De terugkomst van Joop

---- Donderdag, 21 februari 2008

We hadden bijna vandaag konijn kunnen eten als ik gisteravond laat niet op tijd was uitgeweken. Een argeloos konijntje zat op de weg vlak bij huis en maakte zich toen ik aan kwam rijden uit de voeten. Waarom die beesten niet beseffen dat ze beter aan de kant (de berm in) kunnen gaan is me een raadsel (!). Ze rennen in paniek zigzaggend voor de auto uit, in de hoop een keiharde ontmoeting met de auto te voorkomen. Gelukkig ging het goed en dus aten wij wat anders.

Vanmorgen eerst even een rondje over het terrein, nieuwsgierig naar de ontwikkelingen die steevast door Dominique worden veroorzaakt. Niet veel gebeurd, maar er lag wel een touw langs het terrein. Dominique heeft stokken in de grond geslagen om het touw aan te bevestigen. Het hek moet op minimaal 50 cm afstand van de, jaren terug door het kadaster geplaatste, paaltjes komen, dat is verplicht. Ik meet echter niet meer dan zo’n centimeter of 20 (!) dus dat wordt spannend, maar wellicht houdt hij ruimte om een grotere paal te slaan, dus ik wacht weer af.

De badkamer en keuken hadden een opfrisbeurt nodig, dus eerst de badkamermuur met hechtprimer ingesmeerd. Daarna de keukenmuur, die ooit per vergissing meer roze dan zalmroze werd, opnieuw geschilderd. Geel (een tikje oker)….en het staat véél beter!

Omdat de badkamermuren nog moesten drogen gingen we eerst even een uurtje snoeien. Toen we de snoeispullen uit de hooischuur pakten zagen we vogelpoep op de grond. Behoorlijke fledders, die we laatst ook al gezien hadden. We hoopten al dat de uil die we in voorgaande jaren ook af en toe aantroffen er weer zou zijn. We keken dus naar boven en jawel hoor daar zat Joop (zo hebben we ‘m natúúrlijk genoemd) onverstoord rustig op een balk voor zich uit te kijken. De deuren maar weer voorzichtig dicht gedaan om ‘m niet te veel te verstoren. Wij gingen snoeien.

Joop is volgens ons een kerkuil. Deze foto laat overigens niet Joop zelf zien, maar een van zijn/haar soortgenoten.

Daarna weer verder met de badkamer. Eerst insmeren met anti-schimmelverf, voordat de echte kleur er weer op kan. Een hoop werk, maar het knapt ècht op.

---- Vrijdag, 22 februari 2008

Het weer is compleet anders dan het weerbericht ons eerder wilde doen geloven. Echt koud is het niet, maar er staat wel veel wind (lichte storm) en het zou zo maar kunnen gaan regenen.

De badkamermuren zijn geschilderd. Hoewel we aanvankelijk weer dezelfde kleur zouden doen, bedachten we dat die gele kleur uit de keuken ook wel mooi zou staan, dus dat is het geworden.

Verder alleen nog wat snoeiwerk gedaan en voorbereidingen getroffen zodat we morgen in de keuken het behang kunnen vervangen waarop wat (vermoedelijk) rode wijnvlekken zaten. Geen idee hoe ze daar gekomen zijn, dat vertelde de huurder toen niet.

---- Zaterdag, 23 februari 2008

De beloofde (!) regen bleef gelukkig weg. De zon helaas ook. Al met al was het niet koud. Vanmorgen eerst wat boodschappen gedaan en de nodige materialen gehaald om het mozaïek op te hangen.
Maar natuurlijk eerst de keuken behangen. Wat gaat daar veel tijd in zitten, zeker met al die balken waar omheen behangen moet worden.

Daarna het aanstaande atelier van Vera wat opgeruimd. Alle pallets, die ik de afgelopen jaren heb verzameld (waarom weet ik niet meer) heb ik achter het kippenhok gezet. We blijven verplaatsen. Het kan zo maar weer ergens anders komen te staan.

Toen ik dacht even te kunnen gaan zitten wist Vera me fijntjes ‘het mozaïek’ weer onder de aandacht te brengen. Dat dus ook maar opgehangen. Weer een klus plat….en ik toen ook. Probeer niet ‘iets’ uit het mozaïek te halen, het stelt namelijk niets voor (dit heeft geen dubbele betekenis!).

En Dominique? Tja, die is ijverig bezig palen in de grond te meppen. Intussen geen idee meer wat-ie van plan is. Hij is nu weer ergens anders bezig, maar ik wacht gewoon af. Ik heb het idee dat-ie me vast nog wel weet te verrassen (onaangenaam?).

Natuurlijk moest ik na het zaterdagmiddagwijntje nog even wat snoeien. Zo even een uurtje….maar toch nog ontzettend veel gedaan. Dominique kachelde wat op en neer met zijn tractor, af en toe vriendelijk knikkend of achteloos zwaaiend, als hij mij vanachter de bramenstruiken zag kijken…..

---- Zondag, 24 februari 2008

Alweer de laatste dag….wat vliegt de tijd. Vera ging opruimen en ik dook nog even het bos in, toch nog even bramen snoeien. Al het snoeisel weer op een nieuwe houtwal. Het zijn er nu al 7. Ik denk dat er nog één komt, hooguit twee. En dan wordt het bijhouden.

Om een uur of 12 rijden we weg om ongeveer halfvier aan te komen bij Richard, een (vroegere) vriend van ons, waar we eigenlijk al zo’n 25 jaar geen contact meer mee hadden. Leuk om weer eens herinneringen op te halen. 

Perikelen rond Dominique.

---- Vrijdag, 8 februari 2008

Gisteravond aangekomen….ik bespaar je de gebruikelijke details. Bij het hek zagen we dat er verderop een vuurtje brandde. ‘s Avonds na 11 u? En op het terrein van Dominique? Dat betekent wat! Dominique is onze overbuurman die uitsluitend bezig lijkt te zijn met land veroveren en het legitimeert onder het mom van regels van Europa. Hij zegt dan ook steevast: ‘mais, c’est l’Europe!’

Toen ik vanmorgen wakker werd kon ik mijn nieuwsgierigheid niet bedwingen….ik naar buiten en keek tussen nog slechts enkele resterende staken door over het weiland van Dominique. Nou, l’Europe had zijn best weer gedaan. Het vuurtje dat we hadden gezien was het restant van de nog smeulende takken van alle struiken, bossages die tot nu toe de erfafscheiding markeerden en die Dominique nu weggehaald had. Het was wel érg kaal. Maar officieel mag het wel. Enkele jaren terug heeft het kadaster wat afbakeningspaaltjes geplaatst die het terrein markeren. Rondom zijn terrein wil Dominique nu een hek plaatsen om zijn koeien (nog) meer ruimte te geven. Daarmee bakent hij natuurlijk ook ons terrein af. Nou is dat niet zo erg, maar het lijkt allemaal wel om slechts centimeters te gaan. Als er een takje over zijn terrein groeit moet het eraf. Zijn argument….je snapt het al: c’est l’Europe. Maar zijn idee dat van 'l’Europe' zijn terrein scherp afgebakend moet zijn omdat satellieten dat dan kunnen registreren en daarom alle boomtakken aan zijn kant er af moeten, gaat mijn voorstellingsvermogen te boven. Hij lijkt er echter zelf stellig in te geloven…..

Maar goed, al met al is grondig snoeiwerk zo op zijn tijd niet verkeerd. Wij kunnen straks tussen de rigoureus gesnoeide bosjes door kijken naar zijn grazende koeien. Dat heeft ook wel weer wat.


Het voorjaar lijkt hier overigens in aantocht te zijn. De sneeuwklokjes bloeien volop en dat geeft zo’n fantastisch gevoel….!

---- Zaterdag, 9 februari 2008

Het zonnetje probeert er, net als gisteren, al vroeg (rond half negen) weer bij te komen. De verwachting is goed. Dan gaan we, ook net als gisteren, eerst zo’n 2 uur braamstruiken weghalen en dan nog wat ander snoeiwerk doen. Daar is het heerlijk weer voor en we zijn gisteren ook behoorlijk opgeschoten. Ook wordt vandaag het mozaïek opgehangen. Voor de rest zien we wel.

Het mozaïek komt vandaag toch niet te hangen…..het staaldraad dat ik zocht was er niet bij de Bricolage. Dan maar in Nederland kopen.

Het vele snoeiwerk heeft geresulteerd in weer zo′n 8 meter nieuwe houtwallen (verdeeld in 3 gedeeltes).

---- Zondag, 10 februari 2008

Ik ben net wakker (rond half negen) en Vera slaapt (natuurlijk) nog. Het zonnetje is er alweer bij. En wat een rust! De weersverwachtingen tot en met woensdag zijn van hetzelfde soort weer. Geen neerslag, zonnetje met een temperatuur van 10-11 graden ‘s middags. Jammer dat we vanmiddag weer naar huis moeten, maar aan de andere kant….. Pfffff……eigenlijk maar goed ook. We zijn weer veel te hard tekeer gegaan. Alles doet zeer: schouders, onderrug, armen en benen. Stijf en onder de schrammen en doornenprikken. En toch vinden we het leuk! Want als je ziet hoe het bos opknapt en wij afknappen ….ongelooflijk!