Toen we vanmiddag aankwamen waren de gasten al weg. Hoewel ik dacht dat het vanwege Pinksteren druk zou zijn op de weg viel het juist bijzonder mee. Als een gewone zaterdag en we hebben geen file gehad. Het weer was schitterend. Met een kop koffie even in de ligstoelen, maar ik had het na 10 minuten al gezien. Stil zitten is niets voor me, zeker niet als ik al het werk zie dat nog gedaan moet worden. Dus gras maaien en een begin maken met de sloop van het afdak. Eenmaal begonnen móet ik het wel afmaken. De weersverwachting tot donderdag is in elk geval goed, dus dat moet lukken.
De familie is groter geworden, hoewel dat van korte duur zal zijn. Pa en Ma Pimpelmees hebben hun nestje gevonden in een van de 3 vogelhuisjes, die onze jonge skivriend, Super-Marco uit Nieuw-Weerdinge, ons vorig jaar heeft geleverd. Pa en Ma vliegen af en aan om hun kroost van vogel-lekkernijen te voorzien. De opa van Marco maakt de vogelhuisjes. Staat in de schuur te zagen en te timmeren, Marco verkoopt ze, als een echte verkoper, gelijk per 3. Zal-ie wel van zijn pa hebben :-)
Liggend op het gras met de camera in de aanslag is het helaas niet gelukt pa of ma Pimpelmees tijdens aankomst of vertrek te fotograferen. Op het moment dat je hem/haar zag was hij/zij al weer òf in het vogelhuisje òf al weer weg om wurmen te zoeken voor het kroost. Maar ze zitten er ècht in!---- Zondag, 11 mei 2008, Eerste Pinksterdag.
Nadat we vanmorgen eerst even rustig hebben ontbeten achter op het terras in het zonnetje, ging ik verder met het slopen van het afdak. In no time waren de golfplaten eraf. Toen het houtwerk. Eerst wilde ik alles netjes slopen, maar de roestige spijkers zaten soms zo vast dat de kettingzaag soelaas moest brengen. Dat ging veel beter en toen dat gedaan was moest een start worden gemaakt met het opbouwen.
De planning was éven wat kuiltjes graven om beton in te storten, maar dat was gemakkelijker bedacht dan gedaan. Nadat ik een hele tijd bezig was geweest met slechts één gat, werd het tijd iets anders te bedenken. Door alle keien in de grond was het nagenoeg onmogelijk te graven, zelf niet met een pikhouweel. Dus gewoon maar de paalankers de grond in rammen. Ook een hele klus maar dat is redelijk gelukt.
Pa en Ma Pimpelmees vlogen weer af en aan om de koters te voeren. Wederom zaten wij als zombies klaar om op het juiste moment een kiek te schieten. En wachten wordt inderdaad beloond. Na vele mislukte kieken is het gelukt. Het is niet makkelijk te zien, maar pa of ma zit toch ècht voor het 'raam'.Verder de rest van de dag bezig geweest met het afdak. Tot het barbecuen dat we natuurlijk weer op de bekende plek deden.
---- Maandag, 12 mei 2008, Tweede Pinksterdag.
Eigenlijk zo'n beetje hetzelfde als gisteren. Schitterend weer, dus ook weer ontbijt, lunch en bbq achter op het terras.
Als je de hele dag aan het klussen bent valt er op zich niet zo veel nieuws te vertellen.
---- Dinsdag, 13 mei 2008, het afdak is klaar!
Na 528 dakpannen, 95 meter panlatten, een lading schroeven van verschillende lengtes, een bak spijkers, 90 meter 2/3-tjes, 1 gammele pols, een tiental stevige vloeken, 4 paalankers, 3 scheenbeenvelletjes, 1 zaag, 1 pijnlijke duim omdat ik er 2 keer op geslagen heb met een hamer, 3 lege olievaatjes, 2 liter beits, bij benadering 4 liter zweet, 2 kwasten, zo'n 80 kilo beton, ruim 3 dagen werk, een gare rug, zo'n 10 biertjes en een onbeschrijflijke hoeveelheid energie is het afdak afgekomen. Wat valt er nou nog meer te vertellen als je alleen maar aan het werk bent.....?En eerlijk is eerlijk, na al dat werk was mijn zonnige karakter wel een beetje verdwenen.....:-)
---- Woensdag, 14 mei 2008. Een dagje 'dolce far niente'?
Toen ik vanmorgen, na een slechte nacht, rond 6 uur opstond had ik echt het idee een dagje rust te nemen. Zoals ze in goed Latijn tegen 'zalig niets doen' zeggen: 'Dolce far niente'. Nou mooi 'niente' dus. Ben gewoon de hele dag weer in touw geweest. Een afdak maken levert ook een hoop troep op, meer dan je denkt. Allereerst alle golfplaten maar eens afvoeren. Dus alles in de auto, nog een zootje ander grof puin erbij en een lading lege flessen :-) en richting déchetterie. Nou dat was mooi pech, want die was dicht. Openingstijden zijn veranderd. Dus weer rechtsomkeert. 's Middags maar opnieuw geprobeerd, toen met meer resultaat. Nou verder zo'n beetje de hele dag aan het ruimen geweest, overtollig hout richting kampvuur, gereedschap weer op z'n plek, enz.
Vera heeft nog wat meegebrachte planten een bestemming gegeven en de plantenbakken van geraniums voorzien. De violen kregen een andere, nog nuttige, bestemming.
Natuurlijk hebben we wel een beetje 'niente' gedaan. Het weer sloeg later in de middag ook om. Er was onweer beloofd. Zaten we lekker op het terras met een wijntje in afwachting van dat beloofde noodweer (om het nieuwe afdak te testen), maar alles wat er kwam, geen noodweer, geen onweer. Tenzij je die 27 spetters meerekent.
---- Donderdag, 15 mei 2008. Een tegenvaller!
Vannacht bleek het even geregend te hebben. Ik dus vanmorgen even kijken of het gemaakte afdak waterdicht was. Nee dus! De oude dakpannen zijn nou niet bepaald even recht, dus om het waterdicht te krijgen valt ook niet mee. Hier en daar dus wat geschoven en gedaan, maar omdat het intussen droog was geworden kon ik niet zien of het resultaat had. Het weer werd steeds beter en Vera wilde graag naar Berck om witte kalkstenen te zoeken. Enkele jaren terug zijn we daar ook geweest. Tussen de rotsblokken en keien die het zeewater enig tegenwicht moeten geven lagen genoeg van die witte stenen. Wij de auto geparkeerd, enkele kilometers gelopen en toen we op de plek aankwamen bleek dat er geen kalkstenen meer lagen. Alleen nog grote rotsbokken. Wij dus weer terug. Het ging stevig regenen, dus ik benieuwd naar het afdak. Nou ik moet eerlijk zeggen....het lijkt wel een douche. Ik kon schuiven en doen wat ik wilde. Schoof ik een dakpan even op, begon het prompt bij de volgende te lekken. Dit is dus geen succes....kan het er wel leuk uitzien, maar waterdicht is ook wel prettig. Ik vermoed dat ik de panlatten dichter bij elkaar had moeten leggen.
Gelet op de weersverwachting gaat dat deze week niet meer lukken, dus weer een klus erbij voor de volgende keer!
---- Vrijdag, 16 mei 2008. Een rustig dagje.
We hebben het vandaag rustig aan gedaan, gewoon wat kleine dingetjes en hier en daar wat opgeruimd, zoals de garage (ja alweer!). Vera heeft de strijd met de boterbloemen voortgezet, maar doet iedere dag maar een klein stukje om haar rug te sparen. Ik heb 's middags het gras nog (gedeeltelijk) kunnen maaien. Het was wel nat, maar het was redelijk te doen.
's Avonds lekker mosselen gegeten en relaxed achter de TV gezeten.
---- Zaterdag, 17 mei 2008. Onze nieuwe douche!
Laat opgestaan en rustig ontbeten. Na een week hard werken merk je dat het de laatste dagen allemaal wat rustiger aan gaat. Omstreeks 11.30u ging het hard regenen. Loodrecht naar beneden, de watercontainers meteen weer vol. Ik weer naar het afdak. Nou, het was verschrikkelijk. Donderdag begon het al aardig op een douche te lijken, nu is het zeker. Het druppelde niet, maar het liep op zoveel plekken in straaltjes naar beneden dat ik er gewoon om moest lachen. Nou, dat lachen zal me wel vergaan als ik een volgende keer de panlatten verplaats en dus alles opnieuw moet doen. En dan maar weer afwachten of het alleen aan de ruimte tussen de panlatten ligt of misschien ook aan de geringe schuinte?!? Als dat zo is dan ziet het er naar uit dat de pannen er weer af moeten en plaats moeten maken voor golfplaten. En die wilde ik er nou net niet meer op!
's Middags klaarde het op. Ik heb de balken uit het (toekomstige) atelier verplaatst (ik heb me rot gesjouwd!) naar het kippenhok. Zo ontstaat er wat meer ruimte om straks (!) het atelier een beurt te geven. Grappig is wel dat de deur tussen de twee ruimten nu wat beter zichtbaar werd en dan zie je een leuke ouderwetse deur met dito handgreep en sluiting verschijnen en dat maakt het allemaal wel weer leuk.
Later toen we een punt achter het klussen hadden gezet, zaten we achter op het terras met natuurlijk een wijntje. We zagen Dominique bezig met het prikkeldraad. Ik ben een praatje gaan maken en kwam tot de conclusie dat mijn Frans nog wel bijgespijkerd mag worden, ondanks het feit dat ik het steeds beter vind gaan. Wel is me duidelijk geworden dat het terrein waarop tot schrik van de diverse buren een huis gebouwd gaat worden, door Dominique verkocht is aan 'un compain' of 'un ami'. Tja, dat moet je natuurlijk wel weten!
Het zijpad, dat Dominique zo driftig aan het afbakenen is, ligt lager dan het terrein waar hij de koeien op wil laten lopen. Hij had het over opvullen met grond zodat het egaal werd, maar of-ie dat nou gaat doen is me onduidelijk. Zo had-ie het over egaliseren en zo zei hij dat-ie het toch niet ging doen vanwege de wateroverlast die ik dan zou krijgen. Ik wacht wel af. In ieder geval wilde hij de koeien er laten grazen.Morgenochtend gaan we weer richting huis. Na een week stevig klussen maar met een zeer voldaan gevoel.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Opmerking: Alleen leden van deze blog kunnen een reactie posten.