Omdat Vera vrijdagavond nog moest werken reden we 'pas' op zaterdag weg. Eerst moesten we langs mijn collega Marcel om een partij tegels op te halen. Hij blij (anders moest-ie ze afvoeren) en wij blij (het in juni te maken terras moet natuurlijk wel met tegels en/of stenen gebeuren). Met zijn buren stond Marcel ook de houten schuttingen te slopen. Het hout zag er nog goed uit dus....ook het hout erop. Kan ik altijd wel gebruiken....en zo niet....dan fikt het wel!
De rit verliep allemaal best rustig. Omdat er wegwerkzaamheden zijn tussen de Nederlandse grens en Antwerpen wordt er al bij Amsterdam (!) gewaarschuwd voor vertragingen. Omdat ik zo'n beetje allergisch begin te worden van files besloten we (omdat we nu toch vanwege Marcel over Rotterdam reden) maar via Roosendaal en Bergen op Zoom te rijden en de Liefkenshoektunnel te nemen. Daarna kom je achter Antwerpen op de weg naar Gent. Hoewel Vera en ik er absoluut van overtuigd waren dat de man in het tolhokje € 7,50 zei, hoefden we maar € 5,50 te betalen! In ieder geval best rustig rijden, maar de Belgische wegen daar kunnen wel een opknapbeurt gebruiken. Stevig hobbelen en de afgeladen aanhangwagen hevig stuiterend achter ons aan.
Om ongeveer 4 uur waren we in Mouriez. De weervoorspellers voorspelden regen. Gelukkig kunnen ze er ook hier niets van want de zon scheen en het voelde heerlijk zomers aan. Het gras was geel....van de paardebloemen en natuurlijk hoog. Het was immers ruim 3 weken geleden dat we hier waren.
Meteen maar even 'mijn vriend' Jean Etienne (JE) bellen dat we aangekomen waren en hij de maaier terug kon brengen. Ik had hem namelijk van de week al gebeld dat we eerder dan gepland naar Frankrijk gingen en of hij al een oplossing voor de maaier had. Een hoop onverstaanbare en dus onbegrijpelijke bewoordingen, maar uit de slotopmerking: 'c'est tout!' maakte ik op dat het probleem opgelost was. Hij bracht hem terug....en de oplossing was inderdaad eenvoudig. Gewoon even een stukje er aan gelast! Maar het werkte en als het goed laswerk is blijft het ook wel zitten...althans dat hoop ik!
Hij overhandigde me weer de sleutelhanger met sleutel.....één sleutel? 'Het moeten er 2 zijn!' was mijn reactie. Ik had namelijk na de aflevering van de maaier nog niet eens de tijd gehad de reservesleutel er af te halen. Nonchalant en onbegrijpend kijkend ratelde-ie iets van dat alle sleutels van maaiers hetzelfde waren en dat het dus geen probleem zou zijn. Maar wat heb ik daaraan als ik maar één sleutel heb? Ik had het gehad en wilde hem kwijt. Niet de sleutel maar JE! Bij zijn vertrek plaatste hij nog de opmerking dat-ie hoopte mij een jaar niet te zien. Ik ken het grapje en hij bedoelde het goed, maar ik voelde hetzelfde en dacht zelfs aan een langere periode!---- Zondag, 26 april 2009
Ook vandaag was het weer veel beter dan verwacht. Vanmorgen wel bewolkt maar gelukkig droog. 's Middags kwam de zon er geregeld bij en dat maakte het weer een heerlijke dag. Eerst hebben we - aanvankelijk samen - de plantenbakken gevuld, maar dat was niet zo'n succes ;-). Vera ging in haar eentje verder en ik besloot de deur van het kippenhok een schilderbeurt te geven. Ook het vogelhuisje van onze buurman Jaap (in Purmerend) kreeg een plaats in de walnotenboom.
Daarna ben ik eens stevig gaan grasmaaien. Jonge....wat was dat nodig! Voor het mooie moet het nog een keer....niet alleen omdat het gras zo lang was maar ook omdat ik niet veel benzine meer had. Ik moest er dus wel als een razende over heen. Morgen eerst maar benzine zien te scoren.
---- Maandag, 27 april 2009
Waarom we ons niet aan de to-do-list houden weet ik niet. Misschien omdat daar de noodzakelijke klussen op staan en die zijn niet persé altijd leuk! Vandaag liep het dus ook allemaal weer eens anders dan gepland.... Achter de keuken ligt een bult aarde met gras. Het gras rukt iedere keer op richting keuken, over het terras (?) heen. Vanaf het begin vroeg ik me al af waarom er nou een bult achter de keuken ligt. Visioenen van bewoners die keer op keer restafval vanuit de keukendeur de tuin in kieperden hielden me bezig. Zeker is dat er in ieder geval een oud 'plaatsje' is dat gemaakt is van de typische keien die je hier in de grond aantreft. Maar ja...hoe ver loopt dat door? Ik ging 'even' een randje vrij maken om 'te kijken' en van het een kwam het ander....
Eerst een beetje gras wegsteken...in de kruiwagen en richting bos om te storten. Nog een keer en nog een keer en ga zo maar door. Opeens zag ik op weg richting bos Francis staan en omdat ik nu eens geen zin had in een ingewikkelde Franse conversatie over het weer en andere 'onbenullige' dingen, parkeerde ik de kruiwagen en pakte gewoon een andere. Maar toen die ook naast de andere geparkeerd was moest ik wachten tot Francis 'eindelijk' wegging. Het duurde even maar toen kon ik weer. Kruiwagens geleegd en omdat ik steeds verder ging met het afgraven van de bult sloeg opeens de vermoeidheid genadeloos toe. Maar....we hebben nog steeds Betsy! Dus die van stal gehaald, volgeladen en richting bos. Intussen was ik tijdens het graven op een enorme tegel gestuit! Terwijl amateur-archeologe-in-spé Vera zich gretig op de kluiten die ik keer op keer opspitte dook, in de hoop iets tegen-beter-weten-in interessants te vinden, bleek dat na verder graven en schoonmaken de tegel een deksel van vermoedelijk een septic tank was.In het bos toen ik Betsy aan het legen was kwam Francis alsnog over het prikkeldraad stappend, op me af.... En dan begint weer zo'n hopeloze discussie over het weer (volgens hem blijft het de hele week nat) en omdat ik toch een draai aan het gesprek moest geven vroeg ik hem of hij wist of het een oude septic tank of iets anders was?
Natuurlijk volgde er weer een heel gesprek....we hadden het over de Eerste Wereldoorlog (waarom weet ik niet, maar hij begon er gewoon over!) de Spaanse griep die toen vele doden tot gevolg had, zijn grootvader die hier vlakbij geboren was en de enorme hoeveelheid kachelhout (100 m3) die hij in voorraad heeft. Vermoeiend....maar toen ik voorzichtig aangaf dat ik weer verder ging met 'travailler', begreep-ie dat-ie het prikkeldraad weer moest opzoeken.
Nog 2 ritjes met Betsy richting bos gemaakt en omdat het ging regenen haar toen geparkeerd onder het grote afdak. Morgen weer een dag!
---- Dinsdag, 28 april 2009
Afgeknoedeld zaten we op de bank. De hele dag druk bezig geweest. In eerste instantie zijn we verder gegaan met het terras. Grond afgraven en er leek maar geen einde aan te komen. Op het laatst moesten we al 1,5 steek wegsteken om de oude keitjes zichtbaar te maken. Met Betsy af en aan rijden richting bos om de grond te lozen.....tot het bijna fout ging. Overmoedig dat we op een gegeven moment waren gooiden we de grondbak van Besty wel héél erg vol. En net waar ik het hoekje om moet om het bos in te gaan loopt het terrein omhoog maar aan de zijkant een beetje af en als je dan de bocht íets te groot neemt....mèt een volle bak achter Betsy en mèt gladde voorbanden....dan is een beetje steigeren van Betsy best begrijpelijk. Gelukkig liet ik de bak meteen zakken zodat ik de macht over het stuur terug kreeg, maar stel je voor...achterover met Betsy over je heen. 'T is weer eens wat anders, maar toch liever niet :-).
Ook het terras wordt niet wat de bedoeling was. De keitjes lagen uiteindelijk te diep voor het gazon en dan zou je een opstap moeten creëren en da's ook niet fraai. En dan nog.... we moesten ook iets bedenken voor die bepaald niet fraaie septic tank. Die ligt er nou eenmaal en nèt even te hoog. Uiteindelijk hebben we besloten het terras niet zo groot te maken als de bedoeling was en zelfs wat aarde terug te gooien. Als het weer bedekt met gras is, is in ieder geval de bult weg!
Verder nog even gemaaid, ons toekomstige bed geschuurd en in elkaar gelijmd, de deur van het kippenhok nog eens geschilderd en nog tal van andere kleine klusjes gedaan. Vera heeft 2 planken gebeitst die morgen opgehangen moeten worden. Opgehangen? Ja, inderdaad. Het zijn 2 planken die Vera ergens achter het kippenhok vandaan heeft en waarin ze 2 figuren ziet. Ik moet toegeven, de grillige vorm heeft wel wat bijzonders.
Morgen doen we het wat rustiger aan....anders ga ik nog naar m´n werk verlangen. Het weer was in elk geval weer veel beter dan voorspeld. Droog, wat bewolkt maar ook zon in plaats van bewolkt met regen en onweer in de middag.De foto van het tafeltje hadden jullie nog tegoed.
---- Woensdag, 29 april 2009
De 2 planken die ik gisteren beschreef worden nu steevast door Vera 'de wachters' genoemd. Waar ze op wachten weet ik niet, maar ze hebben een prominente plaats achter op het terras gekregen.
Vera heeft in haar kortstondige amateur-archeologe-in-spé-periode (toen we de bult aan het wegspitten waren) wat scherven gevonden die ze in elkaar heeft weten te passen. Er ontbreken hier en daar wat stukjes, maar Vera heeft er toch een fraai geheel van weten te maken.En het vandaag rustiger aandoen, zoals ik gisteren zei.....da's niet gelukt. Daar was het weer te mooi voor!
---- Donderdag, 30 april 2009.
Ook hier zijn we ontdaan door de toestanden in Apeldoorn. Wat kan een of andere idioot toch een hoop ellende veroorzaken! Het overschaduwt een beetje de zonovergoten dag. We hebben ontzettend veel gedaan, geschilderd, geschilderd en nog eens geschilderd, met name bed, kozijn en raam van de 2de badkamer.
Het gras is nog een keer gemaaid en in afwachting van Piet en Leontien (die ons tot zondag gezelschap komen houden) heb ik 'nog even' een tweede tafeltje gemaakt. Na een korte pauze besloot ik ook nog even de maaier te bestijgen om wat paden in het bos te maaien. Een nieuwe maaier, dus extra voorzichtig, om de messen te sparen. Maar....een nieuwe maaier, nieuwe problemen! Zelfs een die ik nog niet met de vorige maaier heb gehad! Het kon natuurlijk ook niet uitblijven....ik had hem al bijna een week!
Zo'n beetje helemaal achterin het bos merkte ik dat ik 'een beetje scheef' hing en keek links achterom om tot mijn ontzetting te constateren dat de linkerachterband van de velg lag. Geen idee hoe dat kwam. Terugrijden ging natuurlijk niet en in m'n eentje kon ik die klus niet klaren. Ik moest dus wachten tot Piet en Leontien er waren.Gelukkig had Piet zijn spierballen meegenomen en tilde de maaier nèt hoog genoeg op om er een krik onder te zetten. Daardoor konden we het wiel er af halen. We hebben hem opgepompt en er weer terug onder gezet, zodat ik even vlug de maaier weer naar de hooischuur kon rijden. Maaier kon dus weer geparkeerd worden . Morgen zien we wel of de band lek is.
Omdat het hier morgen een feestdag is (1 mei) zijn er wat brocantes. We gaan daar even kijken of er nog voor ons bestemde meuk bij is.
---- Vrijdag, 1 mei 2009
De dag begon weer schitterend, strak blauwe lucht, veel zon en vogels die er lustig op los floten. Eerst maar even gekeken naar de band....en ja hoor, die is lek en net nu vandaag alles gesloten is. Morgenochtend vroeg dan maar. Na een kop koffie/thee op het terras achter even lekker ontbeten en toen richting brocantes. Er waren er vandaag twee en we hebben ze beide bezocht.
Het was wel weer een beetje hetzelfde als al die andere brocantes. Veel zolderrommel, waarvan je je afvraagt waarom ze het niet meteen weggooien. Maar....we hebben wel 3 dingen gekocht. Allereerst een oude schaal (zo ziet-ie er in elk geval uit!) waar de verkoper € 15,- voor wilde hebben. Ik wilde ècht niet meer dan € 10,- betalen (nog veel eerlijk gezegd, maar ja....) en de man stond er zo moeilijk bij te kijken alsof ik zijn moeder erbij wilde hebben voor dat geld. Maar hij ging door de knieën. Vera heeft nog een (wel aardige) schaal gekocht en een super-verschrikkelijk-lelijk karafje. Bluh! Maar het ging haar om de vorm. Ze vindt hem zelf mooi van lelijkheid!Toen we thuis kwamen hebben we de oude kloffies aangetrokken en zijn we met z'n allen gaan snoeien. Meteen het kampvuur aangestoken om het afval meteen weg te werken. Tijdens het snoeien kwam Vera nog een oude ketel tegen, grotendeels in de grond verborgen. Vermoedelijk de ketel die ooit vroeger in de schouw in de hal heeft gehangen. Bruikbaar als ketel is-ie niet meer, da's wel duidelijk! Er moest natuurlijk ook even gerust worden en dat deden we met een stokbroodje met Franse kaas en een slok wijn.
----Zaterdag, 2 mei 2009
Vanmorgenvroeg stonden Piet en ik al om even over 8 uur bij 'Hesdin pneus' waar ze mijn tubeless band van een binnenband hebben voorzien. Niet meer tubeless dus!
Even voor 9 uur waren we terug en langzaamaan ontwaakten de dames uit hun nachtelijke rust. Het weer was zoals voorspeld....bewolkt en een beetje vochtig. Dat weerhield ons er uiteindelijk niet van de handen weer uit de mouwen te steken. Het kampvuur smeulde nog na en na even opporren laaiden de vlammen al snel weer op. De kettinzaag werd erbij gehaald zodat we het vuur van nieuw gesnoeide bomen en struiken konden voorzien.
Piet en Leontien gingen even naar Hesdin wat boodschappen doen. Vera kwam intussen op het idee om van de voormalige moestuin een soort heemtuin te maken. Ik hoefde dus alleen 'maar even' wat paden met de bosmaaier te maaien, die Vera zorgvuldig voor me uitlopend bepaalde, voorzichtig de groepjes varens, struikjes en 'aardige' boompjes vermijdend. Maar andere bomen, als ze maar éven in de weg stonden, werden genadeloos om zeep geholpen om het kampvuur weer te voeden. Het is, ik moet het toegeven, 'une bonne idée', maar je moet er nog wel even doorheen kijken. De paden zien er nog niet ècht als paden uit en de beplanting is eigenlijk gewoon nog 'een zootje', maar als het klaar is, is het wel leuk. Het bankje dat bij mijn ouders in de weg stond en bij ons in een van de stallen op een nuttiger plek stond te wachten, kwam nu goed van pas.Leontien die de bramenstruiken te lijf was gegaan, heeft op minder prettige wijze kennis gemaakt met de vele brandnetels die er ook stonden.
Intussen had ik de doorgang tussen tuin en bos wéér vrij gemaakt van onkruid. Er is wat hoogteverschil tussen tuin en bos en volgens Vera kon dat mooi met 'een trappetje' worden opgevangen. De ooit 'ergens-op-de-kop-getikte' bielzen kwamen nu goed van pas. Het was even ploeteren om de stronken en wortels, die nu nèt stonden waar het trappetje moest komen, er uit te krijgen, maar toen dat gelukt was, was het 'bielzen' zo gepiept. En dan denk je dat je klaar bent, maar toen bedacht Vera dat ze daar wel een 'cottage-achtig' hekje wilde. Dat moet maar even wachten, want als ik dat nu zou maken, komt Vera vast wel weer met een nieuw ideetje.....Omdat het alweer de laatste avond met z'n vieren is nodigden Piet en Leontien ons uit om in Hesdin ergens te gaan eten. Op zoek naar een ander restaurantje, zagen we bij 'le Manhattan' dat het dit weekend speciaal 'moules avec frites' was. Nou, mosselen gaan er bij ons altijd in en dit keer was het mosselen met chorizo en paprika. Deze combinatie was voor ons nieuw en zeker voor herhaling vatbaar. Natuurlijk hebben we de maaltijd voorzien van een flesje Muscadet.
---- Zondag, 3 mei 2009
---- Maandag, 4 mei 2009
Ik was vanmorgen veel te vroeg wakker....om kwart voor zeven stond ik al in de garage het gisteren gemaakte hekje in de grondverf te zetten. Dat kostte meer tijd dan verwacht, maar dat kwam voornamelijk door alle latjes en smalle tussenruimtes. Na een paar bakken koffie en toen de zon er weer bij kwam, heb ik de helling gemaaid (met de bosmaaier....en ik heb me daar een hekel aan!).
Vanmiddag heb ik ook het gras nog 'even' gemaaid, zodat ik er over 2 weken niet zo'n probleem mee heb (althans dat hoop ik). Een beetje rondgekeken op het terrein en dus ook in de heemtuin. Daar zag ik de eerste bewoner....een pad. Het zal heus niet ècht de eerste en enige zijn, maar het was wel de eerste die ik spotte in de 'heemtuin'. Nu ik een paar keer door de heemtuin gelopen ben, krijg ik steeds meer 'the feeling' van hoe het gaat worden. De plek waar het spontaan geplaatste bankje is neergezet, kon niet beter gekozen worden.
Het hekje moet natuurlijk straks wel ergens aan hangen....anders heb je d'r niet zo veel aan! Dus de plek bepaald waar de palen (van mijn collega Marcel) moeten komen en natuurlijk -je zal het altijd zien- was er niet de grond in te komen. Eigenlijk wel logisch want het is precies tussen héél oude bomen. En héél oude bomen hebben héél oude wortels die zich in al die jaren stevig verankerd hebben. Dus -omdat het hardhouten palen zijn- aan de palen een punt gezaagd, toen de plek nogmaals opgezocht en na tig enorme lellen met de moker, 'zakte' de paal, zij het moeizaam, de grond in. Dat is in ieder geval alvast het begin. Morgenochtend zal ik mijn spieren, schouderbladen en andere onderdelen die zwaar te lijden hebben gehad, wel los in bed vinden....:-(
Toch vandaag weer lekker opgeschoten. De 'to-do-list' is niet zo veel korter geworden, maar dat komt omdat we veel klussen hebben gedaan, die niet op de lijst stonden (bult weghalen, hekje maken, heemtuin, enz.).
En....vandaag geen foto's! Ik weet niet of ik morgen nog wat schrijf, want dan ga ik weer richting huis...ik weet alleen nog niet hoe laat.
