Zomaar een weekend....

---- Zaterdag, 1 november 2008

Richard is een jeugdvriend die ik eind vorig jaar weer via Hyves 'ontmoette' na een onderbreking van 27 jaar. Na wat over en weer ge-mail en een kort bezoekje begin dit jaar ontstond het idee 'eens een weekendje Frankrijk' te doen. Dus afgelopen donderdag heb ik hem opgepikt en zijn we richting Mouriez gegaan.

We zagen dat Calvin en Valerie, onze Engelse vrienden, er ook waren. Even een kort bezoekje 'just to say hello'. Ik kon het niet laten te vragen of Calvin wilde helpen met het aansluiten van de boiler van de nieuwe badkamer. Hij had het me destijds al toegezegd, want in Engeland had hij ook jaren als electricien gewerkt.

Vrijdagochtend kwam hij langs om even te kijken wat er zoals moest gebeuren. Het dure schakelkastje dat ik ervoor gekocht had kon hij niet zelf aansluiten. Daarvoor moest een mannetje (of vrouwtje) van het electriciteitsbedrijf komen. Dat zag ik niet zo zitten want de kans bestond dat het Franse electriciteitsbedrijf, die kort nadat we de electriciteit door Nederlandse electriciens degelijk hebben laten aanleggen andere en heel strenge regels is gaan hanteren, de boel zou afkeuren. We hebben er eigenlijk nooit zo´n last van, maar de Franse mentaliteit is soms wat laconiek, maar àls ze het op de Franse heupen hebben, hebben ze het ook ècht.

In ieder geval moesten we dus een andere oplossing zoeken. Richard en ik zouden de electrische bedrading tussen de boiler en de meterkast aanleggen en Calvin zou het aansluiten. Er zou een schakelaar tussen komen en een tijdklok. Richard en ik naar de plaatselijke doe-het-zelf-winkel. Wat wij nodig hadden was er natuurlijk niet. Dat gevoel heb ik ook zo vaak bij de Gamma. Dus wederom een alternatief idee/oplossing bedacht. Gewoon een stopcontact náást de boiler....stekker áán de boiler en die in een tijdklok in het stopcontact. Dus een tijdklok gekocht. Dat is zo´n beetje het eerste ding dat ik in Frankrijk nou ècht goedkoop vond: € 2,90.

Al met al het hele spul zo door ons en Calvin aangesloten en natuurlijk brandend nieuwsgierig of de boiler het zou doen. Dus tijdklok even op continue stroom gezet en jawel....na een halfuur merkten we al dat de boiler warm water begon te geven.

Richard en ik hebben ons vervolgens tegoed gedaan aan een portie grote garnalen en daarna overheerlijke mosselen. Dat is ook wel zo´n beetje het enige dat ik kan klaarmaken. Ze waren heerlijk. Goede saus, goede wijn!

Voordat we gingen uitbuiken had Richard nog even de electrische radiator in de badkamer aangezet en vervolgens zaten we plotseling in het donker. Dat was dus in het pikkedonker op de tast, richting badkamer om de radiator uit te zetten, op de tast weer terug naar de meterkast en de boel weer inschakelen. Dat was dus te veel van het goede...de boiler moet 's winters bij gebruik van electrische radiatoren ècht op de tijdklok (tussen 3 en 6 uur 's nachts of zo) totdat we een andere oplossing hebben.

---- Zondag, 2 november 2008

Gisteren (zaterdag dus) heeft het de hele dag geregend. Alle plannen om hooi uit de zijstal te halen, bomen te kappen, gras te maaien e.d. vielen dus in het water. Het gaf wel de gelegenheid de accessoires die we gekocht hadden voor de nieuwe badkamer op te hangen. Dat heeft best veel tijd gekost... het spreekwoord: 'met passen en meten wordt de meeste tijd versleten' is dus ècht niet zomaar bedacht! Natuurlijk waren de hollewand-pluggen op, dus richting bouwmarkt. Helaas, ze waren er wel, maar dan allemaal weer nèt even anders. Uiteindelijk toch maar wat meegenomen want we moesten toch verder tenslotte. Alleen de haken voor kleding of zo moeten nu nog opgehangen worden. De badkamer is daarmee nu wel zo'n beetje af.

Zo tegen halfvier taaiden we af...althans toen vonden we het mooi geweest. Wij dus richting woonkamer, houtkachel aan, een goeie film erbij (Cold Mountain) en natuurlijk Franse kaas met Franse wijn :-)

Vandaag (zondag) was het weer droog en tamelijk zacht. Wel bewolkt maar geen vocht in de lucht. Zo had het gisteren moeten zijn. Na het opstaan de boel wat opgeruimd, alle lege flessen naar de glascontainer gebracht ;-) en rond 12 uur weer richting huis. Jammer!

Een paar dagen herfstvakantie

---- Donderdag, 16 oktober 2008

Gisteravond laat aangekomen. De brievenbus had niet veel goeds. Onze overbuurvrouw, Marie-Thérèse BEUVAIN-FIOLET is op 30 september overleden. Ze was 76 jaar. De buurman waarmee het al enige tijd slecht gaat, zal het niet makkelijk krijgen. Vorig jaar zijn oudste zoon, nu zijn vrouw.

Vanmorgen de nieuwe aanhanger leeggehaald en de auto ook. Spullen? Nee, niet echt, voornamelijk kleigrond, naar schatting ruim 1000 kg. Hoe ik daar aan kom? Luc gaat een veranda in zijn tuin laten plaatsen....daar moesten de nodige plantenbakken weg en dus leeg en wij gaan de plantenbakken bij 'la vieille ferme' opknappen. De combinatie was logisch, maar wel zwaar!

Vanmorgen kwam John weer...keurig op tijd....slechts 1 kwartier later! Een van de eerste stappen was verder gaan met de douchecabine. Bijna het eerste dat we nodig hadden was een stuk flexibele pijp voor tussen de douchebak en de afvoer. Zoeken en zoeken. Geen flexpijp te vinden. Toen de uitsluitend Franstalige installatiehandleiding er eens goed op nageslagen en jawel...de oplossing stond er. Pijp NIET bijgesloten! Zelf kopen dus. Als ze dat nou toen meteen gezegd hadden! Maar ja, wij naar de bricolage en daar de pijp gehaald en weer verder aan de gang met de cabine. Nou zie je wel eens van die kant-en-klaar-cabines, maar onze voldoet daar absoluut niet aan. Alles moet je zelf in elkaar zetten en schroeven. Zo'n 20 zakjes met verschillende boutjes, moeren, herkenbare en niet herkenbare dingetjes die kennelijk bij de douchecabine horen, natúúrlijk zonder opschrift of beschrijving.

Tussendoor kwam Francis zijn Franse neus weer in de badkamerzaken steken. Er volgde een onduidelijk verhaal over een boom die van mij was, die nog steeds op het terrein van Dominique ligt. Dat is een boom, die Dominique, jaren terug eens heeft omgezaagd in zijn eeuwige drang naar meer terrein. Het was een oude boom, maar stel je voor dat die eens om kon vallen en op een of meer koeien terecht kon komen! Dus....omhalen die boom. Ik heb nu ook zoiets van: zie ook maar dat je er vanaf komt....hij ligt mij goed op zijn weiland. Toch begreep ik iets van Francis dat hij hem in stukken wilde zagen, als ik het maar vroeg. Nou dat heb ik maar gedaan toen. Als ik het allemaal goed heb begrepen, zaagt hij hem in stukken en moet ik hem met Betsy zelf weghalen. Ik zie wel wat er gebeurt.

Aan het eind van de dag stond de douchecabine er al aardig bij. Nog niet helemaal af, maar om zo'n 7 uur was het mooi geweest.

Onze Joop lijkt trouwens verhuist te zijn. Van de hooischuur naar de stal (het oude atelier). Vera zag, behalve een paar stevige fledders ook meerdere braakballen liggen.

We wachten nu op Inge en Linda (mijn favoriete schoonzusjes) en Anouk, mijn favoriete nichtje (als Laura er niet is, want dan is zij dat :-) ).

---- Vrijdag, 17 oktober 2008

De dames waren gisteravond al voor half twaalf binnen. Nog even wat wijntjes erin gekieperd en toen naar bed. Ik ging al vroeg (08.30u) met John richting Boulogne om de boiler die we gekocht hadden te ruilen. Het was koud geweest want ik moest de voorruit krabben. De boiler werd geruild omdat we een verticale hadden gekocht maar het bleek toch beter, althans wat ruimte aangaat een horizontale te kopen. Staat-ie lekker op zolder onder het dak en niet in de weg.

De badkamer is aardig opgeschoten. Er gaan nog wel wat uurtjes werk in zitten maar dat is te overzien.

Behalve wat opruimwerk ook nog even met Betsy het bos in geweest. Er was een oude boom omgevallen, en ik wil niet ál te achterdochtig doen, maar als Dominique 'm een zetje heeft gegeven zou me dat niet verbazen, want zo slecht zag-ie er toch echt niet uit! In ieder geval moesten de takken eraf en moest-ie verder in stukken gezaagd worden. Een stevige klus, maar Betsy droeg de stammetjes zonder veel inspanning richting hooischuur.

---- Zaterdag, 18 oktober 2008

Er is niet veel spectaculairs te melden. John is verder gegaan met de badkamer, ik heb voornamelijk her en der troep opgeruimd, hout gekloofd, gestapeld, de border voor de hooischuur leeggehaald, andere grond erin, oude grond afgevoerd, naar de vuilstort geweest, de aanhanger een (tijdelijke) plek achter het huis gegeven, John geholpen, enz., maar dat was het dan ook wel!

Vera, Inge en Linda zijn naar 'les Jardins de Valloires' (http://www.jardins-de-valloires.com/) geweest. Was de moeite waard, mooi aangelegd en onderhouden, maar het voorjaar of zomer lijkt de beste periode omdat er dan meer in bloei staat.

---- Zondag, 19 oktober 2008

Het is alweer bijna ten einde. Fantastisch weer gehad, zaterdags iets minder, maar voor de rest zon. John is nog even geweest om wat dingetjes af te maken. De 2de badkamer is nu bijna klaar: de electriciteit voor de boiler ligt er nog niet, maar dat was ook voor later gepland. Nog wat accessoires kopen, ophangen en dan is het echt af. Inge, Linda en Anouk zijn al richting huis. Wij ruimen nog wat op en dan is het voor ons voorlopig ook weer afgelopen :-(

Nog even wat plaatjes van de badkamer:

De nieuwe badkamer en de rest

---- Maandag, 15 september 2008

Vanmorgen vroeg op om naar John te gaan, de auto inladen met de nodige spullen (gipsplaten enz.) en dan een begin maken met het verwijderen van de dakpannen. Het duurde amper een half uur voordat ons nieuwsgierige buurmannetje zijn Franse neus in onze Nederlands-Engelse zaken kwam steken. We weten nu ook hoe hij heet: Francis. Hoe Franse Francis het doet weten John en ik niet, maar in 'no time' was hij aan het zagen, doen enz. en wij stonden erbij en keken er naar.

Maar zoals we al vaker gemerkt hebben gaat de goede man net zo plotseling als-ie komt. Nu dus ook weer.... Konden wij weer rustig verder werken. Helaas is er wel wat gesneuveld. Niet hèt buurmannetje, maar dóór het buurmannetje. Toen hij druk bezig was met het wegzagen van een of andere balk, meende hij op de porceleinen stortbak van de WC te kunnen staan.... Une bêtise of te wel domme streek, want natuurlijk bleek daarna de deksel van de stortbak gebarsten. Jammer en er zal dus wel gelijk een nieuwe WC moeten komen.

Maar goed, aan het eind van de door zon overgoten (werk)dag, was het dak weer dicht, althans met isolatiemateriaal, panlatten, enz.

Natuurlijk had ik er voor gezorgd dat vandaag ook de maaimachinereparateur even langskwam om de maaier op te halen die vorige keer weer gesneuveld was. Met een beetje paaiwerk dat ik van het voorjaar een nieuwe kom kopen kreeg ik het voor elkaar dat-ie vermoedelijk vandaag nog de maaier terug zou brengen. Anders morgen en zoniet dan toch wel donderdag. Maar 'grande merveille!' (=wonder boven wonder) bracht-ie 'm inderdaad nog 's avonds terug. Rekening viel mee, er was niets kapot dus ik hoefde alleen zijn tijd te betalen. Een van de messen moest een steen of stronk geraakt hebben....dat is volgens hem de enige manier waardoor dit kan komen.

Het is tevens de tijd voor de jaarlijkse CV-ketel-controle, dus ook voor vandaag de afspraak gemaakt. En ook deze man kwam opdraven. In mijn beste Frans (Engels spreken deed-ie 'pas-du-tout') legde ik hem uit dat na 2 weken een 20-liter-emmer al bijna volgedruppeld was en dat is toch wel veel. Na een klein halfuurtje kwam-ie met de mededeling dat 'le ballon' morte was....hij lekte....dat hij vervangen moest worden maar dat-ie die niet bij zich had. Hij schreef m'n telefoonnummer op en ik word nog gebeld.....(hoop ik). Nu herinnerde ik me wel dat de vorige monteur vorig jaar ook een verhaal had van een of andere 'ballon', maar toen was het het tegendeel. Die moest toen opgepompt worden en dat heeft-ie toen gedaan. En jawel...nu realiseer ik me dat het lekken ook daarna is begonnen. :-(

---- Dinsdag, 16 september 2008....de klus, gezinsuitbreiding en de TV.

Vanmorgen weer vroeg op om om 08.15u te beginnen. Toen ik op John stond te wachten even bij de dames om de hoek een kijkje genomen en toen zag ik de gezinsuitbreiding die blijkbaar al weken geleden een feit werd. Een hoop nieuwe meiden erbij, hartstikke gezellig....wel jammer dat ze zo vlak bij de deur sch*ten!

Verder de hele dag geklust....het dak is weer dicht en nu zijn we begonnen de wand tussen de hal en nieuwe badkamer uit te vlakken....

En dan de TV....vorige keer dat René en ik er waren merkten we al dat de TV steeds vaker gaat scrollen. Van alles geprobeerd maar niets kunnen vinden dat op enige verklaarbare oorzaak wees. Ook nu weer precies hetzelfde probleem. De eerste 10 tot 15 minuten gaat goed. Dan gaat het beeld scrollen, maar het gekke is dat het lijkt alsof het bij een beeldwisseling ontstaat. Van alles geprobeerd...dvd-speler eraf, andere scartkabel, scartkabels verwisseld, andere instellingen op de tv en wat dan ook....het helpt niets. Het gekke is wel dat als we een dvd afspelen er niets aan de hand is en die zien we toch ook op de TV??? Ook als ik een instellingenmenu oproep op de TV scrollt het beeld op de achtergrond maar het menu blijft gewoon. Geen idee dus meer of het aan de TV ligt, aan de satellietontvanger of waaraan dan ook. Iemand enig idee?

---- Woensdag, 17 september 2008.... het dak weer op en de satellietontvanger

Weer om 08.15 begonnen....alle muren uitgevlakt, electriciteit verlegd (lamp moest natuurlijk ergens anders komen...) en tevens de aansluiting gemaakt (+ gat in de muur) voor de afzuiger. Ging niet zonder slag of stoot, maar uiteindelijk toch een gat. Een béétje groot.... maar ja.
Wij waren natuurlijk gisteren het dak op geweest  en ik zag dat een dakpan naar beneden was geschoven. Dus ik weer het dak op (en ik ben al niet zo'n held daarin) om de panlat te vervangen, want die was kapot (de meeste zijn zo gaar als boter). Ladder er schuin tegenaan en erop geklommen. Krak...krak....viel gelukkig mee....alleen een dakpan tebarsten. Die dus ook vervangen, en zo gingen we maar voort.

John heeft de PVC-pijp verlegd en beton gestort. De WC staat nu gezellig op het terras achter het huis....Zo'n grote toilet met een fantastisch uitzicht heeft niemand, toch?

We liggen wel wat achter op schema. Het was de bedoeling om vandaag ook de gipsplaten te bevestigen. Dat moet dus morgen. Dan komen onze skivrienden ook (in de middag) voor een paar dagen. Ze weten niet wat ze te wachten staat.... :-)

Vanmorgen nog wel even wat stoms gedaan.... Met het idee dat de satellietontvanger misschien de kanalen opnieuw moest inlezen, liet ik het apparaat automatisch kanalen zoeken. Toen-ie daarmee klaar was kreeg ik de gebruikelijke vraag: Save, No, Cancel? Natuurlijk koos ik voor Save, maar toen ik ge-enterd had realiseerde ik mijn blunder....de lijst was leeg, hij had dus helemaal geen kanaal gevonden. Nu dus helemaal niets meer :-(

---- Donderdag, 18 september 2008

Vanmorgen vroeg weer begonnen. De gipsplaten zitten erop en John is al begonnen met stucen. Je kunt nu al zien dat het er best goed uit gaat zien. Ik ben vast begonnen wat troep op te ruimen, want zo'n paar dagen klussen geeft een enorme berg puin. Om een uur of vier kwamen onze skivrienden aan: Jacob, Sabine, Gerrie en Lenie. Naast nog wat andere leuke cadeautjes kreeg ik 2 bijzondere dingen, beide hebben met Betsy te maken (tenslotte heb ik Betsy via Jacob en Gerrie 'gekregen'....). Een knop voor op het stuur, zodat het sturen een beetje lichter gaat en een heel bijzondere cap!

---- Vrijdag, 19 september 2008.... het weghalen van de appelboom en de kloten van de bok

Vandaag is John lekker opgeschoten....alles is gestuct en de egalisatievloer is gestort. Morgen begint-ie met tegelen. Het gaat dus helemaal weer lekker. Het lijkt erop dat we weer aardig op schema liggen. Vanmiddag nog, een stapel van dik 1 meter hoog, oude golfplaten naar de stort gebracht met de 'van' van John. De goede man van de stortplaats die me intussen al aardig kent, was helemaal verbaasd me in een Engelse auto te zien. Een Nederlander in een Engelse auto in Frankrijk is toch wel wat vreemd blijkbaar!

De mannen hebben de zo karakteristieke appelboom, die na uitbundig te hebben gebloeid en toch van de zomer plotseling 'de geest' gaf, weggehaald. Dat was echt krachtpatserwerk, dus we hadden Betsy nodig, die het zelfs moeilijk had de stam er uit te krijgen. Het staat een beetje vreemd, zo'n lege plek, waar al 8 jaar een kromgegroeide appelboom stond.

John komt morgen wat later....hij gaat met zijn vrouw mee naar de dierenarts. Niet voor zijn vrouw natuurlijk, maar ze hebben een geit en een bok. En de bok wil de laatste tijd steeds vaker dingen doen waar 'fatsoenlijke' mensen normaliter niet over praten, en daar gaat de dierenarts wat aan doen. Het is rigoureus, maar het is nu letterlijk kloten van de bok. En dat is ook ècht klote voor de bok!

---- Zaterdag, 20 september 2008....de helling en de rode mieren!

Gisteravond lekker lang buiten gezeten en gezellig zitten barbecuen. Het weer is de hele week al geweldig. John kwam later dan gepland, want de 'kloten'klus duurde langer hij dacht. De vloer is betegeld en dat was eigenlijk best snel gedaan. John verdween richting huis om pas maandag weer terug te komen. Jacob, Gerrie en ik gingen de tuin een beetje onderhanden nemen. Jacob ging maaien, Gerrie pakte de bosmaaier en ik ging de schuine helling op om die voor de zoveelste keer onder handen te nemen. Ik stond bovenaan met mijn rug naar de zijstal wat bomen te zagen. Opeens hoorde ik keihard 'bonjour' achter me roepen. Ik tetterde nog net niet van de helling, maar ik schrok me kapot! Stond Franse Francis weer vrolijk achter me. Vanuit zijn moestuin hoorde hij me natuurlijk zagen en moest vanzelfsprekend weer even een kijkje nemen. Maar goed, even gekletst en ik ging weer verder. Nadat de bomen waren gerooid, moest nog even de klimop verwijderd worden. Nou had ik al op de helling met enige regelmaat een ontmoeting met brandnetels gehad, maar het verbaasde me toch dat ik rechtopstaand opeens allemaal 'prikken' voelde. Bleek ik onder de rode mieren te zitten! Op mijn armen, in mijn overhemd, nek overal waar ze maar even bij konden. Zij waren niet blij dat ik hun nest, blijkbaar in de klimop, dusdanig verstoorde en besloten me dus massaal aan te vallen. Ik kon slaan wat ik wilde, maar er zat niets anders op dan me van de kleding te ontdoen. Stond ik dus bovenaan de helling aan de straat me uit te kleden. Gelukkig was ik er snel genoeg bij om te mieren uit de broek te houden. Anders had ik daar ´tout nu´ (poedelnaakt) gestaan.

Uiteindelijk is de helling helemaal kaal geworden. We hopen dat het bloemzaad dat we royaal hebben gestrooid, in het voorjaar laat zien dat het allemaal niet voor niets was.

Vanmiddag hebben we een enorm kampvuur gemaakt van het vele oude hout, de takken en de stapel pallets. Toen alles erop lag hebben we daar nog even wat wijntjes weggetetterd en gingen toen richting het terras om wederom de barbecue aan te steken. En om weer wat wijntjes te scoren! Wederom een fantastische dag!

---- Zondag, 21 september 2008....Is Joop terug?

Onze skivrienden zijn vanmorgen weer richting het hoge Noorden gegaan. Het was hartstikke gezellig. Vera vertrok om ongeveer kwart over een. Ik liep even met 'de ziel onder de arm' rond. Was wel even wennen weer die rust, nu iedereen weg is. Ik ben daarna de heg aan de zijkant gaan snoeien, heb een begin gemaakt met het inmetselen van keien in de muur bij de houtopslag, heb 'eventjes' wat tegels uit de keukenvloer gewipt, want die lagen los en moeten er weer ingelijmd worden, enz. Ik ben dus weer met van alles tegelijk bezig. Dat leer ik waarschijnlijk nooit af!

Maar, goed nieuws....! Joop is vermoedelijk weer bezig met zijn come-back. Vera heeft al een paar keer een uil gehoord en gisteravond, tijdens de barbecue zagen we hem in de schemering overvliegen. We weten natuurlijk niet zeker of het 'm is, maar de kans bestaat. Joop is tenslotte al vaker teruggekeerd.

---- Maandag 22 en dinsdag 23 september 2008....niet zo opgeschoten :-(

Tja, wat valt er te melden als we niet zo veel opgeschoten zijn als we wilden en dachten. John is natuurlijk met de nieuwe badkamer bezig geweest en ik heb zitten etteren met de TV en satellietontvanger èn schotel. Het probleem van de TV was nog steeds niet over. Door mijn stommiteit ontving ik geen kanalen meer, maar het bleef gek dat ik ze ook niet meer kon detecteren, dus er moest wel wat met de schotel of ontvanger zijn. Van John heb ik een andere LNB geleend en gemonteerd. Dat bleek niet te helpen. Uiteindelijk bedacht ik dat het met de instellingen te maken kon hebben en het enige dat ik nog niet geprobeerd had was de onvanger naar de fabrieksinstellingen terug te zetten. Dat hielp wel! Kanalen weer gevonden, alles ingesteld en ja hoor...de TV scrollde weer. Terug naar af dus..... Volgens John was het de TV. 's Avonds werd het erger en erger en uiteindelijk werd het beeld ook steeds donkerder. Nu was ik er ook van overtuigd dus dinsdag een nieuwe TV gehaald bij de electro depot. Ritje van 120 km in totaal. Maar...inpluggen en werken. Geen problemen meer....tot nu toe!

De badkamer schiet dus niet op. Volgens John zou alles morgen (woensdag 24 september) klaar moeten zijn, maar ik denk dat het nog wel een aantal dagen langer zal duren. John en wij dus ook, zullen moeten wachten tot half oktober. Dan zijn wij er weer en tot die tijd zijn er gasten. Morgen komen ze en ik zal het druk hebben met het opruimen van alle bende. Ik zal morgen dus niets meer schrijven.

Maaimachine- en andere problemen!

---- Zondag, 31 augustus 2008

Vrijdagavond gingen mijn zwager René en ik richting het gebruikelijke Formule-1-hotelletje in Roncq, bij Lille. Eerst nog even langs de Makro om een condensdroger te kopen....dat ontbrak nog in 'la vieille ferme'. De volgende ochtend in dichte mist richting 'la vieille ferme'. We hebben eerst nog een kijkje genomen bij de Brico Depot in de buurt van Béthune. We hadden met de huurders die die dag zouden vertrekken afgesproken daar om ongeveer 10 uur te zijn. Om ongeveer halftien zagen we ze met hun fietsen achterop de auto in tegengestelde richting rijden....richting huis. In 'la vieille ferme' aangekomen vonden we een briefje dat ze eerder klaar waren dan gepland en dus vertrokken waren. De koffie stond al klaar....we hoefden alleen nog maar de knop in te drukken. Een verrassing!

We hebben eerst 'het washok' dat half september omgetoverd wordt tot was- èn doucheruimte leeggeruimd. Alle tuin- en ligstoelen ergens anders gezet maar waar moesten we nu alle speelgoed, zoals skippybal, badmintonrackets enz. laten? In de grote kast in de hal ging niet want daar zaten èn geen planken in èn er stond al het nodige (weinig gebruikte) spul. Dus die ook leeggehaald met het idee er na het maaien planken in te maken.
's Middags ging René met de zitmaaier aan de gang en ik met de handmaaier. Onder het maanden terug door mij gemaakte afdak (ja, dat lekt nog steeds!) stond ook nog een houten onderstel van een of andere paardenkar. Op z'n kant en zonder wielen..... Dat ding had geen enkele functie meer en was ook té aftands om nog enige dienst te doen, behalve om te fikken. Dus eerst met de nodige moeite in 3 grote stukken gezaagd en naar de kampvuurplaats gebracht en natuurlijk ook daadwerkelijk in de fik gestoken. Bij het weghalen van de paardenkar kwamen naast een skeletje van een of ander knaagdier ook wat andere ongewenste verrassingen boven water. De onderkant van de muur was op meerdere plekken ingestort. Dat zou dus inmetselen worden. En niet met gewone stenen....nee....met de keien die normaal gesproken uit de grond komen. Ze lagen er gelukkig nog wel bij. Het is een steensoort die geen vocht opneemt dus dat maakte het inmetselen wel lastig, maar uiteindelijk is het toch vrij aardig gelukt.

Daarna moesten we natuurlijk even uitrusten onder het genot van wat biertjes, een stokbrood en Franse kaasjes. Toch waren we daarna nog in staat planken in de kast te maken, een hele verbetering. Na het eten (pas om 21u) nog even voor de TV gehangen waarna we vlak na elkaar instortten.

Zondagmorgen liep ik rond de auto en viel me op dat het raam aan de passagierskant nog open stond. Niet zo'n probleem, maar als het was gaan regenen....! Toen ik het dicht wilde doen, hoorde ik wèl het motortje ratelen, maar het raam verscheen mooi niet! Wat was dat nou weer? Wij kijken en jawel hoor....tussen de rubbers door zagen we het raam wel zitten, maar omhoog komen deed-ie niet!

Nu ben ik aangesloten bij de dealer-service, dus die gebeld omdat we die dag naar huis moesten. Maar ja....ze kunnen dan wel een lokale sleepservice sturen maar wat heb ik daaraan? Alleen maar last, dus zou ik zelf wel eerst het een en ander proberen. Afplakken met plastic vond ik geen optie. Ruim 400 km over de snelweg, zou het waarschijnlijk toch niet goed blijven zitten en het zou minder zicht geven en een hoop lawaai (klapperen) maken. Toen op 2 plekken met een roerhoutje voor verf Ducttape tussen de rubbers door naar beneden tegen het raam geduwd en voorzichtig het raam omhooggehaald. Dat werkte, dus het raam helemaal met Ducttape rondom vastgezet. Dat zou wel blijven zitten!

Omdat het gras nogal lang was zou het eigenlijk nog een keer gemaaid moeten worden. René stapte dus weer op de maaier, startte hem en toen-ie het maaidek inschakelde....enorm kabaal!  Wat nou weer? Wij de maaier op z'n achterkant gezet zodat we een kijkje konden nemen. De beide messen bleken tegen elkaar aan te slaan. Hoe was dat nou weer mogelijk? Volgens mij moet namelijk het ene mes haaks op het andere staan, zodat ze elkaar niet raken tijdens het draaien. Probleem dus..... Nu had ik al het idee dat de maaier al niet 'lekker meer liep' na de vorige reparatie van zo'n 6 weken geleden. Het zag er dus uit dat er niet meer gemaaid kon worden èn dat ik nog eens een stevig gesprek met de reparateur moest gaan voeren. Lekker....in het Frans....een goeie oefening!

Na die tegenslagen maar richting Nederland gegaan.....het raam heeft het gelukkig gehouden.

La nouvelle salle de bains et le pommier mort

---- Maandag, 18 augustus 2008

De nieuwe badkamer en de dode appelboom....? Wat zal dat met elkaar te maken hebben? Gewoon helemaal niets! Behalve dat het zich allemaal afspeelt in/bij 'la vieille ferme'.

Van het voorjaar stond de ooit omgevallen en nu gestutte appelboom er, net als andere jaren, fris en fruitig bij. Niet zo heel veel bloesem als we gewend waren, maar dat kwam door de late nachtvorst die de hele regio geteisterd heeft. De fruitoogst zal in de hele omgeving wel matig zijn. Bij 'la vieille ferme' is in elk geval weinig fruit te zien. Het 'frisse en fruitige' van de pommier (=appelboom) kunnen we wel vergeten! Opeens begonnen de blaadjes ervan te verschrompelen om er enkele weken later af te vallen. Vera heeft nog wel het idee dat we 'm nog een jaar de kans moeten geven, maar ik zie het somber in. Nu de schors er ook begint af te vallen, zal het wel 'zagen in kachelklare blokken' worden in het najaar.... Jammer!

Dan de nieuwe badkamer! De wasruimte (die we altijd oneerbiedig washok noemden) achter het huis, wordt voornamelijk gebruikt voor opslag van tuinstoelen/ligbedden enz. Omdat er 'slechts' één badkamer in het huis is, is dat af en toe een beetje aan de magere kant, zeker als we met meerdere mensen zijn. We hebben dus besloten dat het washok een ècht washok, in de ruimere betekenis van het woord dus, moet worden.

Ik heb helaas te weinig tijd (verlof!) om de klus zelf te klaren. John, onze Engelse vriend, die enkele huizen verderop, zo'n 2 jaar terug samen met zijn vrouw en dochtertje, 'het roer om' heeft gegooid, gaat het doen. Het dak gaat eraf! Letterlijk en figuurlijk. Letterlijk omdat het dak dan wind- en waterdicht en natuurlijk geïsoleerd wordt en figuurlijk omdat het evengoed, ondanks dat het een kleine ruimte is, een behoorlijke klus is. Het toilet moet ruim 1 meter verplaatst worden, want daar moet nou nèt de douchecabine komen! De vloer moet dus opengehakt worden, er moeten leidingen gelegd èn verlegd worden, er wordt gestucd, er komt een nieuwe tegelvloer, het plafond wordt verhoogd, enz.

De meeste spullen zijn al gekocht en staan in een van de stallen te wachten op wat er komen gaat. Nog wat 'kleine' dingetjes kopen, maar dat komt wel. Op 15 september beginnen John en ik er aan.

Betsy!

---- Zaterdag, 19 juli 2008

Onze dochter, haar man en Gwen (ons kleinkind) vertoeven de komende 2 weken in 'la vieille ferme'. Wij zijn er de eerste paar dagen ook, want we gaan een dagje op Gwen passen als paps en mams zich in Disney World Parijs losrukken van de ouderlijke verantwoordelijkheden.

In de namiddag aangekomen (het was niet echt druk op de weg dus we hadden mazzel). Wel vaker gestopt dan normaal want Gwen 'bepaalde' wanneer we moesten stoppen.

Ik ben begonnen met het schilderen van 2 luiken....(komt dat nou nooit af?) en later dacht ik nog even te gaan maaien, althans een begin te maken. De band (zie vorige week) was nog hard, dus dat moest gaan lukken. Een paar baantjes op en neer en toen begon het gesodemieter weer (ik heb er geen ander woord meer voor). Een van de 2 messen was afgebroken, dus maaien schoot niet op. En natuurlijk op zondag! Dus maar een begin gemaakt met de handmaaier. Mijn humeur werd er natuurlijk door die steeds terugkerende vervelende tractorperikelen niet beter op.

---- Zondag, 20 juli 2008

Ik had deze keer weer zo'n 70 stoeptegels meegenomen om de kampvuurplaats te vergroten. Om nou al die stenen, plus die enorme stapel die al in een van de stallen stond met een kruiwagen dat hele eind te zeulen...? Nou nee! Daar hadden we tenslotte Betsy (weet u nog? Die blauwe tractor) voor gekocht. Maar ja of die na maanden van stilstaan zomaar weer even aan de praat te krijgen was.....we zouden zien.

Dus....eerst even wat diesel erbij en toen erin gekropen met een gevoel van....oh God, sta me bij! Even voorgloeien en toen dat moment van de sleutel omdraaien.....een pruttel....en stil. Nog maar een keer omdraaien en pruttel de pruttel, vroem, vroem. Ze deed het.... Dat eerste prutteltje was misschien om aan te geven dat ze zich wat verwaarloosd voelde. Al die maanden zonder enige aandacht! (Waar ken ik dat toch van?). Daarna deed ze weer alles wat ik wilde. De grondbak zat er snel achter en ze zoefde lekker over het terrein...met mij hobbelend boven op haar.

Morgen heb ik haar weer nodig, ze staat nu trots en parmantig achter het terras op het gras te wachten op wat er morgen komen gaat.....

---- Maandag, 21 juli 2008

Eerst maar even naar de vuilstort geweest om de puinrestanten (auto vol!) weg te werken. Daarna doorgereden naar de maaimachine-reparateur, die intussen toch wel blij moet zijn als-ie me ziet aankomen. Maar goed....hij was gelukkig open, want voor hetzelfde geld heeft-ie ook vakantie! Druk was het niet dus hij kon vanmiddag de maaier nog wel even ophalen. Hij vermoedde al wat het probleem was. Dan kon-ie 'm misschien nog vanavond terugbrengen! U vraagt zich natuurlijk al af wat hiermee mis zou gaan, maar nee.... hij haalde 'm op en bracht 'm 's avonds weer gerepareerd terug. De rekening viel natuurlijk weer tegen, maar goed.

Ik heb met Betsy nog heel wat keertjes heen en weer gereden van en naar de kampvuurplaats. Dat ziet er ook weer goed uit, toch?

Alle as eruit geschept en in het bos gekieperd! Zal vast wel ergens goed voor zijn, denk ik. Betsy staat in ieder geval weer op haar plek onder het afdak.
Het buurmannetje zag me rijden met Betsy en kwam (natuurlijk) achter me aan. Hij vond dat ik te snel reed! Nou ja...dat ding gaat maar 16 km per uur!. Ik had Betsy in de hoge giering staan, maar de buurman is van mening dat je op dit terrein beter iets rustiger aan kunt doen....dus voortaan in de lage giering.

Ik ben begonnen met het snoeien van de haag tussen de 1ste en 2de tuin. Vera is bezig geweest de border te fatsoeneren.

Ben en Marieke zijn met Gwen een dagje naar Arras geweest. Toen ze terug kwamen even wat gedronken en daarna gebarbecued. Het werd 's avonds wat frisser dus de vuurkorf erbij. Zo hebben we tot heel laat nog lekker buiten gezeten.

---- Dinsdag, 22 juli 2008

Het is oppasdag! Marieke en Ben zijn vanmorgen vroeg richting Disney World vertrokken. Hebben er ongeveer 4,5 uur over gedaan! Keertje verkeerd gereden. Gwen gedraagt zich voorbeeldig, eet goed en speelt lekker op het kleed onder de parasol. Doet daar ook geregeld een tukje.

Ik heb de haag afgemaakt en ben nu een kuil aan het graven voor de wipkip (zo noemen we het ding, maar het is meer een tractor of zo, zie foto). Dat is nogal een klus in deze hitte. Dus dat ging aanvankelijk beetje bij beetje. Omdat we morgen alweer naar huis gaan en ik intussen met zoveel dingen tegelijk bezig was, dacht ik opeens: 'nou moet er maar eens wat afgemaakt worden'. Die wipkip, dat eigenlijk een tractor of zo is, moest die grond maar in, ondanks de hitte. Gebeuld heb ik, maar hij zit er in.

Zomaar wat perikelen!

---- Vrijdag, 11 juli 2008

Twee weken terug was ik in Mouriez om nieuwe gasten te ontvangen. De vertrekkende gasten hadden eigenlijk 2 weken schitterend weer gehad, behalve de dag voor hun (aanvankelijke) vertrek. Juist de regen die dag en het feit dat ze nog veel te doen hadden maakten dat ze een dag eerder wilden vertrekken. Nou....dat was geen punt. Ik dus doorgereden, maar het was druk op de weg dus ik kwam 's avonds aan. De weersverwachting voor de volgende ochtend was goed, dus ik zou dan 'rustig' kunnen maaien. Maar....zoals ik al in  eerdere berichten heb aangegeven is de weersvoorspelling vaak knudde. Nu dus ook. Het regende 's morgens, dus het maaien kon ik nog wel even vergeten. Zo rond het middaguur werd het wat beter en toen om 13.30u het zonnetje een beetje z'n best begon te doen kon ik gaan maaien. Eerst met de handmaaier het hellinkje en het voorerf. Nog even een kop koffie en dan kon ik aan het grotere werk beginnen. Ik tankte de maaier vol, ging er enthousiast op zitten, maar wel schever dan normaal?!? Ik keek dus angstvallig naar rechtsachter naar beneden en ja hoor.....een lekke band. De lucht liep er net zo snel uit als ik er in pompte, dus dat was ècht een probleem. Denk dan niet dat je 'm op zaterdagmiddag kunt laten plakken....Nee. De enige tent in de omgeving die dat soort bandjes plakt is op zaterdag alleen 's morgens open. Dus ploeteren met de handmaaier. Ik kwam niet verder dan het kippenhok. De rest moest bij de volgende wisseling maar....en dat is morgen. De band moet dan natuurlijk eerst nog geplakt worden, maar het weerbericht geeft aan dat het morgen regent. Als ze het nu ook mis hebben....dan zit ik goed. We zullen zien.

---- Zaterdag, 12 juli 2008

Vanmorgen in alle vroegte uit het Formule-1 hotel vertrokken, om maar op tijd bij de bandenspecialist te zijn. In mijn beleving ging die om 9u open. Ik kwam er om 8.45u aan, maar moest tot halftien wachten omdat de zaak al om 8u open ging en er blijkbaar meer vroege vogels waren met soortgelijke problemen.
De binnenband bleek al aardig op weg te zijn een zeef te worden. Na het oppompen waren er al 3 luchtspuwende gaatjes zo met het blote oog te ontdekken. Dat betekende dus een nieuwe binnenband. De mompelende man kon echter in de buitenband niets vinden en wist het te verklaren....er was tenslotte ook een hele verkeerde binnenband gemonteerd! Toen ik hem zo voorzichtig mogelijk uitlegde dat die binnenband afgelopen najaar, gelijk met de nieuwe buitenband door hetzelfde bedrijf was gemonteerd, kreeg ik prompt een Franse woordenwaterval over me heen. Het klonk niet onvriendelijk of zo, maar de paar woorden die ik er uit opving was dat hij het zich niet kon voorstellen. Natuurlijk had ik de rekening niet bij me, dus ik heb het gewoon geaccepteerd en een nieuwe binnenband betaald.

De vertrekkende gasten stonden al klaar om te gaan. Het gras was (nog) nat want de laatste week had het toch geregeld stevig geregend. Het deel dat ik de vorige keer dus niet kon maaien zag er angstvallig hoog uit. Er zat ook ruim 4 weken tussen de maaibeurten!
In ieder geval eerst de huiselijke klusjes maar even gedaan, wat dingen opgeruimd en zo langzamerhand begon het zonnetje er bij te komen. Die weersvoorspellers toch! Ik kon dus toch gaan maaien..... Dat was natuurlijk een hele klus want met dat lange gras leverde één keer op en neer gaan al een volle opvangbak op en dat moest eerst weer worden afgevoerd.

De nieuwe gasten arriveerden rond het afgesproken tijdstip. Na de koffie en rondleiding gingen zij nog boodschappen doen en ik zou nog even doormaaien. Dennis van 5 jaar werd razend enthousiast....hij wilde helpen met maaien, maar moest begrijpelijkerwijs met z'n ouders mee. Ik heb nog even gewacht met het wegzetten van de maaier, zodat ik samen met Dennis nog even een rondje kon maken. Dat bleek een succes! Dennis op m'n schoot en hij mocht gas geven. We spoten weg....z'n vader er rennend achter aan om foto's te maken.

En toen weer naar huis.....

Een huis vol vrouwen....en andere perikelen

---- Woensdag, 28 mei 2008

Vera had haar kunstvriendinnen uitgenodigd voor een paar dagen schilderen in Frankrijk. Denk nu niet dat het huis dan een opknapschilderbeurt kijgt...nee...het gaat om kunst. De dames zouden met elkaar rijden dus ik kon in mijn eentje eerder vertrekken. Het weer was allemaal prima en hoewel duidelijk te zien was dat het eerder behoorlijk geregend had, was het gras droog. De dames: Vera, Olga, Hanna, Johanna en Inge kwamen in de loop van de middag aan. Na het gebruikelijke rondje over het terrein, het evenzo gebruikelijke wijntje en daarna het eten, werd het voor mij toch echt tijd het gras nog even te maaien. De dames gingen een wandeling maken. Daarna hebben we nog tot dik na middernacht achter op het terras gezeten. Houtkorf lekker aan en dat maakte het goed vertoeven.

---- Donderdag, 29 mei 2008

Na het ontbijt gingen de dames boodschappen doen. Ik zou een begin gaan maken met het eerste nieuwe raam voor het atelier. Ik weet dat mijn zwager René denkt dat ik het afdak (zie vorige berichten) nog zou gaan fixen, in de hoop dat het lekken zou stoppen. Maar de weersverwachting was nou niet zodanig dat ik dat aandurfde. Misschien een keer samen :-) Ik heb eerst nog even 2 luiken gemaakt, althans gezaagd en in elkaar gezet. Ze moeten natuurlijk nog geschilderd worden. Toen begonnen met een kozijn te maken. Heel wat meet- en zaagwerk. Het heeft even geduurd....maar het eerste kozijn is af en het pastte net NIET! Dat wordt dus hakken en schaven, maar passen zal het! Het oude kozijn moest er natuurlijk eerst uit.... Zat behoorlijk vast dus moesten er een paar flinke meppen aan te pas komen. Toen kwam het los...met een paar stenen, dus dat wordt eerst weer inmetselen.... Toen het ging regenen moest ik de verdere werkzaamheden staken.

De dames waren met de auto van Inge naar de supermarkt gegaan. Toen ze terug kwamen zat er een briefje onder de ruitenwisser met: "Hoi Vera, tot zo! G & C". Iemand moet dus Vera hebben gezien en dat moeten wel Nederlanders zijn. We hebben werkelijk geen idee wie het kunnen zijn geweest. Wellicht komen ze inderdaad nog even aan.

Na de lunch werd het opeens rustig in huis. De meeste dames gingen even een boek lezen. Hoe ze dat met hun ogen dicht kunnen is me een raadsel!

Ik heb de stenen weer ingemetseld en ben begonnen met het raam dat in het kozijn moet. Toen het regenen stopte, werd het weer drukker in huis. De dames hadden blijkbaar 'het boek uit'. In no time werd de hal tot atelier omgebouwd en ging Hanna een workshop geven....voor de andere dames. 2 tuintafels werden (in de hal dus) tegen elkaar aangezet en een lap papier van bijna 4 meter bij 1,5 werd uitgerold. Hanna had een foto in stukken geknipt en had aan elk een stukje daarvan gegeven. Grote potten verf op een derde tafel en naschilderen maar. Zonder kwasten! Dus met de vingers en handen. Letterlijk dus een smeerboel. Het resultaat mag er zijn, toch? Op de foto van links naar rechts: Hanna, Inge, Olga, Johanna en Vera.

---- Vrijdag, 30 mei 2008, het rijk alleen....

 De dames hadden besloten le Tréport, St. Valery-sur-Somme en nog een plaatsje te gaan bezoeken. Ik wilde niet mee, want er moest nog zoveel gebeuren..... Het kozijn past nu. Hulde aan de man die de electrische schaaf heeft uitgevonden! De nodige delen in de menie gezet en omdat dat moest drogen maar vast het kampvuur aangestoken. Dan kon ik tenminste weer wat onbruikbaar hout wegstoken.

Nog even naar de plaatselijke Gamma, die ze hier natuurlijk anders noemen....Mr. Bricolage. Het lijkt veel op de Gamma. Ze hebben nooit wat je nodig hebt en àls ze al wat hebben, dan hooguit 1 of 2 stuks. Inderdaad....ook met de scharnieren, die ik nog nodig had voor het raam. Van de maat die ik wilde hing er maar één. Wat heb je nu in hemelsnaam aan één scharnier?? Maar goed, ik heb een alternatief gevonden, daarvan zaten er 2 in 1 pakje. Gelukkig maar, want natuurlijk hing er ook maar 1 pakje. In ieder geval genoeg voor dat ene raam. En zo moet ik in totaal 7 kozijnen en ramen maken. Pfff.

Ik had de laatste tijd zoveel zakken met puin verzameld (voor mijn gevoel een halve schuur vol en ik kreeg ze spontaan, want wie wil er niet van af???) dat het me goed leek het over de oprit uit te storten. 15 kruiwagens vol! En je ziet er amper wat van terug....

De dames kwamen afgeladen met stenen terug....gevonden op het strand! Een aantal met een gaatje en Vera had zelfs een stukje ijzerdraad gevonden?!?. De stenen moeten dus aan het ijzerdraadje geregen worden. Supertrots ook waren Vera en Inge omdat ze een stuk betonijzer hadden gevonden....?!? Laten we het maar houden op het feit dat het kunstzinnige types zijn en ze het daarom allemaal éééénig, léuk en gewèèèèldig vinden. Dit klinkt misschien onaardig maar dat is niet zo bedoeld, het zijn hartstikke leuke meiden. Ik ben misschien meer het hooischuurdeurschildertype (leuk woord voor galgje!) en zij meer het kunstschildertype. Olga en Inge gaan morgenavond al naar huis. Vanavond weer uitgebreid en superlekker gegeten. Alles is mager...nu ik nog. De maaltijd tegen 23.00u afgesloten met een lekker likeurtje naar keuze en met een lekker Iers muziekje (Highlands II) nog even uitgebuikt in de zitkamer.

Nog even tot slot voor vandaag een plaatje dat ik niemand wil onthouden.....St. Valery-sur-Somme, sowieso al een pittoresk plaatsje aan de kust, maar eind mei schitterend vanwege al de bloeiende planten en bloemen.

Zaterdag, 31 mei 2008, een relaxte dag....

Olga en Inge zijn aan het eind van de middag vertrokken. Iedereen heeft vandaag nog geschilderd. Het was 'eerlijk' verdeeld....ik de luiken en het kozijn en raam en de dames 'kunst'. Het weer was wéér goed, het weerbericht dus blijkbaar niet. Als hier volgens meteo.fr regen en/of onweer wordt voorspeld, dan weet je bijna zeker dat het goed weer zal zijn ;-). Nog wat tuinwerk verricht, praatje met het klimbuurmannetje gehad, enz., enz., enz. Gewoon dus een heerlijk relaxte dag. We hebben lekker gebarbecued en hebben op de valreep pa en ma koolmees (nee, niet de familie pimpelmees van de vorige keer, want die waren al uitgevlogen...) nog gezien, die de koolmeeskoters leerden vliegen. Erg leuk.

Morgen maak ik nog even wat foto's van het kozijn en raam. Batterijen van de camera moeten (net als ik) even opgeladen worden.

Wie nog nieuwsgierig is naar G en C (die van het briefje onder de ruitenwisser....) zal net als wij in het ongewisse blijven. Niets meer gezien of gehoord. Het zal wel altijd een raadsel blijven.

'Mijn' kunstenaresjes hebben zich ook nog even op zaterdag uitgeleefd op een of ander schot dat we ooit eens ergens in de schuur hebben gevonden.

En de details....van links naar rechts door Hanna, Johanna, Olga, Inge en Vera.

---- Zondag, 1 juni 2008....het vertrek en 'van de bloemetjes en de bijtjes'.

Omstreeks 11u vertrokken Vera, Hanna en Johanna. Ik wilde nog even de helling maaien met de bosmaaier. Toen dat klaar was en ik mijn gebruikelijke check-rondje maakte en zo eens rond keek, zag ik weer veel van die kleine dingen die zo bijzonder zijn en die het vertrek iedere keer weer zo lastig maken. Een bosje vingerhoedskruid in een hoekje, de witte klimroos tegen de hooischuur en de zoemende bijen in de klaprozen. Als je dat allemaal tot je door laat dringen....

Het gevoel kan ik helaas niet overbrengen, de plaatjes wel....

En natuurlijk kan ik jullie ook niet het, intussen veelbesproken kozijn en raam, onthouden. Ik ben tevreden voor zo'n eerste venster, maar weet dat het niet perfect is. Als er iemand is die het beter kan laat die zich dan vooral melden. Hij/zij is van harte welkom ;-)

Een weekje Pinkstervakantie....nou ja vakantie????

---- Zaterdag, 10 mei 2008. Het vogelhuisje van Marco.

Toen we vanmiddag aankwamen waren de gasten al weg. Hoewel ik dacht dat het vanwege Pinksteren druk zou zijn op de weg viel het juist bijzonder mee. Als een gewone zaterdag en we hebben geen file gehad. Het weer was schitterend. Met een kop koffie even in de ligstoelen, maar ik had het na 10 minuten al gezien. Stil zitten is niets voor me, zeker niet als ik al het werk zie dat nog gedaan moet worden. Dus gras maaien en een begin maken met de sloop van het afdak. Eenmaal begonnen móet ik het wel afmaken. De weersverwachting tot donderdag is in elk geval goed, dus dat moet lukken.

De familie is groter geworden, hoewel dat van korte duur zal zijn. Pa en Ma Pimpelmees hebben hun nestje gevonden in een van de 3 vogelhuisjes, die onze jonge skivriend, Super-Marco uit Nieuw-Weerdinge, ons vorig jaar heeft geleverd. Pa en Ma vliegen af en aan om hun kroost van vogel-lekkernijen te voorzien. De opa van Marco maakt de vogelhuisjes. Staat in de schuur te zagen en te timmeren, Marco verkoopt ze, als een echte verkoper, gelijk per 3. Zal-ie wel van zijn pa hebben :-)
Liggend op het gras met de camera in de aanslag is het helaas niet gelukt pa of ma Pimpelmees tijdens aankomst of vertrek te fotograferen. Op het moment dat je hem/haar zag was hij/zij al weer òf in het vogelhuisje òf al weer weg om wurmen te zoeken voor het kroost. Maar ze zitten er ècht in!

---- Zondag, 11 mei 2008, Eerste Pinksterdag.

Nadat we vanmorgen eerst even rustig hebben ontbeten achter op het terras in het zonnetje, ging ik verder met het slopen van het afdak. In no time waren de golfplaten eraf. Toen het houtwerk. Eerst wilde ik alles netjes slopen, maar de roestige spijkers zaten soms zo vast dat de kettingzaag soelaas moest brengen. Dat ging veel beter en toen dat gedaan was moest een start worden gemaakt met het opbouwen.

De planning was éven wat kuiltjes graven om beton in te storten, maar dat was gemakkelijker bedacht dan gedaan. Nadat ik een hele tijd bezig was geweest met slechts één gat, werd het tijd iets anders te bedenken. Door alle keien in de grond was het nagenoeg onmogelijk te graven, zelf niet met een pikhouweel. Dus gewoon maar de paalankers de grond in rammen. Ook een hele klus maar dat is redelijk gelukt.

Na de lunch, natuurlijk op dezelfde plek en onder dezelfde omstandigheden als het ontbijt, ging ik weer verder. Het buurmannetje kwam ook nog even langs. Uiteraard het bekende weerpraatje en voor de rest ging het nergens over. Zat waarschijnlijk om een praatje verlegen. Maar dat-ie ons daarvoor uitkiest....??

Pa en Ma Pimpelmees vlogen weer af en aan om de koters te voeren. Wederom zaten wij als zombies klaar om op het juiste moment een kiek te schieten. En wachten wordt  inderdaad beloond. Na vele mislukte kieken is het gelukt. Het is niet makkelijk te zien, maar pa of ma zit toch ècht voor het 'raam'.

Verder de rest van de dag bezig geweest met het afdak. Tot het barbecuen dat we natuurlijk weer op de bekende plek deden.

---- Maandag, 12 mei 2008, Tweede Pinksterdag.

Eigenlijk zo'n beetje hetzelfde als gisteren. Schitterend weer, dus ook weer ontbijt, lunch en bbq achter op het terras.

Het afdak vordert gestaag, het is heel wat passen en meten maar ik ben tevreden over het resultaat tot nu toe. De dakpannen die al enkele jaren geduldig onder het vorige afdak stonden te wachten op hun nieuwe bestemming staan behoorlijk in de weg. Ik heb dus besloten gaandeweg de dakpannen te leggen. Dus eerst een aantal panlatten, dan de pannen erop en dan weer verder.
Als je de hele dag aan het klussen bent valt er op zich niet zo veel nieuws te vertellen.

Vera is gisteren de strijd met de boterbloemen aangegaan, vandaag weer. Morgen en overmorgen en de dagen erna waarschijnlijk ook. Maar ook daar zie je resultaat. Het is vermoeiend en dat is op de foto ook te zien. Na de bbq knock-out!


---- Dinsdag, 13 mei 2008, het afdak is klaar!

Na 528 dakpannen, 95 meter panlatten, een lading schroeven van verschillende lengtes, een bak spijkers, 90 meter 2/3-tjes, 1 gammele pols, een tiental stevige vloeken, 4 paalankers, 3 scheenbeenvelletjes, 1 zaag, 1 pijnlijke duim omdat ik er 2 keer op geslagen heb met een hamer, 3 lege olievaatjes, 2 liter beits, bij benadering 4 liter zweet, 2 kwasten, zo'n 80 kilo beton, ruim 3 dagen werk, een gare rug, zo'n 10 biertjes en een onbeschrijflijke hoeveelheid energie is het afdak afgekomen. Wat valt er nou nog meer te vertellen als je alleen maar aan het werk bent.....?

En eerlijk is eerlijk, na al dat werk was mijn zonnige karakter wel een beetje verdwenen.....:-)

---- Woensdag, 14 mei 2008. Een dagje 'dolce far niente'?

Toen ik vanmorgen, na een slechte nacht, rond 6 uur opstond had ik echt het idee een dagje rust te nemen. Zoals ze in goed Latijn tegen 'zalig niets doen' zeggen: 'Dolce far niente'. Nou mooi 'niente' dus. Ben gewoon de hele dag weer in touw geweest. Een afdak maken levert ook een hoop troep op, meer dan je denkt. Allereerst alle golfplaten maar eens afvoeren. Dus alles in de auto, nog een zootje ander grof puin erbij en een lading lege flessen :-) en richting déchetterie. Nou dat was mooi pech, want die was dicht. Openingstijden zijn veranderd. Dus weer rechtsomkeert. 's Middags maar opnieuw geprobeerd, toen met meer resultaat. Nou verder zo'n beetje de hele dag aan het ruimen geweest, overtollig hout richting kampvuur, gereedschap weer op z'n plek, enz.

Vera heeft nog wat meegebrachte planten een bestemming gegeven en de plantenbakken van geraniums voorzien. De violen kregen een andere, nog nuttige, bestemming.

Natuurlijk hebben we wel een beetje 'niente' gedaan. Het weer sloeg later in de middag ook om. Er was onweer beloofd. Zaten we lekker op het terras met een wijntje in afwachting van dat beloofde noodweer (om het nieuwe afdak te testen), maar alles wat er kwam, geen noodweer, geen onweer. Tenzij je die 27 spetters meerekent.

---- Donderdag, 15 mei 2008. Een tegenvaller!

Vannacht bleek het even geregend te hebben. Ik dus vanmorgen even kijken of het gemaakte afdak waterdicht was. Nee dus! De oude dakpannen zijn nou niet bepaald even recht, dus om het waterdicht te krijgen valt ook niet mee. Hier en daar dus wat geschoven en gedaan, maar omdat het intussen droog was geworden kon ik niet zien of het resultaat had. Het weer werd steeds beter en Vera wilde graag naar Berck om witte kalkstenen te zoeken. Enkele jaren terug zijn we daar ook geweest. Tussen de rotsblokken en keien die het zeewater enig tegenwicht moeten geven lagen genoeg van die witte stenen. Wij de auto geparkeerd, enkele kilometers gelopen en toen we op de plek aankwamen bleek dat er geen kalkstenen meer lagen. Alleen nog grote rotsbokken. Wij dus weer terug. Het ging stevig regenen, dus ik benieuwd naar het afdak. Nou ik moet eerlijk zeggen....het lijkt wel een douche. Ik kon schuiven en doen wat ik wilde. Schoof ik een dakpan even op, begon het prompt bij de volgende te lekken. Dit is dus geen succes....kan het er wel leuk uitzien, maar waterdicht is ook wel prettig. Ik vermoed dat ik de panlatten dichter bij elkaar had moeten leggen.
Gelet op de weersverwachting gaat dat deze week niet meer lukken, dus weer een klus erbij voor de volgende keer!

---- Vrijdag, 16 mei 2008. Een rustig dagje.

We hebben het vandaag rustig aan gedaan, gewoon wat kleine dingetjes en hier en daar wat opgeruimd, zoals de garage (ja alweer!). Vera heeft de strijd met de boterbloemen voortgezet, maar doet iedere dag maar een klein stukje om haar rug te sparen. Ik heb 's middags het gras nog (gedeeltelijk) kunnen maaien. Het was wel nat, maar het was redelijk te doen.
's Avonds lekker mosselen gegeten en relaxed achter de TV gezeten.

---- Zaterdag, 17 mei 2008. Onze nieuwe douche!

Laat opgestaan en rustig ontbeten. Na een week hard werken merk je dat het de laatste dagen allemaal wat rustiger aan gaat. Omstreeks 11.30u ging het hard regenen. Loodrecht naar beneden, de watercontainers meteen weer vol. Ik weer naar het afdak. Nou, het was verschrikkelijk. Donderdag begon het al aardig op een douche te lijken, nu is het zeker. Het druppelde niet, maar het liep op zoveel plekken in straaltjes naar beneden dat ik er gewoon om moest lachen. Nou, dat lachen zal me wel vergaan als ik een volgende keer de panlatten verplaats en dus alles opnieuw moet doen. En dan maar weer afwachten of het alleen aan de ruimte tussen de panlatten ligt of misschien ook aan de geringe schuinte?!? Als dat zo is dan ziet het er naar uit dat de pannen er weer af moeten en plaats moeten maken voor golfplaten. En die wilde ik er nou net niet meer op!

's Middags klaarde het op. Ik heb de balken uit het (toekomstige) atelier verplaatst (ik heb me rot gesjouwd!) naar het kippenhok. Zo ontstaat er wat meer ruimte om straks (!) het atelier een beurt te geven. Grappig is wel dat de deur tussen de twee ruimten nu wat beter zichtbaar werd en dan zie je een leuke ouderwetse deur met dito handgreep en sluiting verschijnen en dat maakt het allemaal wel weer leuk.

Later toen we een punt achter het klussen hadden gezet, zaten we achter op het terras met natuurlijk een wijntje. We zagen Dominique bezig met het prikkeldraad. Ik ben een praatje gaan maken en kwam tot de conclusie dat mijn Frans nog wel bijgespijkerd mag worden, ondanks het feit dat ik het steeds beter vind gaan. Wel is me duidelijk geworden dat het terrein waarop tot schrik van de diverse buren een huis gebouwd gaat worden, door Dominique verkocht is aan 'un compain' of 'un ami'. Tja, dat moet je natuurlijk wel weten!

Het zijpad, dat Dominique zo driftig aan het afbakenen is, ligt lager dan het terrein waar hij de koeien op wil laten lopen. Hij had het over opvullen met grond zodat het egaal werd, maar of-ie dat nou gaat doen is me onduidelijk. Zo had-ie het over egaliseren en zo zei hij dat-ie het toch niet ging doen vanwege de wateroverlast die ik dan zou krijgen. Ik wacht wel af. In ieder geval wilde hij de koeien er laten grazen.

Morgenochtend gaan we weer richting huis. Na een week stevig klussen maar met een zeer voldaan gevoel.

Help! Het gras....

---- Donderdag, 24 april 2008

Gisteravond tot Antwerpen regen. Daarna droog, dus dat was een goed teken. De Franse weergoden hadden ons tenslotte ook knap weer beloofd. De volgende ochtend, volop zon. Dus ik wilde het idee om als eerste de enorme takkenberg in de fik te steken, gaan uitvoeren. Deed de achterdeur open en zag hoe hoog het gras al weer stond. 10 dagen terug nog gemaaid, maar toen alleen de eerste tuin. Wat betekende dat voor de tweede tuin waar het gras dus nog helemaal dit jaar niet gemaaid was? Het was droog geweest en de temperaturen dik boven de 10 graden. Het bewijs was te zien aan de bakken met violen waarvan de meeste het tijdelijke met het eeuwige verwisseld hadden.

Dus ik met een somber voorgevoel richting tweede tuin en jawel....help! Het gras is ècht lang, dus dat zou een stevige klus gaan worden. Nu is dat niet zo erg, maar we hebben maar 2 dagen voordat de eerste gasten van dit jaar komen. En ook nog een stevige schoonmaakbeurt in en rond het huis! Vera is snip en snipverkouden en voelt zich dan ook behoorlijk kl....(oeps, ik bedoel rot).

Maar goed, ik aan het werk. Eerst het vuur aansteken, gras maaien, gras maaien, gras maaien, en af en toe richting vuur om te kijken of het nog lekker fikt. Nou dat deed het zeker! Zo goed en zo ver buiten de stenen dat ik me een beetje zorgen begon te maken. Dus even snel een emmer gehaald en die gevuld met water en stand-by gezet. Ik weer verder met maaien en toen ik terug kwam bij het vuur bleek het gelukkig weer allemaal goed te gaan. Was maar goed ook, want de emmer had een scheurtje in de bodem. Weliswaar klein maar toch genoeg om met een lege blusemmer te zitten :-(.

's Middags even naar Jean Etienne, de maaimachine-reparateur, die ik hierna aanduid met JE. En nee! De maaier is nu eens niet stuk. Ik had een afspraak om eens te praten over een nieuwe maaier, iets sterker dan die ik nu heb. JE zou zijn cousin (neefje) vragen te komen omdat die Engels (jawel!) op school kreeg, dus dat zou volgens JE onze conversatie vergemakkelijken.

Ik ben nog geen goede Fransoos, ik kwam slechts 5 minuten te laat op de afspraak. Een echte Fransman zou òf helemaal niet komen òf de dag erna (op zijn gunstigst). JE wist nog van de afspraak, maar neefje was er niet. Waarom.....? Heel simpel....JE had er niet aan gedacht dat neefje wel eens op school kon zitten, om onder andere Engels te leren of zo. Goed, conversatie mislukte dus enigszins, maar JE liet me toch even wat folders met maaiers zien. De een natuurlijk nog beter dan de andere en je snapt het al.....de prijs ging in rap tempo omhoog. Het leek mijn gras wel! Alleen daar valt nog wel wat aan te doen.

Dat JE constant gebeld werd maakte het gesprek nog lastiger dan het al was. Uiteindelijk afgesproken dat ik ná Pentecôte (Pinksteren) weer even langs zou komen. Ben benieuwd!

Nog even wat over de gewone handmaaier. Die heb ik in oktober bij een grote bouwmarkt en tuincentrum in Zaandam gekocht. U weet wel, die van Jippie-ah-ja-jippie-jippie-yeh. Ik had het moeten weten, de maaier die ik daarvoor ook daar had gekocht was een korter leven beschoren dan bedoeld was. Maar goed, dus in oktober gekocht. Bij de eerste maaibeurt, vloog de v-snaar (om de wielen aan te drijven) eraf. Na wat gesleutel die er weer op gezet, gestart en na zo'n 3 meter maaien, klang, kabeng enzovoort. De stukken v-snaar vlogen om de oren. Die schoot er wel héél gemakkelijk af! Dus toen we weer in Nederland waren, op naar de Jippie-ah-ja-jippie-jippie-yeh-winkel. Hadden natuurlijk geen v-snaren op voorraad, maar ik kon 'm na 2 weken ophalen. Dat zeiden ze na die 2 weken ook weer, en nog eens en nog eens. Toen ik uiteindelijk de v-snaar had was het volop winter. Dus dat moest even wachten tot het weer maaiweer zou zijn. Nou dat was vandaag. Feest dus! V-snaar erop, starten, maaien en klang, kabeng en (....censuur....) weer die rotsnaar aan flarden. Maaier in de auto en meegenomen naar JE. Tijdens onze lastige conversatie was in opdracht van JE een van zijn pupillen, de v-snaar aan het vervangen. Na een tijdje hoorden we starten, niet maaien want het was in de werkplaats, maar wel het helaas intussen o zo vertrouwde klang, kabeng. Nu ben ik soms best hardleers, maar dit geluid herkende ik natuurlijk als de beste. JE erop af. Pupil kreeg andere instructies....JE vertelde me dat er een kortere v-snaar op moest. Pupil haalt die, monteert die, start de maaier en, zucht....klang en kabeng. JE gaf nu weer andere instructies, in aanmerkelijk rapper Frans, doorspekt met woorden die je beter niet kunt horen, maar het overduidelijke 'merde' kwam toch enkele malen voor.

Uiteindelijk alles nog eens onderzocht, een nog kortere v-snaar en ergens een lange schroef in. Dat moest het zijn, aldus JE. En inderdaad, het verwachte klang en kabeng bleef nu uit. JE sprak met een triomfantelijke uitdrukking in zijn gezicht de legendarische woorden 'voilá, une solution française', hetgeen neerkomt op 'zo, een oplossing op de Franse manier'.

Of de schroef er hoort betwijfel ik, maar ik heb kunnen maaien en de v-snaar is nog heel!

Wintersport in de drup en Betsy op stal....

---- Zaterdag, 12 april 2008

De wintersportvakantie met René W. viel enigszins in duigen door het zeer slechte weer. We hebben slechts 3 dagen kunnen skiën, waarvan 2 dagen in erbarmelijke omstandigheden. De eerste dag....volledig dichte mist, zicht hooguit 2 meter.....en geloof me, dan is het heel moeilijk op de piste te blijven en niet te vallen. Ik heb dus ook meerdere keren, door desoriëntatie, sneeuw moeten proeven. De tweede dag was het fantastisch weer, felle zon en heerlijk geskied. Natuurlijk hopeloos verbrand. Welke man denkt daar nu aan? Daarvoor (ik bedoel dus: ook dáárvoor) hebben mannen vrouwen nodig. De vellen hangen nu aan mijn neus. De derde dag was qua zicht hetzelfde als de eerste. Weer hopeloos weer waar we eigenlijk door werden overvallen. We waren vanaf Morillon via diverse afdalingen en liften in het skigebied van Flaine gekomen. Daar zagen we, zittend aan een bak koffie, zeer donkere wolken op ons afkomen. Resultaat: sneeuw, regen, héél veel regen en weer zeer dichte mist. De ene lift na de andere ging dicht en we moesten nog een heel eind terug. Totaal doorweekt en doodmoe kwamen we terug in het appartement. Gelukkig zonder brokken, maar het was beslist geen lolletje. Het weerbericht zag er voor de rest van de week ook zeer somber uit. Omdat we toch nog via 'la vieille ferme' zouden rijden om het gras te maaien, besloten we spontaan woensdagmiddag te vertrekken. Zo tegen 23.30u kwamen we in 'la vieille ferme' aan. Natuurlijk vlug even kijken of de tractor er stond, want die had ik daar natuurlijk nog niet gezien. En daar stond-ie...in volle glorie. Maar we moesten natuurlijk wachten tot de volgende morgen, voor een ritje.

De zon scheen volop toen we wakker werden. In no time natuurlijk naar buiten. Omdat ik de tractor in de hooischuur wilde stallen moest eerst de tractor weg. Die stond namelijk tegen de deuren aan. Maar om de tractor weg te halen moest ook de aanhanger met daarop de grondbak weggehaald worden. Helaas, je zult het altijd zien, de aanhanger had een lege band. Vermoedelijk niet zo'n beste meer, want ik denk dat-ie al zacht was bij het draaien van de aanhanger, waardoor de band gedeeltelijk van de velg was gelopen. Al met al een klus om de boel weer op orde te krijgen, maar het is gelukt. Nou ja, toen was het natuurlijk even de tractor uitproberen en dat ging redelijk goed voor mij als stadsmens. Het klim-over-het-hek-buurmannetje was er natuurlijk als de kippen bij en hij deed zijn uiterste best om een en ander uit te leggen. Hoe je dit zus-en-zo moest aandraaien en waarvoor die nippel dient, enz. Als ik het goed heb begrepen vond hij de tractor best wel 'propre' waarbij ik er van uit ga dat-ie hem wel mee vond vallen gezien de leeftijd....

Maar goed, omdat de tractor, die ik, ondanks dat een tractor mannelijk is, opeens maar 'Betsy' ben gaan noemen, de hooischuur in moest, moest die hooischuur natuurlijk wel opgeruimd worden. Nou dat hebben we geweten, wat een troep! Goed, uiteindelijk stond dus Betsy op haar plek, maar toen was de hooischuur vol en kon de gewone maaier er maar met moeite in. Wat nu? Toen bedacht ik me dat het eigenlijk beter was dat Betsy toch maar onder het afdak kwam te staan. Ook beter voor Joop, die trouwens weer niet thuis was. Met het starten pompen we waarschijnlijk heel wat fijnstof in de atmosfeer en dat zal Joop geen goed doen! In elk geval was de hooischuur lekker opgeruimd!

Maar ja....onder het afdak was het ook een troep. Veel hout, balken, tegels, stenen en puin belemmerden de doorgang voor Betsy. Dus.....

....de volgende dag alles onder het afdak opgeruimd. Wel met de hulp van mijn nieuwe vriendin (Betsy dus). Ze startte aanvankelijk met tegenzin, maar dat kan heel goed komen omdat zij en ik nog niet zo goed aan elkaar gewend zijn. Dat opruimen was meer verplaatsen van de rommel en dat allemaal met hulp van ijzeren Betsy! Het puin ging in een van de stallen, het 'goede' hout in de hooischuur en het bijna-door-de-houtworm-opgevreten-hout richting kampvuur. Daar ligt intussen zo'n enorme berg dat als we dat een keer aansteken we waarschijnlijk een wezenlijke bijdrage leveren aan de opwarming van de aarde. Maar ja....iemand moet toch de schuld krijgen?

In elk geval....na heel veel heen en weer gesteek, heeft Betsy haar vaste plek onder het afdak gekregen.

Betsy is natuurlijk niet zo piep meer en ze is minder gewillig dan ik zou willen. Het draaien aan het stuur zonder enige vorm van stuurbekrachtiging had na zo'n dag rijden op Betsy ;-) ook mijn krachten danig aangetast. Moe maar voldaan begonnen René en ik aan de zoveelste magnetronmaaltijd van die week (tja, 2 kerels bij elkaar!), maar natuurlijk niet voordat we enige alcoholische versnaperingen weg hadden gewerkt. Betsy rijdt tenslotte ook niet op water!

Pasen 2008

---- Donderdag, 20 maart 2008.

Vanmorgen als eerste even gekeken of Joop thuis was. Niet dus, jammer! Toen een kijkje genomen naar het hek dat Dominique aan het plaatsen is. En jawel, wat ik al vermoedde, klopt. De Franse meetlat deugt niet. De verplichte 50 cm die Dominique van onze grens moet blijven is in het gunstigste geval zo´n 20 Nederlandse centimeters. Op sommige plaatsen had-ie de meetlat waarschijnlijk niet eens bij zich. Gewoon op de grens. We gaan er maar niet moeilijk over doen....Hij kan me wat! Dikke vrienden zouden we toch al niet meer worden.

Eerst even wat dakpannen teruggelegd op een van de stallen, blijkbaar is het hier laatst ook nogal te keer gegaan.
Omdat het droog was (de zon liet zich zelfs af en toe eens zien) zijn we de gekochte boompjes en struiken gaan planten. Gelukkig hebben we gisteren de 125 stuks beukhaag en 25 bottelrozen afgezegd omdat de weersverwachting nou bepaald niet bijzonder gunstig was te noemen èn omdat we ze allemaal met z'n tweetjes moesten planten, dat zou te veel worden....de aanvankelijke toegezegde hulptroepen waren helaas verhinderd. Maar evengoed zijn er 15 krentenboompjes, 7 kornoeljes, 3 forsytia's, 3 frambozen, 2 bramen (doornloze natuurlijk!), 1 appel, 1 peer en de nodige violen de grond in gegaan. Ziet er gelijk al weer wat voorjaarsachtiger en vriendelijker uit. De krentenboompjes en de forsythia's hebben we, om in het voorjaar op verschillende plekken ook wat kleur te hebben, over het terrein verspreid.

Daarna werd het wat frisser en begon het wat te spetteren. Niet veel, maar de erbijgekomen wind maakte het allemaal wat guur. Dus naar binnen, houtkachel lekker aan en gewoon wat kleine dingetjes in huis doen.
In de namiddag de nieuwe houtkloofmachine nog even uitgeprobeerd en die deed het gelukkig. Maar ja, de vorige begaf het ook bij de tweede keer. We zullen zien.

---- Vrijdag, 21 maart 2008

De man met de moker kwam gisteravond vrij vroeg langs. Wat wil je ook....uren hard in de tuin werken, houtkachel aan en een wijntje erbij. Vera maakte me om iets over tienen wakker om naar bed te gaan ;-). Tegen 9 uur stonden we op. Voor het weer hoefde het niet, want het was weliswaar droog, maar het waaide erg hard, dus wederom guur weer. Welkom lente! In de tuin werken wordt dus niets, maar het betekent wel dat de uitgestelde klusjes in huis nu eindelijk gedaan gaan worden.

's Middags ging de wind liggen....het ging stormen! Dus inderdaad wat binnenshuisklusjes. Vera en ik hebben allebei geschilderd, ik een echte schilderklus, Vera een hobbyklus. En net zoals in Nederland vaak het geval is ging de storm pas tegen de avond liggen. Geen schade gelukkig.

---- Zaterdag, 22 maart 2008

Gisteren een telefoontje gekregen dat de tractor (zie het vorige bericht) waarschijnlijk komende week afgeleverd gaat worden. Helaas zijn wij dan niet meer hier, we hebben dan andere verplichtingen. Het weer is er trouwens ook niet naar om te blijven.
We hebben boodschappen gedaan in de ene hagelbui na de andere. Hopeloos. Ons buurmannetje, die gisteren weer over het hek klom om een praatje te maken vertelde al dat het 'met Pasen hier altijd slecht was'. Nou dat zal ook wel meevallen, maar nu is het zeker waar.

O ja, vergat ik bijna te vertellen....de maaimachine is vanmiddag teruggebracht. We waren 'm al zowat vergeten! De reparatiekosten vielen behoorlijk tegen. Hopen dat-ie het nu wat langer uithoudt.

---- Zondag, 23 maart 2008, 1ste Paasdag.

Alles wit! Er is een laagje sneeuw gevallen. Ziet er leuk uit, maar het had wat meer rond Kerst mogen vallen. Met het zonnetje erbij smelt het letterlijk als sneeuw voor de zon.
Verder was het wat regenachtig totdat het in de middag ging sneeuwen en sneeuwen en nog eens sneeuwen. Alles is weer wit, maar er ligt een veel dikkere laag dan vanmorgen en het sneeuwen houdt voorlopig niet op....volgende de Franse weerdeskundigen.

Ons restte niet anders dan wat op te ruimen....ik heb al het nog niet gekloofde hout alsnog gekloofd en wonder boven wonder doet de houtklover het nog steeds. Ik krijg er weer vertrouwen in.

---- Maandag, 24 maart 2008, 2de Paasdag.

Nu is alles pas écht wit! Er is vannacht redelijk veel sneeuw gevallen. Ziet er leuk uit, maar we moeten terug naar Nederland. Jammer!