Ik ben er nog niet eens en schrijf al op de weblog. Het is 5 weken geleden dat ik voor het laatst 'la porte' en 'la barrière' achter me dicht trok. Ik was er toen 'even' om de gasten uitgeleide te doen. Een weekje wintersport en de slechte weersverwachting voor het weekend dat Vera en ik van plan waren te gaan, maakten dat er zo veel weken tussen zitten.
Vera en Era (de vrouw van Hans) zijn afgelopen woensdag al met mijn afgeladen auto vertrokken. Vera zit wat ruimer in haar vrije tijd dan ik. Hans pikt me vanmiddag op en samen rijden wij dan richting Frankrijk en echtgenotes.
Het wordt nog geen hoogzomer, maar af en toe een zonnetje ligt wel in de verwachting. Het kriebelt al bij me. Ik sta/zit al te popelen om de maaier van stal te halen en het gras te maaien (als de maaier het doet natuurlijk na een lange en koude winter) en een hoop andere tuinwerkzaamheden te doen. Zelfs zwager René wordt wat zenuwachtig....ik ontving vanmorgen al een sms-je omdat-ie nieuwsgierig is wat ik allemaal op de planning heb staan. Als hij nou denkt dat dat hem straks werk bespaart, dan heeft-ie het mis. We hebben weer zoveel plannen en hij 'mag' zo vaak mee als hij wil ;-)
In ieder geval ga ik de omgewaaide boom die ik 5 weken geleden in het bos aantrof, wegwerken. Hij hing toen voor 2/3 boven de tuin van buurman Francis in de kruin van een veel ieler boompje dat door de zwaarte van mijn boom het dreigde te begeven. Ondanks het toen slechte weer (regen en wind) heb ik het iele boompje gered door de omgevallen boom eruit te zagen. De brokken moeten nog kleinere brokken worden en dan opgeruimd.
Vera vertelde gisteren aan de telefoon dat een andere boom, tussen speeltuin en bos, ook omgewaaid was en die had net op het nippertje de glijbaan, die het dan zeker niet overleefd zou hebben, gemist. Dus ook die boom moet gereduceerd worden tot hapklare kachelbrokken.
Een echte planning heb ik niet (die komt meestal toch niet uit), maar wel een lijstje van dingen die ik hoop te doen: veel meetwerk als voorbereiding op de nieuwe plannen (verhogen en isoleren zoldervloer, pergola bij kippenhok voor de gekochte hop), afzuigunit op zolder plaatsen (opening naar badkamer komt later, als we het plafond gaan witten), de nieuwe plantenbakken ophangen, voorbereidingen treffen (lees: ruimte creëren door troep om te ruimen/verplaatsen) voor de nieuwe kozijnen en ramen voor atelier en stal die begin mei worden geplaatst (gelijk met de nieuwe ter plekke te maken achterstaldeuren in de hooischuur), het 'vrij/bezet' garnituur op/in de badkamerdeur plaatsen, de blauwe regen bij de heemtuin en de restanten ijzer (was ooit iets van een pergola of zo) weghalen en nog duizend-en-een andere dingen die ik zonder meer zal tegenkomen. Maar vooral genieten.... Nu maar hopen dat Hans belt dat-ie vroeger komt dan gepland.
---- Zaterdag, 3 april 2010
Hans kwam gisteren klokslag halftwee aanrijden en ik stapte meteen in, kreeg een stevige tong in mijn oor van Balou, hun hond, waarvan ik vergeten was dat-ie meekwam. Het was behoorlijk druk op de weg, maar dat was ook te verwachten met het Paasweekend voor de deur. Om 7 uur konden de dames ons verwelkomen.
Vanmorgen begon ik even met een inspectierondje, gewoon even kijken of alles er goed bij ligt. In het bos was ik wat aan het rommelen met de eerder omgevallen boom en takken en prompt stond Francis voor mijn neus. Volgens mij was-ie gewoon blij dat-ie me weer eens zag voor een praatje waarvan we over en weer weten dat we een hoop toch niet begrijpen. Het ging over het weer, de financiële crisis en of we in Pays-Bas daarvoor ook de rekening kregen, dat het allemaal schandalig was, de val van ons kabinet, de komieken Sarkozy en Berlusconi, zijn inmiddels redelijk herstellend been of knie, de brutaliteit van 'le jeune' die hem had aangereden en die nooit meer iets had laten horen.....en nog meer, maar dat is het deel dat ik dus niet meegekregen heb.
Om van hem af te komen (opeens vind ik het dan mooi geweest) ging ik 'maar koffie drinken binnen'.
Balou was met me meegelopen en op weg naar het huis zag ik Jut en Jul (de 2 eenden die steevast enkele weken in het voorjaar gezelschap houden) achter het kippenhok lopen. Leuk dat die er weer waren.
Balou zag ze ook.... 2 seconden later vlogen Jut en Jul stevig geschrokken, rakelings langs me, hevig schetterend en kwakend weg. Ik hoop dat ze de moed vinden weer terug te komen.
De laatste omgevallen boom ben ik 's middags gaan wegwerken. Kettingzaag er natuurlijk bij en ook Francis weer. Die had al lang gezien dat er weer een boom was omgewaaid en wilde natuurlijk graag helpen. De gesprekken waren 's morgens al gevoerd dus we deden ons werk in redelijk stilzwijgen. Natuurlijk was het veel en zwaar werk en toen het eind in zicht was begonnen zich letterlijk wat donkere wolken te vormen. De kettingzaag stond even uit om bij te komen (wij dan), maar Francis wilde het nog even 'avant le pleut' afmaken dus de zaag ging weer aan, de wolken barstten vrijwel gelijk open en we stonden dus in de regen de rest te zagen. Gekkenwerk, maar toen het steeds harder en harder ging regenen leek het Francis ook beter het maar als 'fini' te bestempelen. Allebei dus zeiknat naar huis. Het was slechts een (stevige) bui en Vera en ik zijn toen de zon er weer bij kwam de gezaagde brokken gaan wegwerken. Alle stammetjes in de opslag en de takken op de kampvuurplaats, hoewel je de laatste al niet meer ziet vanwege de enome hoeveelheid takken die er op ligt. Ik hoop het van de week nog weg te kunnen fikken.
Vera heeft nog wat foto's gemaakt van de vele voorjaarsbloemetjes die nu in de tuin overal te zien zijn.
---- Maandag, 5 april 2010, tweede Paasdag
Gisteren was het koud en bepaald niet prettig om wat buiten te doen. Toch hebben Vera en ik in het bos de wilgentakken (die al een halfjaar zo'n beetje in een bak met water stonden en dus al wortels kregen) geplant. Keurig in rijen tussen wat bomen in, in de hoop dat ze een dichte haag gaan vormen waardoor een soort van natuurlijke muur ontstaat.
De badkamerdeur heb ik nu eindelijk van een vrij-bezet garnituur voorzien. Viel allemaal nog niet mee, want de deur is bepaald niet gelijk van dikte, maar met enig doorzettingsvermogen is het toch gelukt.
Vandaag vertrokken Hans en Era weer richting Nederland. De zon scheen en het werd heerlijk weer. Eindelijk! Na een rondje terrein besloot ik de takken te gaan opbranden. Het was geen probleem het vuur aan te krijgen. De takken waren aan de buitenkant wel een beetje vochtig, maar voor de rest was het allemaal kurkdroog gewaaid. In no time dus een megavuur. Het was allemaal zo veel dat ik niet ben toegekomen aan de takken die nog in het bos liggen. Wellicht morgen.
Na het snoeien van de blauwe regen en het weghalen van het oude ijzerwerk dat in betere tijden een soort pergola was, wilde ik gaan maaien. Maar....waar ik al bang voor was....het kreng wilde niet starten. De accu leek niet leeg want hij pruttelde wel, maar dat was ook het enige. Voor de zekerheid heb ik 'm dus maar aan de acculader gezet (wat kan ik anders op tweede Paasdag!), in de hoop dat-ie morgen toch besluit het te gaan doen. Ik hoop niet dat er een vervolg op de maaimachine-perikelen komt.
Tja, en dan? We zijn dus maar begonnen aan een nieuw plan. Een pergola bouwen voor het kippenhok, want de gekochte hop moet toch èrgens tegen aan groeien....!? Het uitmeten en bepalen hoe het moet worden heeft veel tijd gekost. Hij staat provisorisch in elkaar met de nodige lijmklemmen....zodat we er een beeld van kunnen krijgen. Ik probeerde in m'n eentje een balk met lijmklemmen te bevestigen en natuurlijk ging dat mis. Viel dus naar beneden, maar...ik ving 'm gelukkig met mijn hoofd op :-(
Toen was de lol er af... dat betekende dus het eind van de activiteiten voor vandaag. Tijd voor een wijntje op het terras, lekker in de zon.
---- Woensdag, 7 april 2010 ('s morgens vroeg)
Ik werd vanmorgen vol goede moed wakker! Gisteren was het allemaal anders. De zon scheen volop, maar er stond ook een straffe wind. Op een of andere manier maakte die wind me nerveus of zo, zeker als je buiten werkt en dat kwam mijn humeur niet ten goede. Na het boodschappen doen, begon ik pas tegen het middaguur weer aan de pergola bij het kippenhok. Dat wilde dus weer niet lukken. Vermoedelijk omdat ik niet van te voren bedacht had hoe ik 'm wilde maken. Ik ben eigenlijk gewoon maar begonnen en dan kom je problemen tegen die je niet een, twee, drie oplost.
's Middags nog even met Vera naar de bouwmarkt geweest omdat ik wat tuinhout/palen nodig had. Ik snap nu nog beter waarom Nederlanders er de voorkeur aan geven hele ladingen met van alles en nog wat vanuit Nederland mee naar Frankrijk te zeulen. De lengte palen die ik nodig had waren er dus niet. Hooguit enkele palen van even meer dan 2 meter, maar wat moet je daar nou mee als palen om een pergola mee te bouwen. Hopeloos en slecht voor mijn humeur! Dus dan maar even tanken....zowel diesel voor de auto als benzine (in jerrycannetjes) voor de maaimachines. Geen diesel en benzine meer bij de tank van Carrefour! Nou zat ik nog niet helemaal zonder maar mijn humeur zakte daardoor wel naar een historisch dieptepunt.
Teruggekomen en na een kop koffie ging ik weer verder met de pergola. Het zat weer niet mee dus om een uur of 3 vond ik het mooi geweest. Dan maar gras maaien. Eerst even het voorerf met de kleine maaier. Dat was even choken, trekken aan het koord en lopen maar. Toen was het de beurt voor de zitmaaier, die volgens de instructie in het boekje nu opgeladen moest zijn. Het groene lampje brandde tenslotte! Dus vol goede moed begon ik met starten. Niks, noppes, nada! De motor verrekte het om aan te gaan. Mijn humeur zakte dus toch nog wat!
Nu heb ik nog wel een servicebeurt tegoed van de leverancier, maar dit was op zijn minst gezegd toch wel even balen! Vandaag maar even een 'goed gesprek' met hem gaan voeren. Kan ik gelijk even tanken....hoop ik!
Omdat te verwachten is dat de maaier niet meteen gemaakt wordt, besloot ik om maar vast een stukje achter het huis met de kleine maaier te doen. Dat was even beulen maar uiteindelijk is ongeveer 1/3 van de hele tuin nu gedaan. Toen was ik 'af' en werd het tijd om even bij te komen op het terras. De wind kon me blijkbaar toch niet meer kon pesten dus besloot die maar te gaan liggen. Eindelijk!
Jut en Jul zijn weer terug. Hebben blijkbaar gemerkt dat ze niets meer te vrezen hebben van Balou.
(rond 19u)
Vanmorgen bijtijds naar de maaimachineman gegaan. Hij was niet blij te horen toen ik zei dat de maaier het niet deed en dat het niet aan de accu lag. Hij had geen tijd de maaier op te halen want hij had het hartstikke druk. Omdat ik de indruk kreeg dat hij dacht dat ik de maaier meteen 'gerepareerd' wilde hebben, probeerde ik het anders....ik stelde voor dat hij 2 weken de tijd had voor het servicebeurtje dat ik nog tegoed had. Toen bedacht hij zich opeens dat Monsieur Alain (de vorige eigenaar van de zaak die af en toe nog wat helpt) toch in Tortefontaine, een dorp in de buurt, was en de maaier wel even mee kon nemen. Ik meteen naar huis waar Monsieur Alain me al stond op te wachten. Ook hij was er van overtuigd dat het niet de accu was, want inderdaad was de accu, zoals het ledje aangaf, opgeladen. Starten, starten en nog eens starten. Maar....de aanhouder wint volgens het spreekwoord en dat bleek ook. Uiteindelijk gaf de maaier mee en startte, een hoop rook producerend. Monsieur Alain nam hem toch maar mee, want door het lange stilstaan kon de carburateur wel een beetje geoxideerd zijn! Nou ja....het zal wel. Dat betekende wel verder maaien met de kleine maaier.
Daarna vol ijver verder gegaan met de pergola, die Vera later 'prieel' is gaan noemen. Gisteren ging het allemaal voor geen meter, maar vandaag zat het erg mee. Het heeft wel allemaal veel meer tijd gekost dan ik had berekend en dat allemaal voor de Humulus Lupulus, of zoals we het gewoon in het Nederlands noemen: hop. Een hoop werk, maar we mogen er weer trots op zijn.
Na nog een stuk gras maaien (uiteindelijk komen we er wel) ben ik nog even met de kettingzaag in de weer geweest. De boomstam die Dominique vorig jaar op de oprit heeft gelegd, moest er toch een keer aan geloven. Hij ligt nu in 5 stukken. Misschien heeft Betsy morgen zin de brokken weg te halen. Ze zijn zo niet te tillen. Misschien staat het wel leuk die stronken op z'n kant, hier en daar in de tuin of het bos. En zo niet....fikken doet het ook!
---- Donderdag, 8 april 2010
Vanmorgen eerst maar even benzine gehaald want er moest nog gemaaid worden....ook al was het met de kleine maaier! Daarna aan de voorkant van het kippenhok begonnen met een dakgoot. Vera vond dat nodig want de plantjes kregen precies onder de dakrand geen kans om te groeien, door het neervallende water.
Om even af te wisselen ook maar begonnen met het leegscheppen van de kampvuurplaats....die lag zo vol dat het echt wel moest. Francis kwam nog even buurten. Hij had gisteren de kettingzaag nog gehoord en vroeg zich af waarom ik die boomstam nog kleiner wilde maken, want ik zou hem toch het bos in slepen....? Tja, wat moet je daar nou op zeggen? Ik gooide het maar over een andere boeg....zijn been. En dan blijkt dat het converseren toch merkbaar beter gaat, want hij maakte me duidelijk dat-ie vanmiddag sla ging planten en daarna naar de 'verzekering' zou gaan om het ongeval financieel af te wikkelen. De 2 schroeven in zijn been (net onder de knie) blijven zitten.
Het sla-plant-gedeelte heb ik zeker goed begrepen. Een paar uur later was-ie daar namelijk mee bezig.
De dakgoot heb ik afgemaakt, de houten ton verplaatst zodat die nu het regenwater kan opvangen, een hoop tegels van de kampvuurplaats vervangen en uiteindelijk ook nog de rest van het gras gemaaid. Toen móesten we wel even uitpuffen in de kantel-ligstoelen in de zon. Het was al de hele dag fantastisch weer, in ieder geval de mooiste dag tot nu toe. Nog even genoten op het zonne-terras met een heerlijk glas wijn en stokbrood met Franse kazen....
---- Vrijdag, 9 april 2010
Het was vandaag wederom schitterend weer. Als dit de voorbode van de zomer is dan zitten we ècht hartstikke goed. Vanmorgen eerst even naar de déchetterie gereden. Er stond zo'n lange rij met mensen die puin, rommel en tuinafval kwijt moesten, dat ik maar besloot terug te keren.
Eerst heb ik -eindelijk- een fatsoenlijk schuifslot op de deur van het kippenhok gemaakt. Daarna moest Betsy er aan te pas komen want ik moest nog een hoop stoeptegels richting kampvuurplaats brengen èn de boomstam/stronken van de oprit moesten óók nog weg. Dus....hoopvol stapte ik in, draaide de sleutel voorzichtig om om 'm zo'n 30 seconden voor te laten gloeien en toen ik de sleutel verder draaide, even choke-te was het pruttel, pruttel en draaien met die motor....alsof ze blij was eindelijk weer aan het werk te kunnen. Ongelooflijk, dat zo'n ouwe tractor een half jaar stil kan staan, een stevige winter doorstaat en dan meteen de eerste keer gewoon weer 'loopt'....en dat in tegenstelling tot de nieuwe maaimachine!
Tegels dus verplaatst en 3 van de 5 boomstronken weggewerkt. De andere 2 blijven nog even liggen tot ik wat hulptroepen krijg. Het is eigenlijk nèt niet te doen met één paar handen!
Tijdens de lunch werd er plotseling op de deur geklopt. Daar stond Willy....hoewel ik op dat moment nog niet wist dat-ie Willy heette. In ieder geval, zo bleek, was hij ferrailleur wat we in Nederland oud-ijzer-handelaar noemen. Of ik nog ergens oud ijzer of metaal had....? Het eerste dat me te binnen schoot was het oude fornuis dat al 9 jaar in een hoekje in de stal staat....te zwaar om weg te werken! Dit was de kans....ik snapte wel dat ik er niets voor zou krijgen, maar ik was al lang blij dat ik er van af kwam. Maar zwaar dat-ie was! Niet te tillen met z'n tweeën en hij moest ook nog een meter omhoog, de laadbak in. Dus kwam er een stevige moker aan te pas en de al te zware brokken ijzer werden met enkele stevige klappen in stukken geslagen en na nog wat verdere 'ontmanteling' lukte het ons het fornuis in de laadbak te krijgen. Nog een hoop oud ijzer dat her en der verspreid lag verzameld en ingeladen....en toen taaide Willy weer af.
Vera heeft een oude, ooit ergens op de kop getikte en langdurig op zolder geplaatste, hutkoffer geschilderd. Hij krijgt een tweede leven als 'verkleedspullen-koffer'. Van binnen moet-ie nog even opnieuw bekleed worden, maar dan is-ie af.
De rest van de middag hebben Vera en ik nog wat tuinwerkzaamheden gedaan. Een al wat ouder plan kwam weer op de voorgrond. Vanaf de doorgang tussen de eerste en tweede tuin moet ooit een pad komen. Hoe weten we nog niet, maar de vele Monnikskappen die nu al aardig boven de grond komen en die zich de afgelopen jaren ook stevig uitgebreid hebben, staan in de weg. Dus hele stukken afsteken om ze vervolgens aan de andere zijde weer te planten.
Natuurlijk de dag weer afgesloten, zoals het in Frankrijk hoort....
---- Zaterdag, 10 april 2010
De laatste dag is alweer voorbij en weer was het mooi weer. Vanmorgen zijn we eerst naar Montreuil-sur-mer gegaan, een oud vestingstadje op zo'n kleine 20 km van hier. Daar zou een markt zijn die we wilden gaan bezoeken. De markt was er inderdaad, maar stelde zo weinig voor dat we 'm gewoon overgeslagen hebben. Toen hebben we maar een stuk over de oude vestingmuur gelopen. Daarna zijn we naar Berck gegaan. Voordat we daar naar de markt gingen eerst even koffie gedronken in een 'kroegje' voor hooguit 10 personen (in een klein, smal en druk steegje), waar de prijzen nog zeer acceptabel waren en dat terwijl de koffie ook nog eens goed was! Toen over de markt, waar we van onze laatste euro's (we zijn steeds meer gewend met plactic te betalen, maar op de markt lukt dat nou eenmaal niet!) een ketting voor Vera hebben gekocht. Omdat we de laatste euro's uitgegeven hadden en we weer verse wilden hebben besloten we even te pinnen en we kwamen meteen in de drukke straat een pinautomaat tegen, waar net een mevrouw die had gepind wegliep. Dus meteen de pinpas erin en wat geld gepind. Toen we ons weer omdraaiden stonden we tegen een rij van zo'n 10 mensen aan te kijken die keurig stonden te wachten om te pinnen en waarvan enkelen ons -terecht- bepaald niet vriendelijk aankeken. We waren immers voorgedrongen, maar we hadden ècht de rij niet gezien! Onbegrijpelijk dat er niet iemand éven wat heeft gezegd!
Maar verder was er een hoop te beleven op het strand en de boulevard. Op het strand wemelde het van de vliegeraars met de meest uiteenlopende mega-grote vliegers en op de boulevard krioelde het van de mensen die de stands, waar lokale en regionale bedrijven en diensten hun produkten probeerden te verkopen.
Na een heen-en-weertje over de boulevard gingen we weer terug naar Mouriez. In tegenovergestelde richting (dus naar het strand) reed/stond een lange rij auto's die àls ze er eenmaal waren een mega-probleem hadden om te parkeren. De markt en het vliegertoernooi als trekpleister, waardoor de boulevard met zijn vele parkeerplaatsen was afgezet, maakten het zoeken naar een parkeerplaats onmogelijk.
Thuis aangekomen leek de prunus naast de oprit wel op zijn mooist te zijn. Geen blaadje te bekennen maar wel helemaal roze van de bloemen. Een week geleden zag je nog maar net hele kleine knopjes aan de takken zitten, maar het mooie weer de afgelopen week heeft een ware groei- en bloeispurt veroorzaakt.
's Middags hebben we het verder rustig aan gedaan. Het is de hele week stevig doorwerken geweest, dus nu hielden we het bij wat opruimen zodat we morgen bijtijds weg kunnen. Niet dat we er zin in hebben om weer terug te gaan....maar het is niet anders.
