Betsy!

---- Zaterdag, 19 juli 2008

Onze dochter, haar man en Gwen (ons kleinkind) vertoeven de komende 2 weken in 'la vieille ferme'. Wij zijn er de eerste paar dagen ook, want we gaan een dagje op Gwen passen als paps en mams zich in Disney World Parijs losrukken van de ouderlijke verantwoordelijkheden.

In de namiddag aangekomen (het was niet echt druk op de weg dus we hadden mazzel). Wel vaker gestopt dan normaal want Gwen 'bepaalde' wanneer we moesten stoppen.

Ik ben begonnen met het schilderen van 2 luiken....(komt dat nou nooit af?) en later dacht ik nog even te gaan maaien, althans een begin te maken. De band (zie vorige week) was nog hard, dus dat moest gaan lukken. Een paar baantjes op en neer en toen begon het gesodemieter weer (ik heb er geen ander woord meer voor). Een van de 2 messen was afgebroken, dus maaien schoot niet op. En natuurlijk op zondag! Dus maar een begin gemaakt met de handmaaier. Mijn humeur werd er natuurlijk door die steeds terugkerende vervelende tractorperikelen niet beter op.

---- Zondag, 20 juli 2008

Ik had deze keer weer zo'n 70 stoeptegels meegenomen om de kampvuurplaats te vergroten. Om nou al die stenen, plus die enorme stapel die al in een van de stallen stond met een kruiwagen dat hele eind te zeulen...? Nou nee! Daar hadden we tenslotte Betsy (weet u nog? Die blauwe tractor) voor gekocht. Maar ja of die na maanden van stilstaan zomaar weer even aan de praat te krijgen was.....we zouden zien.

Dus....eerst even wat diesel erbij en toen erin gekropen met een gevoel van....oh God, sta me bij! Even voorgloeien en toen dat moment van de sleutel omdraaien.....een pruttel....en stil. Nog maar een keer omdraaien en pruttel de pruttel, vroem, vroem. Ze deed het.... Dat eerste prutteltje was misschien om aan te geven dat ze zich wat verwaarloosd voelde. Al die maanden zonder enige aandacht! (Waar ken ik dat toch van?). Daarna deed ze weer alles wat ik wilde. De grondbak zat er snel achter en ze zoefde lekker over het terrein...met mij hobbelend boven op haar.

Morgen heb ik haar weer nodig, ze staat nu trots en parmantig achter het terras op het gras te wachten op wat er morgen komen gaat.....

---- Maandag, 21 juli 2008

Eerst maar even naar de vuilstort geweest om de puinrestanten (auto vol!) weg te werken. Daarna doorgereden naar de maaimachine-reparateur, die intussen toch wel blij moet zijn als-ie me ziet aankomen. Maar goed....hij was gelukkig open, want voor hetzelfde geld heeft-ie ook vakantie! Druk was het niet dus hij kon vanmiddag de maaier nog wel even ophalen. Hij vermoedde al wat het probleem was. Dan kon-ie 'm misschien nog vanavond terugbrengen! U vraagt zich natuurlijk al af wat hiermee mis zou gaan, maar nee.... hij haalde 'm op en bracht 'm 's avonds weer gerepareerd terug. De rekening viel natuurlijk weer tegen, maar goed.

Ik heb met Betsy nog heel wat keertjes heen en weer gereden van en naar de kampvuurplaats. Dat ziet er ook weer goed uit, toch?

Alle as eruit geschept en in het bos gekieperd! Zal vast wel ergens goed voor zijn, denk ik. Betsy staat in ieder geval weer op haar plek onder het afdak.
Het buurmannetje zag me rijden met Betsy en kwam (natuurlijk) achter me aan. Hij vond dat ik te snel reed! Nou ja...dat ding gaat maar 16 km per uur!. Ik had Betsy in de hoge giering staan, maar de buurman is van mening dat je op dit terrein beter iets rustiger aan kunt doen....dus voortaan in de lage giering.

Ik ben begonnen met het snoeien van de haag tussen de 1ste en 2de tuin. Vera is bezig geweest de border te fatsoeneren.

Ben en Marieke zijn met Gwen een dagje naar Arras geweest. Toen ze terug kwamen even wat gedronken en daarna gebarbecued. Het werd 's avonds wat frisser dus de vuurkorf erbij. Zo hebben we tot heel laat nog lekker buiten gezeten.

---- Dinsdag, 22 juli 2008

Het is oppasdag! Marieke en Ben zijn vanmorgen vroeg richting Disney World vertrokken. Hebben er ongeveer 4,5 uur over gedaan! Keertje verkeerd gereden. Gwen gedraagt zich voorbeeldig, eet goed en speelt lekker op het kleed onder de parasol. Doet daar ook geregeld een tukje.

Ik heb de haag afgemaakt en ben nu een kuil aan het graven voor de wipkip (zo noemen we het ding, maar het is meer een tractor of zo, zie foto). Dat is nogal een klus in deze hitte. Dus dat ging aanvankelijk beetje bij beetje. Omdat we morgen alweer naar huis gaan en ik intussen met zoveel dingen tegelijk bezig was, dacht ik opeens: 'nou moet er maar eens wat afgemaakt worden'. Die wipkip, dat eigenlijk een tractor of zo is, moest die grond maar in, ondanks de hitte. Gebeuld heb ik, maar hij zit er in.

Zomaar wat perikelen!

---- Vrijdag, 11 juli 2008

Twee weken terug was ik in Mouriez om nieuwe gasten te ontvangen. De vertrekkende gasten hadden eigenlijk 2 weken schitterend weer gehad, behalve de dag voor hun (aanvankelijke) vertrek. Juist de regen die dag en het feit dat ze nog veel te doen hadden maakten dat ze een dag eerder wilden vertrekken. Nou....dat was geen punt. Ik dus doorgereden, maar het was druk op de weg dus ik kwam 's avonds aan. De weersverwachting voor de volgende ochtend was goed, dus ik zou dan 'rustig' kunnen maaien. Maar....zoals ik al in  eerdere berichten heb aangegeven is de weersvoorspelling vaak knudde. Nu dus ook. Het regende 's morgens, dus het maaien kon ik nog wel even vergeten. Zo rond het middaguur werd het wat beter en toen om 13.30u het zonnetje een beetje z'n best begon te doen kon ik gaan maaien. Eerst met de handmaaier het hellinkje en het voorerf. Nog even een kop koffie en dan kon ik aan het grotere werk beginnen. Ik tankte de maaier vol, ging er enthousiast op zitten, maar wel schever dan normaal?!? Ik keek dus angstvallig naar rechtsachter naar beneden en ja hoor.....een lekke band. De lucht liep er net zo snel uit als ik er in pompte, dus dat was ècht een probleem. Denk dan niet dat je 'm op zaterdagmiddag kunt laten plakken....Nee. De enige tent in de omgeving die dat soort bandjes plakt is op zaterdag alleen 's morgens open. Dus ploeteren met de handmaaier. Ik kwam niet verder dan het kippenhok. De rest moest bij de volgende wisseling maar....en dat is morgen. De band moet dan natuurlijk eerst nog geplakt worden, maar het weerbericht geeft aan dat het morgen regent. Als ze het nu ook mis hebben....dan zit ik goed. We zullen zien.

---- Zaterdag, 12 juli 2008

Vanmorgen in alle vroegte uit het Formule-1 hotel vertrokken, om maar op tijd bij de bandenspecialist te zijn. In mijn beleving ging die om 9u open. Ik kwam er om 8.45u aan, maar moest tot halftien wachten omdat de zaak al om 8u open ging en er blijkbaar meer vroege vogels waren met soortgelijke problemen.
De binnenband bleek al aardig op weg te zijn een zeef te worden. Na het oppompen waren er al 3 luchtspuwende gaatjes zo met het blote oog te ontdekken. Dat betekende dus een nieuwe binnenband. De mompelende man kon echter in de buitenband niets vinden en wist het te verklaren....er was tenslotte ook een hele verkeerde binnenband gemonteerd! Toen ik hem zo voorzichtig mogelijk uitlegde dat die binnenband afgelopen najaar, gelijk met de nieuwe buitenband door hetzelfde bedrijf was gemonteerd, kreeg ik prompt een Franse woordenwaterval over me heen. Het klonk niet onvriendelijk of zo, maar de paar woorden die ik er uit opving was dat hij het zich niet kon voorstellen. Natuurlijk had ik de rekening niet bij me, dus ik heb het gewoon geaccepteerd en een nieuwe binnenband betaald.

De vertrekkende gasten stonden al klaar om te gaan. Het gras was (nog) nat want de laatste week had het toch geregeld stevig geregend. Het deel dat ik de vorige keer dus niet kon maaien zag er angstvallig hoog uit. Er zat ook ruim 4 weken tussen de maaibeurten!
In ieder geval eerst de huiselijke klusjes maar even gedaan, wat dingen opgeruimd en zo langzamerhand begon het zonnetje er bij te komen. Die weersvoorspellers toch! Ik kon dus toch gaan maaien..... Dat was natuurlijk een hele klus want met dat lange gras leverde één keer op en neer gaan al een volle opvangbak op en dat moest eerst weer worden afgevoerd.

De nieuwe gasten arriveerden rond het afgesproken tijdstip. Na de koffie en rondleiding gingen zij nog boodschappen doen en ik zou nog even doormaaien. Dennis van 5 jaar werd razend enthousiast....hij wilde helpen met maaien, maar moest begrijpelijkerwijs met z'n ouders mee. Ik heb nog even gewacht met het wegzetten van de maaier, zodat ik samen met Dennis nog even een rondje kon maken. Dat bleek een succes! Dennis op m'n schoot en hij mocht gas geven. We spoten weg....z'n vader er rennend achter aan om foto's te maken.

En toen weer naar huis.....