vrijdag 18 januari 2008

Klusweekend met René

---- Vrijdag, 18 januari 2008

Mijn zwager René had al weer een tijdje zin om mee te gaan naar Frankrijk….lekker wat klussen. Dus donderdagavond weg. Na aankomst het gebruikelijke recept/ritueel. Leg ik niet meer uit….zie eerdere berichten ;-).

‘Oude’ mannen die laat naar bed gaan staan ook laat op. De weergoden blijken ons dit keer echter niet zo gunstig gestemd. Tuinwerk zit er niet in, dus dan maar het aanstaande atelier opruimen. Eerst een lading oude vloerplanken die nergens anders meer geschikt voor zijn dan opstoken, in hapklare brokken gezaagd. In de garage ligt nu een enorme hoeveelheid stookhout. Helaas is het hout ook in de garage gezaagd, dus alles zit weer onder het stof en zaagsel. Volgende keer dus de garage maar weer eens opruimen.


‘s Middags maar even richting Hesdin….even wat dingetjes kopen om de luiken op te hangen. Omdat moeder natuur ons al zo’n beetje de hele dag dwars zat met de nodige regen, was het weer moeilijk en behoorlijk lastig van het erf af te komen. Leemgrond en langdurige of veel regen is geen goede combinatie. Met de auto heb ik dus weer een enorme gleuf in het gras getrokken. We waren wel blij dat we in elk geval zelfstandig weg konden komen.

Toen we Hesdin inkwamen….tja….dikke pech. Normaliter stop ik toch vrij geregeld voor de bewuste stopborden (wel zo kort mogelijk omdat ik me regelmatig erger aan de Fransen die er gewoonte van maken zo lang stil te staan dat je haast gaat denken dat ze rustig koffie zijn gaan drinken….) waarvan bekend is dat men er daar streng op toeziet. Nu zag ik van rechts een lange stoet auto’s aankomen met op kop een langzaam rijdende tractor. Dus dacht ik….toch maar even doorrijden! Gedaan en na 100 meter aangehouden door 2 gendarmes, waarvan 1 dikbuikig. Ik was dus eenvoudigweg gewoon ‘le con’, of zoals we in Nederland zeggen ‘de lul’. Ik mocht € 90,- aftikken. Na het afrekenen zei de dikbuik nog even iets met ‘au revoir’ er in en ik groette hem terug met de mededeling ‘je n’espère pas’ (ik hoop het niet) en, ondanks dat ik wist dat ik fout zat, de stille verwensing die iets met ‘kleren krijgen’ te maken heeft. Ach….c’est la vie!

---- Zaterdag, 19 januari 2008

De weergoden hebben er geen zin in! Regen valt mee….moet wel weggewaaid zijn, want het stormt! Toch 2 luiken opgehangen, boomstammetjes gesleept, stookhout verplaatst, takken verzameld in het bos voor de houtwal, atelierdeur weer gerepareerd omdat-ie open was blijven staan en dichtgewaaid (dus kapot!), klimop gesnoeid aan de wegkant en natuurlijk…..zeker niet onbelangrijk….geregeld koffie gedronken.
Straks nog even naar de vuilstort, daarna douchen want we gaan op de uitnodiging van Madame le Maire (de parttime burgemeester, Eliane DECOUBERT) in om rond 18u haar en de overige dorpsgenoten alsnog een gelukkig Nieuwjaar te wensen. We zien wel of we ons welkom voelen en ons verstaanbaar kunnen maken. Anders zijn we zo weer weg!

En het liep allemaal wat anders…..

Ach….nadat we op de vuilstort het nodige gestort hebben zijn we na terugkomst zelf ook een beetje ingestort. We hebben de burgemeester dus maar gelaten voor wat het is…. ze zal ons vast niet hebben gemist.

---- Zondag, 20 januari 2008

Om half elf weer richting Nederland. Lekker rustig op de weg, dus we waren bijtijds thuis. Nu nog het dilemma van het voorerf en de oprit. Regen en leemgrond is een vruchtbare combinatie, maar bepaald niet prettig voor op natte leemgrond geparkeerde auto’s. Slippen, slippen en nog eens slippen en maar hopen dat je van het terrein afkomt. Daar moet dus iets aan gedaan worden. Grind? Op een (licht) hellend terrein lijkt me dat niet echt je van het. Asfalteren…..ach de oprit zou kunnen maar voor het voorerf vind ik het niets. Bestraten? Waarschijnlijk de duurste optie en het meeste werk. In elk geval iets om over na te denken. Als er lezers zijn die een lumineus idee hebben dan hou ik me aanbevolen.