De terugkomst van Joop

---- Donderdag, 21 februari 2008

We hadden bijna vandaag konijn kunnen eten als ik gisteravond laat niet op tijd was uitgeweken. Een argeloos konijntje zat op de weg vlak bij huis en maakte zich toen ik aan kwam rijden uit de voeten. Waarom die beesten niet beseffen dat ze beter aan de kant (de berm in) kunnen gaan is me een raadsel (!). Ze rennen in paniek zigzaggend voor de auto uit, in de hoop een keiharde ontmoeting met de auto te voorkomen. Gelukkig ging het goed en dus aten wij wat anders.

Vanmorgen eerst even een rondje over het terrein, nieuwsgierig naar de ontwikkelingen die steevast door Dominique worden veroorzaakt. Niet veel gebeurd, maar er lag wel een touw langs het terrein. Dominique heeft stokken in de grond geslagen om het touw aan te bevestigen. Het hek moet op minimaal 50 cm afstand van de, jaren terug door het kadaster geplaatste, paaltjes komen, dat is verplicht. Ik meet echter niet meer dan zo’n centimeter of 20 (!) dus dat wordt spannend, maar wellicht houdt hij ruimte om een grotere paal te slaan, dus ik wacht weer af.

De badkamer en keuken hadden een opfrisbeurt nodig, dus eerst de badkamermuur met hechtprimer ingesmeerd. Daarna de keukenmuur, die ooit per vergissing meer roze dan zalmroze werd, opnieuw geschilderd. Geel (een tikje oker)….en het staat véél beter!

Omdat de badkamermuren nog moesten drogen gingen we eerst even een uurtje snoeien. Toen we de snoeispullen uit de hooischuur pakten zagen we vogelpoep op de grond. Behoorlijke fledders, die we laatst ook al gezien hadden. We hoopten al dat de uil die we in voorgaande jaren ook af en toe aantroffen er weer zou zijn. We keken dus naar boven en jawel hoor daar zat Joop (zo hebben we ‘m natúúrlijk genoemd) onverstoord rustig op een balk voor zich uit te kijken. De deuren maar weer voorzichtig dicht gedaan om ‘m niet te veel te verstoren. Wij gingen snoeien.

Joop is volgens ons een kerkuil. Deze foto laat overigens niet Joop zelf zien, maar een van zijn/haar soortgenoten.

Daarna weer verder met de badkamer. Eerst insmeren met anti-schimmelverf, voordat de echte kleur er weer op kan. Een hoop werk, maar het knapt ècht op.

---- Vrijdag, 22 februari 2008

Het weer is compleet anders dan het weerbericht ons eerder wilde doen geloven. Echt koud is het niet, maar er staat wel veel wind (lichte storm) en het zou zo maar kunnen gaan regenen.

De badkamermuren zijn geschilderd. Hoewel we aanvankelijk weer dezelfde kleur zouden doen, bedachten we dat die gele kleur uit de keuken ook wel mooi zou staan, dus dat is het geworden.

Verder alleen nog wat snoeiwerk gedaan en voorbereidingen getroffen zodat we morgen in de keuken het behang kunnen vervangen waarop wat (vermoedelijk) rode wijnvlekken zaten. Geen idee hoe ze daar gekomen zijn, dat vertelde de huurder toen niet.

---- Zaterdag, 23 februari 2008

De beloofde (!) regen bleef gelukkig weg. De zon helaas ook. Al met al was het niet koud. Vanmorgen eerst wat boodschappen gedaan en de nodige materialen gehaald om het mozaïek op te hangen.
Maar natuurlijk eerst de keuken behangen. Wat gaat daar veel tijd in zitten, zeker met al die balken waar omheen behangen moet worden.

Daarna het aanstaande atelier van Vera wat opgeruimd. Alle pallets, die ik de afgelopen jaren heb verzameld (waarom weet ik niet meer) heb ik achter het kippenhok gezet. We blijven verplaatsen. Het kan zo maar weer ergens anders komen te staan.

Toen ik dacht even te kunnen gaan zitten wist Vera me fijntjes ‘het mozaïek’ weer onder de aandacht te brengen. Dat dus ook maar opgehangen. Weer een klus plat….en ik toen ook. Probeer niet ‘iets’ uit het mozaïek te halen, het stelt namelijk niets voor (dit heeft geen dubbele betekenis!).

En Dominique? Tja, die is ijverig bezig palen in de grond te meppen. Intussen geen idee meer wat-ie van plan is. Hij is nu weer ergens anders bezig, maar ik wacht gewoon af. Ik heb het idee dat-ie me vast nog wel weet te verrassen (onaangenaam?).

Natuurlijk moest ik na het zaterdagmiddagwijntje nog even wat snoeien. Zo even een uurtje….maar toch nog ontzettend veel gedaan. Dominique kachelde wat op en neer met zijn tractor, af en toe vriendelijk knikkend of achteloos zwaaiend, als hij mij vanachter de bramenstruiken zag kijken…..

---- Zondag, 24 februari 2008

Alweer de laatste dag….wat vliegt de tijd. Vera ging opruimen en ik dook nog even het bos in, toch nog even bramen snoeien. Al het snoeisel weer op een nieuwe houtwal. Het zijn er nu al 7. Ik denk dat er nog één komt, hooguit twee. En dan wordt het bijhouden.

Om een uur of 12 rijden we weg om ongeveer halfvier aan te komen bij Richard, een (vroegere) vriend van ons, waar we eigenlijk al zo’n 25 jaar geen contact meer mee hadden. Leuk om weer eens herinneringen op te halen.