Gisteren zijn Ben (mijn schoonzoon) en ik richting Frankrijk gegaan. De wederhelften moeten in de dagen voor kerst nog werken maar komen woensdag ook naar Frankrijk om met z'n allen kerst te vieren. Onze beide kinderen, Bart en Marieke èn de rest van de aanhang èn kleinkind (Gwen) komen dus.
We hebben gisteren niet veel meer kunnen doen, omdat we pas omstreeks 5 uur aankwamen. We zijn namelijk eerst nog even (lees: uitgebreid) naar Sligro/Ven in Haarlem gegaan om nog even wat lekkere versnaperingen in te slaan.
Vanmorgen ben ik eerst even wat bomen gaan merken die omgehaald moeten worden. Toen Ben wakker was heb ik de kerstspullen van zolder gehaald en de kerstboom opgezet. Dat duurde hooguit 10 minuten. Ideaal zo'n kunstkerstboom uit 3 delen met lampjes en al!
Daarna zijn we begonnnen met de voordeur.... De onderkant moest afgeschaafd worden worden want de deur was bijna niet meer dicht te krijgen. Gek genoeg ging open maken wel gemakkelijk maar dicht doen was een probleem. Dus deur eruit, schaven, er weer in, weer schaven, er weer in, nog een keer schaven, toen in de menie zetten en na het drogen er weer in. Pffff....fijn hoor zo'n hardhouten deur!
Maar goed, intussen (tijdens het drogen van de menie) waren we ook aan de 2de badkamer begonnen. Het afkitten ging nog niet, want hoe ik ook zocht.....géén transparante kit. Dan maar beginnen met het raam. Dat sloot niet goed, althans....als het dicht was ging het haast niet meer open, omdat het klemde. Dus eigenlijk sloot-ie wel goed! Maar ja....omdat-ie ook wel eens open moet, dus ook daar weer: schaven, hangen, schaven, hangen, enz. Gelukkig was deze niet zwaar....het was sowieso al geen hardhout en in de loop van de jaren hebben de houtwormen het meeste hout ook al weggevroten, dus dat maakte deze klus redelijk te doen.
De vensterbank kon ook wel een opknapbeurtje gebruiken dus hebben we een eikenhouten plank (lastig voor houtwurm) op maat gemaakt, geschaafd, geschuurd, profieltje gefreesd en vastgezet. Dat is in ieder geval mooi geworden. Het rolgordijn hangt intussen ook. Tijdens het frezen kwam onverwachts Franse Francis (het buurmannetje) weer even buurten! Was vast niet nieuwsgierig naar wat we aan het doen waren:-).
Tja....en dan heb je zo'n kletspraatje waarvan ik af en toe denk dat we elkaar absoluut niet goed begrijpen. Ik in elk geval met enige trots vertellen dat ik morgen (als het niet gaat regenen) bomen ga omzagen. Dat lokte een hoop gebrabbel uit waar ik sóms iets van dacht te begrijpen. Volgens mij wilde-ie weten wat voor bomen en hoeveel ik van plan was om te halen. Ik moest hem toen wel aanbieden even samen met hem te gaan kijken. Dus wij naar het bos....ik wist dat ik waarschijnlijk wel even gecorrigeerd zou worden! Inderdaad, maar het viel me nog best mee. Aan de rechterkant had ik het helemaal goed gedaan. Aan de linkerkant helemaal niet. Wat ik gemerkt had moest blijven en de andere moesten weg. Mijn grapje dat ik dat bewust had gedaan viel compleet in het water. Hij keek me onbegrijpend aan en ging gewoon door met zijn verhaal. Fijn...die taalbarrière!
Toen was het tijd de boel een beetje op te ruimen, een borrel te nemen en met de pootjes op tafel, wachten op morgen....dan wordt het zagen!
---- Maandag, 22 december 2008
Vanmorgen zijn we eerst even wat kit gaan halen bij de plaatselijke bouwmarkt. Veel keuze, maar niet heus! Gelukkig was er wel transparante kit, zodat de douche afgekit kon worden, zodat we ´m ook kunnen gaan gebruiken.
Het was de hele dag nevelig en het was dus best vochtig, maar ´s middags hebben we toch alle spullen (kettingzaag, beugelzagen, takkenscharen, enz.) in de kruiwagen gegooid om richting bos te gaan en bomen te rooien. Vier uur later was onze lichaamstemperatuur tot een hoogtepunt gestegen en waren er 5 bomen gesneuveld, van takken ontdaan (die op de houtwallen gingen), èn in stukken gezaagd. Het was zo'n beetje hèt moment dat mijn ambtenaren-armen het ook een beetje begonnen te begeven. Natúúrlijk ben ik een watje, maar zo'n kettingzaag weegt best wel wat en als je het heel weinig doet.....
In elk geval, na ongeveer ;-) 2 portjes en een beetje uitpuffen, herrees ik weer en was ik in staat mijn kookkunsten aan Ben te tonen. Nu bestaan die kookkunsten uit eigenlijk niets meer dan mosselen koken. Gemakkelijker kan haast niet, dus de 's morgens gekochte mosselen gingen de pan in. Om het nog meer aan te kleden hebben we eerst de kant-en-klare garnalen als voorafje opgegeten. Al met al heeft het ons voortreffelijk gesmaakt.
Morgen gaan we weer bomen rooien. De weersverwachting is goed....in de middag een beetje zon en in elk geval droog.
---- Dinsdag, 23 december 2008
De weermannen hadden het voor 50% goed. Het was droog maar geen zon gezien. Nu staat de belofte voor morgen. De wederhelften komen morgenmiddag en Bart en Daniëlle komen later op de avond.
Ben en ik kwamen wat moeizaam op gang vandaag. Bomen rooien zagen we even niet zitten. Dus toen een andere klus bedacht. De glijbaan moest weer in elkaar gezet worden. Ben vond het allemaal wel veel werk om de palen van de glijbaan te sjouwen. Dus Betsy moest van stal worden gehaald en na maanden niets doen wachtend in de kou, was het even voorgloeien en meteen starten. De aanhanger erachter en met veel poeha gingen we met slechts 4 grote palen, de glijbaan zelf en wat kleiner spul richting 2de tuin. De glijbaan staat nu bijna....moet nog in de grond verankerd worden en hier een daar een schroef, maar dan is-ie af.We waren druk bezig en prompt stond Francis weer achter ons. We schrokken ons een 'petit chapeau' (als dit de goede vertaling van 'een hoedje' is). Francis kan toch op z'n minst wel even 'bonjour' roepen of kuchen en dan natuurlijk niet pas als-ie vlak achter ons staat! Maar goed, het wordt enigszins vervelend om steeds weer te zeggen dat we een redelijk wederzijds niet-begrijpend praatje hielden maar het was toch echt weer waar. De bomen tussen de 2de tuin en het bos, waarvan ik vorig jaar nog aan hem vroeg of die niet eens geknot moesten worden en waarop hij toen héél duidelijk z'n schouders ophaalde en een 'non' produceerde, die moesten volgens hem nu toch ècht eens geknot worden! Hij lijkt wel van de intégration des chômeurs (werkverschaffing). Maar goed, na deze boodschap ging-ie zoals gewoonlijk weer snel weg.
Omdat Betsy er nu toch al stond, hebben we alle boomstammetjes uit het bos gehaald en achter de hooischuur opgestapeld. Toen kwam Betsy pas ècht goed van pas, want het lijkt niets, maar het is een hele kluif. Toen dat klaar was liep het intussen tegen 4 uur en dat is in deze tijd van het jaar een mooie tijd om te stoppen.
Na de biertjes en de port ging Ben de douche in de 2de badkamer inwijden. De boiler had de afgelopen nacht slechts 3 uur aangestaan (een beetje uitproberen) en dat bleek te weinig om Ben uitgebreid van heet water te voorzien :-). Hij was er snel weer uit....maar de douche functioneert goed.
---- Woensdag, 24 december 2008
Helaas is vandaag onze overbuurman, Leon BEUVAIN, op 79-jarige leeftijd overleden. Zijn oudste zoon overleed anderhalf jaar geleden (door eigen toedoen). Daar was hij al ondersteboven van en nadat zo'n 3 maanden terug zijn echtgenote plotseling ook overleed gaf hij er de brui aan. Niet meer zijn bed uit en niet willen eten. Zaterdag is de begrafenis....
Naast deze donkere wolk was het verder ook een sombere dag wat het weer aangaat. Het was droog maar de beloofde zon bleef weer uit. Staat nu voor morgen....maar ik geloof het al niet meer. In elk geval hebben we de glijbaan afgemaakt en nog een aantal bomen omgehaald. Natuurlijk was ook dit keer weer Francis van de partij. Nu zagen we 'm gelukkig wèl bijtijds aankomen.
Ik was met Betsy het bos ingegaan ;-) en daarom kwam hij waarschijnlijk een kijkje nemen. Ben gooide de stammetjes achteloos achter in de bak van Betsy, maar Francis vond dat het netjes gestapeld moest worden. Een discussie leek zinloos en tja, toen hebben we ze maar netjes opgestapeld. Het was niet zoveel, dus los erin gooien was gemakkelijker, maar ach....
Nu had ik het plan de stronken die ik daarom bewust zo'n meter boven de grond had afgezaagd, er met de tractor uit te trekken of om te duwen, maar ook dat vond Francis geen goed idee. Dat zou toch niet lukken en de stammetjes zouden weer gaan uitlopen. Ook nu leek discussie zinloos....ik heb hem dus maar toegezegd dat ik ze vlak boven de grond zal afzagen.
Francis had nog wel een goed idee. Nu ik eenmaal met Betsy het bos in was gegaan (terwijl ik geen idee had of ik wel heelhuids met haar het bos weer uit zou komen, want zo veel ruimte had ik immers niet....) kwam Francis met z'n goede idee. De boom die Dominique van de zomer omgezaagd had en onze tuin in had laten vallen, had ik wel zoveel mogelijk weggezaagd, maar de laatste meters lagen strak op de grond waardoor de kettingzaag gebruiken onherroepelijk na één zaagsnede het einde van de ketting had betekend. Het lumineuze idee was de tractor achteruit te rijden, met de grondbak de boomstam op te wippen, en er een stammetje onder te leggen, zodat-ie vrij bleef van de grond. Zagen is dan weer mogelijk. Moet ik nog doen, maar slim toch? Ik stak als dank mijn duim omhoog en bedankte hem vriendelijk met 'merci' en 'bonne idée'. Nonchalant haalde Francis zijn schouders op, glimlachte wat en ging weer richting hek om erover heen te klimmen naar eigen terrein. Vast denkend aan die Hollanders, die wel van alles proberen maar er geen verstand van hebben.
's Middags kwamen de wederhelft-meisjes met kleindochter. Gwen was zeer enthousiast ons te zien en eenmaal gewend aan het huis inspecteerde ze dat zorgvuldig en door het afstapje tussen keuken en eetkamer helaas met letterlijk vallen en opstaan.De tuin was minder succesvol.... Het gras staat een beetje hoog en toen Gwen het terras afstapte (ook al is het maar een klein stapje) kieperde ze voorover met gezicht het lange gras in. Geen succes dus....
Bart en Daniëlle kwamen een paar uur later. Na wat drankjes kon Marieke niet meer wachten met de kerstcadeautjes. Het was tenslotte kerstavond en dus hebben we die uitgepakt. Leuke cadeautjes over en weer.
---- Vrijdag, 26 december 2008, Tweede Kerstdag
Gisteren was het 1ste Kerstdag. Een dag van stilzitten en niets doen. Bluh! Ik ben blij dat men in Frankrijk de 2de Kerstdag niet kent. Alles gaat weer z'n gewone gang en ik kon dus ook gewoon weer lekker aan het werk. Bart heeft nog wel even een ritje op Betsy gemaakt. Dat kon-ie niet laten! Allereerst moesten we het toilet in de 2de badkamer weghalen want ik had gisteren de onprettige ervaring dat de pijp verstopt bleek te zitten. Het geurige water kwam onder de pot vandaan omhoog. Nu hebben we best veel gegeten de laatste dagen, maar zo groot was-ie toch niet? :-)
Dus toilet eraf en poeren met van alles om de verstopping te bereiken. Je kunt je wel voorstellen dat het een smerige en geurige klus is. Voor de zekerheid heb ik John erbij gehaald, die enkele maanden geleden het toilet verplaatst had. Hij kwam met de nodige apparatuur om de verstopping te verhelpen. De oorzaak was waarschijnlijk simpel. Het toilet wordt niet zo vaak gebruikt en als de verse bolus zijn doel (de septic tank) niet weet te bereiken, gaat-ie lekker liggen indrogen en dan is dus 'Leiden, maar in dit geval Mouriez, in last'. In elke geval is de verstopping nu weg en bij het weggaan wordt het voortaan 2-3 keer extra doorspoelen, zodat....ach, dat is wel duidelijk.
---- Zaterdag, 27 december 2008
Vanmorgen eerst de stammetjes uit Betsy's achterste gehaald. Betsy wilde aanvankelijk niet starten, maar nadat de zon (ja die was er!) een tijdje op haar boezem had geschenen, sputterde ze niet meer zo tegen. De grondbak eerst weer op z'n stekkie gezet en toen Betsy weer keurig onder het afdak geparkeerd.... wachtend op betere weersomstandigheden.
Daarna moesten we naar de kerk voor de begrafenis van Leon. Het is niet zo'n grote kerk (het is immers ook maar een dorp met 241 inwoners), maar ik schat dat er wel zo'n 200 man in kunnen. Leon was blijkbaar geliefd, de kerk was overvol. Mensen stonden zelfs in de deuropening.
We hebben natuurlijk wel eens begrafenissen meegemaakt, maar zoals het in Frankrijk gaat hebben we het nog nooit gezien. Na wat Franse woorden van meneer pastoor en wat lichtelijk vals gezongen liedjes door het plaatselijke koor stonden de mensen op en gingen in rij naar voren. Kregen daar een kruisbeeld in handen gedrukt (van degene voor je) en maakten daarmee een kruisgebaar richting kist. Wij in de rij en deden maar mee met het idee ons respect te betuigen, maar kregen later het onbehaaglijke gevoel dat dat slechts voor de familie gold en daar stonden wij...met onze potsneus ertussen. Blamage? Geen idee, de buren begrijpen vast wel dat onze bedoelingen goed waren.
