Het is nu zondagochtend, kwart over 11. Allan, Marian, Inge en Linda zijn net weer vertrokken richting Nederland. Maar eerst nog even een terugblik....
Omdat ik voor mijn gevoel iets harder aan vakantie toe was dan ik aanvankelijk dacht :-) besloten Vera en ik een dagje eerder richting Frankrijk te gaan. Inge en Linda die net als Allan en Marian van plan waren het weekend over te komen voor een mini-familieweekendje, besloten om dan 's avonds al te komen. Allan en Marian hielden het op vrijdag.
Dus 's morgens de aanhanger achter de auto gehangen. Daarop en -in lagen de planken voor de vlonder die ik wil maken tussen het zwembadhok en het zwembad.
We zaten net op de A27 nog voor Gorinchem (hadden pas 85 km gereden) toen we moesten afremmen voor langzaam rijdend verkeer voor ons. Toen hoorden we een hoop herrie achter ons en in mijn rechterzijspiegel zag ik het rechterwiel van de aanhanger dusdanig slingeren dat ik meteen zo veel mogelijk rechts ging rijden en terugzakte naar stapvoets rijden. Gelukkig zaten we net voor het tankstation 'Scheiwijk' waar ik voorzichtig de auto op de parkeerplaats zette. Het wiel hing er nog aan maar dat het niet goed was was wel duidelijk. Ik heb de wegenwacht gebeld, niet eens wetende of ook aanhangers onder de pechhulp vielen, en kreeg van de vriendelijke dame te horen dat het tot 1,5 uur kon duren. Voor ons geen probleem....veel keuze hadden we ook niet en we konden even van de schrik bekomen bij het tankstation dat we van binnen niet kenden, maar tot onze verbazing gewoon een gezellige tent was.Ik was daarvoor al even vlug naar binnen gelopen om te vragen bij welk hectometerpaaltje we stonden, zodat de wegenwacht ons makkelijk kon vinden. De dame bij de koffiecorner was zeer behulpzaam en toen ook Vera binnenkwam en we koffie bestelden werd ons dat zomaar gratis aangeboden. Wat een service!
Na 3 kwartier zagen we de gele wegenwachtauto aankomen en Ron, zo bleek de monteur te heten, zag al snel wat de oorzaak was. De lager was compleet verdwenen en hij maakte duidelijk dat we ontzettend veel geluk hadden dat het wiel er niet op de snelweg of met hogere snelheid af was gelopen! Dan hadden we pas ècht een probleem gehad!
En dan de vraag of het ter plaatse gemaakt kon worden....? Ron krikte de aanhanger op en het wiel viel er af zonder aan te raken. Toen werd nog eens duidelijk dat we een engeltje op onze schouder moeten hebben gehad. Het is begrijpelijk dat zo'n wegenwachtauto niet voorzien kan zijn van alle soorten kogellagers voor zo veel verschillende voertuigen, dus ik was al bang dat ik de aanhanger achter moest laten. Ron ging 'even bellen' en vond een aanhangwagenbedrijf in Hardinxveld-Giessendam die zo'n lager op voorraad had en op slechts een klein kwartiertje rijden. Ik kon met Ron meerijden (ik moest immers betalen voor de lager natuurlijk!) en zo stonden we een kwartier later bij dat aanhangwagenbedrijf. Lagers waren inderdaad op voorraad en Ron ging knutselend heen. De ring van de lager bleek nog zo vast te zitten in de naaf dat het hem moeite kostte die er uit te krijgen, maar met een pers en een stevige portie manpower lukte het uiteindelijk. De nieuwe lagers werden er vervolgens in geramd en we konden weer terug naar Scheiwijk. De naaf met nieuwe lagers zat vrij snel weer op zijn plek, het wiel vervolgens ook en voor de zekerheid keek Ron nog even het andere wiel na. Daar was niets mee aan de hand, dus we konden onze reis weer voortzetten. Al met al heeft het hele geintje 3,5 uur geduurd, maar wat een geweldige service van Ron en natuurlijk ook de wegenwacht in het algemeen! Dan weet je waarom je al 30 jaar jaarlijks een behoorlijk bedrag aftikt terwijl je er nooit gebruik van maakt. Dit was het dubbel en dwars waard!
Het was intussen rond 15 uur dus hoe dan ook, èrgens zouden we in de file terechtkomen en dat bleek inderdaad bij Antwerpen en Lille het geval te zijn. Lille was de ergste, maar uiteindelijk tegen 19.30u reden we het erf op. We waren behoorlijk brak natuurlijk na deze enerverende dag.Inge en Linda kwamen even na middernacht aan en ondanks ons brakke gevoel hebben we gezellig nog tot ongeveer 2 uur zitten kletsen en natuurlijk met verbeterd druivensap ;-).
Vrijdagmiddag rond half twee kwamen Allan en Marian. Een kop koffie, wat kletsen en daarna zijn Allan en ik aan de gang gegaan. De zandbak, die ik eerder al in elkaar had gezet, hebben we op zijn plaats gezet, want zaterdag zou de isolatie en hout voor de zoldervloer èn 2 kuub zand komen. Het zand is uiteraard voor de zandbak en wat aan de royale kant berekend....maar het gaat per kuub en 1 kuub was te weinig.Omdat Allan en ik van plan waren om zaterdagochtend het zwembad op te zetten heb ik de bosmaaier er nog even bij gepakt om het hoge gras van de zwembadplek weg te maaien. Gelijk even een paar kantjes meegenomen. Omdat het behoorlijk warm was stopte ik bijtijds maar had beter even kunnen doorgaan. Toen ik de bosmaaier weer opnieuw wilde starten brak het trekkoord, dus aan de praat krijgen ging niet meer. Ik snap niet zo goed dat Jean Etienne toen-ie de vorige keer de carburateur schoonmaakte en dus om te testen de bosmaaier ook meerdere keren moest starten, niet gezien heeft dat het trekkoord slecht werd. Een telefoontje was voldoende geweest om hem toestemming te geven dat ook al (preventief) te vervangen. En al had-ie het uit zichzelf gedaan was het ook goed geweest. Nu moet ik er weer langs en weer wachten tot-ie tijd heeft om 'm te repareren :-(.
De rest van de middag hebben we met z'n allen nog een tijdje (in de speeltuin) aan de picknicktafel gezellig in de zon gezeten.
Zaterdagochtend hebben Allan en ik het zwembad opgezet en de waterslang aangesloten om het zwembad te vullen. Rond het middaguur kwam de leverancier (Chrétien) met een enorme vrachtwagen met kraan het voorerf opgereden, om 101 m2 aan OSB-platen, 65 balken van 4 meter, 30 panlatten van 5,10m, 95 m2 isolatiemateriaal en 2 kuub zand (in big bags) op het voorerf te dumpen.
Met Betsy die aanvankelijk niet wilde starten maar die we met startkabels wel aan de praat kregen hebben we een aantal keer heen en weer gereden tussen de big bags op het voorerf en de zandbak. Tot nu toe heb ik nog een volle big bag over. Er kan nog wel een beetje zand in de zandbak bij, maar dat ik echt veel te veel heb is wel duidelijk :-(. De zandbak wordt overigens nog voorzien van brede planken die als zitplank dienst kunnen doen. En natuurlijk komt er nog een afdekzeil overheen.
Terwijl 2 van de 3 zussen een potje gingen jeu de boulen lag Marian verdiept in een boek, lekker te chillen in een ligstoel.
Nadat we met z'n allen het hout van het voorerf in de hooischuur hadden gelegd hebben we 's avonds de barbecue aangestoken en zo zaten we nog lang op het zonneterras....de een wat langer dan de ander :-).Linda had bij de Gifi in Hesdin (vergelijkbaar met de Action) een tiental mini-lantaarntjes gekocht die door de zon opgeladen werden. 's Avonds hebben we die naar binnen gehaald en op de tafel gezet wat een leuk effect gaf. Ze hebben de hele nacht gebrand!
Nadat vanmorgen het familiespul richting Nederland was gegaan ben ik de slangen van de zandfilter en warmtepomp gaan aansluiten. Daarvoor moest ik wat gaten in het zwembadhok boren en dat ging allemaal van een leien dakje. Nadat ook de bypass was aangesloten kon ik de boel aanzetten en zowaar....zandfilter en warmtepomp gingen aan. 'Klaar' dacht ik, maar ik had het mis. Toen ik na een uurtje weer even ging kijken, bleek dat er aan de onderkant van de warmtepomp een dun straaltje water uitliep. Dat water liep tussen de planken door in het zwembadhok en dat is natuurlijk niet de bedoeling. Na het nodige 'onderzoek' en losmaken van de kap van de warmtepomp kon ik niet anders dan tot de conclusie komen dat het iets van condenswater moest zijn. Op zich niet vreemd bij zo'n apparaat, maar wel gek dat de fabrikant niet iets van een afvoerslangetje heeft bedacht....alleen een gat in de bodem. Ik heb de oplossing intussen ook: ik boor een gat in de plank precies onder het gaatje waar het water uitloopt, daar stop ik een klein trechtertje in en aan het tuitje van het trechtertje maak ik een slang vast die ik naar buiten geleid, waarschijnlijk tot onder het zwembadhok. Klusje voor morgen.
Bart komt vanavond voor een paar dagen naar ons toe. Enerzijds om even te relaxen en anderzijds om de router die voor wifi moet zorgen op het terras weer opnieuw in te stellen. Hoe het gekomen is weten we niet, maar opeens hadden we vorig jaar helemaal geen wifi meer. Het duurde een tijdje voor ik toen door had dat de oorzaak in de router gezocht moest worden. Toen ik daarvan de stekker uittrok hadden we meteen weer wifi.
---- Maandag, 18 juni 2018
Bart was er gisteravond tegen halfacht. Hij was niet superfit vanwege een vrijgezellenfeest van/voor een collega. Hij ging dus bijtijds naar bed.
Vanmorgen heeft Bart de router op zolder die de wifi regelt voor het terras weer gefixed. Om een of andere reden is de router gereset, waardoor er een conflict ontstond met het modem van de internet-provider. Nu doet-ie het weer! :-).
Omdat ik vroeg wakker was en de anderen niet wilde wekken ben ik maar een beetje gaan 'rommelen' in de garage en zowaar kwam ik een uitloopnippeltje tegen dat precies moest passen in het gat onder de warmtepomp. Waarschijnlijk heb ik dat toen ik vorig jaar de warmtepomp even 'vlug vlug' neerzette compleet over het hoofd gezien. Samen met Bart hebben we dat ding gemonteerd en er even een pvc-pijpje over geschoven zodat het condenswater buiten het zwembadhok weg kan lopen. Volgens de beschrijving produceert de warmtepomp met gemak zo'n 5-10 liter per uur. De emmer die ik er onder geplaatst heb was na een uur of 3 nog niet helemaal vol, dus misschien valt het mee.
De volle big bag met zand ben ik aan het leegscheppen in puinzakken. De bodem van de big bag is al wel in zicht maar de zandzakken stapelen zich op. Nog geen idee waar ik die ga laten.
Vanmiddag ben ik even naar de déchetterie gegaan om al het plastic dat om het zaterdag geleverde hout zat weg te kieperen. Daarna ben ik doorgereden naar Jean Etienne om het trekkoord van de bosmaaier te laten vervangen. Jean Etienne zat aan de telefoon en gebaarde dat ik meteen naar de werkplaats kon lopen waar ik Guillaume aantrof. Hij begreep wat de bedoeling was en ging meteen aan de slag. Zoiets, je moet even weten hoe het moet, is eigenlijk een fluitje van een cent. Toen het trekkoord gemonteerd was en Guillaume de bosmaaier wilde starten trok hij een bedenkelijk gezicht toen hij het geluid hoorde. 'Le piston' zei-ie tegen zijn collega, die meteen iets riep van 'sec?'. Ik zag mijn geest al dwalen en Guillaume begon het apparaat weer uit elkaar te halen. Het werd hem toen snel duidelijk: het was inderdaad 'le piston' waar we in Nederland 'zuiger' tegen zeggen. Volgens Jean Etienne, die erbij gehaald werd en constateerde dat de zuiger inderdaad naar de knoppen was, waren er 3 mogelijkheden: 1. verkeerde olie toegevoegd aan de benzine, 2. geen of te weinig olie aan de benzine toegevoegd en 3. te oude benzine (mag volgens hem niet ouder dan 1 maand zijn?!?). De mogelijkheden 1 en 3 zijn het zeker niet. Bij nader inzien zou de 2e mogelijkheid kunnen, maar ik weet het niet meer en kan het ook niet meer controleren. Hoe dan ook: zuiger naar de knoppen, bosmaaier ligt bij Jean Etienne en het gras groeit weer lekker door!Morgen wil ik de bovenrand op de zandbak maken en beginnen met de vlonder tussen het zwembadhok en zwembad.
---- Dinsdag, 19 juni 2018
Het heeft vandaag, compleet anders dan was voorspeld, de hele dag zo'n beetje gemiezerd. Af en toe was het droog, maar dat was het dan ook wel. Geen zon gezien!
Ook heb ik de hele big bag leeg geschept. Het is maar goed dat ik in de loop der jaren heel veel puinzakken heb opgespaard voor-het-geval-dat.... Die kwamen nu dus goed van pas.
Ik heb ook al wat materialen naar de zolder gebracht, zodat àls ik ga beginnen met het isoleren alvast wat voor de grijp heb.
De weersverwachting voor morgen is een beetje hetzelfde als voor vandaag. Ik hoop dat het dan niet miezert :-) want dan kan ik beginnen met de vlonder.
Bart is vanavond al naar huis gegaan. Hij zou pas morgenochtend vertrekken, maar omdat zijn collega die de katten zou verzorgen ziek is en de katten waarschijnlijk intussen al zonder eten en drinken zitten, leek het hem beter vanavond al te gaan.
Morgen dus nog een dagje klussen en overmorgen (donderdag) even langs/over de markt in Hesdin en dan richting Les Jardins de Maizicourt op een kleine 30 km hiervandaan.
---- Woensdag, 20 juni 2018
Vanmorgen miezerde het weer een tijdje, maar dat weerhield me niet om te beginnen met de vlonder. Een hoop stoeptegels, die eigenlijk bestemd waren om als rand te dienen voor de nog te vergroten kruidentuin, heb ik met de kruiwagen richting het zwembad gebracht. Vervolgens de nodige hardhouten balken op de schouder en daarna nog de vlonderplanken....ook op de schouder. Dan wordt een grote tuin opeens 'wat minder' :-).
Het was heel wat passen, meten en graven om de stoeptegels op (redelijk) gelijke hoogte te krijgen. De balken liggen los op de tegels en worden straks bij elkaar gehouden door de vlonderplanken. Een aantal planken liggen er al losjes op. Als ze vast zitten zaag ik met de decoupeerzaag nog de ronding van het zwembad in de planken.
Toen ik met de vlonder bezig was kwam Vera even een kijkje nemen en had een goed en slecht bericht. Het goede bericht was dat in het vogelhuisje tegen de houtopslag, zo'n 4 meter boven het terras achter het huis, een gekraagde roodstaart zijn intrek had genomen. Natuurlijk hartstikke leuk, want dit jaar barst het van de nestjes vlak bij het huis.
Zelfs aan de balken van het dak van het achterterras zit een paartje boerenzwaluwen te broeden. Omdat ze iedere keer van het nest wegvlogen als we de achterdeur open deden hebben we besloten om voorlopig maar even om te lopen door de hooischuur. Het is gelukt om stiekem even een fotootje te schieten. Je ziet nog net het kopje boven het nestje uitkomen.
Het slechte bericht was bepaald niet leuk. Daarom zal het ook wel in de categorie 'slechte berichten' vallen :-). Wespen zijn bezig een nest te maken tussen de zoldervloer en het plafond van de eerste slaapkamer. We zien wespen af en aan vliegen en die gaan door een klein gaatje in een balk naar binnen. Dat verklaart waarschijnlijk waarom er op 'onverklaarbare' wijze (er zit immers een hor voor de ramen) een verdwaalde wesp in de slaapkamer werd aangetroffen. Een beetje googlen leverde eigenlijk niet zo veel op, behalve dat je er een professionele verdelger bij kunt halen of met een poeder of schuim het zelf kunt proberen. Ik ben dus naar de Gamm Vert gegaan en heb me daar een bus in de handen laten drukken, waarmee ik volgens de verkoper gegarandeerd de beesten te lijf kan gaan. Het beste moment schijnt 's avonds te zijn als de wespenboel een beetje tot rust is gekomen.
En tot overmaat van ramp lijkt er een probleem te zijn met de warmtepomp. Toen ik vanmiddag na de lunch terugkwam zag ik dat er ijs op de verdamper zat. Volgens de handleiding, die bepaald niet uitblinkt in duidelijkheid is de oplossing de warmtepomp uit te zetten, omdat dan de lucht te koud zou zijn en dat bij zo'n 23 graden! Tja, als je de warmtepomp uitzet heb je èn geen probleem meer èn geen verwarmd water! Dat is dus niet de bedoeling en in ieder geval een waardeloze oplossing. Voor de veiligheid heb ik de warmtepomp toch maar uitgezet en toen begon het ijs meteen te ontdooien en begon het overloopje weer te stromen. Het water is een beetje wit van kleur en vettig. Ik ben bang dat er echt iets niet goed is. De afgelopen dagen was het helder water en was er geen ijsvorming! Ik heb dus de leverancier gebeld en kreeg Marco van de technische dienst aan de telefoon. Hoewel hij er, na mijn uitleg, ook al van uitging dat er iets niet helemaal goed was, moest ik toch eerst-dit-en-dan-dat proberen en wat 'spelen' met de bypass om de druk, die volgens Marco te laag was, te verhogen. Nou, ik heb geprobeerd en 'gespeeld' maar zonder resultaat. Morgenochtend zal ik Marco nog een keer bellen en ik zal hem alvast vanavond de nodige foto's e-mailen zodat-ie zich een beeld kan vormen. Dan zien we wel verder!
En nog even een fotootje van de kippenverzameling die we aan het opbouwen zijn :-).
Terwijl ik deze weblog aan het bijwerken was hoorde ik opeens geklop op de voordeur. Dat bleek Valérie (partner van wijlen Dominique) te zijn met een zeer triest bericht. Omdat deze weblog gaat over de leuke èn minder leuke dingen die we hier meemaken menen we dit trieste bericht toch te moeten melden. Céline, de partner van Florian, leed, zo hebben we begrepen, vermoedelijk aan postnatale depressie. Begin dit jaar is ze bevallen van een dochtertje. Lorine. Helaas heeft ze een drastisch besluit genomen. Ze is tijdig (?) gevonden en ligt nu in coma in het ziekenhuis in Lille aan de beademing. Het ziet er somber uit. Vera en ik zijn aangeslagen. Valérie heeft toegezegd ons op de hoogte te houden.
---- Donderdag, 21 juni 2018
Gisteravond om 22.15u toen eindelijk het wespenvolk een beetje tot rust was gekomen, kon ik met de eerder die dag gekochte spuitbus met schuim het volk te lijf gaan. Voor de zekerheid had ik een trui met lange mouwen aangedaan en een handdoek om mijn hoofd geknoopt. Je weet immers maar nooit wat er gebeurt met een agressief wespenvolkje dat hun koningin bedreigd ziet....! Maar helemaal niets! Het schuim moet binnen 24 uur zijn werk doen en hoewel die nog niet voorbij zijn hebben we toch de indruk dat de bedoeling van dat schuim een aantal wespen ontgaan is. Die vliegen nog vrolijk op en neer en hebben blijkbaar nog niet in de gaten dat de wespenhemel op ze wacht. Vanavond nog maar een ladinkje schuim spuiten!
Vanmorgen zijn we zoals gepland, naar de markt in Hesdin gegaan. We hebben wat door Hesdin gebanjerd en hebben even een blik in de kerk geworpen. De markt viel een beetje tegen dus we waren betrekkelijk snel weer thuis. Snel nog even de werkkleren aangetrokken en alvast de warmtepomp los gekoppeld. Want....vanmorgen heb ik Marco wederom gebeld en hij had intussen de foto's gezien die ik hem gisteravond nog heb gemaild. De foto's en mijn omschrijving van het probleem doen hem vermoeden dat er niet genoeg koelmiddel in zit. Hij kan dat helaas niet zelf repareren, dus moet de warmtepomp 'even' terug en hij moet waarschijnlijk worden omgeruild. Dus....verklaar ons maar voor gek of zelfs knettergek....morgen gaan we richting Krabbendijke (Zuid-Beveland), zo'n kleine 300 km rijden en natuurlijk ook weer terug. Vorig jaar toen onze gasten aangaven weer terug te willen komen heb ik een warmtepomp voor het zwembad beloofd. Het water was toen eigenlijk wat te koud om van te genieten. Zij sluiten aan op onze vakantie, dus we zien geen andere mogelijkheid dan een op-en-neer-ritje te doen :-). Tja....beloofd is beloofd!
Vanmiddag zijn we naar de tuinen van Maizicourt gegaan. Een prachtig geheel van allerlei stukjes tuin die op een leuke manier met elkaar verbonden zijn. Uiteraard veel bloeiende planten en heel veel doorkijkjes en leuke beschutte plekjes. Vera heeft veel ideeën opgedaan waarvan ze hoopt dat ik een aantal daarvan ga uitvoeren :-). Wat er precies mis is gegaan weet ik niet, maar een aantal foto's is mislukt!
Terwijl ik dit stukje aan het schrijven was werd er weer op de deur geklopt. Waar ik al bang voor was kwam uit....Valérie kwam vertellen dat Céline is overleden.
---- Vrijdag, 22 juni 2018
Pfff! Wat een dag! Vanmorgen om even over 7 uur zijn Vera en ik richting Zuid-Beveland vertrokken. Omdat ik zoveel mogelijk files wilde vermijden heb ik zowel Google Maps op de computer, Waze op de iPad èn op de iPhone (die geven dan prompt 2 verschillende routes!) en mijn eigen navigatiesysteem in de auto aangezet. Gevolg: 3 verschillende mogelijkheden! Waze heb ik gelaten voor wat het was en omdat mijn navigatiesysteem geen files meldt, besloot ik Google Maps te volgen. Nou dat was bepaald ook geen succes! Eerst werden we door voor ons onbekende dorpjes gestuurd om vervolgens op een plek te komen waar ik met de mij bekende route 2x zo snel geweest zou zijn. Vervolgens hebben we alle files zo'n beetje gehad die er in de omgeving mogelijk zijn. Natuurlijk is het bij grote steden als Lille en Antwerpen in de ochtend altijd wel filerijden, maar we hadden de indruk dat het dit keer extreem was. In plaats van de afgesproken tijd van 10u kwamen we om 11.30u aan in Krabbendijke. Marco werd opgetrommeld en hij zag al snel dat de warmtepomp inderdaad omgeruild moest worden. Hij wilde 'm niet eens meer testen.
Maar....ik wist al dat hetzelfde model niet meer op voorraad was dus ik was me al aan het oriënteren op een iets zwaardere uitvoering. Er waren 2 modellen die daarvoor in aanmerking kwamen. Van de een waren er volgens het computersysteem nog 2 en van de ander 1 op voorraad. Toen ik mijn voorkeur aangaf ging Marco weg om die op te halen, maar hij kwam onverrichterzake terug: een foutje in het systeem! Niet meer op voorraad :-(. 'Dan moest het de andere maar worden' dacht ik, maar toen Marco wederom terugkwam met niets op zijn magazijnwagentje begon ik al stevig te balen. Ik zou toch niet 600km (heen-en-weer) hebben gereden en 8 uur hebben zitten sturen voor de kat-z'n-viool? Marco voelde zich echt bezwaard, daarvan was ik wel overtuigd, maar ik schoot daar niets mee op. We hebben 2 alternatieven besproken, waarvan de eerste (4 weken wachten op een omruiling door de fabrikant) meteen verviel en de tweede: een nog iets zwaardere warmtepomp met een nog groter vermogen. Natuurlijk was die nog een slag duurder maar de meerprijs hebben we gedeeld en dus staat de nieuwe warmtepomp nu achter in de auto te wachten tot ik 'm morgen naar het zwembadhok rij. Hoe ik die dan omhoog krijg om op zijn plek te zetten weet ik nog niet. De vorige (van bijna 45 kilo) kon ik er nog nèt af krijgen. De nieuwe is nog eens 15 kilo zwaarder :-).
De terugweg ging wel iets beter dan de heenweg, maar het was absurd druk overal. Gelukkig gebruikte ik weer 3 verschillende navigatiesystemen: Google Maps, auto-navigatiesysteem en het meest geavanceerde systeem rechts naast me op de bijrijdersstoel ;-). Toen ik de afslag Zelzate wilde nemen riep dat 'systeem' dat het de verkeerde afslag was en volgzaam als ik ben reed ik door. Toen ik een paar honderd meter later over een viaduct reed zag ik rechts beneden me de weg die we hadden moeten nemen! We hebben dus een omweg gemaakt :-(.
Eenmaal thuis weer aangekomen heb ik mijn werkkleren aangetrokken en heb nog wat planken op de vlonder gemaakt. Ik was blij weer even wat beweging te hebben, maar de vermoeidheid sloeg toe dus ben ik gestopt. Nog 4 planken te gaan.
Vera had van de week al een plantenbak met wat klimop op de afgezaagde stronk van de Amberboom gezet. Daar moest volgens Vera een object in of bijvoorbeeld een betonnen beeldje. We hebben al plannen om a.s. zondag een tweetal brocantes te bezoeken, maar het is maar zeer de vraag of we daar iets geschikts vinden. Toen bedacht ik me dat we verscholen in de heemtuin een betonnen beeldje hadden staan dat bij onze buren in NL de status 'wegkeiler' had gekregen. Dat heb ik neergezet en niet onbelangrijk: Vera was enthousiast! :-).En tot slot de wespen! Gisteravond heb ik weer een hoop schuim het nest in gespoten, maar een aantal wespen schijnt de bedoeling nog steeds niet te begrijpen :-(. Straks nog een schuimdouche!
---- Zaterdag, 23 juni 2018
Vandaag was het schitterend weer. De vlonder is af en van de reststukken heb ik nog een een mini-vlondertje gemaakt voor onder het zwembadtrappetje.De nieuwe warmtepomp heb ik met behulp van een buurman (de zoon van de broer van Francis die een huis verderop woont) op zijn plek gekregen. Toen we vanmorgen in de tuin van Francis een aantal mannen hoorden praten leek het Vera een goed moment dat ìk 'even' een helpende hand zou vragen :-). Dus ik er op af en en met de woorden: 'Bonjour, j'ai besoin d'aide de quelqu'un avec des muscles' en met een beetje uitleg waarom, moest het wel gek lopen als er van die mannen niet eentje even 'de bink' wilde uithangen. En inderdaad.... de 'zoon van' hielp en Francis en zijn broer stonden er bij en keken er naar. En daarom staat de warmtepomp nu op zijn plek. Morgen sluit ik 'm aan, want 'de bink' ging er nou niet bepaald zachtzinnig mee om, dus was het beter om het koelmiddel in het apparaat even tot rust te laten komen.
Verder heb ik niet veel meer gedaan, het was er ook eigenlijk te warm voor. Vera is wel in de tuin weer eens druk aan de gang geweest. En omdat het na een dag hard werken goed rusten is....Vandaag viel ook de rouwkaart van Céline in de bus. Maandag om 14.30u is de uitvaart.
---- Zondag, 24 juni 2018
Vanmorgen zijn we eerst naar de brocante in Huby-Saint-Leu gegaan op slechts 8 km afstand. Andere jaren dat we op die brocante waren hebben we leuke dingen op de kop getikt. De eerste keer een stenen kruik met een klein gaatje, dat voor ons geen probleem was, maar wel de prijs behoorlijk drukte en vorig jaar een grote glazen fles in een krat. De kruik en fles zijn in de heemtuin beland als decoratie. Het krat staat ergens dienst te doen als opstapje. Vandaag hebben we weer een stenen kruik gekocht voor een prikkie, alleen een wat kleiner model. Die gaat mee naar Nederland.Toen we weer thuis waren ben ik me gaan omkleden want het was 'de hoogste tijd' om de warmtepomp uit te proberen. Na een paar minuten kwam ik verheugd naar Vera want de pomp deed het. Daarna gingen Vera en ik meteen door naar het bos om een 5-tal Kornoelje-stekken een plek te geven. Toen we terug liepen grapte ik nog naar Vera dat je de warmtepomp helemaal niet hoort. Dat bleek helaas te kloppen....hij was alweer uitgeslagen :-(. Op het displaytje was de melding EE02 te lezen dat volgens de handleiding inhield dat de druk te laag was. En dat is gek, want - zo bleek later - als-ie aanslaat stijgt de druk zelf iets hoger dan wat het boekje aangeeft, dus te laag kan-ie niet zijn lijkt me. Opvallend was dat de pomp steeds na 5 minuten afslaat en dan steeds weer dezelfde melding geeft. Wat ik ook probeerde, rommelen met de bypass, helemaal open tot helemaal dicht, niets hielp. Na een reset deed-ie het steeds weer, maar slechts 5 minuten. Nou....en dat is niet best voor mijn humeur! Morgen Marco maar weer lastig vallen!
Van de week hebben we in de tuinen van Maizicourt heel veel leuke hoekjes en prieeltjes met oude bankjes gezien. Dat gaf ons het idee om het bankje dat een beetje gammel was geworden en daarom een ondankbare plek in een van de stallen had gekregen, een opknapbeurt te geven. Het staat nu, hersteld, al tegen de heg, maar later maak ik daar nog een terrasje onder.Omdat ik een beetje met m'n ziel onder de arm liep vanwege de problemen met de warmtepomp, stelde Vera voor om maar even het opstapje voor een van de stallen opnieuw te bestraten. Het was behoorlijk verzakt dus een opknapbeurt kon geen kwaad. Tegen mijn zin in heb ik het gedaan, maar achteraf ben ik er wel blij om. Weer een klusje 'plat' en het verzette mijn gedachten even. Toen Vera de achtermuur ging bijwerken met witte verf, ben ik even het zwembad in gegaan om af te koelen. Het was vandaag namelijk een behoorlijk hete dag en het ziet er naar uit dat er nog aantal volgt.
Vera heeft de vuurkorf verbannen naar een 'kale' plek in de grote border. Daar moet-ie dienst gaan doen als plantenbak, maar ik moet er eerst nog even gaatjes voor de afwatering in boren.Morgenochtend ga ik dus met Marco bellen en eens zien of ik wat verkeerds doe. Misschien is het gewoon een instelling waar ik nog niet achter ben. 's Middags gaan we naar de uitvaart van Céline. Voor de rest zien we wel. Dinsdag reizen we af naar Maisons-Lafitte (200km) tegen Parijs aan (noordwestelijk). Daar hebben we een châlet/stacaravan gehuurd op Camping Sandaya op een schiereiland in de Seine. Van daaruit gaan we met het openbaar vervoer Parijs in. Vrijdag gaan we eerst naar Versailles en daarvandaan, doodmoe waarschijnlijk, weer naar huis.
---- Maandag, 25 juni 2018
Vandaag was een snikhete dag. Vanmorgen ben ik begonnen met Marco bellen over de warmtepomp. Hij was het met me eens dat de druk nu goed moest zijn, maar wat het dan wel kon zijn wist-ie aanvankelijk ook niet. Omdat ik zelf dacht dat de pomp wellicht te hoog zou staan waardoor de zandfilter niet genoeg kracht zou hebben het water omhoog te pompen opperde ik dat. Toen ging bij Marco een lichtje branden....er zou wel eens lucht in de pomp kunnen zitten, omdat de pomp hoger staat dan het wateroppervlak. Op zich lijkt me dat een plausibele verklaring, maar ik moet dat nog wel 'even' testen. Dat betekent dus dat de pomp weer van het plateau af moet en daarvoor heb ik de buurbink weer nodig. In mijn eentje is het niet te doen. Omdat we morgen richting Parijs gaan moet het maar even wachten tot we weer terug zijn. Zal niet eerder dan het weekend worden. Intussen kan het zwembad door de zon wat opgewarmd worden. Tot zaterdag alleen maar zon en snikheet.
Op een paar zakken zand (uit de big bag die ik eerder deze week heb leeg geschept) na, liggen alle zakken nu in de grote stal. Dat ruimt lekker op....althans voor het zicht :-).
Vera heeft weer wat tuinwerk verricht en wat kersen geplukt in het bos. Ze zijn niet echt groot maar wel lekker! Al met al was het dat wel zo'n beetje. Ik ben nog even het zwembad in gegaan en daarna hebben we zitten wachten tot we naar de uitvaart van Céline konden. Zo'n dorp met 241 inwoners heeft natuurlijk maar een klein kerkje, maar tot ver buiten de poort stonden de mensen. Het plaatselijke 'kerkkoor', dat vermoedelijk uit enkele dames uit het dorp bestaat is niet samengesteld uit nachtegaaltjes :-). Ik zeg het met respect, want het ging er niet om hòe ze zongen maar dàt ze zongen.
Na de uitvaart zijn we nog even boodschappen gaan doen en na thuiskomst heb ik de werkplunje weer aangetrokken en ben begonnen met gras uitsteken voor een 'terrasje' waar het bankje op komt te staan. Keiharde en kurkdroge grond! Het eerste laagje is er af, maar daarmee vond ik het wel welletjes. Toen ik op een ligstoel (in de schaduw naast Vera ging liggen werd ik weer wakker toen Vera opstond omdat ze een mug hoorde zoemen. Vast die mug die zich aan mij te goed heeft gedaan.
Vanavond heb ik nogmaals een lading voor wespen giftig schuim in de wespenboel gespoten. Het is daar al merkbaar rustiger aan het worden. Dus ik hoop dat het vanavond 'the finishing touch' was.
Morgen gaan we dus richting Parijs. We kunnen daar pas om 16 uur terecht, dus morgenochtend klussen we nog wat. Afhankelijk van de wifi-mogelijkheden hou ik de komende dagen de weblog bij. En anders....dan pas van het weekend weer :-).
---- Vrijdag, 29 juni 2018
Het is dus weekend....wifi was namelijk niet beschikbaar in onze 'cottage'. Dinsdag kwamen we om 5 over half vier op de camping aan en meldden we ons bij de receptie. We wisten dat we pas vanaf 4 uur de sleutel konden krijgen, maar soms heb je geluk en zijn ze wat ruimdenkender. Nou, deze dame dus duidelijk niet! Volgens haar stond het in de papieren, dus ik moest wachten en pas over een half uur terugkomen. Het was intussen 7 minuten over half vier en ik bekte terug: 23 minuten! We zouden geen vrienden meer worden :-)! Dat was wel duidelijk.
Klokslag 4 uur stond ik weer voor de balie en toen was er blijkbaar een wachtwisseling geweest. Ik werd nu te woord gestaan door een tweetal zeer vriendelijke dames. Sleutel gekregen en wij togen naar de cottage. Het was wat eenvoudiger ingericht dan we dachten. Vera had gelezen dat er zelfs een vaatwasser in zat dus vaatwasblokjes hadden we bij ons. Die zijn weer mee terug gegaan, want mooi dat er geen vaatwasser stond. Voor de volledig van plastic en kunststof vervaardigde cottage hadden we een overdekt houten terras. Gelukkig lag die 's middags in de schaduw.
's Avonds zijn we gaan eten in het restaurant op de camping. Geen uitgebreide menukaart, maar de kwaliteit was prima. Daarna nog even uitgebuikt op het terras en toen, redelijk vermoeid, naar bed gegaan.
Woensdag zijn we bijtijds opgestaan omdat we met de trein en metro (in de spits!) naar zowat de andere kant van Parijs moesten. Vera wilde namelijk de 'promenade plantée' lopen, die volgens Vera 4 km was, maar in werkelijkheid bijna 5 :-). Daarna zouden we bij 'château de Vincennes' komen waar iets van een graffiti-tentoonstelling zou zijn. Vera was alleen vergeten te vertellen dat dat nog eens bijna 5 km lopen was. Per kilometer zakte mijn humeur....we liepen in de brandende zon, steeds naarstig op zoek naar een stukje schaduw....het was tegen de 30 graden!
Toen we eindelijk bij het château aankwamen bleken we aan de achterkant te staan en moesten we dus weer een stuk omlopen naar de voorkant. En wat zagen we daar....een metrohalte! We hadden er dus met de metro kunnen komen....tot vlak voor de ingang!
De promenade was op zich een leuke wandeling. Een wandelpad aangelegd op een verhoogde spoorlijn die tot 1969 door de stad ging.
Het château viel in zijn algemeenheid een beetje tegen, ook de graffiti was niet meer dan de door mensen gedurende de eeuwen ingekraste namen en boodschappen.
Na de bezichtiging sjokten we vermoeid naar het metrostation en ving onze terugreis, die bijna een uur duurde aan. Het metro- en treinnetwerk in Parijs is overigens formidabel. Alles is heel duidelijk aangegeven en de treinen en metro's komen om de paar minuten!
's Avonds hebben we weer in het restaurant gegeten en wederom uitgebuikt op het terras voor de cottage. Vrij snel daarna stortten we in :-).
Donderdag zijn we 's morgens naar het 'Musée Picasso' gegaan. Meer Vera haar ding dan het mijne, maar het was er tenminste koel. Ik moet toegeven dat er best wel wat werken bij zaten die me aanspraken, maar een euforisch gevoel zat er bij mij niet in.
Omdat we al in de bekende wijk 'Le Marais' waren, besloten we daar ergens een broodje te scoren bij een bakkertje in een van de smalle straatjes dat we vervolgens in een van de vele kleine parkjes hebben opgegeten....in de schaduw onder een boom. Het was 30 of tegen de 30 graden! Daarna zijn we via 'Place des Vosges' naar de metro gelopen.In de metro kwam een wat ongure Fransman 'van andere komaf' naast me zitten. Nu ben ik sowieso altijd al alert, maar Vera seinde me snel in dat ik mijn hand op mijn portemonnee die in mijn broekzak zat, moest houden. Vera had duidelijk 'een oogje op hem', ze vertrouwde het niet. Het was ook wel vreemd dat zo iemand naast je, wij herkenbaar als toerist natuurlijk, komt zitten met een rugzakje dat helemaal leeg bleek te zijn. Handig om gejatte dingen in te stoppen!
Toen bleek dat ik mijn hand niet van de portemonnee haalde ging hij uiteindelijk weg.
Tijdens de overstap moesten we heel even wachten en toen zag ik kans stiekem even een foto te maken van een van de vele clochards die Parijs 'rijk' is.'s Avonds hebben we voor de laatste keer weer bij het restaurant gegeten en dit keer maar kort uitgebuikt omdat we bekaf waren.
Vandaag zouden we nog naar Versailles gaan, maar daar hebben we van afgezien omdat het veel te warm zou worden. We wisten dat we op de camping kaartjes konden kopen, maar die bleken alleen voor het paleis zelf te zijn en we wilden nu juist ook de schitterende tuin bezoeken. Dat betekende dus dat we naar alle waarschijnlijkheid in de brandende zon (vandaag 31 graden) een uur tot anderhalf uur hadden moeten wachten voor een kaartje. Dus niet! Versailles komt wel een andere keer. We zijn dus bijtijds weer richting Mouriez vertrokken en kwamen daar rond 11.30u aan. Snel weer de werkkleren aan en wat gaan klussen. Niet veel want hier was het ook snikheet. Vera heeft wat tuinwerk gedaan en ik heb provisorisch een vlondertje gemaakt waar ik morgen de warmtepomp op hoop te zetten. Hij is al los gekoppeld. Ik heb het mini-terrasje nog iets verder uitgegraven omdat ik de grond goed kon gebruiken als verhoging van het terrein bij de zwembadvlonder. Ik ben begonnen met 'straten' maar dat is niet naar mijn zin. Eigenlijk was het er ook veel te heet voor.
---- Zaterdag, 30 juni 2018
Vandaag was het weer een snikhete dag. Vanmorgen stond er nog een beetje wind wat het aangenaam maakte. Na het middaguur was dat afgelopen en werd het te heet om wat te doen. Daar heb ik me niet aan gehouden natuurlijk :-).
Vanmorgen ben ik eerst naar Jean Etienne gegaan, omdat hij me gisteren telefonisch meedeelde dat de bosmaaier alleen nog maar in elkaar gezet hoefde te worden en dat-ie dus vanochtend klaar zou zijn. Niet dus! Hij bood zijn excuses aan en gaf Guillaume opdracht even een andere bosmaaier klaar te maken zodat ik vanmiddag kon bosmaaieren. Daar heb ik voor bedankt. Het gebaar was goed, maar ik wist al dat het heet zou worden en om dan te gaan bosmaaieren....
Omdat ik ook behoorlijk de smoor in had van het gevecht tegen de wespen (een paar dagen Parijs had de wespenkolonie weer een boost gegeven) vroeg ik Jean Etienne of hij een oplossing wist. De andere klanten die na mij binnen gekomen waren gingen zich ermee bemoeien en uiteindelijk kwamen we op 'les pompiers'.
Jean Etienne voelde denk ik dat-ie wat goed te maken had en bood aan om 'les pompiers' te bellen om een en ander uit te leggen. Na het opleggen van de telefoon werd meegedeeld dat 'les pompiers' er aan kwamen en ik moest dus als de sodemieter richting huis.
Ik was pas een paar minuten binnen toen er al op de deur werd geklopt en inderdaad....een rode brandweerwagen op het terrein en 2 pompiers voor de deur! Even een kijkje in de slaapkamer, op de zolder en achter het huis. Er was geen wespennest zichtbaar maar je hoorde ze zoemen als je even tegen het plafond klopte. Er zat niets anders op dan bij de ingang van het nest een beetje leem uit de muur te krabben om wat meer ruimte te krijgen. Met een spuitfles werd wat vloeibaar gif ingespoten en daarna met een grote spuit een hoop wit poeder, Dat poeder wordt door de wespen via de vleugels in het nest gebracht waar het zijn werk kan gaan doen. Ik heb nog wat extra poeder gekregen om morgen nog wat bij de ingang te leggen.
Net heb ik even in de slaapkamer gekeken en het is duidelijk dat het spul al zijn werk doet. Er liggen al wat wespenlijkjes.Vera en ik zijn daarna de heemtuin in gegaan om brandnetels te trekken. Daar stond je tussen de bomen en was het redelijk koel....althans ten opzichte van de rest van de tuin. Toch hebben we dat ook niet heel lang volgehouden. Vera ging in de schaduw op de ligstoel.
De deuren van het zwembadhok kunnen helemaal open en met een haakje vastgezet worden. Maar als je je daar omkleedt is er vrij zicht vanaf en naar het terrein van Francis. Dus ik heb even een dingetje bedacht en geknutseld om de deur op 90 graden vast te kunnen zetten. Veel meer privacy! Omdat ik er toch was ben ik ook maar even gaan afkoelen in het zwembad.De warmtepomp staat nog te wachten tot de Franse bink weer in zicht is. Vandaag geen beweging gezien bij Francis. Ik heb nog even getwijfeld of ik het alleen zal doen, maar ik durf het risico niet te nemen. Dat ding is ècht te zwaar en onhandelbaar om in je eentje te doen.
Aan het eind van de middag besloot ik nog maar even het plateautje van de glijbaan te vernieuwen. De planken waren een beetje vergaan en de spijkers hadden geen houvast meer en kwamen omhoog.
Uitstekende spijkers en kinderbilletjes zijn geen goede combinatie! Het is nog niet af want toen de zon daar niet meer op scheen kregen de muggen blijkbaar reuzetrek en besloten mij lek te prikken. Een goed moment om naar binnen te gaan.
Morgen wordt het nog een graad of 5 heter, zo'n 33 graden! Geen temperatuur om te klussen, dus gaan we 'de hort op'. Er is een brocante van 100 kramen in Quoeux-Haut-Maînil, een plaatsje waar we nog nooit van hadden gehoord en op slechts 16 km ligt en een 'belle brocante et fête des plantes' bij een château in Humeroeille (ook nooit van gehoord en op 20 km).
---- Zondag, 1 juli 2018
Vanmorgen zijn we redelijk bijtijds naar de brocante gegaan. Toen we daar aankwamen bleek dat we daar vorig jaar of het jaar daarvoor al eens geweest waren. We moesten het plaatsje, althans de plaatsnaam dus wèl kennen. De vorige keer was het snertweer en was er helemaal niets aan. Dit keer was het prachtig weer, maar wederom niets aan. Dus na even heen en weer gelopen te hebben zijn we richting château gegaan en dat was wèl een geweldige ervaring. Eerst met de auto hobbelend over een weiland om te parkeren. Er waren best veel kramen met kwalitatief hoogwaardige spullen. Nu eens geen kleding of afgedankt speelgoed. Ook waren er, het heette niet voor niets 'fête des plantes', ontzettend veel plantenkwekers, met een enorme variëteit aan rozen, andere planten, vleesetende planten, cactussen en vetplanten.Bij een van de eerste kramen hebben we een nieuwe takkenschaar en snoeischaar gekocht. Met deze kun je door een bepaalde manier van hefboomwerking behoorlijk dikke takken knippen. Je moet wel even doorhebben hoe het werkt ;-).
Toen we achterin bij een plantenkraam kwamen zagen we daar Agapanthussen staan. De vorige hebben de winter niet overleefd, dus we hebben 2 nieuwe gekocht. Het echtpaar dat de planten verkocht bood aan de planten èn tas met scharen even te bewaren, zodat we, onze handen vrij, verder over het terrein konden lopen.
Niet heel veel verder was een pad met aan beide kanten de kramen met leuke oude spullen, van gereedschap tot meubilair toe. Zo zagen we een leuk 'houten' bankje dat verweerd was, maar van beton bleek te zijn. Niet te tillen dus! De eigenaar was er als de kippen bij en legde uit dat hij bereid was het bankje in de tuin neer te zetten. De prijs was net als het gewicht! We hebben bedankt en zijn verder gelopen en iets verderop viel ons oog op een fonteintje met een leeuwenkop, dat oud en van gietijzer leek te zijn. Prijs € 30,- dus ik begon al te twijfelen of dat wel echt zo was en dat bleek nog zo te zijn ook. Een gouden vondst dus! De prijs was eigenlijk al belachelijk laag maar als echte Hollanders probeer je er toch iets af te krijgen. Dat bleek geen probleem, voor € 25,- werden wij de eigenaar ;-)
Omdat het ding dus echt van gietijzer was was-ie ook loodzwaar. We hebben die dus eerst maar naar de auto gebracht. Toen we daar bijna waren wist de man die bij de entree stond ons te vertellen dat er kruiwagens waren die je zo kon pakken :-).
Onderweg kwamen we, zo bleek later, Martine de Jong tegen. Toen we afgelopen maandag bij de kerk voor de begrafenis van Céline stonden te wachten, raakte Vera met deze Martine in gesprek. Zij bleek Nederlandse te zijn, gehuwd met Teun (vast ook uit Nederland) en zij wonen in Tortefontaine en hebben daar een akkerbouwbedrijf en bomenkwekerij. Zij kenden Céline als 'de vriendin/vrouw' van Florian, die zij kennen omdat Florian ook in de akkerbouw werkt. We 'moeten maar een keertje langskomen' zei ze en waarschijnlijk doen we dat ook een keer.
Toen we de 'in bewaring gegeven' spullen gingen ophalen hebben we bij die kraam nog 2 planten gekocht en later bij een andere kraam nog eens 2. Toen vonden we het mooi geweest en zijn we richting auto gegaan. Ik heb wel nog even staan kwijlen bij een prieel, waarvan de prijs me gezien de kwaliteit wel meeviel maar al met al toch wel een beetje boven de begroting was.Vera die al heel lang een oude auto zou willen hebben heb ik met een auto uit 1926, die op het terrein stond, vastgelegd. Twee oudjes (met toestemming van Vera!) bij elkaar :-).
Toen we weer thuis waren, het was intussen 34 graden (!), hebben we eerst een tijdje achter op het terras gezeten. Omdat stil zitten en ik geen combi zijn bedacht ik me dat ik wel even het zwembad in kon. Het water is intussen 28 graden en alleen door de zon! Is maar goed ook want vandaag was er weer geen Franse bink te vinden om te helpen met de warmtepomp. Terwijl ik lekker lag te dobberen bedacht ik me dat ik destijds bij de koop van het zwembad ook een 'volleyball set' erbij had gekocht. Dat had ik nog nooit geïnstalleerd dus dit was een goed moment. Een uurtje later was het klaar.
Vera zocht wat afkoeling in het atelier en ik heb het plateautje van de glijbaan nog even afgemaakt. Toen ik ging uitpuffen op het achterterras, zag ik pa en ma zwaluwstaart af en aan vliegen om hun kroost eten te geven. Op een van de foto's die ik heb kunnen maken zie je in ieder geval 2 snaveltjes net boven het nestje uitkomen. Er zitten voor zover we hebben kunnen waarnemen 3 jonkies in het nest.Omdat ik toch al rondliep met de camera gelijk nog maar even 2 fotootjes gemaakt van wat planten die het ondanks het snikhete weer fantastisch doen.
---- Maandag, 2 juli 2018
Vandaag weer een snikhete dag! We zijn bijtijds opgestaan om in de ochtend in ieder geval nog wát te kunnen doen. 's Middags is het gewoon te heet. Vera heeft de gisteren gekochte planten (op de Agapanthussen na want die gaan mee naar Nederland) een plekje gegeven. Mijn hulp was soms nodig omdat de grond kei- en keihard is door de droogte. Dan komt wat extra gewicht weer van pas ;-). Schep op de grond en erop springen!
Ik heb gisteravond in mijn 'drift' de warmtepomp in mijn eentje toch nog verplaatst. Ik wilde nu wel eens weten of dat ding het op een lager niveau (onder het wateroppervlak) zou doen zoals de bedoeling is. Omdat zich nog steeds geen Franse bink had aangediend zag ik geen andere manier dan het zelf doen. Ik bedacht me dat het niet zozeer het gewicht was dat ik niet zou kunnen tillen maar meer het onhandige formaat. Voor de zekerheid heb ik mijn B&D workmate naast de warmtepomp gezet en de warmtepomp daar eerst op geplaatst. Even uitgepuft en daarna heb ik de pomp op zijn tijdelijke plek gezet. Ik geef toe dat het niet meeviel maar ik was natuurlijk wel blij dat ik het klusje even geklaard had.
Vanmorgen heb ik de slangen allemaal aangesloten en ik was verheugd toen-ie aansloeg. Maar dat duurde niet lang....na 5 minuten weer de foutmelding! Ik ben dus meteen in de telefoon geklommen en heb met Marco gebeld. Ik moest weer allerlei foto's van de opstelling, van de drukmeter, foutmelding, enz. maken en toemailen.
Rond een uur of 1 belde hij terug en stelde voor nog even kraan 1 van de bypass helemaal dicht te zetten zodat al het water via de warmtepomp zou lopen. Dat was van belang voor de druk. Helaas kon ik dat voorstel meteen weerleggen, omdat ik dat ook al geprobeerd had. We waren het uiteindelijk met elkaar eens dat het allemaal wel weer vreemd was. Want waarom slaat-ie na 5 minuten uit terwijl alles goed gaat èn waarom geeft-ie een foutmelding dat de druk te laag is terwijl die juist goed is? Marco 'zou er dieper in gaan duiken en weer contact opnemen'. Vandaag is dat niet meer gelukt!
De warmtepomp is nu niet echt nodig....de watertemperatuur is door de zon al opgelopen tot 31 graden (!), maar dat ding moet het natuurlijk wel gaan doen!Vanmiddag heb ik mijn bosmaaier weer opgehaald, maar vandaag komt het bosmaaieren er niet meer van. Dat is ècht geen klus met dit weer!
Het enige dat ik nog gedaan heb is af en toe een 'duik' nemen in het zwembad om af te koelen en ik heb nog even een plankje in het zwembadhok gemaakt om wat spullen op te kunnen zetten.
---- Dinsdag, 3 juli 2018
En het was weer een snikhete dag! Omdat er minder wind stond dan gisteren voelde het nog heter aan. We stonden bijtijds op om zoveel mogelijk van de 'koele' ochtend te profiteren.
Vera is begonnen met schoonmaken van het huis en verder heeft ze wat tuinwerk verricht. Ik heb vanmorgen een stuk gebosmaaierd en probeer dat de komende dagen beetje bij beetje af te maken.
Omdat ik vanochtend (nog) niets had gehoord van Marco (over de warmtepomp) heb ik 'm zelf maar weer gebeld. Hij heeft intussen contact opgenomen met de fabrikant maar omdat er zo'n 7 uur tijdsverschil is (China!) 'kan het wat langer duren voor er antwoord komt'. Maar wat ik volgens Marco ook nog kon proberen (hij is er van overtuigd dat de druk wel goed moet zijn) is 'even' de warmtepomp open schroeven en met een klein schroevendraaiertje een draadje van de low-pressure switch op de printplaat losmaken. Als dan meteen de melding 'EE 02' verschijnt moet ik, wederom 'even', een doorlusje maken met een paperclip of zo.
Op mijn vraag 'En wat weten we dan?' kon hij nog geen concreet antwoord geven. 'Misschien de sensor' of 'misschien moet de hele printplaat vervangen worden' waren wat mogelijkheden. Hij begreep mijn frustratie toen ik merkbaar zuchtte.
Misschien dat ik morgen inderdaad 'even' de warmtepomp open schroef om eens te bezien of ik dat wel helemaal aandurf of wil.
Tussen de regelmatige afkoeldumps in het zwembad heb ik het terrasje bij de haag afgemaakt. Of het helemaal zo blijft weten we nog niet. Omdat het terrein een beetje afloopt liggen de klinkers aan de rechterkant praktisch bovenop het terrein, dus hebben ze onvoldoende houvast. Voorlopig staat het wel even leuk!---- Woensdag, 4 juli 2018
Vandaag was het weer warm tegen heet aan. Omdat er nagenoeg geen wind stond was het ook erg benauwd.
Vanmorgen heb ik, zoals Marco voorstelde, het draadje van de low-pressure switch losgehaald. Daarna de warmtepomp weer op spanning gezet en inderdaad, na de standaard inschakelvertraging ging prompt de warmtepomp aan. Maar weer voor maar 5 minuten en toen gaf-ie, ondanks de losgehaalde draad, dezelfde foutmelding. Heel vreemd! Ik heb Marco gebeld en samen kwamen we tot de slotsom dat het dan de hele printplaat moest zijn. Tja en dan? Zijn voorstel om een nieuwe printplaat naar Frankrijk te sturen heb ik afgewezen. Het duurt zeker 3 werkdagen en dan zijn wij al weer in of naar Nederland. Maar dan nog....zoveel ruimte in de warmtepomp om de printplaat te vervangen is er niet dus zou het nog een behoorlijk lastig klusje worden.
Uiteindelijk hebben we afgesproken dat ik zaterdag(avond) op de terugweg naar Nederland de warmtepomp onder een carport aan de achterkant bij het filiaal neerzet. Marco heeft dan 2 weken de tijd om het probleem op te sporen en op te lossen. Ik haal hem dan weer op als ik voor de huurderswissel naar Frankrijk ga. Helaas voor onze gasten kan ik mijn vorig jaar gedane belofte 'dat er een warmtepomp is' niet houden. We hebben alles gedaan wat mogelijk was maar het 'warmtepomp-geluk' liet ons even in de steek. Gelukkig blijft het voorlopig nog mooi zonnig weer en met hoge temperaturen.
Vandaag was het zwembadwater 29,5 graden en dat allemaal zonder warmtepomp!
Omdat het benauwd was hebben we niet veel gedaan behalve wat opruimwerk en vanavond heb ik nog een stuk gebosmaaierd.
---- Donderdag, 5 juli 2018
Vanmorgen was het een beetje bewolkt en daardoor aangenaam om buiten op het terras te zitten. 's Middags was de zon er weer volop bij! We mogen in onze handen knijpen want de afgelopen 3 weken hebben we prachtig en perfect weer gehad. Iets te warm soms :-).
Ik ben vanmorgen begonnen met de grote haag te snoeien. Het mooie weer zorgt waarschijnlijk voor uitbundige groei! Verder heb ik niet zo veel gedaan, de vermoeidheid slaat toe en omdat we zaterdag weer naar huis gaan begin je ook niet snel aan iets. Wel nog een hoop rondslingerende spullen en gereedschap opgeruimd en dan sta je te kijken hoeveel dat eigenlijk nog is. Vera is verder gegaan met de schoonmaak en heeft nog wat tuinklusjes gedaan.
De Agapanthussen gaan toch niet mee naar Nederland....ze blijven hier. Achter op het terras zag de grote blauwe bloembak er een beetje armetierig uit. Er miste iets....iets hoogs, dus....een Agapanthus erin! En de tweede Agapanthus is vervolgens naar de betonnen bak bij de voordeur verhuist. Omdat daar de planten er ook niet bij stonden zoals we wilden, bedachten we dat de hele bak maar zou moeten verhuizen. Geen idee waar naar toe en behalve dat....zo'n betonnen bak is lood- en loodzwaar! Maar met de 2e Agapanthus erin en een paar keien is het weer helemaal oké.Ik heb gelijk nog wat andere planten (Crocosmia, Lavatera en Acanthus Mollis) gefotografeerd, omdat ze er zo schitterend bij staan.
Het zwaluwkroost groeit overigens behoorlijk. We zien hun kopjes (het zijn er 3) nu duidelijk boven het nest uitsteken. Pa en ma vliegen af en aan en als de jongen gevoerd worden horen we ze schetteren. Leuk! We zien ze alleen waarschijnlijk deze week niet meer uitvliegen.---- Vrijdag, 6 juli 2018
Météo 'beloofde' ons gisteravond dat het vandaag misschien een beetje kon regenen. Zou geweldig zijn voor het gras en de planten maar er kwam geen enkele druppel. Sterker nog: het was vandaag weer behoorlijk heet! Daarom hebben we buiten niets meer aangepakt. Het huis begint aardig aan kant te raken en over schoonmaken valt nu eenmaal niet zo veel te vertellen. Morgen de laatste klusjes en dan zit het er voor ons op. We zijn hier 3 weken geweest en hebben schitterend weer gehad. Het is omgevlogen maar voelt gek genoeg wel als een lange verblijfperiode. Waarschijnlijk omdat we best wel veel hebben gedaan maar er is ook veel gebeurd! Een korte terugblik: het begon met het wielprobleem van de aanhanger, daarna een paar gezellige dagen met Allan, Marian, Inge en Linda. Bart is ook nog even over geweest om het internetprobleem voor op het terras op te lossen. Intussen was het materiaal voor de zolderisolatie geleverd. De zandbak is afgemaakt en gevuld met een kuub zand. De tweede kuub heb ik in plastic zakken overgeschept en opgeslagen. De problemen met de warmtepomp en een heen-en-weer-ritje naar Zeeland. Ook met de nieuwe warmtepomp een probleem! Problemen met de bosmaaier, het bezoek aan brocantes en tuinen, het overlijden van Céline, de vlonder tussen het zwembadhuisje en zwembad, het 'gevecht' tegen de wespen waarvoor de brandweer nog is geweest en een aantal heerlijke ontspanningsdagen in een 'cottage' aan de Seine om Parijs te bezoeken.
Eind augustus komen we weer terug om een weekje met kinderen, aanhang en kleinkinderen door te brengen. Hebben we vorig jaar ook gedaan en dat was ontzettend leuk. Waterballonnen en watergevechten! Dit jaar breiden we dat uit met waterkanonnen en waterglijbanen. Na dat weekje zullen Vera en ik wel helemaal af zijn en daarom plakken we er nog een weekje aan vast om 'bij te komen'. Ruud en Marja zullen ons dan gezelschap komen houden.
Morgen dus nog de laatste klusjes en dan wachten op onze terugkerende gasten.
