Een huis vol vrouwen....en andere perikelen

---- Woensdag, 28 mei 2008

Vera had haar kunstvriendinnen uitgenodigd voor een paar dagen schilderen in Frankrijk. Denk nu niet dat het huis dan een opknapschilderbeurt kijgt...nee...het gaat om kunst. De dames zouden met elkaar rijden dus ik kon in mijn eentje eerder vertrekken. Het weer was allemaal prima en hoewel duidelijk te zien was dat het eerder behoorlijk geregend had, was het gras droog. De dames: Vera, Olga, Hanna, Johanna en Inge kwamen in de loop van de middag aan. Na het gebruikelijke rondje over het terrein, het evenzo gebruikelijke wijntje en daarna het eten, werd het voor mij toch echt tijd het gras nog even te maaien. De dames gingen een wandeling maken. Daarna hebben we nog tot dik na middernacht achter op het terras gezeten. Houtkorf lekker aan en dat maakte het goed vertoeven.

---- Donderdag, 29 mei 2008

Na het ontbijt gingen de dames boodschappen doen. Ik zou een begin gaan maken met het eerste nieuwe raam voor het atelier. Ik weet dat mijn zwager René denkt dat ik het afdak (zie vorige berichten) nog zou gaan fixen, in de hoop dat het lekken zou stoppen. Maar de weersverwachting was nou niet zodanig dat ik dat aandurfde. Misschien een keer samen :-) Ik heb eerst nog even 2 luiken gemaakt, althans gezaagd en in elkaar gezet. Ze moeten natuurlijk nog geschilderd worden. Toen begonnen met een kozijn te maken. Heel wat meet- en zaagwerk. Het heeft even geduurd....maar het eerste kozijn is af en het pastte net NIET! Dat wordt dus hakken en schaven, maar passen zal het! Het oude kozijn moest er natuurlijk eerst uit.... Zat behoorlijk vast dus moesten er een paar flinke meppen aan te pas komen. Toen kwam het los...met een paar stenen, dus dat wordt eerst weer inmetselen.... Toen het ging regenen moest ik de verdere werkzaamheden staken.

De dames waren met de auto van Inge naar de supermarkt gegaan. Toen ze terug kwamen zat er een briefje onder de ruitenwisser met: "Hoi Vera, tot zo! G & C". Iemand moet dus Vera hebben gezien en dat moeten wel Nederlanders zijn. We hebben werkelijk geen idee wie het kunnen zijn geweest. Wellicht komen ze inderdaad nog even aan.

Na de lunch werd het opeens rustig in huis. De meeste dames gingen even een boek lezen. Hoe ze dat met hun ogen dicht kunnen is me een raadsel!

Ik heb de stenen weer ingemetseld en ben begonnen met het raam dat in het kozijn moet. Toen het regenen stopte, werd het weer drukker in huis. De dames hadden blijkbaar 'het boek uit'. In no time werd de hal tot atelier omgebouwd en ging Hanna een workshop geven....voor de andere dames. 2 tuintafels werden (in de hal dus) tegen elkaar aangezet en een lap papier van bijna 4 meter bij 1,5 werd uitgerold. Hanna had een foto in stukken geknipt en had aan elk een stukje daarvan gegeven. Grote potten verf op een derde tafel en naschilderen maar. Zonder kwasten! Dus met de vingers en handen. Letterlijk dus een smeerboel. Het resultaat mag er zijn, toch? Op de foto van links naar rechts: Hanna, Inge, Olga, Johanna en Vera.

---- Vrijdag, 30 mei 2008, het rijk alleen....

 De dames hadden besloten le Tréport, St. Valery-sur-Somme en nog een plaatsje te gaan bezoeken. Ik wilde niet mee, want er moest nog zoveel gebeuren..... Het kozijn past nu. Hulde aan de man die de electrische schaaf heeft uitgevonden! De nodige delen in de menie gezet en omdat dat moest drogen maar vast het kampvuur aangestoken. Dan kon ik tenminste weer wat onbruikbaar hout wegstoken.

Nog even naar de plaatselijke Gamma, die ze hier natuurlijk anders noemen....Mr. Bricolage. Het lijkt veel op de Gamma. Ze hebben nooit wat je nodig hebt en àls ze al wat hebben, dan hooguit 1 of 2 stuks. Inderdaad....ook met de scharnieren, die ik nog nodig had voor het raam. Van de maat die ik wilde hing er maar één. Wat heb je nu in hemelsnaam aan één scharnier?? Maar goed, ik heb een alternatief gevonden, daarvan zaten er 2 in 1 pakje. Gelukkig maar, want natuurlijk hing er ook maar 1 pakje. In ieder geval genoeg voor dat ene raam. En zo moet ik in totaal 7 kozijnen en ramen maken. Pfff.

Ik had de laatste tijd zoveel zakken met puin verzameld (voor mijn gevoel een halve schuur vol en ik kreeg ze spontaan, want wie wil er niet van af???) dat het me goed leek het over de oprit uit te storten. 15 kruiwagens vol! En je ziet er amper wat van terug....

De dames kwamen afgeladen met stenen terug....gevonden op het strand! Een aantal met een gaatje en Vera had zelfs een stukje ijzerdraad gevonden?!?. De stenen moeten dus aan het ijzerdraadje geregen worden. Supertrots ook waren Vera en Inge omdat ze een stuk betonijzer hadden gevonden....?!? Laten we het maar houden op het feit dat het kunstzinnige types zijn en ze het daarom allemaal éééénig, léuk en gewèèèèldig vinden. Dit klinkt misschien onaardig maar dat is niet zo bedoeld, het zijn hartstikke leuke meiden. Ik ben misschien meer het hooischuurdeurschildertype (leuk woord voor galgje!) en zij meer het kunstschildertype. Olga en Inge gaan morgenavond al naar huis. Vanavond weer uitgebreid en superlekker gegeten. Alles is mager...nu ik nog. De maaltijd tegen 23.00u afgesloten met een lekker likeurtje naar keuze en met een lekker Iers muziekje (Highlands II) nog even uitgebuikt in de zitkamer.

Nog even tot slot voor vandaag een plaatje dat ik niemand wil onthouden.....St. Valery-sur-Somme, sowieso al een pittoresk plaatsje aan de kust, maar eind mei schitterend vanwege al de bloeiende planten en bloemen.

Zaterdag, 31 mei 2008, een relaxte dag....

Olga en Inge zijn aan het eind van de middag vertrokken. Iedereen heeft vandaag nog geschilderd. Het was 'eerlijk' verdeeld....ik de luiken en het kozijn en raam en de dames 'kunst'. Het weer was wéér goed, het weerbericht dus blijkbaar niet. Als hier volgens meteo.fr regen en/of onweer wordt voorspeld, dan weet je bijna zeker dat het goed weer zal zijn ;-). Nog wat tuinwerk verricht, praatje met het klimbuurmannetje gehad, enz., enz., enz. Gewoon dus een heerlijk relaxte dag. We hebben lekker gebarbecued en hebben op de valreep pa en ma koolmees (nee, niet de familie pimpelmees van de vorige keer, want die waren al uitgevlogen...) nog gezien, die de koolmeeskoters leerden vliegen. Erg leuk.

Morgen maak ik nog even wat foto's van het kozijn en raam. Batterijen van de camera moeten (net als ik) even opgeladen worden.

Wie nog nieuwsgierig is naar G en C (die van het briefje onder de ruitenwisser....) zal net als wij in het ongewisse blijven. Niets meer gezien of gehoord. Het zal wel altijd een raadsel blijven.

'Mijn' kunstenaresjes hebben zich ook nog even op zaterdag uitgeleefd op een of ander schot dat we ooit eens ergens in de schuur hebben gevonden.

En de details....van links naar rechts door Hanna, Johanna, Olga, Inge en Vera.

---- Zondag, 1 juni 2008....het vertrek en 'van de bloemetjes en de bijtjes'.

Omstreeks 11u vertrokken Vera, Hanna en Johanna. Ik wilde nog even de helling maaien met de bosmaaier. Toen dat klaar was en ik mijn gebruikelijke check-rondje maakte en zo eens rond keek, zag ik weer veel van die kleine dingen die zo bijzonder zijn en die het vertrek iedere keer weer zo lastig maken. Een bosje vingerhoedskruid in een hoekje, de witte klimroos tegen de hooischuur en de zoemende bijen in de klaprozen. Als je dat allemaal tot je door laat dringen....

Het gevoel kan ik helaas niet overbrengen, de plaatjes wel....

En natuurlijk kan ik jullie ook niet het, intussen veelbesproken kozijn en raam, onthouden. Ik ben tevreden voor zo'n eerste venster, maar weet dat het niet perfect is. Als er iemand is die het beter kan laat die zich dan vooral melden. Hij/zij is van harte welkom ;-)

Een weekje Pinkstervakantie....nou ja vakantie????

---- Zaterdag, 10 mei 2008. Het vogelhuisje van Marco.

Toen we vanmiddag aankwamen waren de gasten al weg. Hoewel ik dacht dat het vanwege Pinksteren druk zou zijn op de weg viel het juist bijzonder mee. Als een gewone zaterdag en we hebben geen file gehad. Het weer was schitterend. Met een kop koffie even in de ligstoelen, maar ik had het na 10 minuten al gezien. Stil zitten is niets voor me, zeker niet als ik al het werk zie dat nog gedaan moet worden. Dus gras maaien en een begin maken met de sloop van het afdak. Eenmaal begonnen móet ik het wel afmaken. De weersverwachting tot donderdag is in elk geval goed, dus dat moet lukken.

De familie is groter geworden, hoewel dat van korte duur zal zijn. Pa en Ma Pimpelmees hebben hun nestje gevonden in een van de 3 vogelhuisjes, die onze jonge skivriend, Super-Marco uit Nieuw-Weerdinge, ons vorig jaar heeft geleverd. Pa en Ma vliegen af en aan om hun kroost van vogel-lekkernijen te voorzien. De opa van Marco maakt de vogelhuisjes. Staat in de schuur te zagen en te timmeren, Marco verkoopt ze, als een echte verkoper, gelijk per 3. Zal-ie wel van zijn pa hebben :-)
Liggend op het gras met de camera in de aanslag is het helaas niet gelukt pa of ma Pimpelmees tijdens aankomst of vertrek te fotograferen. Op het moment dat je hem/haar zag was hij/zij al weer òf in het vogelhuisje òf al weer weg om wurmen te zoeken voor het kroost. Maar ze zitten er ècht in!

---- Zondag, 11 mei 2008, Eerste Pinksterdag.

Nadat we vanmorgen eerst even rustig hebben ontbeten achter op het terras in het zonnetje, ging ik verder met het slopen van het afdak. In no time waren de golfplaten eraf. Toen het houtwerk. Eerst wilde ik alles netjes slopen, maar de roestige spijkers zaten soms zo vast dat de kettingzaag soelaas moest brengen. Dat ging veel beter en toen dat gedaan was moest een start worden gemaakt met het opbouwen.

De planning was éven wat kuiltjes graven om beton in te storten, maar dat was gemakkelijker bedacht dan gedaan. Nadat ik een hele tijd bezig was geweest met slechts één gat, werd het tijd iets anders te bedenken. Door alle keien in de grond was het nagenoeg onmogelijk te graven, zelf niet met een pikhouweel. Dus gewoon maar de paalankers de grond in rammen. Ook een hele klus maar dat is redelijk gelukt.

Na de lunch, natuurlijk op dezelfde plek en onder dezelfde omstandigheden als het ontbijt, ging ik weer verder. Het buurmannetje kwam ook nog even langs. Uiteraard het bekende weerpraatje en voor de rest ging het nergens over. Zat waarschijnlijk om een praatje verlegen. Maar dat-ie ons daarvoor uitkiest....??

Pa en Ma Pimpelmees vlogen weer af en aan om de koters te voeren. Wederom zaten wij als zombies klaar om op het juiste moment een kiek te schieten. En wachten wordt  inderdaad beloond. Na vele mislukte kieken is het gelukt. Het is niet makkelijk te zien, maar pa of ma zit toch ècht voor het 'raam'.

Verder de rest van de dag bezig geweest met het afdak. Tot het barbecuen dat we natuurlijk weer op de bekende plek deden.

---- Maandag, 12 mei 2008, Tweede Pinksterdag.

Eigenlijk zo'n beetje hetzelfde als gisteren. Schitterend weer, dus ook weer ontbijt, lunch en bbq achter op het terras.

Het afdak vordert gestaag, het is heel wat passen en meten maar ik ben tevreden over het resultaat tot nu toe. De dakpannen die al enkele jaren geduldig onder het vorige afdak stonden te wachten op hun nieuwe bestemming staan behoorlijk in de weg. Ik heb dus besloten gaandeweg de dakpannen te leggen. Dus eerst een aantal panlatten, dan de pannen erop en dan weer verder.
Als je de hele dag aan het klussen bent valt er op zich niet zo veel nieuws te vertellen.

Vera is gisteren de strijd met de boterbloemen aangegaan, vandaag weer. Morgen en overmorgen en de dagen erna waarschijnlijk ook. Maar ook daar zie je resultaat. Het is vermoeiend en dat is op de foto ook te zien. Na de bbq knock-out!


---- Dinsdag, 13 mei 2008, het afdak is klaar!

Na 528 dakpannen, 95 meter panlatten, een lading schroeven van verschillende lengtes, een bak spijkers, 90 meter 2/3-tjes, 1 gammele pols, een tiental stevige vloeken, 4 paalankers, 3 scheenbeenvelletjes, 1 zaag, 1 pijnlijke duim omdat ik er 2 keer op geslagen heb met een hamer, 3 lege olievaatjes, 2 liter beits, bij benadering 4 liter zweet, 2 kwasten, zo'n 80 kilo beton, ruim 3 dagen werk, een gare rug, zo'n 10 biertjes en een onbeschrijflijke hoeveelheid energie is het afdak afgekomen. Wat valt er nou nog meer te vertellen als je alleen maar aan het werk bent.....?

En eerlijk is eerlijk, na al dat werk was mijn zonnige karakter wel een beetje verdwenen.....:-)

---- Woensdag, 14 mei 2008. Een dagje 'dolce far niente'?

Toen ik vanmorgen, na een slechte nacht, rond 6 uur opstond had ik echt het idee een dagje rust te nemen. Zoals ze in goed Latijn tegen 'zalig niets doen' zeggen: 'Dolce far niente'. Nou mooi 'niente' dus. Ben gewoon de hele dag weer in touw geweest. Een afdak maken levert ook een hoop troep op, meer dan je denkt. Allereerst alle golfplaten maar eens afvoeren. Dus alles in de auto, nog een zootje ander grof puin erbij en een lading lege flessen :-) en richting déchetterie. Nou dat was mooi pech, want die was dicht. Openingstijden zijn veranderd. Dus weer rechtsomkeert. 's Middags maar opnieuw geprobeerd, toen met meer resultaat. Nou verder zo'n beetje de hele dag aan het ruimen geweest, overtollig hout richting kampvuur, gereedschap weer op z'n plek, enz.

Vera heeft nog wat meegebrachte planten een bestemming gegeven en de plantenbakken van geraniums voorzien. De violen kregen een andere, nog nuttige, bestemming.

Natuurlijk hebben we wel een beetje 'niente' gedaan. Het weer sloeg later in de middag ook om. Er was onweer beloofd. Zaten we lekker op het terras met een wijntje in afwachting van dat beloofde noodweer (om het nieuwe afdak te testen), maar alles wat er kwam, geen noodweer, geen onweer. Tenzij je die 27 spetters meerekent.

---- Donderdag, 15 mei 2008. Een tegenvaller!

Vannacht bleek het even geregend te hebben. Ik dus vanmorgen even kijken of het gemaakte afdak waterdicht was. Nee dus! De oude dakpannen zijn nou niet bepaald even recht, dus om het waterdicht te krijgen valt ook niet mee. Hier en daar dus wat geschoven en gedaan, maar omdat het intussen droog was geworden kon ik niet zien of het resultaat had. Het weer werd steeds beter en Vera wilde graag naar Berck om witte kalkstenen te zoeken. Enkele jaren terug zijn we daar ook geweest. Tussen de rotsblokken en keien die het zeewater enig tegenwicht moeten geven lagen genoeg van die witte stenen. Wij de auto geparkeerd, enkele kilometers gelopen en toen we op de plek aankwamen bleek dat er geen kalkstenen meer lagen. Alleen nog grote rotsbokken. Wij dus weer terug. Het ging stevig regenen, dus ik benieuwd naar het afdak. Nou ik moet eerlijk zeggen....het lijkt wel een douche. Ik kon schuiven en doen wat ik wilde. Schoof ik een dakpan even op, begon het prompt bij de volgende te lekken. Dit is dus geen succes....kan het er wel leuk uitzien, maar waterdicht is ook wel prettig. Ik vermoed dat ik de panlatten dichter bij elkaar had moeten leggen.
Gelet op de weersverwachting gaat dat deze week niet meer lukken, dus weer een klus erbij voor de volgende keer!

---- Vrijdag, 16 mei 2008. Een rustig dagje.

We hebben het vandaag rustig aan gedaan, gewoon wat kleine dingetjes en hier en daar wat opgeruimd, zoals de garage (ja alweer!). Vera heeft de strijd met de boterbloemen voortgezet, maar doet iedere dag maar een klein stukje om haar rug te sparen. Ik heb 's middags het gras nog (gedeeltelijk) kunnen maaien. Het was wel nat, maar het was redelijk te doen.
's Avonds lekker mosselen gegeten en relaxed achter de TV gezeten.

---- Zaterdag, 17 mei 2008. Onze nieuwe douche!

Laat opgestaan en rustig ontbeten. Na een week hard werken merk je dat het de laatste dagen allemaal wat rustiger aan gaat. Omstreeks 11.30u ging het hard regenen. Loodrecht naar beneden, de watercontainers meteen weer vol. Ik weer naar het afdak. Nou, het was verschrikkelijk. Donderdag begon het al aardig op een douche te lijken, nu is het zeker. Het druppelde niet, maar het liep op zoveel plekken in straaltjes naar beneden dat ik er gewoon om moest lachen. Nou, dat lachen zal me wel vergaan als ik een volgende keer de panlatten verplaats en dus alles opnieuw moet doen. En dan maar weer afwachten of het alleen aan de ruimte tussen de panlatten ligt of misschien ook aan de geringe schuinte?!? Als dat zo is dan ziet het er naar uit dat de pannen er weer af moeten en plaats moeten maken voor golfplaten. En die wilde ik er nou net niet meer op!

's Middags klaarde het op. Ik heb de balken uit het (toekomstige) atelier verplaatst (ik heb me rot gesjouwd!) naar het kippenhok. Zo ontstaat er wat meer ruimte om straks (!) het atelier een beurt te geven. Grappig is wel dat de deur tussen de twee ruimten nu wat beter zichtbaar werd en dan zie je een leuke ouderwetse deur met dito handgreep en sluiting verschijnen en dat maakt het allemaal wel weer leuk.

Later toen we een punt achter het klussen hadden gezet, zaten we achter op het terras met natuurlijk een wijntje. We zagen Dominique bezig met het prikkeldraad. Ik ben een praatje gaan maken en kwam tot de conclusie dat mijn Frans nog wel bijgespijkerd mag worden, ondanks het feit dat ik het steeds beter vind gaan. Wel is me duidelijk geworden dat het terrein waarop tot schrik van de diverse buren een huis gebouwd gaat worden, door Dominique verkocht is aan 'un compain' of 'un ami'. Tja, dat moet je natuurlijk wel weten!

Het zijpad, dat Dominique zo driftig aan het afbakenen is, ligt lager dan het terrein waar hij de koeien op wil laten lopen. Hij had het over opvullen met grond zodat het egaal werd, maar of-ie dat nou gaat doen is me onduidelijk. Zo had-ie het over egaliseren en zo zei hij dat-ie het toch niet ging doen vanwege de wateroverlast die ik dan zou krijgen. Ik wacht wel af. In ieder geval wilde hij de koeien er laten grazen.

Morgenochtend gaan we weer richting huis. Na een week stevig klussen maar met een zeer voldaan gevoel.