het er wel leuk uitzien, maar waterdicht is ook wel prettig. Ik vermoed dat ik de panlatten dichter bij elkaar had moeten leggen.
Gelet op de weersverwachting gaat dat deze week niet meer lukken, dus weer een klus erbij voor de volgende keer!

---- Vrijdag, 16 mei 2008. Een rustig dagje.

We hebben het vandaag rustig aan gedaan, gewoon wat kleine dingetjes en hier en daar wat opgeruimd, zoals de garage (ja alweer!). Vera heeft de strijd met de boterbloemen voortgezet, maar doet iedere dag maar een klein stukje om haar rug te sparen. Ik heb 's middags het gras nog (gedeeltelijk) kunnen maaien. Het was wel nat, maar het was redelijk te doen.
's Avonds lekker mosselen gegeten en relaxed achter de TV gezeten.

---- Zaterdag, 17 mei 2008. Onze nieuwe douche!

Laat opgestaan en rustig ontbeten. Na een week hard werken merk je dat het de laatste dagen allemaal wat rustiger aan gaat. Omstreeks 11.30u ging het hard regenen. Loodrecht naar beneden, de watercontainers meteen weer vol. Ik weer naar het afdak. Nou, het was verschrikkelijk. Donderdag begon het al aardig op een douche te lijken, nu is het zeker. Het druppelde niet, maar het liep op zoveel plekken in straaltjes naar beneden dat ik er gewoon om moest lachen. Nou, dat lachen zal me wel vergaan als ik een volgende keer de panlatten verplaats en dus alles opnieuw moet doen. En dan maar weer afwachten of het alleen aan de ruimte tussen de panlatten ligt of misschien ook aan de geringe schuinte?!? Als dat zo is dan ziet het er naar uit dat de pannen er weer af moeten en plaats moeten maken voor golfplaten. En die wilde ik er nou net niet meer op!

's Middags klaarde het op. Ik heb de balken uit het (toekomstige) atelier verplaatst (ik heb me rot gesjouwd!) naar het kippenhok. Zo ontstaat er wat meer ruimte om straks (!) het atelier een beurt te geven. Grappig is wel dat de deur tussen de twee ruimten nu wat beter zichtbaar werd en dan zie je een leuke ouderwetse deur met dito handgreep en sluiting verschijnen en dat maakt het allemaal wel weer leuk.

Later toen we een punt achter het klussen hadden gezet, zaten we achter op het terras met natuurlijk een wijntje. We zagen Dominique bezig met het prikkeldraad. Ik ben een praatje gaan maken en kwam tot de conclusie dat mijn Frans nog wel bijgespijkerd mag worden, ondanks het feit dat ik het steeds beter vind gaan. Wel is me duidelijk geworden dat het terrein waarop tot schrik van de diverse buren een huis gebouwd gaat worden, door Dominique verkocht is aan 'un compain' of 'un ami'. Tja, dat moet je natuurlijk wel weten!

Het zijpad, dat Dominique zo driftig aan het afbakenen is, ligt lager dan het terrein waar hij de koeien op wil laten lopen. Hij had het over opvullen met grond zodat het egaal werd, maar of-ie dat nou gaat doen is me onduidelijk. Zo had-ie het over egaliseren en zo zei hij dat-ie het toch niet ging doen vanwege de wateroverlast die ik dan zou krijgen. Ik wacht wel af. In ieder geval wilde hij de koeien er laten grazen.

Morgenochtend gaan we weer richting huis. Na een week stevig klussen maar met een zeer voldaan gevoel.

Help! Het gras....

---- Donderdag, 24 april 2008

Gisteravond tot Antwerpen regen. Daarna droog, dus dat was een goed teken. De Franse weergoden hadden ons tenslotte ook knap weer beloofd. De volgende ochtend, volop zon. Dus ik wilde het idee om als eerste de enorme takkenberg in de fik te steken, gaan uitvoeren. Deed de achterdeur open en zag hoe hoog het gras al weer stond. 10 dagen terug nog gemaaid, maar toen alleen de eerste tuin. Wat betekende dat voor de tweede tuin waar het gras dus nog helemaal dit jaar niet gemaaid was? Het was droog geweest en de temperaturen dik boven de 10 graden. Het bewijs was te zien aan de bakken met violen waarvan de meeste het tijdelijke met het eeuwige verwisseld hadden.

Dus ik met een somber voorgevoel richting tweede tuin en jawel....help! Het gras is ècht lang, dus dat zou een stevige klus gaan worden. Nu is dat niet zo erg, maar we hebben maar 2 dagen voordat de eerste gasten van dit jaar komen. En ook nog een stevige schoonmaakbeurt in en rond het huis! Vera is snip en snipverkouden en voelt zich dan ook behoorlijk kl....(oeps, ik bedoel rot).

Maar goed, ik aan het werk. Eerst het vuur aansteken, gras maaien, gras maaien, gras maaien, en af en toe richting vuur om te kijken of het nog lekker fikt. Nou dat deed het zeker! Zo goed en zo ver buiten de stenen dat ik me een beetje zorgen begon te maken. Dus even snel een emmer gehaald en die gevuld met water en stand-by gezet. Ik weer verder met maaien en toen ik terug kwam bij het vuur bleek het gelukkig weer allemaal goed te gaan. Was maar goed ook, want de emmer had een scheurtje in de bodem. Weliswaar klein maar toch genoeg om met een lege blusemmer te zitten :-(.

's Middags even naar Jean Etienne, de maaimachine-reparateur, die ik hierna aanduid met JE. En nee! De maaier is nu eens niet stuk. Ik had een afspraak om eens te praten over een nieuwe maaier, iets sterker dan die ik nu heb. JE zou zijn cousin (neefje) vragen te komen omdat die Engels (jawel!) op school kreeg, dus dat zou volgens JE onze conversatie vergemakkelijken.

Ik ben nog geen goede Fransoos, ik kwam slechts 5 minuten te laat op de afspraak. Een echte Fransman zou òf helemaal niet komen òf de dag erna (op zijn gunstigst). JE wist nog van de afspraak, maar neefje was er niet. Waarom.....? Heel simpel....JE had er niet aan gedacht dat neefje wel eens op school kon zitten, om onder andere Engels te leren of zo. Goed, conversatie mislukte dus enigszins, maar JE liet me toch even wat folders met maaiers zien. De een natuurlijk nog beter dan de andere en je snapt het al.....de prijs ging in rap tempo omhoog. Het leek mijn gras wel! Alleen daar valt nog wel wat aan te doen.

Dat JE constant gebeld werd maakte het gesprek nog lastiger dan het al was. Uiteindelijk afgesproken dat ik ná Pentecôte (Pinksteren) weer even langs zou komen. Ben benieuwd!

Nog even wat over de gewone handmaaier. Die heb ik in oktober bij een grote bouwmarkt en tuincentrum in Zaandam gekocht. U weet wel, die van Jippie-ah-ja-jippie-jippie-yeh. Ik had het moeten weten, de maaier die ik daarvoor ook daar had gekocht was een korter leven beschoren dan bedoeld was. Maar goed, dus in oktober gekocht. Bij de eerste maaibeurt, vloog de v-snaar (om de wielen aan te drijven) eraf. Na wat gesleutel die er weer op gezet, gestart en na zo'n 3 meter maaien, klang, kabeng enzovoort. De stukken v-snaar vlogen om de oren. Die schoot er wel héél gemakkelijk af! Dus toen we weer in Nederland waren, op naar de Jippie-ah-ja-jippie-jippie-yeh-winkel. Hadden natuurlijk geen v-snaren op voorraad, maar ik kon 'm na 2 weken ophalen. Dat zeiden ze na die 2 weken ook weer, en nog eens en nog eens. Toen ik uiteindelijk de v-snaar had was het volop winter. Dus dat moest even wachten tot het weer maaiweer zou zijn. Nou dat was vandaag. Feest dus! V-snaar erop, starten, maaien en klang, kabeng en (....censuur....) weer die rotsnaar aan flarden. Maaier in de auto en meegenomen naar JE. Tijdens onze lastige conversatie was in opdracht van JE een van zijn pupillen, de v-snaar aan het vervangen. Na een tijdje hoorden we starten, niet maaien want het was in de werkplaats, maar wel het helaas intussen o zo vertrouwde klang, kabeng. Nu ben ik soms best hardleers, maar dit geluid herkende ik natuurlijk als de beste. JE erop af. Pupil kreeg andere instructies....JE vertelde me dat er een kortere v-snaar op moest. Pupil haalt die, monteert die, start de maaier en, zucht....klang en kabeng. JE gaf nu weer andere instructies, in aanmerkelijk rapper Frans, doorspekt met woorden die je beter niet kunt horen, maar het overduidelijke 'merde' kwam toch enkele malen voor.

Uiteindelijk alles nog eens onderzocht, een nog kortere v-snaar en ergens een lange schroef in. Dat moest het zijn, aldus JE. En inderdaad, het verwachte klang en kabeng bleef nu uit. JE sprak met een triomfantelijke uitdrukking in zijn gezicht de legendarische woorden 'voilá, une solution française', hetgeen neerkomt op 'zo, een oplossing op de Franse manier'.

Of de schroef er hoort betwijfel ik, maar ik heb kunnen maaien en de v-snaar is nog heel!

Wintersport in de drup en Betsy op stal....

---- Zaterdag, 12 april 2008

De wintersportvakantie met René W. viel enigszins in duigen door het zeer slechte weer. We hebben slechts 3 dagen kunnen skiën, waarvan 2 dagen in erbarmelijke omstandigheden. De eerste dag....volledig dichte mist, zicht hooguit 2 meter.....en geloof me, dan is het heel moeilijk op de piste te blijven en niet te vallen. Ik heb dus ook meerdere keren, door desoriëntatie, sneeuw moeten proeven. De tweede dag was het fantastisch weer, felle zon en heerlijk geskied. Natuurlijk hopeloos verbrand. Welke man denkt daar nu aan? Daarvoor (ik bedoel dus: ook dáárvoor) hebben mannen vrouwen nodig. De vellen hangen nu aan mijn neus. De derde dag was qua zicht hetzelfde als de eerste. Weer hopeloos weer waar we eigenlijk door werden overvallen. We waren vanaf Morillon via diverse afdalingen en liften in het skigebied van Flaine gekomen. Daar zagen we, zittend aan een bak koffie, zeer donkere wolken op ons afkomen. Resultaat: sneeuw, regen, héél veel regen en weer zeer dichte mist. De ene lift na de andere ging dicht en we moesten nog een heel eind terug. Totaal doorweekt en doodmoe kwamen we terug in het appartement. Gelukkig zonder brokken, maar het was beslist geen lolletje. Het weerbericht zag er voor de rest van de week ook zeer somber uit. Omdat we toch nog via 'la vieille ferme' zouden rijden om het gras te maaien, besloten we spontaan woensdagmiddag te vertrekken. Zo tegen 23.30u kwamen we in 'la vieille ferme' aan. Natuurlijk vlug even kijken of de tractor er stond, want die had ik daar natuurlijk nog niet gezien. En daar stond-ie...in volle glorie. Maar we moesten natuurlijk wachten tot de volgende morgen, voor een ritje.

De zon scheen volop toen we wakker werden. In no time natuurlijk naar buiten. Omdat ik de tractor in de hooischuur wilde stallen moest eerst de tractor weg. Die stond namelijk tegen de deuren aan. Maar om de tractor weg te halen moest ook de aanhanger met daarop de grondbak weggehaald worden. Helaas, je zult het altijd zien, de aanhanger had een lege band. Vermoedelijk niet zo'n beste meer, want ik denk dat-ie al zacht was bij het draaien van de aanhanger, waardoor de band gedeeltelijk van de velg was gelopen. Al met al een klus om de boel weer op orde te krijgen, maar het is gelukt. Nou ja, toen was het natuurlijk even de tractor uitproberen en dat ging redelijk goed voor mij als stadsmens. Het klim-over-het-hek-buurmannetje was er natuurlijk als de kippen bij en hij deed zijn uiterste best om een en ander uit te leggen. Hoe je dit zus-en-zo moest aandraaien en waarvoor die nippel dient, enz. Als ik het goed heb begrepen vond hij de tractor best wel 'propre' waarbij ik er van uit ga dat-ie hem wel mee vond vallen gezien de leeftijd....

Maar goed, omdat de tractor, die ik, ondanks dat een tractor mannelijk is, opeens maar 'Betsy' ben gaan noemen, de hooischuur in moest, moest die hooischuur natuurlijk wel opgeruimd worden. Nou dat hebben we geweten, wat een troep! Goed, uiteindelijk stond dus Betsy op haar plek, maar toen was de hooischuur vol en kon de gewone maaier er maar met moeite in. Wat nu? Toen bedacht ik me dat het eigenlijk beter was dat Betsy toch maar onder het afdak kwam te staan. Ook beter voor Joop, die trouwens weer niet thuis was. Met het starten pompen we waarschijnlijk heel wat fijnstof in de atmosfeer en dat zal Joop geen goed doen! In elk geval was de hooischuur lekker opgeruimd!

Maar ja....onder het afdak was het ook een troep. Veel hout, balken, tegels, stenen en puin belemmerden de doorgang voor Betsy. Dus.....

....de volgende dag alles onder het afdak opgeruimd. Wel met de hulp van mijn nieuwe vriendin (Betsy dus). Ze startte aanvankelijk met tegenzin, maar dat kan heel goed komen omdat zij en ik nog niet zo goed aan elkaar gewend zijn. Dat opruimen was meer verplaatsen van de rommel en dat allemaal met hulp van ijzeren Betsy! Het puin ging in een van de stallen, het 'goede' hout in de hooischuur en het bijna-door-de-houtworm-opgevreten-hout richting kampvuur. Daar ligt intussen zo'n enorme berg dat als we dat een keer aansteken we waarschijnlijk een wezenlijke bijdrage leveren aan de opwarming van de aarde. Maar ja....iemand moet toch de schuld krijgen?

In elk geval....na heel veel heen en weer gesteek, heeft Betsy haar vaste plek onder het afdak gekregen.

Betsy is natuurlijk niet zo piep meer en ze is minder gewillig dan ik zou willen. Het draaien aan het stuur zonder enige vorm van stuurbekrachtiging had na zo'n dag rijden op Betsy ;-) ook mijn krachten danig aangetast. Moe maar voldaan begonnen René en ik aan de zoveelste magnetronmaaltijd van die week (tja, 2 kerels bij elkaar!), maar natuurlijk niet voordat we enige alcoholische versnaperingen weg hadden gewerkt. Betsy rijdt tenslotte ook niet op water!

Pasen 2008

---- Donderdag, 20 maart 2008.

Vanmorgen als eerste even gekeken of Joop thuis was. Niet dus, jammer! Toen een kijkje genomen naar het hek dat Dominique aan het plaatsen is. En jawel, wat ik al vermoedde, klopt. De Franse meetlat deugt niet. De verplichte 50 cm die Dominique van onze grens moet blijven is in het gunstigste geval zo´n 20 Nederlandse centimeters. Op sommige plaatsen had-ie de meetlat waarschijnlijk niet eens bij zich. Gewoon op de grens. We gaan er maar niet moeilijk over doen....Hij kan me wat! Dikke vrienden zouden we toch al niet meer worden.

Eerst even wat dakpannen teruggelegd op een van de stallen, blijkbaar is het hier laatst ook nogal te keer gegaan.
Omdat het droog was (de zon liet zich zelfs af en toe eens zien) zijn we de gekochte boompjes en struiken gaan planten. Gelukkig hebben we gisteren de 125 stuks beukhaag en 25 bottelrozen afgezegd omdat de weersverwachting nou bepaald niet bijzonder gunstig was te noemen èn omdat we ze allemaal met z'n tweetjes moesten planten, dat zou te veel worden....de aanvankelijke toegezegde hulptroepen waren helaas verhinderd. Maar evengoed zijn er 15 krentenboompjes, 7 kornoeljes, 3 forsytia's, 3 frambozen, 2 bramen (doornloze natuurlijk!), 1 appel, 1 peer en de nodige violen de grond in gegaan. Ziet er gelijk al weer wat voorjaarsachtiger en vriendelijker uit. De krentenboompjes en de forsythia's hebben we, om in het voorjaar op verschillende plekken ook wat kleur te hebben, over het terrein verspreid.

Daarna werd het wat frisser en begon het wat te spetteren. Niet veel, maar de erbijgekomen wind maakte het allemaal wat guur. Dus naar binnen, houtkachel lekker aan en gewoon wat kleine dingetjes in huis doen.
In de namiddag de nieuwe houtkloofmachine nog even uitgeprobeerd en die deed het gelukkig. Maar ja, de vorige begaf het ook bij de tweede keer. We zullen zien.

---- Vrijdag, 21 maart 2008

De man met de moker kwam gisteravond vrij vroeg langs. Wat wil je ook....uren hard in de tuin werken, houtkachel aan en een wijntje erbij. Vera maakte me om iets over tienen wakker om naar bed te gaan ;-). Tegen 9 uur stonden we op. Voor het weer hoefde het niet, want het was weliswaar droog, maar het waaide erg hard, dus wederom guur weer. Welkom lente! In de tuin werken wordt dus niets, maar het betekent wel dat de uitgestelde klusjes in huis nu eindelijk gedaan gaan worden.

's Middags ging de wind liggen....het ging stormen! Dus inderdaad wat binnenshuisklusjes. Vera en ik hebben allebei geschilderd, ik een echte schilderklus, Vera een hobbyklus. En net zoals in Nederland vaak het geval is ging de storm pas tegen de avond liggen. Geen schade gelukkig.

---- Zaterdag, 22 maart 2008

Gisteren een telefoontje gekregen dat de tractor (zie het vorige bericht) waarschijnlijk komende week afgeleverd gaat worden. Helaas zijn wij dan niet meer hier, we hebben dan andere verplichtingen. Het weer is er trouwens ook niet naar om te blijven.
We hebben boodschappen gedaan in de ene hagelbui na de andere. Hopeloos. Ons buurmannetje, die gisteren weer over het hek klom om een praatje te maken vertelde al dat het 'met Pasen hier altijd slecht was'. Nou dat zal ook wel meevallen, maar nu is het zeker waar.

O ja, vergat ik bijna te vertellen....de maaimachine is vanmiddag teruggebracht. We waren 'm al zowat vergeten! De reparatiekosten vielen behoorlijk tegen. Hopen dat-ie het nu wat langer uithoudt.

---- Zondag, 23 maart 2008, 1ste Paasdag.

Alles wit! Er is een laagje sneeuw gevallen. Ziet er leuk uit, maar het had wat meer rond Kerst mogen vallen. Met het zonnetje erbij smelt het letterlijk als sneeuw voor de zon.
Verder was het wat regenachtig totdat het in de middag ging sneeuwen en sneeuwen en nog eens sneeuwen. Alles is weer wit, maar er ligt een veel dikkere laag dan vanmorgen en het sneeuwen houdt voorlopig niet op....volgende de Franse weerdeskundigen.

Ons restte niet anders dan wat op te ruimen....ik heb al het nog niet gekloofde hout alsnog gekloofd en wonder boven wonder doet de houtklover het nog steeds. Ik krijg er weer vertrouwen in.

---- Maandag, 24 maart 2008, 2de Paasdag.

Nu is alles pas écht wit! Er is vannacht redelijk veel sneeuw gevallen. Ziet er leuk uit, maar we moeten terug naar Nederland. Jammer!

Een echte tractor....?!?

---- Dinsdag, 11 maart 2008

Tja, wat moet je....als de ene buurman zegt geen materieel te hebben en de ander er geen zin in heeft om een stukje grond te egaliseren voor het te plaatsen zwembad. En als huren in de omgeving geen optie is....ja dan moet je wel naar het echte grotere werk overstappen.

Onze skivrienden Jacob en Gerrie, woonachtig in het oosten van het land zijn druk op zoek geweest in hun omgeving om een voor mij geschikte tractor te vinden. Eentje die het werk dat ik er mee wil doen aankan. Nou, die hebben ze gevonden. Is in het oosten van het land ook wel wat gemakkelijker dan bij ons in de randstad. Vandaar.

Nou denk ik zelf dat het wel een slagje kleiner had gekund, maar een beetje overdaad kan geen kwaad. In elk geval zal de buurman (die van het spontaan komen snoeien) wel vreemd op zijn Franse neus kijken. 'Que doit ce Hollandais idiot avec si grand tracteur?' ('Wat moet die idiote Hollander met zo'n grote tractor?') Ik hoor het hem al denken! Kan het me ook voorstellen want als je ze naast elkaar zou zien is het verschil duidelijk.

Maar goed, dit moet 'm worden. Een Ford 4000.

En nu 'm nog naar Frankrijk zien te krijgen. Een uitdaging dus.....!

De terugkomst van Joop

---- Donderdag, 21 februari 2008

We hadden bijna vandaag konijn kunnen eten als ik gisteravond laat niet op tijd was uitgeweken. Een argeloos konijntje zat op de weg vlak bij huis en maakte zich toen ik aan kwam rijden uit de voeten. Waarom die beesten niet beseffen dat ze beter aan de kant (de berm in) kunnen gaan is me een raadsel (!). Ze rennen in paniek zigzaggend voor de auto uit, in de hoop een keiharde ontmoeting met de auto te voorkomen. Gelukkig ging het goed en dus aten wij wat anders.

Vanmorgen eerst even een rondje over het terrein, nieuwsgierig naar de ontwikkelingen die steevast door Dominique worden veroorzaakt. Niet veel gebeurd, maar er lag wel een touw langs het terrein. Dominique heeft stokken in de grond geslagen om het touw aan te bevestigen. Het hek moet op minimaal 50 cm afstand van de, jaren terug door het kadaster geplaatste, paaltjes komen, dat is verplicht. Ik meet echter niet meer dan zo’n centimeter of 20 (!) dus dat wordt spannend, maar wellicht houdt hij ruimte om een grotere paal te slaan, dus ik wacht weer af.

De badkamer en keuken hadden een opfrisbeurt nodig, dus eerst de badkamermuur met hechtprimer ingesmeerd. Daarna de keukenmuur, die ooit per vergissing meer roze dan zalmroze werd, opnieuw geschilderd. Geel (een tikje oker)….en het staat véél beter!

Omdat de badkamermuren nog moesten drogen gingen we eerst even een uurtje snoeien. Toen we de snoeispullen uit de hooischuur pakten zagen we vogelpoep op de grond. Behoorlijke fledders, die we laatst ook al gezien hadden. We hoopten al dat de uil die we in voorgaande jaren ook af en toe aantroffen er weer zou zijn. We keken dus naar boven en jawel hoor daar zat Joop (zo hebben we ‘m natúúrlijk genoemd) onverstoord rustig op een balk voor zich uit te kijken. De deuren maar weer voorzichtig dicht gedaan om ‘m niet te veel te verstoren. Wij gingen snoeien.

Joop is volgens ons een kerkuil. Deze foto laat overigens niet Joop zelf zien, maar een van zijn/haar soortgenoten.

Daarna weer verder met de badkamer. Eerst insmeren met anti-schimmelverf, voordat de echte kleur er weer op kan. Een hoop werk, maar het knapt ècht op.

---- Vrijdag, 22 februari 2008

Het weer is compleet anders dan het weerbericht ons eerder wilde doen geloven. Echt koud is het niet, maar er staat wel veel wind (lichte storm) en het zou zo maar kunnen gaan regenen.

De badkamermuren zijn geschilderd. Hoewel we aanvankelijk weer dezelfde kleur zouden doen, bedachten we dat die gele kleur uit de keuken ook wel mooi zou staan, dus dat is het geworden.

Verder alleen nog wat snoeiwerk gedaan en voorbereidingen getroffen zodat we morgen in de keuken het behang kunnen vervangen waarop wat (vermoedelijk) rode wijnvlekken zaten. Geen idee hoe ze daar gekomen zijn, dat vertelde de huurder toen niet.

---- Zaterdag, 23 februari 2008

De beloofde (!) regen bleef gelukkig weg. De zon helaas ook. Al met al was het niet koud. Vanmorgen eerst wat boodschappen gedaan en de nodige materialen gehaald om het mozaïek op te hangen.
Maar natuurlijk eerst de keuken behangen. Wat gaat daar veel tijd in zitten, zeker met al die balken waar omheen behangen moet worden.

Daarna het aanstaande atelier van Vera wat opgeruimd. Alle pallets, die ik de afgelopen jaren heb verzameld (waarom weet ik niet meer) heb ik achter het kippenhok gezet. We blijven verplaatsen. Het kan zo maar weer ergens anders komen te staan.

Toen ik dacht even te kunnen gaan zitten wist Vera me fijntjes ‘het mozaïek’ weer onder de aandacht te brengen. Dat dus ook maar opgehangen. Weer een klus plat….en ik toen ook. Probeer niet ‘iets’ uit het mozaïek te halen, het stelt namelijk niets voor (dit heeft geen dubbele betekenis!).

En Dominique? Tja, die is ijverig bezig palen in de grond te meppen. Intussen geen idee meer wat-ie van plan is. Hij is nu weer ergens anders bezig, maar ik wacht gewoon af. Ik heb het idee dat-ie me vast nog wel weet te verrassen (onaangenaam?).

Natuurlijk moest ik na het zaterdagmiddagwijntje nog even wat snoeien. Zo even een uurtje….maar toch nog ontzettend veel gedaan. Dominique kachelde wat op en neer met zijn tractor, af en toe vriendelijk knikkend of achteloos zwaaiend, als hij mij vanachter de bramenstruiken zag kijken…..

---- Zondag, 24 februari 2008

Alweer de laatste dag….wat vliegt de tijd. Vera ging opruimen en ik dook nog even het bos in, toch nog even bramen snoeien. Al het snoeisel weer op een nieuwe houtwal. Het zijn er nu al 7. Ik denk dat er nog één komt, hooguit twee. En dan wordt het bijhouden.

Om een uur of 12 rijden we weg om ongeveer halfvier aan te komen bij Richard, een (vroegere) vriend van ons, waar we eigenlijk al zo’n 25 jaar geen contact meer mee hadden. Leuk om weer eens herinneringen op te halen. 

Perikelen rond Dominique.

---- Vrijdag, 8 februari 2008

Gisteravond aangekomen….ik bespaar je de gebruikelijke details. Bij het hek zagen we dat er verderop een vuurtje brandde. ‘s Avonds na 11 u? En op het terrein van Dominique? Dat betekent wat! Dominique is onze overbuurman die uitsluitend bezig lijkt te zijn met land veroveren en het legitimeert onder het mom van regels van Europa. Hij zegt dan ook steevast: ‘mais, c’est l’Europe!’

Toen ik vanmorgen wakker werd kon ik mijn nieuwsgierigheid niet bedwingen….ik naar buiten en keek tussen nog slechts enkele resterende staken door over het weiland van Dominique. Nou, l’Europe had zijn best weer gedaan. Het vuurtje dat we hadden gezien was het restant van de nog smeulende takken van alle struiken, bossages die tot nu toe de erfafscheiding markeerden en die Dominique nu weggehaald had. Het was wel érg kaal. Maar officieel mag het wel. Enkele jaren terug heeft het kadaster wat afbakeningspaaltjes geplaatst die het terrein markeren. Rondom zijn terrein wil Dominique nu een hek plaatsen om zijn koeien (nog) meer ruimte te geven. Daarmee bakent hij natuurlijk ook ons terrein af. Nou is dat niet zo erg, maar het lijkt allemaal wel om slechts centimeters te gaan. Als er een takje over zijn terrein groeit moet het eraf. Zijn argument….je snapt het al: c’est l’Europe. Maar zijn idee dat van 'l’Europe' zijn terrein scherp afgebakend moet zijn omdat satellieten dat dan kunnen registreren en daarom alle boomtakken aan zijn kant er af moeten, gaat mijn voorstellingsvermogen te boven. Hij lijkt er echter zelf stellig in te geloven…..

Maar goed, al met al is grondig snoeiwerk zo op zijn tijd niet verkeerd. Wij kunnen straks tussen de rigoureus gesnoeide bosjes door kijken naar zijn grazende koeien. Dat heeft ook wel weer wat.


Het voorjaar lijkt hier overigens in aantocht te zijn. De sneeuwklokjes bloeien volop en dat geeft zo’n fantastisch gevoel….!

---- Zaterdag, 9 februari 2008

Het zonnetje probeert er, net als gisteren, al vroeg (rond half negen) weer bij te komen. De verwachting is goed. Dan gaan we, ook net als gisteren, eerst zo’n 2 uur braamstruiken weghalen en dan nog wat ander snoeiwerk doen. Daar is het heerlijk weer voor en we zijn gisteren ook behoorlijk opgeschoten. Ook wordt vandaag het mozaïek opgehangen. Voor de rest zien we wel.

Het mozaïek komt vandaag toch niet te hangen…..het staaldraad dat ik zocht was er niet bij de Bricolage. Dan maar in Nederland kopen.

Het vele snoeiwerk heeft geresulteerd in weer zo′n 8 meter nieuwe houtwallen (verdeeld in 3 gedeeltes).

---- Zondag, 10 februari 2008

Ik ben net wakker (rond half negen) en Vera slaapt (natuurlijk) nog. Het zonnetje is er alweer bij. En wat een rust! De weersverwachtingen tot en met woensdag zijn van hetzelfde soort weer. Geen neerslag, zonnetje met een temperatuur van 10-11 graden ‘s middags. Jammer dat we vanmiddag weer naar huis moeten, maar aan de andere kant….. Pfffff……eigenlijk maar goed ook. We zijn weer veel te hard tekeer gegaan. Alles doet zeer: schouders, onderrug, armen en benen. Stijf en onder de schrammen en doornenprikken. En toch vinden we het leuk! Want als je ziet hoe het bos opknapt en wij afknappen ….ongelooflijk!

Klusweekend met René

---- Vrijdag, 18 januari 2008

Mijn zwager René had al weer een tijdje zin om mee te gaan naar Frankrijk….lekker wat klussen. Dus donderdagavond weg. Na aankomst het gebruikelijke recept/ritueel. Leg ik niet meer uit….zie eerdere berichten ;-).

‘Oude’ mannen die laat naar bed gaan staan ook laat op. De weergoden blijken ons dit keer echter niet zo gunstig gestemd. Tuinwerk zit er niet in, dus dan maar het aanstaande atelier opruimen. Eerst een lading oude vloerplanken die nergens anders meer geschikt voor zijn dan opstoken, in hapklare brokken gezaagd. In de garage ligt nu een enorme hoeveelheid stookhout. Helaas is het hout ook in de garage gezaagd, dus alles zit weer onder het stof en zaagsel. Volgende keer dus de garage maar weer eens opruimen.

‘s Middags maar even richting Hesdin….even wat dingetjes kopen om de luiken op te hangen. Omdat moeder natuur ons al zo’n beetje de hele dag dwars zat met de nodige regen, was het weer moeilijk en behoorlijk lastig van het erf af te komen. Leemgrond en langdurige of veel regen is geen goede combinatie. Met de auto heb ik dus weer een enorme gleuf in het gras getrokken. We waren wel blij dat we in elk geval zelfstandig weg konden komen.

Toen we Hesdin inkwamen….tja….dikke pech. Normaliter stop ik toch vrij geregeld voor de bewuste stopborden (wel zo kort mogelijk omdat ik me regelmatig erger aan de Fransen die er gewoonte van maken zo lang stil te staan dat je haast gaat denken dat ze rustig koffie zijn gaan drinken….) waarvan bekend is dat men er daar streng op toeziet. Nu zag ik van rechts een lange stoet auto’s aankomen met op kop een langzaam rijdende tractor. Dus dacht ik….toch maar even doorrijden! Gedaan en na 100 meter aangehouden door 2 gendarmes, waarvan 1 dikbuikig. Ik was dus eenvoudigweg gewoon ‘le con’, of zoals we in Nederland zeggen ‘de lul’. Ik mocht € 90,- aftikken. Na het afrekenen zei de dikbuik nog even iets met ‘au revoir’ er in en ik groette hem terug met de mededeling ‘je n’espère pas’ (ik hoop het niet) en, ondanks dat ik wist dat ik fout zat, de stille verwensing die iets met ‘kleren krijgen’ te maken heeft. Ach….c’est la vie!

---- Zaterdag, 19 januari 2008

De weergoden hebben er geen zin in! Regen valt mee….moet wel weggewaaid zijn, want het stormt! Toch 2 luiken opgehangen, boomstammetjes gesleept, stookhout verplaatst, takken verzameld in het bos voor de houtwal, atelierdeur weer gerepareerd omdat-ie open was blijven staan en dichtgewaaid (dus kapot!), klimop gesnoeid aan de wegkant en natuurlijk…..zeker niet onbelangrijk….geregeld koffie gedronken.
Straks nog even naar de vuilstort, daarna douchen want we gaan op de uitnodiging van Madame le Maire (de parttime burgemeester, Eliane DECOUBERT) in om rond 18u haar en de overige dorpsgenoten alsnog een gelukkig Nieuwjaar te wensen. We zien wel of we ons welkom voelen en ons verstaanbaar kunnen maken. Anders zijn we zo weer weg!

En het liep allemaal wat anders…..

Ach….nadat we op de vuilstort het nodige gestort hebben zijn we na terugkomst zelf ook een beetje ingestort. We hebben de burgemeester dus maar gelaten voor wat het is…. ze zal ons vast niet hebben gemist.

---- Zondag, 20 januari 2008

Om half elf weer richting Nederland. Lekker rustig op de weg, dus we waren bijtijds thuis. Nu nog het dilemma van het voorerf en de oprit. Regen en leemgrond is een vruchtbare combinatie, maar bepaald niet prettig voor op natte leemgrond geparkeerde auto’s. Slippen, slippen en nog eens slippen en maar hopen dat je van het terrein afkomt. Daar moet dus iets aan gedaan worden. Grind? Op een (licht) hellend terrein lijkt me dat niet echt je van het. Asfalteren…..ach de oprit zou kunnen maar voor het voorerf vind ik het niets. Bestraten? Waarschijnlijk de duurste optie en het meeste werk. In elk geval iets om over na te denken. Als er lezers zijn die een lumineus idee hebben dan hou ik me aanbevolen.

Van Kerst tot Oud- en Nieuw

---- Zaterdag, 22 december 2007

Met een gerust(er) hart konden we richting Frankrijk. Onze goede vriend Hans maakt het na een hele zware operatie weer wat beter.

Het was wel fris bij aankomst maar niet gemeen koud. Hetzelfde ritueel als de vorige keer….kachel aan, houtvuurtje en natuurlijk weer het wijntje.
Wat kerstspullen van zolder gehaald, de kant-en-klare kerstboom, slingers, enz. om toch de kerstsfeer te proeven. Morgen komt onze zoon Bart, die tot 2de kerstdag blijft.
Daarna komen Louis en Ria. Zij maken de 30ste weer plaats voor andere goede vrienden, Piet en Leontien. Leontien neemt haar vader Jan mee, die eerder dit jaar ook een aantal dagen bij ons op de boerderij heeft verbleven. Hij heeft toen, ondanks zijn best al gevorderde leeftijd (78) als een paard in de tuin gewerkt.

---- Zondag, 23 december 2007

Het zonnetje schijnt, het is een paar graden boven nul en we hebben eens lekker uitgeslapen. We gaan de prunus bij de oprit van lampjes voorzien. Waarschijnlijk zijn wij de enigen in het dorp die ook buitenshuis iets versieren. We zullen wel voor gek verklaard worden….die rare hollanders!

---- Maandag, 24 december 2007

Bart was er gisteren om ongeveer 19u. Even wat gegeten en gezellig alle buitenverlichting aangedaan. Totdat na een tijdje de stroom uitviel…..dus eerst de prunusverlichting uit….hielp niet….toen de verlichting bij de voordeur uit….hielp ook niet….alleen het verlichte kerstboompje-voor-buiten nog….ja dat was ‘m! Moet nog even controleren wat de oorzaak is, maar het boompje zal wel richting container gaan. Verder weer ècht kerstweer, heerlijk zonnig, lekker weer om in de tuin te werken. Niet dat ik dat veel gedaan heb, maar toch….!

Hans belde vandaag. Hij ligt weer op zaal en maakt het erg goed. Mag waarschijnlijk a.s. donderdag of vrijdag naar huis.

Bart zit, zoals te verwachten was, de hele tijd achter de computer…tenminste als-ie wakker is. Kwam vandaag rond 1 uur uit zijn bed!

---- Dinsdag, 25 december 2007, 1ste Kerstdag

Met z’n drieën gezellig ontbeten. Het waait wat meer en het is frisser. Een vaal zonnetje probeert af en toe door te breken. Even (nou ja…even?) een andere router geïnstalleerd zodat huurders wat gemakkelijker internettoegang hebben.

We hebben de film "Kees de jongen" van Theo Thijssen gezien. Toen ik zo’n jaar of 14 was ‘moest’ ik dat boek lezen voor school. Ik begreep er toen niets van. Nu de film gezien….logisch dat ik het toen niet begreep. Nu, mèt film, nog steeds niet. Niet bepaald een kerstfilm….!

----Woensdag, 26 december 2007, 2de Kerstdag

Bart ging om ongeveer 10.45u weer terug naar huis. ‘s Middags brak de zon door en werd het aangenaam tuinweer. In Frankrijk kennen ze 2de Kerstdag niet, maar daarvoor hebben ze genoeg andere feestdagen in de plaats. Alles ging dus weer gewoon, post werd bezorgd, vuil opgehaald en enkelen, waaronder wij, gingen gewoon ‘aan de klus’.

---- Vrijdag, 28 december 2007

Gisteren was er niet veel te melden. Het was een grauwe dag, weliswaar droog maar dat was het dan ook. Vandaag kwam de zon er snel bij en leek het wel voorjaar. De wind was best fris, maar dat zonnetje maakte veel goed. Toen Louis, Ria en Vera een wandeling gingen maken ging ik grote pluggen halen om de eerder geschilderde luiken te bevestigen. Ben gelijk maar even langs de maaimachine-reparateur gegaan want van mijn maaier had ik niets meer gehoord. Wat bleek….toen de man de maaier op de aanhanger wilde rijden (om hem terug te brengen) begaf de motor het. Nou ja…zal wel! Kosten € 300,- naast de reparatiekosten die ik sowieso al had! Maar gerepareerd was-ie nog niet! De man wachtte eerst tot ik een keer langs kwam. Dus weer weken of maanden wachten, want de onderdelen moeten besteld worden. Het is te hopen dat-ie er van het voorjaar is, zodat er gemaaid kan worden.

---- Zaterdag, 29 december 2007

Het weer is afwisselend, het ene moment zonnestralen, het andere moment regenstralen. We hadden al eerder gehoord, maar nog nooit getroffen, dat zo rond het einde van het jaar de vrijwillige brandweer even langs kwam, afhankelijk van het tijdstip, nuchter of kachel van de intussen vele genuttigde borrels. Deze kwam voor 12u en gelukkig helemaal nuchter. Je wordt dan geacht een kalender te kopen tegen een vrijwillige bijdrage. Wat je natuurlijk niet wilt is dat àls er brand is de brandweer zich dan die ‘gierigaard’ herinnert, waardoor de reddingskans van je huis onevenredig snel afneemt. Dus verhoudingsgewijs een absurd hoog bedrag voor die kalender betaald, maar goed….in die 7 jaar was het ook de eerste keer.

---- Zondag, 30 december 2007

Gisteravond hebben we een overheerlijke mosselmaaltijd genuttigd. Op zich heel eenvoudig maar o zo lekker, zeker met de juiste wijn erbij ;-). Louis en Ria zijn vanmorgen richting Nederland vertrokken….wij wachten nu op de volgende ‘lading’ vrienden, Piet, Leontien en Jan (vader van Leontien).

We wachten niet meer, ze zijn om ongeveer 14u aangekomen. Na de thee/koffie even een rondje op en om het terrein hetgeen resulteerde in het snel omkleden in ‘de oude klof’ en met z’n allen de bramenstruiken in het bos te lijf. Wauw….voor je het weet waren de eerste bossages binnen anderhalf uur geheel verdwenen. Als het weer meezit morgen de rest. Geweldig!

---- Maandag, 31 december 2007


En natuurlijk zat het weer mee….de hele dag droog en windstil. Dat maakte de temperatuur gewoon lekker. Vanmorgen begonnen we bijtijds aan de bramen-moordpartij. Hoewel ik er aanvankelijk niet zo enthousiast over was, is het idee van Vera om houtwalletjes te maken wel doorgegaan. De anderen vonden het wel een goed idee dus had ik niets meer te vertellen…. Dus tussen de tuin van de buren en onze tuin (het bosgedeelte) ligt nu een houtwal.

Ik moet toegeven dat het er leuk uitziet. Ik heb hier en daar wat metalen profielen in de grond geslagen om de houtwal te steunen. Dus met de moker flinke klappen erop totdat ik er een keer naast sloeg. Gelukkig werd de moker door mijn rechtervoet tegengehouden…. Dus de rest van de dag verder strompelend over het terrein :-(.

Nadat we, geloof het of niet, tussen de middag buiten (!) gelunched hebben (wel onder het afdak en met een trui aan) gingen we weer door. De lunch, een kop lekkere verkwikkende tomatensoep, met zelfs nog verse kruiden uit de kruidentuin die er wel wat winters bijligt, maar toch nog genoeg produceert.

Op een gegeven moment kwam ons buurmannetje (zie een van de vorige verhalen) over de nieuwe houtwal geklommen. Ik verwachtte dat hij ergens ‘problemen’ over zou maken (de houtwal bijvoorbeeld) maar gek genoeg, zonder even te vragen of ‘hij moest helpen’ trok hij een knoert van een takkenschaar tevoorschijn en begon spontaan mee te helpen. Na zo’n uurtje gaf hij er de brui aan….mompelde iets en ging weer weg….terug over de houtwal, ons verbaasd achterlatend. Intussen waren de anderen begonnen met nog 2 korte houtwalletjes tussen enkele bomen. Leuk voor vogels, insecten en andere kleine dieren.

Daarna nog even koffie gedronken achter op het terras….Ongelooflijk op 31 december nog buiten lunchen en koffie drinken. Kortom een geweldige dag, productief en gezellig. Niet alle bramen zijn weg maar degenen die het terrein kennen, zullen perplex staan. Nu douchen en het gezellig maken om oudjaar te vieren. Met straks de houtkachel aan en een lekker wijntje erbij is het nog maar de vraag of we voor 12 uur niet zijn ingestort….we zien wel.

---- Dinsdag, 1 januari 2008, Nieuwjaarsdag

We zijn niet ingestort en het is gewoon hartstikke gezellig geweest. Na het ontbijt gingen Piet, Leontien en Jan weer naar Nederland. Wij ruimden verder nog wat op (kerstspullen enzo) en nadat ik nog even een kijkje had genomen in het behoorlijk opgeruimde bos, gingen ook wij weer terug naar Nederland. Er moet tenslotte ook weer gewerkt worden (alsof we dat in Frankrijk niet doen!).

Klusweekend

29 november 2007

Donderdagavond gingen Vera en ik richting Frankrijk. Om kwart over elf kwamen we aan, snel de kachels aan, houtvuurtje en een wijntje.

De volgende dag de eerder gemaakte luiken in de grondverf gezet, wat snoeiwerk gedaan en wat tips opgevolgd van ‘het buurmannetje’ die steevast over het prikkeldraad klimt als hij mij ziet ploeteren in de tuin. Met zijn stok wijst hij de takken aan die ik van de bomen af moet halen. Volgens mij mompelde hij dit keer dat ‘hij het wel een keer zal doen’, maar dat heb ik vaker gemeend te horen, echter zonder ooit resultaat te zien.

Ik moest die dag in ieder geval rond het huis blijven want de maaimachine-reparateur zou de maaier terugbrengen. Natuurlijk niet komen opdagen! Dat gaf me wel de gelegenheid de garage eens een keer (hoe vaak heb ik dat al niet gedaan?) op te ruimen. Met de paar weken oude (dus nieuwe) houtkloofmachine een lading stammetjes gekloofd….tot de olie er uit spoot. Naar de knoppen dus. Gelukkig wel garantie.

Zaterdag de luiken nog een keer geschilderd en het mozaïekwerk dat enkele weken eerder door Vera en haar zussen, Inge en Linda, met nichtje Anouk is gemaakt, gevoegd.

En wie dacht dat de maaimachine-reparateur nu wél was geweest…..vergeet het maar.