Het klimrek....

---- Donderdag, 21 mei 2009

Het was aanvankelijk niet de bedoeling dit weekend naar Frankrijk te gaan, maar door de veel te snel groeiende hoeveelheid stenen, tegels en hout, was het wèl noodzakelijk. Vera kon sowieso niet vrij krijgen van het werk, dus die ging zeker niet mee. Marieke (dochter), Ben haar man en Gwen (kleinkind) wilden er even een weekendje tussenuit en gingen dus wel mee. Om even voor halfnegen vanmorgen vertrokken we. Eerst even langs de Makro, dan door naar Drunen om de sleutels bij Ellen en Frans op te halen en daarna door naar Tilburg om het marktplaats-volkswagenkever-klimrek dat ik maanden geleden had gekocht op de aanhanger te laden. Het klimrek dat volgens 'kruikenzeiker' Jos, makkelijk met z'n 2-en was op te tillen, kregen we met moeite met z'n 3-en uiteindelijk op de aanhanger. Eerst gewoon de bovenkant boven, maar omdat-ie toen wel èrg ver uitstak, 'm 'even' omgekeerd.

Een halfuurtje later stopten we bij de grens om even een hapje te eten. Weer een halfuurtje later gingen we weer op weg om vervolgens een kwartier later áán de kant van de weg met een klapband te staan! De linkerband van de aanhanger lag aan flarden.


Lekker....zwaar beladen en met razende auto's en vrachtwagens vlak langs je heen. Nu was de aanhanger, eerlijk gezegd, al redelijk zwaar beladen, maar door Joske een beetje op het verkeerde been gezet, was de aanhanger overdreven zwaar geworden. Nu had ik er thuis ook wat zakken zand bij gegooid, want die 'kon ik mooi in Frankrijk gebruiken'. Maar ja, een zo'n zak weegt ongeveer 20 tot 25 kilo. Dat valt op zich wel mee, maar het wordt toch ècht anders als er zo'n 12 zakken op liggen! En dan heb ik het nog niet eens over de betontegels en het hout! Het wiel werd verwisseld, maar het gevoel dat de aanhanger zo toch ècht te zwaar was kreeg wel de overhand. Nu stonden we langs de snelweg met de gedachte 'snel weg' met het zand en dus hebben we het zand met zak en al keurig achter de betonnen vangrail geparkeerd. Het is niet netjes maar 'het ruimde wel op'.

Voor de rest rustig aan gereden en we kwamen 'pas' om even over 6 uur aan. Het weer èn verkeer heeft zonder meer meegezeten.

We moesten allemaal even bijkomen van 'een-dag-in-de-auto-zitten'. Gwen heeft zich voorbeeldig gedragen. De ballentent die Marieke had meegenomen werd uitgezet zodat Gwen zich daarmee even kon vermaken.

Ballen erin en er natuurlijk ook weer uit....zo heeft Gwen zich een tijdje vermaakt, maar natuurlijk lokte ook de speeltuin.... Dus Gwen en opa samen op pad. En daar ging het van 'eej-tee....die' waardoor opa Gwen vervolgens weer boven op de glijbaan parkeerde om haar dan schaterendlachend naar beneden te laten glijden. Hoe wilder hoe beter! En als je dat zo'n tig keer gedaan hebt ben je echt àf!


Toen Gwen weer met moeite was weggelokt van de speeltuin stortte ze in....het werd bedtijd. Ook wij lagen er bijtijds in....

---- Vrijdag, 22 mei 2009

Vanmorgen eerst even rustig koffie gedronken achter op het terras. Het zou een mooie dag worden. Gwen vermaakte zich aanvankelijk met een broodje, maar was het later toch met de situatie niet helemaal eens. Dus blèrren....

Omdat we toch wat boodschappen moesten doen zijn we eerst maar naar de 'bandenman' gegaan. Binnen 5 minuten was de band vervangen en konden we direct door naar de Hyper Champion, die tegenwoordig Carrefour Market heet. Voor mij nieuw, maar volgens Ben en Marieke was dat al zeker een halfjaar zo!

De rest van de dag verliep gewoon net als anders....klussen (maar helaas niet van de to-do-list). Eerst heb ik de auto van de stenen ontdaan, daarna de 2de tuin gemaaid. Toen het hekje ingehangen en Betsy bestegen met het idee de nog steeds zware aanhanger naar de 2de tuin te slepen waar het klimrek moest komen. Betsy dacht: 'bekijk het maar'. Ze pruttelde moeizaam en wilde niet starten. Misschien de accu te zwak! Dus toen eerst maar de achtertuin ook gemaaid, zodat ik daarover 'veilig' met de auto en de aanhanger kon rijden. Het was nog een hele klus het 'gemakkelijk met zijn 2-en op te tillen'-klimrek uit de aanhanger en op z'n plek te krijgen, maar Brute Ben bleek over verborgen krachten te beschikken.

Intussen vermaakte Gwen zich op de glijbaan...zelfs als we haar niet hielpen! Maar als we dat wel deden was ze het er ook niet altijd mee eens....

---- Zaterdag, 23 mei 2009

Gisteren had Ben een slechte plek op de rechterachterband van mijn auto gezien. Het profiel is nog prima, maar het is toch een risico om met zo'n gezwel op de band heen en weer te pendelen tussen Nederland en Frankrijk. Ik dus vanmorgen eerst maar weer naar de 'bandenman'. En ja, de conclusie was helder: dangereux! Dus de band moest vervangen worden. In Nederland heb ik pas nog de voorbanden laten vervangen en de prijzen liggen blijkbaar nogal uit elkaar. In het voordeel van Frankrijk! En bijna 40% goedkoper! Maar helaas hebben ze die nou net niet op voorraad, maar 'dinsdag zijn ze er!'. Ja da's lekker maar dan ben ik al weer thuis (als de band het uithoudt dacht ik). Dat risico vond men daar ook te groot en een van de mannen bedacht dat ik een roue de secours moest hebben maar ik had geen idee wat-ie bedoelde. Ik had intussen bedacht dat ik wel een pneu reserve had, maar dat begrepen zij weer niet. Een andere monteur die enkele woorden Engels kende werd achter zijn koffie vandaan getrokken..... en toen werd het duidelijk....wat ik bedoelde met pneu reserve is precies hetzelfde als zij bedoelden met roue de secours. Wist ik veel dat mijn vertaling niet klopte! Maar toch gek dat ze het helemaal niet begrepen. Het komt toch redelijk logisch over dacht ik! Toen dat probleem duidelijk was ging de auto de brug op, om 'even' die band er om te zetten en dan was het klaar. 'Maar in Nederland hebben ze me altijd verteld dat ik 2 'gelijke' banden moet hebben voor goed weggedrag', sputterde ik in mijn beste Frans. Nou dat was ook geen probleem, dan kocht ik er toch nog gewoon eentje! En die zetten ze dan volgende week erom. Zucht....

Toen ik thuiskwam ben ik verder gegaan met het hekje en daarna hebben Marieke en ik de klimop die zich weer aardig richting dak (van de stallen) begaf, teruggesnoeid. Net toen Marieke even weg was en ik bovenaan de ladder stond kwam Francis weer even een kijkje nemen. Met mijn 'bonjour' van grotere hoogte nam-ie geen genoegen. Hij bleef gewoon staan en ik voelde me min of meer verplicht naar beneden te gaan en hem op de typisch Franse manier de hand te schudden. Het praatje ging natuurlijk over het weer en de afstand die hij op zijn fiets heeft afgelegd. Hij vertelt niet alleen hoeveel hij die dag heeft gefietst, maar ook hoeveel hij al dit jaar heeft gefietst....enz.

Vanmiddag hebben Gwen en ik elkaar afgepeigerd. Achter elkaar aan rennend om het kippenhok heen en me dan opeens verstoppen. Steevast hoorde ik dan weer: 'ooooopa'. En dan moest ik natuurlijk wel even wat van me laten horen, zodat Gwen me kon vinden. Dolle pret! Maar hoe gekker hoe beter.....bij Gwen. Hand in hand samen rennen, Gwen meer achter me aanslepend dan lopen. Maar dat vond ze nou juist het leukste. Ook nog even rollen door het gras. Één keer voordoen en ze doet het na. Maar vermoeiend!

---- Zondag, 24 mei 2009

Alweer de laatste dag. Het weer is uitstekend geweest en het was gezellig. De lucht is nu een beetje betrokken....een mooi moment om af te taaien. Maar natuurlijk eerst even alles een beetje aan kant brengen.

Volgend weekend zijn we hier weer en blijven dan zelfs tot eind juni! Dan beginnen we met 'la grande terrasse couverte'.

Zomaar een weekendje....

---- Vrijdag, 15 mei 2009

Het leek gisteren wel een uitputtingsslag....de rit hier naar toe. Eerst naar mijn collega Marcel om wederom een partij tegels en hout op te halen. Om 21.10u vertrokken we weer en in België niets anders dan noodweer. Gelukkig hield het ongeveer bij de Franse grens op om over te gaan in dichte mist. Pas om 01.30u kwamen we aan en moesten toen nog de meest noodzakelijke dingen uit de auto halen. Een wijntje en total-loss het bed in.

Vanmorgen tussen de buien door de aanhanger en auto leeg gehaald. Het gezegde 'na regen komt zonneschijn' kwam vandaag meermalen uit. Maar helaas kwam na de zonneschijn ook weer steevast een bui. Ik was het eerder gemaakte hekje aan het schilderen (in de garage) toen we overvallen werden door een enorme bui. In de hoek van de garage kwam het regenwater met stralen naar beneden. Ik had al eerder gemerkt dat het af en toe wat lekte, maar het was nu lek'ker'. Met de nodige ladders en trappen kon ik via de hooischuur boven de garage komen om te constateren dat er een dakpan verschoven was. Daardoor ontstond de lekkage. Maar de panlat waarop de dakpan hoort te rusten was er niet....weggerot! En de balk waar de panlat op hoort te rusten was er ook niet. Ook weggerot! Dus een inventieve oplossing was noodzakelijk. Ik heb gekozen voor de snelste en voornamelijk semi-Franse manier. De Franse manier is er helemaal niets aan doen....gewoon laten rotten. De semi-Franse manier is meer zoiets van wel een oplossing zoeken, maar wel een waar weinig werk aan zit. Dus dat heb ik ook gedaan....ik kon natuurlijk geen panlat op een niet meer bestaande balk bevestigen. Dus electriciteitsdraadje om de dakpan gebonden, omhoog getrokken en de draad vastgemaakt aan een hogere panlat. En dat zal het wel een paar jaar uithouden....hoop ik.

Tijdens een andere bui de wijnkelder nog even aangevuld en toen het eind van de middag stevig begon te waaien en er een beetje zon bijkwam, hebben Vera en ik het voorerf nog even gemaaid.
Hans en Era die met een loodzware trailer vol stenen en hout vanmiddag onze richting op vertrokken, sms-ten helaas al snel dat ze door de vele files genoodzaakt waren weer rechtsomkeert te maken in afwachting van 'minder fileleed'. Een paar uur later zijn ze alsnog vertrokken en we verwachten ze nu rond 21.15u.

---- Zaterdag, 16 mei 2009

Hans en Era (met hun Newfoundlander Balou) waren er pas om 22.00u. Het verkeer zat toch meer tegen dan verwacht. Omdat het laat was geworden stonden we ook wat aan de late kant op.

Vanmorgen met Betsy eerst de aanhanger en daarna de trailer naar achteren gereden en uitgeladen. Bij elkaar naar schatting zo'n 1300 kilo. Het was prima weer om het een en ander in de tuin te gaan doen. Hans ging met de bosmaaier aan de slag, Vera de perken en plantjes en ik ging maaien. Ik was bijna klaar met de achtertuin toen het begon te regenen, dus met een noodgang het maaiwerk afgemaakt en de maaier weer in de hooischuur geparkeerd. Het was een bui, maar het gras was wel weer nat, dus de rest moest later. Maar toen even later de zon en wind er weer bij kwamen was het gras vrij snel droog en kon ik de maaier weer bestijgen om de rest te maaien. Hans heeft alle kanten en paden (in heemtuin en bos) gebosmaaierd, waardoor het er weer keurig verzorgd uitziet. In het bos is-ie wel wat ver gegaan....strakke paden en erg breed. Het ziet er wel netjes uit, maar we geven toch de voorkeur aan wat minder strakke lijnen en een wat onverschilliger manier van maaien. De natuur zal het wel snel herstellen.

Behalve de enkele bui was het prima (tuin)weer.

---- Zondag, 17 mei 2009

Mijn ogen open doen was het enige dat niet pijn deed. Zo'n beetje alle spieren en gewrichten waren stijf, maar na een hete douche begon ik me weer wat mens te voelen. De oorzaak zal wel in het in- en uitladen van de trailer liggen....

De weersverwachting voor vandaag is iets minder....meer kans op regen. Na de middag gaan we weer richting huis....via mijn collega om de laatste tegels en hout op te halen....zucht!....

Vera en ik deden nog even een inspectierondje voor we de auto instapten. Ze had de brede paden in het bos nog niet gezien, maar het viel haar (en mij bij nader inzien ook) eigenlijk erg mee. Het breedste pad lijkt wel een laan! Die noemen we voortaan de A2. Tenminste eentje waar géén files staan.

Met Hemelvaartsdag (en de dagen erna natuurlijk) nog even naar Frankrijk. Dan een weekje werken en dan 4 hele weken naar Frankrijk om aan de megaklus 'la grande terrasse couverte' te beginnen.

Meivakantie.....

---- Zaterdag, 25 april 2009

Omdat Vera vrijdagavond nog moest werken reden we 'pas' op zaterdag weg. Eerst moesten we langs mijn collega Marcel om een partij tegels op te halen. Hij blij (anders moest-ie ze afvoeren) en wij blij (het in juni te maken terras moet natuurlijk wel met tegels en/of stenen gebeuren). Met zijn buren stond Marcel ook de houten schuttingen te slopen. Het hout zag er nog goed uit dus....ook het hout erop. Kan ik altijd wel gebruiken....en zo niet....dan fikt het wel!

De rit verliep allemaal best rustig. Omdat er wegwerkzaamheden zijn tussen de Nederlandse grens en Antwerpen wordt er al bij Amsterdam (!) gewaarschuwd voor vertragingen. Omdat ik zo'n beetje allergisch begin te worden van files besloten we (omdat we nu toch vanwege Marcel over Rotterdam reden) maar via Roosendaal en Bergen op Zoom te rijden en de Liefkenshoektunnel te nemen. Daarna kom je achter Antwerpen op de weg naar Gent. Hoewel Vera en ik er absoluut van overtuigd waren dat de man in het tolhokje € 7,50 zei, hoefden we maar € 5,50 te betalen! In ieder geval best rustig rijden, maar de Belgische wegen daar kunnen wel een opknapbeurt gebruiken. Stevig hobbelen en de afgeladen aanhangwagen hevig stuiterend achter ons aan.

Om ongeveer 4 uur waren we in Mouriez. De weervoorspellers voorspelden regen. Gelukkig kunnen ze er ook hier niets van want de zon scheen en het voelde heerlijk zomers aan. Het gras was geel....van de paardebloemen en natuurlijk hoog. Het was immers ruim 3 weken geleden dat we hier waren.

Meteen maar even 'mijn vriend' Jean Etienne (JE) bellen dat we aangekomen waren en hij de maaier terug kon brengen. Ik had hem namelijk van de week al gebeld dat we eerder dan gepland naar Frankrijk gingen en of hij al een oplossing voor de maaier had. Een hoop onverstaanbare en dus onbegrijpelijke bewoordingen, maar uit de slotopmerking: 'c'est tout!' maakte ik op dat het probleem opgelost was. Hij bracht hem terug....en de oplossing was inderdaad eenvoudig. Gewoon even een stukje er aan gelast! Maar het werkte en als het goed laswerk is blijft het ook wel zitten...althans dat hoop ik!

Hij overhandigde me weer de sleutelhanger met sleutel.....één sleutel? 'Het moeten er 2 zijn!' was mijn reactie. Ik had namelijk na de aflevering van de maaier nog niet eens de tijd gehad de reservesleutel er af te halen. Nonchalant en onbegrijpend kijkend ratelde-ie iets van dat alle sleutels van maaiers hetzelfde waren en dat het dus geen probleem zou zijn. Maar wat heb ik daaraan als ik maar één sleutel heb? Ik had het gehad en wilde hem kwijt. Niet de sleutel maar JE! Bij zijn vertrek plaatste hij nog de opmerking dat-ie hoopte mij een jaar niet te zien. Ik ken het grapje en hij bedoelde het goed, maar ik voelde hetzelfde en dacht zelfs aan een langere periode!

---- Zondag, 26 april 2009

Ook vandaag was het weer veel beter dan verwacht. Vanmorgen wel bewolkt maar gelukkig droog. 's Middags kwam de zon er geregeld bij en dat maakte het weer een heerlijke dag. Eerst hebben we - aanvankelijk samen - de plantenbakken gevuld, maar dat was niet zo'n succes ;-). Vera ging in haar eentje verder en ik besloot de deur van het kippenhok een schilderbeurt te geven. Ook het vogelhuisje van onze buurman Jaap (in Purmerend) kreeg een plaats in de walnotenboom.

Van de antieke vloertegels die we thuis in de badkamer hebben gebruikt hebben we er nog zo'n 16 over. Vera bedacht dat IK wel 4 bijzettafeltjes voor buiten kon maken met in elk 4 tegels die samen een motief vormen. Ik had gelukkig al wel voor wat hout gezorgd en na heel wat denk- en zaagwerk begon het eerste tafeltje er 'al een beetje uit te zien'. Het motief is op deze foto niet goed te zien, maar die foto komt zeker later nog.

Daarna ben ik eens stevig gaan grasmaaien. Jonge....wat was dat nodig! Voor het mooie moet het nog een keer....niet alleen omdat het gras zo lang was maar ook omdat ik niet veel benzine meer had. Ik moest er dus wel als een razende over heen. Morgen eerst maar benzine zien te scoren.

---- Maandag, 27 april 2009

Waarom we ons niet aan de to-do-list houden weet ik niet. Misschien omdat daar de noodzakelijke klussen op staan en die zijn niet persé altijd leuk! Vandaag liep het dus ook allemaal weer eens anders dan gepland.... Achter de keuken ligt een bult aarde met gras. Het gras rukt iedere keer op richting keuken, over het terras (?) heen. Vanaf het begin vroeg ik me al af waarom er nou een bult achter de keuken ligt. Visioenen van bewoners die keer op keer restafval vanuit de keukendeur de tuin in kieperden hielden me bezig. Zeker is dat er in ieder geval een oud 'plaatsje' is dat gemaakt is van de typische keien die je hier in de grond aantreft. Maar ja...hoe ver loopt dat door? Ik ging 'even' een randje vrij maken om 'te kijken' en van het een kwam het ander....
Eerst een beetje gras wegsteken...in de kruiwagen en richting bos om te storten. Nog een keer en nog een keer en ga zo maar door. Opeens zag ik op weg richting bos Francis staan en omdat ik nu eens geen zin had in een ingewikkelde Franse conversatie over het weer en andere 'onbenullige' dingen, parkeerde ik de kruiwagen en pakte gewoon een andere. Maar toen die ook naast de andere geparkeerd was moest ik wachten tot Francis 'eindelijk' wegging. Het duurde even maar toen kon ik weer. Kruiwagens geleegd en omdat ik steeds verder ging met het afgraven van de bult sloeg opeens de vermoeidheid genadeloos toe. Maar....we hebben nog steeds Betsy! Dus die van stal gehaald, volgeladen en richting bos. Intussen was ik tijdens het graven op een enorme tegel gestuit! Terwijl amateur-archeologe-in-spé Vera zich gretig op de kluiten die ik keer op keer opspitte dook, in de hoop iets tegen-beter-weten-in interessants te vinden, bleek dat na verder graven en schoonmaken de tegel een deksel van vermoedelijk een septic tank was.
In het bos toen ik Betsy aan het legen was kwam Francis alsnog over het prikkeldraad stappend, op me af.... En dan begint weer zo'n hopeloze discussie over het weer (volgens hem blijft het de hele week nat) en omdat ik toch een draai aan het gesprek moest geven vroeg ik hem of hij wist of het een oude septic tank of iets anders was?






Natuurlijk volgde er weer een heel gesprek....we hadden het over de Eerste Wereldoorlog (waarom weet ik niet, maar hij begon er gewoon over!) de Spaanse griep die toen vele doden tot gevolg had, zijn grootvader die hier vlakbij geboren was en de enorme hoeveelheid kachelhout (100 m3) die hij in voorraad heeft. Vermoeiend....maar toen ik voorzichtig aangaf dat ik weer verder ging met 'travailler', begreep-ie dat-ie het prikkeldraad weer moest opzoeken.

Nog 2 ritjes met Betsy richting bos gemaakt en omdat het ging regenen haar toen geparkeerd onder het grote afdak. Morgen weer een dag!

---- Dinsdag, 28 april 2009

Afgeknoedeld zaten we op de bank. De hele dag druk bezig geweest. In eerste instantie zijn we verder gegaan met het terras. Grond afgraven en er leek maar geen einde aan te komen. Op het laatst moesten we al 1,5 steek wegsteken om de oude keitjes zichtbaar te maken. Met Betsy af en aan rijden richting bos om de grond te lozen.....tot het bijna fout ging. Overmoedig dat we op een gegeven moment waren gooiden we de grondbak van Besty wel héél erg vol. En net waar ik het hoekje om moet om het bos in te gaan loopt het terrein omhoog maar aan de zijkant een beetje af en als je dan de bocht íets te groot neemt....mèt een volle bak achter Betsy en mèt gladde voorbanden....dan is een beetje steigeren van Betsy best begrijpelijk. Gelukkig liet ik de bak meteen zakken zodat ik de macht over het stuur terug kreeg, maar stel je voor...achterover met Betsy over je heen. 'T is weer eens wat anders, maar toch liever niet :-).
Ook het terras wordt niet wat de bedoeling was. De keitjes lagen uiteindelijk te diep voor het gazon en dan zou je een opstap moeten creëren en da's ook niet fraai. En dan nog.... we moesten ook iets bedenken voor die bepaald niet fraaie septic tank. Die ligt er nou eenmaal en nèt even te hoog. Uiteindelijk hebben we besloten het terras niet zo groot te maken als de bedoeling was en zelfs wat aarde terug te gooien. Als het weer bedekt met gras is, is in ieder geval de bult weg!

Verder nog even gemaaid, ons toekomstige bed geschuurd en in elkaar gelijmd, de deur van het kippenhok nog eens geschilderd en nog tal van andere kleine klusjes gedaan. Vera heeft 2 planken gebeitst die morgen opgehangen moeten worden. Opgehangen? Ja, inderdaad. Het zijn 2 planken die Vera ergens achter het kippenhok vandaan heeft en waarin ze 2 figuren ziet. Ik moet toegeven, de grillige vorm heeft wel wat bijzonders.

Morgen doen we het wat rustiger aan....anders ga ik nog naar m´n werk verlangen. Het weer was in elk geval weer veel beter dan voorspeld. Droog, wat bewolkt maar ook zon in plaats van bewolkt met regen en onweer in de middag.


De foto van het tafeltje hadden jullie nog tegoed.

---- Woensdag, 29 april 2009

Vanmorgen heb ik eindelijk de boomstammetjes die nog in de 2de tuin lagen, in hapklare kachelbrokken gezaagd. De kippenhokdeur is ingehangen, maar alleen het slot ontbreekt nog. We moeten een nieuwe oplossing bedenken want deze deur is dikker (véél dikker) dan de vorige, waardoor de schuif niet meer past. Even naar de brico geweest, maar daar hadden ze van alles 3x niets. Volgende keer maar of even zoeken in Nederland. Boven de deur een bordje opgehangen. 'le poulaillier' hetgeen niet meer of minder dan kippenhok betekent. Een toepasselijke naam voor een hok dat gewoon kippenhok is, toch?

De 2 planken die ik gisteren beschreef worden nu steevast door Vera 'de wachters' genoemd. Waar ze op wachten weet ik niet, maar ze hebben een prominente plaats achter op het terras gekregen.

Vera heeft in haar kortstondige amateur-archeologe-in-spé-periode (toen we de bult aan het wegspitten waren) wat scherven gevonden die ze in elkaar heeft weten te passen. Er ontbreken hier en daar wat stukjes, maar Vera heeft er toch een fraai geheel van weten te maken.

En het vandaag rustiger aandoen, zoals ik gisteren zei.....da's niet gelukt. Daar was het weer te mooi voor!

---- Donderdag, 30 april 2009.

Ook hier zijn we ontdaan door de toestanden in Apeldoorn. Wat kan een of andere idioot toch een hoop ellende veroorzaken! Het overschaduwt een beetje de zonovergoten dag. We hebben ontzettend veel gedaan, geschilderd, geschilderd en nog eens geschilderd, met name bed, kozijn en raam van de 2de badkamer.

Het gras is nog een keer gemaaid en in afwachting van Piet en Leontien (die ons tot zondag gezelschap komen houden) heb ik 'nog even' een tweede tafeltje gemaakt. Na een korte pauze besloot ik ook nog even de maaier te bestijgen om wat paden in het bos te maaien. Een nieuwe maaier, dus extra voorzichtig, om de messen te sparen. Maar....een nieuwe maaier, nieuwe problemen! Zelfs een die ik nog niet met de vorige maaier heb gehad! Het kon natuurlijk ook niet uitblijven....ik had hem al bijna een week!
Zo'n beetje helemaal achterin het bos merkte ik dat ik 'een beetje scheef' hing en keek links achterom om tot mijn ontzetting te constateren dat de linkerachterband van de velg lag. Geen idee hoe dat kwam. Terugrijden ging natuurlijk niet en in m'n eentje kon ik die klus niet klaren. Ik moest dus wachten tot Piet en Leontien er waren.

Gelukkig had Piet zijn spierballen meegenomen en tilde de maaier nèt hoog genoeg op om er een krik onder te zetten. Daardoor konden we het wiel er af halen. We hebben hem opgepompt en er weer terug onder gezet, zodat ik even vlug de maaier weer naar de hooischuur kon rijden. Maaier kon dus weer geparkeerd worden . Morgen zien we wel of de band lek is.
Omdat het hier morgen een feestdag is (1 mei) zijn er wat brocantes. We gaan daar even kijken of er nog voor ons bestemde meuk bij is.

---- Vrijdag, 1 mei 2009

De dag begon weer schitterend, strak blauwe lucht, veel zon en vogels die er lustig op los floten. Eerst maar even gekeken naar de band....en ja hoor, die is lek en net nu vandaag alles gesloten is. Morgenochtend vroeg dan maar. Na een kop koffie/thee op het terras achter even lekker ontbeten en toen richting brocantes. Er waren er vandaag twee en we hebben ze beide bezocht.

Het was wel weer een beetje hetzelfde als al die andere brocantes. Veel zolderrommel, waarvan je je afvraagt waarom ze het niet meteen weggooien. Maar....we hebben wel 3 dingen gekocht. Allereerst een oude schaal (zo ziet-ie er in elk geval uit!) waar de verkoper € 15,- voor wilde hebben. Ik wilde ècht niet meer dan € 10,- betalen (nog veel eerlijk gezegd, maar ja....) en de man stond er zo moeilijk bij te kijken alsof ik zijn moeder erbij wilde hebben voor dat geld. Maar hij ging door de knieën. Vera heeft nog een (wel aardige) schaal gekocht en een super-verschrikkelijk-lelijk karafje. Bluh! Maar het ging haar om de vorm. Ze vindt hem zelf mooi van lelijkheid!

Toen we thuis kwamen hebben we de oude kloffies aangetrokken en zijn we met z'n allen gaan snoeien. Meteen het kampvuur aangestoken om het afval meteen weg te werken. Tijdens het snoeien kwam Vera nog een oude ketel tegen, grotendeels in de grond verborgen. Vermoedelijk de ketel die ooit vroeger in de schouw in de hal heeft gehangen. Bruikbaar als ketel is-ie niet meer, da's wel duidelijk! Er moest natuurlijk ook even gerust worden en dat deden we met een stokbroodje met Franse kaas en een slok wijn.

----Zaterdag, 2 mei 2009

Vanmorgenvroeg stonden Piet en ik al om even over 8 uur bij 'Hesdin pneus' waar ze mijn tubeless band van een binnenband hebben voorzien. Niet meer tubeless dus!

Even voor 9 uur waren we terug en langzaamaan ontwaakten de dames uit hun nachtelijke rust. Het weer was zoals voorspeld....bewolkt en een beetje vochtig. Dat weerhield ons er uiteindelijk niet van de handen weer uit de mouwen te steken. Het kampvuur smeulde nog na en na even opporren laaiden de vlammen al snel weer op. De kettinzaag werd erbij gehaald zodat we het vuur van nieuw gesnoeide bomen en struiken konden voorzien.

Piet en Leontien gingen even naar Hesdin wat boodschappen doen. Vera kwam intussen op het idee om van de voormalige moestuin een soort heemtuin te maken. Ik hoefde dus alleen 'maar even' wat paden met de bosmaaier te maaien, die Vera zorgvuldig voor me uitlopend bepaalde, voorzichtig de groepjes varens, struikjes en 'aardige' boompjes vermijdend. Maar andere bomen, als ze maar éven in de weg stonden, werden genadeloos om zeep geholpen om het kampvuur weer te voeden. Het is, ik moet het toegeven, 'une bonne idée', maar je moet er nog wel even doorheen kijken. De paden zien er nog niet ècht als paden uit en de beplanting is eigenlijk gewoon nog 'een zootje', maar als het klaar is, is het wel leuk. Het bankje dat bij mijn ouders in de weg stond en bij ons in een van de stallen op een nuttiger plek stond te wachten, kwam nu goed van pas.

Leontien die de bramenstruiken te lijf was gegaan, heeft op minder prettige wijze kennis gemaakt met de vele brandnetels die er ook stonden.

Intussen had ik de doorgang tussen tuin en bos wéér vrij gemaakt van onkruid. Er is wat hoogteverschil tussen tuin en bos en volgens Vera kon dat mooi met 'een trappetje' worden opgevangen. De ooit 'ergens-op-de-kop-getikte' bielzen kwamen nu goed van pas. Het was even ploeteren om de stronken en wortels, die nu nèt stonden waar het trappetje moest komen, er uit te krijgen, maar toen dat gelukt was, was het 'bielzen' zo gepiept. En dan denk je dat je klaar bent, maar toen bedacht Vera dat ze daar wel een 'cottage-achtig' hekje wilde. Dat moet maar even wachten, want als ik dat nu zou maken, komt Vera vast wel weer met een nieuw ideetje.....

Omdat het alweer de laatste avond met z'n vieren is nodigden Piet en Leontien ons uit om in Hesdin ergens te gaan eten. Op zoek naar een ander restaurantje, zagen we bij 'le Manhattan' dat het dit weekend speciaal 'moules avec frites' was. Nou, mosselen gaan er bij ons altijd in en dit keer was het mosselen met chorizo en paprika. Deze combinatie was voor ons nieuw en zeker voor herhaling vatbaar. Natuurlijk hebben we de maaltijd voorzien van een flesje Muscadet.

---- Zondag, 3 mei 2009

Vera is met Piet en Leontien vanmorgen omstreeks 10.45u vertrokken. Vera moet helaas op maandag en dinsdagavond werken, zodat ze niet kon blijven. Om haar te verrassen ben ik na hun vertrek direct begonnen met het maken van het cottage-achtige hekje. Een hoop werk, maar met - al zeg ik het zelf - resultaat. Op de foto staat het hekje nog ongeschilderd en los tegen een paar paaltjes, maar het geeft wel een indruk hoe het gaat worden. Voor de rest alleen wat kleine afwerkklusjes gedaan en daarna even langs Valerie en Calvin om even bij te praten. Dat zijn onze Engelse vrienden, die we maar af en toe zien, als we toevallig nèt in dezelfde periode in Frankrijk zijn. Op de terugweg kwam ik John (van de 2de badkamer) nog even tegen. Morgenavond ga ik bij hem langs om wat dingen door te spreken. Zijn vrouw Tina zit in het comité (of heeft er in elk geval mee te maken) van/voor de organisatie van de brocante in 'ons' dorp op 31 mei a.s. Vera wil daar dan een kraam om overbodige spullen te verkopen....nou dat moet lukken....we hebben er tenslotte genoeg van!

---- Maandag, 4 mei 2009

Ik was vanmorgen veel te vroeg wakker....om kwart voor zeven stond ik al in de garage het gisteren gemaakte hekje in de grondverf te zetten. Dat kostte meer tijd dan verwacht, maar dat kwam voornamelijk door alle latjes en smalle tussenruimtes. Na een paar bakken koffie en toen de zon er weer bij kwam, heb ik de helling gemaaid (met de bosmaaier....en ik heb me daar een hekel aan!).

Vanmiddag heb ik ook het gras nog 'even' gemaaid, zodat ik er over 2 weken niet zo'n probleem mee heb (althans dat hoop ik). Een beetje rondgekeken op het terrein en dus ook in de heemtuin. Daar zag ik de eerste bewoner....een pad. Het zal heus niet ècht de eerste en enige zijn, maar het was wel de eerste die ik spotte in de 'heemtuin'. Nu ik een paar keer door de heemtuin gelopen ben, krijg ik steeds meer 'the feeling' van hoe het gaat worden. De plek waar het spontaan geplaatste bankje is neergezet, kon niet beter gekozen worden.

Het hekje moet natuurlijk straks wel ergens aan hangen....anders heb je d'r niet zo veel aan! Dus de plek bepaald waar de palen (van mijn collega Marcel) moeten komen en natuurlijk -je zal het altijd zien- was er niet de grond in te komen. Eigenlijk wel logisch want het is precies tussen héél oude bomen. En héél oude bomen hebben héél oude wortels die zich in al die jaren stevig verankerd hebben. Dus -omdat het hardhouten palen zijn- aan de palen een punt gezaagd, toen de plek nogmaals opgezocht en na tig enorme lellen met de moker, 'zakte' de paal, zij het moeizaam, de grond in. Dat is in ieder geval alvast het begin. Morgenochtend zal ik mijn spieren, schouderbladen en andere onderdelen die zwaar te lijden hebben gehad, wel los in bed vinden....:-(

Toch vandaag weer lekker opgeschoten. De 'to-do-list' is niet zo veel korter geworden, maar dat komt omdat we veel klussen hebben gedaan, die niet op de lijst stonden (bult weghalen, hekje maken, heemtuin, enz.).

En....vandaag geen foto's! Ik weet niet of ik morgen nog wat schrijf, want dan ga ik weer richting huis...ik weet alleen nog niet hoe laat.

Even lente snuiven....

---- Donderdag, 2 april 2009....het haasje....

Vanwege het mooie weer heb ik 2 (in plaats van 1) dagen vrij genomen voor een lang (klus)weekend. Gisteravond was het vrij rustig op de weg en dat was wel lekker met een volgeladen auto met aanhanger vol stenen. Behalve het laatste stukje. Veel hazen! De haas die het hazenpad nam toen we er aan kwamen was al snel het haasje. Een plat haasje zelfs! Als enige auto op de weg met tientallen hazen voor ons nam 'onze' haas de verkeerde beslissing waardoor een kortstondige ontmoeting met de auto hem fataal werd.
De haas het haasje dus.... Zielig, maar met zo'n 2500 kilo over hem heen onvermijdelijk een snelle en waarschijnlijke pijnloze dood.

Na de verdiende borrel werd ik omstreeks 01.00u wakker om vervolgens naar bed te gaan. Om 8 uur eruit. Even de boel verkennen en constateren dat de lente hier ècht is doorgebroken. Bomen en struiken waaraan het jonge groen al zeer duidelijk te zien is, geven de onvermijdelijke komst van de lente aan. Eerst even de WC-bril vervangen, toen wat gemaaid en toen begonnen met de maak van een nieuwe kippenhokdeur. De oude was echt zodanig slecht dat daar niets meer mee te doen was. De gekregen vloerdelen van Piet en Leontien waren er weer goed voor. Twee lagen dwars op elkaar gelijmd en geschroefd voor extra stevigheid....en gewicht, maar dat merkte ik pas toen ik hem optilde! Voor een kippenhok een erg zware deur, maar degelijk is-ie zeker! Ook alvast wat metalen platen en andere meuk van achter het kippenhok gehaald en naar de déchetterie gebracht. Daarna nog even de deur in het kippenhok gehangen. Morgen wordt-ie geschilderd.

Vera heeft de 5 nieuwe rozen voor de hooischuur geplant en het mozaïekje gemaakt in de 'nieuwe' badkamer. Een stukje van 60 bij 5 cm, maar het heeft allemaal úren en úren geduurd. Ziet er wel leuk en fleurig uit, dus het was de tijd waard.

Vanmorgen ben ik voor de zekerheid nog even op zoek gegaan naar Joop ('onze' uil), maar òf hij heeft de geest gegeven òf hij heeft een betere woonplek gevonden dan onze hooischuur. Het is jammer als dat zo is, maar we hebben hem toch al een tijdje niet gespot, dus....

Jut en Jul waren er wel. Ik weet niet of ik het vorig jaar al eens vermeld heb op de weblog, maar ieder voorjaar komt een 'setje' eenden, ons bezoeken. Waggelen lekker rond het huis, grazen wat gras en zoeken geregeld een rustplekje. Wat ze hier doen is ons een raadsel, weinig water in de omgeving. Ze zijn ook niet echt bang voor ons. Je kunt ze ongestoord op zo'n 2 meter afstand passeren en ook voor de maaimachine deinzen ze niet terug, althans voor het geluid. Als ik tè dicht bij kom staan ze op en beginnen een beetje te mekkeren. Ik heb dus, gek als ik ben, rekening met ze gehouden met maaien. Eerst maar de stukken gemaaid waar de twee J´s niet waren....om ze niet te storen!

---- Vrijdag, 3 april 2009....weg mooie weer!....

De titel van dit stukje op de weblog luidt 'Even lente snuiven....'. Nou vandaag waren we daarmee al uitgesnoven....de hele dag laaghangende bewolking, dus de zon kreeg geen enkele kans. Die hebben we dus ook niet gezien. Toch zijn we stevig in de weer geweest. Omdat we 's morgens nog dachten dat de zon zich toch nog wel zou laten zien, zijn we gestart met het schilderen van de nieuwe deur van het kippenhok, het raam van de 2de badkamer en de deur daarvan. Alles heb ik uit de sponning gehaald omdat dat gemakkelijker schilderen was. Maar ja....dan zijn ze nat en ze blijven nat. De verf wil voor geen meter drogen met dit vochtige weer.

Vera heeft alle tegels, die in het atelier staan uitgezocht en gesorteerd. Wat we met zoveel tegels moeten...geen idee! In elk geval hield dat uitzoeken wel in dat een ritje naar de déchetterie onvermijdelijk was. Ook in een van de andere stallen stond nog het nodige, dus weer richting stortplaats. Gelijk even langs de maaimachine-reparateur en in dit geval leverancier, gereden om maar even te vragen of de nieuwe maaier nog bezorgd zou worden. We hadden tenslotte afgesproken dat hij me zou bellen voor de aflevering, maar ja....het is natuurlijk wel Frankrijk en dan is zo'n belofte niet persé wat waard :-)

Gelukkig is de maaimachine aangekomen en hij wordt morgenochtend bij ons afgeleverd.

---- Zaterdag, 4 april 2009....de maaimachine....

Na een wat woelige nacht (was ik toch een beetje zenuwachtig vanwege de nieuwe maaier...?) bleek de zon zich weer achter de wolken te verschuilen. De deur en het raam van de 2de badkamer waren eindelijk droog en konden dus weer op hun plekkie. Omdat de maaier gebracht zou worden moest ik dus wel een beetje in de buurt blijven en begon ik met het opruimen van de 'garage'. Nadat ik een hele hoop zooi versjouwd had naar de werkplaats (hoewel de 'garage' eigenlijk de werkplaats is) kon er eens stevig worden opgeruimd. Zo kom je dingen tegen waarvan je niet eens wist dat je ze had en àls je het al wist niet wist wáár je ze had. In elk geval kwam om een uur of 11 Monsieur Alain het terrein op met de maaier achter zich op de aanhanger. Ik had 'm uit de folder gekocht en hij viel me een beetje tegen omdat-ie wel erg veel leek op de vorige...behalve de prijs. Natuurlijk is de motor krachtiger en het maaidek groter, het heeft een lcd-display met zelfs een klokje (ja lekker belangrijk....)!....maar toch!

Monsieur Alain had wat moeite met het elektrisch openen en dichtdoen van de opvangbak maar hij gaf er een leuke draai aan en toen ik gerustgesteld was ging-ie. Eerst even een bakkie koffie en dan uitproberen! Om omstreeks halftwaalf hing ik al aan de telefoon omdat de opvangbak toch niet automatisch omhoog en dus ook niet omlaag ging :-(. Ik had intussen al gezien dat een van de geleiders verbogen was, vermoedelijk een fabrieksfout.

De winkel was net 'voor de lunch' gesloten, maar om 14u ging-ie weer open. Wij waren daar natuurlijk op tijd met de opvangbak achter in de auto. Jean-Etienne kwam om 14.20u aan! Met een beetje Nederlands-Franse uitleg begreep-ie wat ik bedoelde en met brute kracht, die ik niet (meer?) blijk te hebben, boog hij de geleider recht. Wij dus opgetogen weer naar huis. Het was intussen 15u, ik had de maaier geprobeerd maar het probleem bleef bestaan. Meteen weer gebeld en ik hoorde (maar zag 'm in gedachten ook schouderophalend) zuchten, maar kon toch in mijn gebrekkige Frans wel duidelijk maken dat-ie toch ècht nog moest komen, omdat het probleem groter was dan aanvankelijk leek.

Om ongeveer 16.30u was-ie er en begreep eerst niet wat het probleem was....tot-ie het zelf gezien had. Verbaasd en zich hevig verontschuldigend voor het probleem dat-ie toch niet zelf zomaar kon oplossen, laadde hij de maaier weer op de aanhanger en ging er mee weg. Geld weg èn maaier weg.... Eind april zijn we hier weer en dan mag ik hopen dat hij met de fabrikant heeft gebeld voor een oplossing. Het probleem is namelijk dat de geleiders die de opvangbak moeten wegduwen iets te kort zijn.... Als dat maar geen ik-las-er-wel-ff-een-stukkie-aan-oplossing wordt!

Voor de rest was het een dag met veel opruimwerk, verplaatsen en vooral véél verplaatsen, maar het ziet er allemaal toch weer wat opgeruimder uit. De zon heeft ook nog geschenen, althans dat zei Vera. Ik knipperde net even met m'n ogen....

---- Zondag, 5 april 2009....weer naar huis....

Voor vanmorgen heeft de 'méteo' zonnig weer voorspeld, maar hoewel het 'in de lucht' hing kwam de zon er maar niet door. Rond 12u was te merken dat het waarschijnlijk vanmiddag wel lekker weer zou gaan worden. Het werd lichter en de zon probeerde door de wolken te breken. Fijn....zitten we straks weer in de auto richting huis :-(

Toen het zonnetje zich uiteindelijk toch nog liet zien en Vera lekker aan het opruimen was :-) ben ik nog even vlug een paar foto's gaan maken.

Ondanks het tegenvallende weer waren het lekkere dagen. Veel opgeruimd en zo langzamerhand 'wordt het wel wat'. Eind april zijn we er weer. Ben nu al benieuwd wat voor perikelen ik met de maaimachine ga krijgen. Op de terugweg nog even langs Ellen en Frans in Drunen. De sleutel afgeven want zij gaan hier met Pasen naar toe.

Onverwachts in Frankrijk

---- Vrijdag, 13 maart 2009

Gisteren vanuit Oostenrijk richting Frankrijk gereden. Onze wintersportvakantie hield eerder op dan gepland. Het zag er allemaal heel mooi uit, maar dinsdag was het al slecht weer: guur, harde wind en heel veel sneeuw.
Woensdag was het niet veel beter en het werd nog erger.... Sabine kwam te vallen en verdraaide haar knie. De pijn was zodanig dat Jacob en zij 's avonds voor de zekerheid een ritje ziekenhuis maakten. Bij terugkomst zat Sabine's been van enkel tot kruis in het gips. Wat er precies was konden ze nog niet zeggen, dat moest thuis verder onderzocht worden. Kruisbanden? Meniscus? In elk geval reden richting huis te gaan. Omdat de weersverwachting voor de rest van de week ook niet best was besloten wij onze wintersport voortijdig te beëindigen en nog even een paar dagen naar Mouriez te gaan.

Het weer in Mouriez kwam niet overeen met de voorspelling. De zon bleef weg en het miezerde de hele ochtend. We hebben het kippenhok een beetje ingericht. Een werkbankje dat in een van de stallen al een hele tijd in de weg stond te staan, werd omgetoverd tot planten-verpot-tafel. Twee in elkaar geflanste stellingen erbij gezet (ruimde ook in de garage weer wat op...) waar alle potten die in de loop de tijd verzameld zijn, op kunnen staan.

Ik heb nog wat boomstammen tot hapklare kachelbrokken gezaagd en opgestapeld en heb Vera een beetje geholpen het kruidentuintje te fatsoeneren. Dat ziet er nu weer prima uit! Bij een van de kruiwagenritjes-met-troep-voor-het-bos zagen we Francis druk bezig met het planten van hêtres (=beukenbomen). De vorige keer omgezaagde notenboom bleek helemaal niet dood of zo....hij vond hem gewoon te groot! Dus nu staan er allemaal beukenbomen van ongeveer 1 meter hoog!

Morgen even richting Aubin St Vaast, naar de maaimachine-reparateur. Niet omdat mijn maaier het niet doet (hoewel ik dat niet weet omdat ik 'm nog niet geprobeerd heb....) maar omdat ik vermoedelijk toe ben aan een nieuwe. Dus....morgen maar even kijken....

---- Zaterdag, 14 maart 2009

Vanmorgen regende het een beetje. Het was niet voorspeld, maar een goed moment om op jacht te gaan naar een nieuwe zitmaaier. Die heb ik dus besteld. Het was natuurlijk even stevig onderhandelen over de prijs en de inruilwaarde van de 'oude' maaier, maar na een uur waren we er uit. Natuurlijk ging de verkoper uit van de adviesverkoopprijs en ik dus uiteraard niet. Om het allemaal wat duidelijker te maken schreef hij uiteindelijk het bedrag dat ik bij moest leggen op een stukje papier. Ik natuurlijk even verbaasd reageren en zeggen dat ik dat ècht te veel vond. Ik deed hem een tegenbod en daar ontstond me toch een potje drama! Zijn armen in de hoogte, zuchten en kreten -als ik het goed begreep- dat ook hij last had van de financiële crisis, enz. enz., maar het eind van het liedje was dat ik slechts € 50,- meer moest betalen dan ik wilde.... Wat mij betreft dus een goeie deal. Begin april komt-ie!

Toen het wat opklaarde ging Vera in de tuin werken en ik begon met het opruimen van de 'werkplaats'. Die naam hebben we ooit gegeven, omdat we dachten dat het zo'n mooie werkplaats zou zijn. Maar het is meer opslagruimte dan werkplaats geworden en omdat we meer rommel opslaan dan afvoeren moest-ie nodig worden opgeruimd. Natuurlijk kwam ik de handmaaier tegen dus die moest even getest worden. Je weet maar nooit of-ie de winter goed doorstaan heeft en jawel....een beetje choken, trekken en lopen. Dus gelijk het gras voor het huis maar even gemaaid. Ziet er gelijk weer verzorgd uit. Tja en dan hoop je dat je ook met de zitmaaier nog even een gangetje achter het huis kan doen. Starten deed-ie, al leek het even anders. Na twee baantjes maaien stopte-ie er plotseling mee, een behoorlijke rookwolk uitspuwend. De oorzaak bleek logisch....geen benzine meer, althans niet voldoende. Bij de haag van de buren loopt het terrein wat af waardoor de benzine naar een kant loopt en nèt niet meer doorgepompt wordt. Tja, dan is het benzine halen en voor de zekerheid wat olie. Daarna weer starten en dat ging wel, maar vanuit de motor stegen verschrikkelijke dikke rookwolken op.... Ik denk dat het door olie komt, maar voor de zekerheid maar voorzichtig terug gereden en geparkeerd. Begin april gaat-ie toch weg!

Morgen eerst een beetje opruimen en dan weer richting huis....om de skispullen uit te pakken :-)

---- Zondag, 15 maart 2009

Zo ongeveer om halfacht werd ik wakker. Door de spleetjes van het rolluik persten de zonnestralen zich naar binnen. De vogels floten er lustig op los. Lente??? Een mooi moment om er uit te gaan. Vera kwam natuurlijk iets later, maar vond het evengoed toch nog veel te vroeg :-)

Een van de eerste dingen die ik ging doen was Betsy even weghalen, want de aanhanger, die ik voor het transport van tegels, stenen, klimrek, enz. nodig heb, stond erachter. Betsy zag het voorjaar ook zitten....ze startte meteen (net als anders), maar veel klus had ik niet voor haar, dus na het weghalen van de aanhanger ging ze weer met de kont naar achteren op haar plek.

Ik vroeg me nog steeds af waarom de maaimachine nou zo rookte. Ik heb voor de zekerheid het oliepeil even gecontroleerd en toen werd me een en ander duidelijk. Het oliepeil was ver en ook echt ver, boven het maximum. Dus dat werd olie aftappen....er zat zo'n 3/4 liter te veel in. Heb ik dat gedaan? Nee....in al die jaren is het onderhoud steeds uitgevoerd door het servicebedrijf, waar ik nou net mijn nieuwe maaimachine besteld heb. Oeps...dat wordt opletten in de toekomst!

Maar....na het aftappen startte ik de machine en er kwam slechts nog een beetje rook uit. Oorzaak was dus gevonden en opgelost. Het mooie weer maakte dat het lange gras droog werd en ik ben dus gaan maaien. Lekker in het voorjaarszonnetje en dat maakte het heel aangenaam. Vera had het ook naar haar zin....na het maaien trof ik haar achterover in de ligstoel in het zonnetje voor 'le poulailler' (=kippenhok) aan.
Straks ècht een beetje opruimen en dan naar huis....

Een weekendje lente....

---- Zaterdag, 21 februari 2009

Eergisteravond zijn we, zoals we wel vaker doen, vertrokken voor een weekendje Frankrijk. Er lekker uit zijn en vooral veel ploeteren.

Vrijdagmorgen stonden we bijtijds op. Het was wat mistig en Vera ging eerst maar boodschappen doen. Ik ging vast een begin maken met het herstellen van een muurtje van de houtopslag. In de loop der jaren waren er wat keien uitgevallen. De vorige keer toen ik ook een stuk had hersteld, vroeg ik me af waarom mijn handen zo zeer gingen doen. Ik dacht dat het alles te maken had met het cement....dat het zo scherp was.... Laatst zag ik, spittend op internet, wat een aannemelijker reden was. In cement zit namelijk een lichte vorm van zoutzuur! Goh, dat verklaart nogal wat. Dit keer dus rubberen huishoudhandschoenen aan gedaan en inderdaad dat scheelde veel.

Toen Vera terugkwam klaarde ook het weer op :-) en zij ging hier en daar snoeien (vlinderstruiken, malva's, wingerd en alles wat haar voor de handen kwam).

Na het metselen begon ik met de achterkant van Betsy's behuizing. Daar moest nog een rabatdeel in en loodslab. De dakpannen die daar ooit achteloos door vermoedelijk de vorige bewoner zijn neergekwakt lagen natuurlijk in de weg en die moesten eerst worden afgevoerd. Ik dus weer op het glibberige hellinkje stapels dakpannen naar boven sjouwend om ze over het gazen hek aan Vera te geven die ze in een kruiwagen laadde en afvoerde naar een van de stallen. Dat waren heel wat ritjes, maar gelukkig was het met de volle kruiwagen de helling af en leeg weer naar boven.

Natuurlijk lagen er nogal wat kapotte dakpannen tussen die we steeds ter verharding op de oprit gooien. Vera maakte nogal wat kabaal blijkbaar, want opeens bemerkte ze dat de 2 bovenbuurtjes (die noemen we zo omdat ze iets hoger op de helling wonen) even een kijkje kwamen nemen wie of wat dat kabaal veroorzaakte. Een 'bonjour' en een opgeheven hand stelde ze gerust zodat ze snel weer naar binnen gingen.

Hoewel de zon af en toe verdween gaf het die middag een heerlijk lentegevoel. De sneeuwklokjes staan te bloeien en de narcissen staan al 10 cm boven de grond met hier en daar een verdwaalde crocus.
Aan het eind van de middag nog even een wijntje op het terras, maar dat werd, mede vanwege de vermoeidheid al snel te koud, dus snel naar binnen, naar de houtkachel....en de rest van de wijn.

Zaterdagochtend was het wederom een beetje mistig. Ik moest eerst even cement halen want de restjes had ik gisteren opgemaakt. Daarna ging ik verder met metselen. Vera ging ook verder...in haar boek. Na een rondje koffie stond Vera ook in de startblokken om het stenen kippenhok leeg te halen. De kubieke meter (minstens!) aanmaakhoutjes moesten eruit en die hebben we samen heen en weer gesjouwd en opnieuw opgestapeld in de houtopslag. Intussen heb ik ook het kampvuur aangestoken om de enorme bergen takken (van alle snoeiwerkzaamheden) op te stoken. En jawel daar kwam-ie....Francis! Het was een betrekkelijk kort praatje dat het goed weer was voor 'faire du feu'. Bij het kampvuur lekker in het intussen doorgebroken zonnetje, geluncht.

In het kippenhok lag een enorme laag as en zand om de kippenkeutels van de vroegere kippen, op te vangen. Dat moest natuurlijk ook weggehaald worden, want we willen in het kippenhok het tuinmeubilair en tuingereedschap opslaan. Dat klusje had Vera zich (gelukkig) zelf toebedeeld. Kruiwagen na kruiwagen verdween in het bos. Opeens kwam ze zeer opgetogen en enthousiast naar me toe en zei dat er onder de as- en zandlaag een stenen vloer tevoorschijn kwam. Ik begreep heus wel dat het geen antieke Romeinse vloer zou zijn, maar even kwam de gedachte van een oude tegelvloer bij me op. Vera haalde me snel uit de droom, de vloer bestond uit klinkers, maar ook daar zijn we blij mee.

Na het zoveelste kruiwagentje-in-het-bos-legen kwam Vera met nieuwsgierige Francis terug. Vera en ik probeerden hem uit te leggen wat we met het kippenhok van plan waren en dat er een overdekt terras gaat komen. Of-ie het nou helemaal begrepen heeft weet ik niet vanwege de taalbarrière, maar goed. Het gesprek ging al snel over de enorme ploeg die nog steeds hinderlijk in de weg staat, maar als ik het goed begrepen heb, kan ik 'm gratis voor 15-20 euro (?!?) weg laten halen door een ijzerhandelaar. Geen idee waar ik die moet vinden, maar dat zien we ooit nog wel.

Terwijl Vera zand en as stond te scheppen en heen en weer naar het bos ging om te storten, stond ik met Francis over van alles en nog wat te beppen. Dit keer moest ik Francis toch even duidelijk maken dat het geen pas gaf 'ma femme' te laten werken terwijl ik stond te kletsen. Hij begreep het en taaide af.

Toen Vera en ik later even zaten uit te puffen met een frisje (ja, dat drinken we af en toe ook!) hoorden we kettingzagen gieren en een hoop kabaal uit de tuin van Francis. Volgens Vera ben ik net zo nieuwsgierig als Francis en ging dus een kijkje nemen. Francis stond daar samen met zijn dikke-buik-broer die een enorme kettingzaag in zijn handen had, de walnotenboom te lijf te gaan. Alles zonder beschermende kleding, handschoenen, bril of oordoppen, enz.! Ridicule et très dangereux! Maar in mum van tijd sneuvelde de walnotenboom met een hevig sputterend gekraak. Waarom weten we (nog) niet....

Vera ging nog wat snoeien en ik moest nog even een steen die normaliter boven het deurtje van het kippenhok hangt weer inmetselen.

Opeens keken we elkaar aan en zagen we dat we total-loss waren. Dus gauw de boel een beetje opgeruimd en binnen ingestort....

Na het douchen was de vermoeidheid grotendeels verdwenen en konden we met een voldaan gevoel op deze twee dagen terug kijken.

Buiten koffie drinken...in februari!

---- Vrijdag, 6 februari 2009

Gisteravond rond 19u vertrokken. Vera wilde best wel weer een stukje rijden, maar alleen als het niet regende of zo. De hele weg was het droog en heb ik gereden!

We kwamen zo rond 23.15u aan. Het was best koud in huis, want de CV had ik na de laatste keer op 7 graden gezet. De CV dus hoog, de houtkachel aan en met hier en daar wat kacheltjes was het vrij snel behaaglijk.

Vanmorgen een beetje uitgeslapen. Het was wat bewolkt maar de lucht vertoonde al wat blauwe plekken. Snel kwam de zon erbij en zo konden we enkele keren vandaag lekker buiten in het zonnetje heerlijk een kop koffie drinken.

Het was echt zo'n dag van allerlei klusjes, maar -en dat is vaak het probleem- waar begin je? Vera wist het....dakpannen tellen, want we moeten immers weten of we er genoeg hebben voor het nieuwe overdekte terras dat we in juni gaan maken. Omdat er op verschillende plekken verschillende dakpannen staan was het belangrijk de juiste pannen bij elkaar te zoeken. Dus opzoeken, verplaatsen en tellen. Maar....we weten het nu, we hebben er genoeg!

Na een ik-drink-lekker-koffie-in-het-zonnetje-moment kreeg ik echte moed. Ik wilde toch nog even wat bomen knotten. Dus kettingzaag erbij gepakt en ik zei nog tegen Vera dat ik benieuwd was hoe snel dit keer onze buurmannetje ons zou laten schrikken. Maar het pakte anders uit....hij heeft zich deze keer niet laten zien! Ik moest het dus alleen doen!

Toch, gesterkt door de kettingzaag-ervaringen van vorige keer, waren er in no-time (lees: uren) 3 bomen geknot. Veel takken, soms zo dik als boomstammen, zijn al in kachel-hapklare brokken weggewerkt, maar helaas...het meeste ligt er nog. Een goede reden mijn favoriete werkzwager weer eens mee te nemen. Nou heeft-ie vorige keer wel heel duidelijk gezegd dat-ie nóóit meer mee zou gaan als ik geen doorgang tussen de 2de tuin en het bos zou maken. Nou dat was gemakkelijk....wat prikkeldraad wegknippen en klaar....! En ik moet zeggen....het is wel èrg prettig!

Vera heeft vandaag al wat tuinklussen gedaan. Plantenbakken met uitgebloeide meuk van vorig jaar leeggegooid. Buxussen, die uit de pot groeiden verplant in enorme potten en hier en daar wat licht snoeiwerk.

Zo rond een uur of 4 werd het wat killer en toen vonden we het mooi geweest. Lekker naar binnen, uitpuffen en instorten met (of door?) een wijntje bij de brandende houtkachel.
Résumant: 'il a été un jour productif et extraordinairement délicieux'

---- Zaterdag, 7 februari 2009

Vandaag hebben de weergoden blijkbaar het idee gehad zich aan de voorspelling van de aardse voorspellers te houden: lage temperaturen, in de ochtend lichte sneeuwval, maar later op de dag een beetje zon.
Nou, dat beetje zon was ook ècht een beetje. Wat een verschil met gisteren! Toch ben ik zeer produktief geweest. Toen de temperatuur niet meer zo waterkoud was ben ik begonnen met het herstel van het gaashekwerk, dat vorige keer sneuvelde toen stoere Francis tak na tak afzaagde. Een daarvan viel op het hekwerk dat het gewicht niet kon dragen. Goed, een metalen pijp naast de gebroken paal in de grond meppen, ijzerdraad aan elkaar knopen en nog wat priegelwerk, maar daarna was het klaar. En ik had zelfs het gevoel dat het beter stond dan het ooit gedaan had.

Op de steeds langer wordende to-do-list (van intussen van 3 A4-tjes) stond ergens ook het vervangen van de planken van de houtopslag. Die planken zijn er zeker tientallen jaren geleden tegen aan gezet en het was toen we 8 jaar geleden het huis kochten, al tijd om die te vervangen. Vandaag was die tijd dus aangebroken! Constant glibberend op het hellinkje dat behoorlijk glad was geworden door het sneeuwen verving ik de planken (nou ja de meeste waren zo zacht als kauwgom). De kopse kant van Betsy's domein is nu dicht....maar het is er nu wel èrg donker geworden! Dus de volgende klus dient zich aan....het aanleggen van verlichting.

Tussendoor ook nog even naar 'le déchetterie' (de stortplaats) geweest. Zo enthousiast als de beheerder normaliter is....vandaag was hij het in elk geval niet! De goede man begroet me meestal met een 'goedendag' op z'n Frans uitgesproken. Hij vindt het leuk deze standaardwoorden in verschillende talen te leren. Hij biedt altijd een helpende hand met het storten van de rommel in de juiste containers. Vandaag was het slechts: 'bonjour' en 'Tortefontaine?' Tortefontaine is een plaatsje 2 km van Mouriez maar steevast denkt-ie dat ik daar vandaan kom. Na mijn van een glimlach vergezelde 'Non, Mouriez' ging hij meteen weer naar binnen in zijn houten kotje. Gelet op de muts op zijn hoofd, vermoedelijk zonder verwarming.
Zo tegen 5 uur was het mooi geweest met klussen. Kruiwagen met gereedschap de hooischuur in. Morgen nog even de boel wat opruimen en dan is het alweer afgelopen....maar we gaan wel met een voldaan gevoel naar huis.

Klusweekend met René

---- Vrijdag, 17 januari 2009

We begonnen met het gebruikelijke rondje over het terrein om ongeveer 11 uur. De gastank nog even gecontroleerd op de hoeveelheid gas en helaas zaten we na 5 minuten weer binnen...aan de koffie en aan de telefoon met de gasleverancier. De hoeveelheid gas stond in het rood. In mijn beste Frans heb ik dus om een nieuwe levering gas gevraagd en het ging best goed tot de dame aan de andere kant van de lijn het wel genoeg vond met mijn Franse geploeter en spontaan in vloeiend Engels verder ging....zucht! In ieder geval komt er van de week weer gas. Ik vroeg nog even of de prijs ook gezakt was met de thans dalende olieprijzen, maar het was onverbiddelijk 'non', sterker nog....de prijs was ten opzichte van het jaar daarvoor met dik 20% gestegen!

Daarna begonnen we met een van de dingen die op het 'to do'-lijstje stonden. Namelijk de boomtak afzagen die boven het afdak hing en die zomers, zwaar van de bladeren, het afdak bepaald geen goed deed.

Nou, we hadden er amper de zaag in of ons buurmannetje Francis, stond al weer achter ons. Enige glinstering in zijn ogen was waarneembaar....hij zag ons 'klungelen' met een beugelzaag (het was ook maar 1 tak!) en het was al snel, 'tot zo' op z'n Frans en inderdaad na zo'n 5 minuten kwam Francis terug....bewapend met kettingzaag en al. Die had ik ook wel natuurlijk, maar ja....het was maar één tak, toch? Althans dat hadden René en ik voor ogen. Francis duidelijk niet! Het was even sjorren aan het koordje van de kettingzaag en voor we het in de gaten hadden klom Francis de boom in en keek stoer vanuit de kruin van de boom rond, waarna tak na tak sneuvelde. Helaas ook de nodige dakpannen, omdat de neerkomende takken niet persé náást het afdak wilden vallen! Gek genoeg wilden we toch juist het afdak redden van die takken....? Één tak moest met touw weggetrokken worden om niet nog meer schade aan het dak aan te richten, maar daar was eigenlijk geen ruimte voor....de blauwe-bes-boompjes stonden namelijk in de weg. Het was even 'reng....reng' met de kettingzaag en de 7 boompjes werden er 5. De tak liet evengoed toch nog een paar dakpannen sneuvelen en een in het vorige najaar geplant krentenboompje!

Toen het half een was maakte Francis dat-ie wegkwam voor de lunch en riep nog even dat-ie om 2 uur weer terug zou komen. Nou moest Francis wel weten dat ik ook een kettingzaag heb, want toen ik de vorige keer wat bomen omhaalde had-ie al het nodige commentaar. René en ik gingen na een korte lunch al weer vrij snel aan de slag.... ook de kettingzaag er maar bij gepakt. Bij de vorige keer geplaatste glijbaan moesten namelijk ook nog wat takken weggehaald worden. Toen kwam Francis weer, nu voorzien van 2 kettingzagen. Een beetje teleurgesteld leek-ie wel omdat ik zelf al een kettingzaag had! In ieder geval heeft-ie nog wat uurtjes geholpen met verzagen van de boomtakken en liet ons na een kop koffie weer met rust. René en ik hebben nog de nodige takken opgeruimd, de stammetjes verzameld, de dakpannen vervangen en alle molshopen vlak geharkt. Toen was het zo'n half vijf....de oudjes werden merkbaar moe en terwijl het zonnetje zich nog even liet zien taaiden wij af en stortten we ons in de stoelen in de zitkamer....natuurlijk gewapend met een fles wijn.

Het diner was bepaald niet Frans....boerenkool met worst....maar wat is dat lekker na zo'n dag buiten bezig zijn in deze tijd van het jaar.....

---- Zaterdag, 18 januari 2009

Vanmorgen spetterde het af en toe, maar niet zoveel dat we binnen moesten blijven. Tenslotte zijn we bikkels. De temperatuur viel ook best mee. In de zijstal die omgetoverd moet worden tot een atelier, lag nog een heleboel stro en hooi, dat voorheen als isolatiemateriaal had gediend. Na een ritje met 2 kruiwagens naar het bos, kregen we al snel door dat dat onbegonnen werk was. Dus daar moest Betsy aan te pas komen. Toch weer spannend of ze wil starten na enkele weken strenge vorst. Maar goed, even voorgloeien en daarna pruttel, pruttel, prut....of ze blij was weer aan het werk te mogen! De aanhanger er achter en volladen met hooi en afvoeren naar het bos. We hadden 5 ritten nodig om al het hooi weg te krijgen. Natuurlijk gingen we niet met een lege aanhanger terug...alle nog in het bos liggende stammetjes werden verzameld, afgevoerd en opgestapeld. Het zonnetje was er intussen bijgekomen en dat maakte het heerlijk weer.

Het was nog te vroeg om ermee te stoppen en toen hebben we de kettingzaag er maar weer bij gepakt om een begin te maken met het knotten van de bomen tussen de 2de tuin en het bos. Nou denk je snel van: 'ach die paar takken', maar daar vergis je je lelijk in. Sommige takken zijn wel 20-25 cm dik en dat maakt ze behoorlijk onhandelbaar. Ze moeten natuurlijk wel de goeie kant opvallen, dus je moet zorgvuldig te werk gaan en dan ook nog op zo'n 2 meter van de grond. Daarna moeten alle zijtakjes eraf gezaagd worden en dan moeten ze nog in stukken worden gezaagd. Al met al een hele klus en enkele uren later hadden we een behoorlijke stapel hout, een berg dunnere takken voor op de vuurplaats en wel één boom geknot! Wij waren afgeknoedeld, pijn in de schouders, in de armen, rug, benen en eigenlijk overal. Tijd om te kappen dus, géén bomen....gewoon naar binnen....waar de kachel brandde en de wijn wachtte.

Morgen een beetje opruimen en dan weer naar huis.....

Kerstmis 2008

---- Zondag, 21 december 2008

Gisteren zijn Ben (mijn schoonzoon) en ik richting Frankrijk gegaan. De wederhelften moeten in de dagen voor kerst nog werken maar komen woensdag ook naar Frankrijk om met z'n allen kerst te vieren. Onze beide kinderen, Bart en Marieke èn de rest van de aanhang èn kleinkind (Gwen) komen dus.

We hebben gisteren niet veel meer kunnen doen, omdat we pas omstreeks 5 uur aankwamen. We zijn namelijk eerst nog even (lees: uitgebreid) naar Sligro/Ven in Haarlem gegaan om nog even wat lekkere versnaperingen in te slaan.

Vanmorgen ben ik eerst even wat bomen gaan merken die omgehaald moeten worden. Toen Ben wakker was heb ik de kerstspullen van zolder gehaald en de kerstboom opgezet. Dat duurde hooguit 10 minuten. Ideaal zo'n kunstkerstboom uit 3 delen met lampjes en al!

Daarna zijn we begonnnen met de voordeur.... De onderkant moest afgeschaafd worden worden want de deur was bijna niet meer dicht te krijgen. Gek genoeg ging open maken wel gemakkelijk maar dicht doen was een probleem. Dus deur eruit, schaven, er weer in, weer schaven, er weer in, nog een keer schaven, toen in de menie zetten en na het drogen er weer in. Pffff....fijn hoor zo'n hardhouten deur!

Maar goed, intussen (tijdens het drogen van de menie) waren we ook aan de 2de badkamer begonnen. Het afkitten ging nog niet, want hoe ik ook zocht.....géén transparante kit. Dan maar beginnen met het raam. Dat sloot niet goed, althans....als het dicht was ging het haast niet meer open, omdat het klemde. Dus eigenlijk sloot-ie wel goed! Maar ja....omdat-ie ook wel eens open moet, dus ook daar weer: schaven, hangen, schaven, hangen, enz. Gelukkig was deze niet zwaar....het was sowieso al geen hardhout en in de loop van de jaren hebben de houtwormen het meeste hout ook al weggevroten, dus dat maakte deze klus redelijk te doen.

De vensterbank kon ook wel een opknapbeurtje gebruiken dus hebben we een eikenhouten plank (lastig voor houtwurm) op maat gemaakt, geschaafd, geschuurd, profieltje gefreesd en vastgezet. Dat is in ieder geval mooi geworden. Het rolgordijn hangt intussen ook. Tijdens het frezen kwam onverwachts Franse Francis (het buurmannetje) weer even buurten! Was vast niet nieuwsgierig naar wat we aan het doen waren:-).

Tja....en dan heb je zo'n kletspraatje waarvan ik af en toe denk dat we elkaar absoluut niet goed begrijpen. Ik in elk geval met enige trots vertellen dat ik morgen (als het niet gaat regenen) bomen ga omzagen. Dat lokte een hoop gebrabbel uit waar ik sóms iets van dacht te begrijpen. Volgens mij wilde-ie weten wat voor bomen en hoeveel ik van plan was om te halen. Ik moest hem toen wel aanbieden even samen met hem te gaan kijken. Dus wij naar het bos....ik wist dat ik waarschijnlijk wel even gecorrigeerd zou worden! Inderdaad, maar het viel me nog best mee. Aan de rechterkant had ik het helemaal goed gedaan. Aan de linkerkant helemaal niet. Wat ik gemerkt had moest blijven en de andere moesten weg. Mijn grapje dat ik dat bewust had gedaan viel compleet in het water. Hij keek me onbegrijpend aan en ging gewoon door met zijn verhaal. Fijn...die taalbarrière!

Toen was het tijd de boel een beetje op te ruimen, een borrel te nemen en met de pootjes op tafel, wachten op morgen....dan wordt het zagen!

---- Maandag, 22 december 2008

Vanmorgen zijn we eerst even wat kit gaan halen bij de plaatselijke bouwmarkt. Veel keuze, maar niet heus! Gelukkig was er wel transparante kit, zodat de douche afgekit kon worden, zodat we ´m ook kunnen gaan gebruiken.

Het was de hele dag nevelig en het was dus best vochtig, maar ´s middags hebben we toch alle spullen (kettingzaag, beugelzagen, takkenscharen, enz.) in de kruiwagen gegooid om richting bos te gaan en bomen te rooien. Vier uur later was onze lichaamstemperatuur tot een hoogtepunt gestegen en waren er 5 bomen gesneuveld, van takken ontdaan (die op de houtwallen gingen), èn in stukken gezaagd. Het was zo'n beetje hèt moment dat mijn ambtenaren-armen het ook een beetje begonnen te begeven. Natúúrlijk ben ik een watje, maar zo'n kettingzaag weegt best wel wat en als je het heel weinig doet.....

In elk geval, na ongeveer ;-) 2 portjes en een beetje uitpuffen, herrees ik weer en was ik in staat mijn kookkunsten aan Ben te tonen. Nu bestaan die kookkunsten uit eigenlijk niets meer dan mosselen koken. Gemakkelijker kan haast niet, dus de 's morgens gekochte mosselen gingen de pan in. Om het nog meer aan te kleden hebben we eerst de kant-en-klare garnalen als voorafje opgegeten. Al met al heeft het ons voortreffelijk gesmaakt.

Morgen gaan we weer bomen rooien. De weersverwachting is goed....in de middag een beetje zon en in elk geval droog.

---- Dinsdag, 23 december 2008

De weermannen hadden het voor 50% goed. Het was droog maar geen zon gezien. Nu staat de belofte voor morgen. De wederhelften komen morgenmiddag en Bart en Daniëlle komen later op de avond.

Ben en ik kwamen wat moeizaam op gang vandaag. Bomen rooien zagen we even niet zitten. Dus toen een andere klus bedacht. De glijbaan moest weer in elkaar gezet worden. Ben vond het allemaal wel veel werk om de palen van de glijbaan te sjouwen. Dus Betsy moest van stal worden gehaald en na maanden niets doen wachtend in de kou, was het even voorgloeien en meteen starten. De aanhanger erachter en met veel poeha gingen we met slechts 4 grote palen, de glijbaan zelf en wat kleiner spul richting 2de tuin. De glijbaan staat nu bijna....moet nog in de grond verankerd worden en hier een daar een schroef, maar dan is-ie af.

We waren druk bezig en prompt stond Francis weer achter ons. We schrokken ons een 'petit chapeau' (als dit de goede vertaling van 'een hoedje' is). Francis kan toch op z'n minst wel even 'bonjour' roepen of kuchen en dan natuurlijk niet pas als-ie vlak achter ons staat! Maar goed, het wordt enigszins vervelend om steeds weer te zeggen dat we een redelijk wederzijds niet-begrijpend praatje hielden maar het was toch echt weer waar. De bomen tussen de 2de tuin en het bos, waarvan ik vorig jaar nog aan hem vroeg of die niet eens geknot moesten worden en waarop hij toen héél duidelijk z'n schouders ophaalde en een 'non' produceerde, die moesten volgens hem nu toch ècht eens geknot worden! Hij lijkt wel van de intégration des chômeurs (werkverschaffing). Maar goed, na deze boodschap ging-ie zoals gewoonlijk weer snel weg.

Omdat Betsy er nu toch al stond, hebben we alle boomstammetjes uit het bos gehaald en achter de hooischuur opgestapeld. Toen kwam Betsy pas ècht goed van pas, want het lijkt niets, maar het is een hele kluif. Toen dat klaar was liep het intussen tegen 4 uur en dat is in deze tijd van het jaar een mooie tijd om te stoppen.

Na de biertjes en de port ging Ben de douche in de 2de badkamer inwijden. De boiler had de afgelopen nacht slechts 3 uur aangestaan (een beetje uitproberen) en dat bleek te weinig om Ben uitgebreid van heet water te voorzien :-). Hij was er snel weer uit....maar de douche functioneert goed.

---- Woensdag, 24 december 2008

Helaas is vandaag onze overbuurman, Leon BEUVAIN, op 79-jarige leeftijd overleden. Zijn oudste zoon overleed anderhalf jaar geleden (door eigen toedoen). Daar was hij al ondersteboven van en nadat zo'n 3 maanden terug zijn echtgenote plotseling ook overleed gaf hij er de brui aan. Niet meer zijn bed uit en niet willen eten. Zaterdag is de begrafenis....

Naast deze donkere wolk was het verder ook een sombere dag wat het weer aangaat. Het was droog maar de beloofde zon bleef weer uit. Staat nu voor morgen....maar ik geloof het al niet meer. In elk geval hebben we de glijbaan afgemaakt en nog een aantal bomen omgehaald. Natuurlijk was ook dit keer weer Francis van de partij. Nu zagen we 'm gelukkig wèl bijtijds aankomen.
Ik was met Betsy het bos ingegaan ;-) en daarom kwam hij waarschijnlijk een kijkje nemen. Ben gooide de stammetjes achteloos achter in de bak van Betsy, maar Francis vond dat het netjes gestapeld moest worden. Een discussie leek zinloos en tja, toen hebben we ze maar netjes opgestapeld. Het was niet zoveel, dus los erin gooien was gemakkelijker, maar ach....

Nu had ik het plan de stronken die ik daarom bewust zo'n meter boven de grond had afgezaagd, er met de tractor uit te trekken of om te duwen, maar ook dat vond Francis geen goed idee. Dat zou toch niet lukken en de stammetjes zouden weer gaan uitlopen. Ook nu leek discussie zinloos....ik heb hem dus maar toegezegd dat ik ze vlak boven de grond zal afzagen.

Francis had nog wel een goed idee. Nu ik eenmaal met Betsy het bos in was gegaan (terwijl ik geen idee had of ik wel heelhuids met haar het bos weer uit zou komen, want zo veel ruimte had ik immers niet....) kwam Francis met z'n goede idee. De boom die Dominique van de zomer omgezaagd had en onze tuin in had laten vallen, had ik wel zoveel mogelijk weggezaagd, maar de laatste meters lagen strak op de grond waardoor de kettingzaag gebruiken onherroepelijk na één zaagsnede het einde van de ketting had betekend. Het lumineuze idee was de tractor achteruit te rijden, met de grondbak de boomstam op te wippen, en er een stammetje onder te leggen, zodat-ie vrij bleef van de grond. Zagen is dan weer mogelijk. Moet ik nog doen, maar slim toch? Ik stak als dank mijn duim omhoog en bedankte hem vriendelijk met 'merci' en 'bonne idée'. Nonchalant haalde Francis zijn schouders op, glimlachte wat en ging weer richting hek om erover heen te klimmen naar eigen terrein. Vast denkend aan die Hollanders, die wel van alles proberen maar er geen verstand van hebben.

's Middags kwamen de wederhelft-meisjes met kleindochter. Gwen was zeer enthousiast ons te zien en eenmaal gewend aan het huis inspecteerde ze dat zorgvuldig en door het afstapje tussen keuken en eetkamer helaas met letterlijk vallen en opstaan.

De tuin was minder succesvol.... Het gras staat een beetje hoog en toen Gwen het terras afstapte (ook al is het maar een klein stapje) kieperde ze voorover met gezicht het lange gras in. Geen succes dus....

Bart en Daniëlle kwamen een paar uur later. Na wat drankjes kon Marieke niet meer wachten met de kerstcadeautjes. Het was tenslotte kerstavond en dus hebben we die uitgepakt. Leuke cadeautjes over en weer.




---- Vrijdag, 26 december 2008, Tweede Kerstdag

Gisteren was het 1ste Kerstdag. Een dag van stilzitten en niets doen. Bluh! Ik ben blij dat men in Frankrijk de 2de Kerstdag niet kent. Alles gaat weer z'n gewone gang en ik kon dus ook gewoon weer lekker aan het werk. Bart heeft nog wel even een ritje op Betsy gemaakt. Dat kon-ie niet laten!

Allereerst moesten we het toilet in de 2de badkamer weghalen want ik had gisteren de onprettige ervaring dat de pijp verstopt bleek te zitten. Het geurige water kwam onder de pot vandaan omhoog. Nu hebben we best veel gegeten de laatste dagen, maar zo groot was-ie toch niet? :-)
Dus toilet eraf en poeren met van alles om de verstopping te bereiken. Je kunt je wel voorstellen dat het een smerige en geurige klus is. Voor de zekerheid heb ik John erbij gehaald, die enkele maanden geleden het toilet verplaatst had. Hij kwam met de nodige apparatuur om de verstopping te verhelpen. De oorzaak was waarschijnlijk simpel. Het toilet wordt niet zo vaak gebruikt en als de verse bolus zijn doel (de septic tank) niet weet te bereiken, gaat-ie lekker liggen indrogen en dan is dus 'Leiden, maar in dit geval Mouriez, in last'. In elke geval is de verstopping nu weg en bij het weggaan wordt het voortaan 2-3 keer extra doorspoelen, zodat....ach, dat is wel duidelijk.

Ondanks de barre kou (ik ben tenslotte een bikkel!) ging ik 's middags het bos weer in om de 1-meter-boomstammetjes alsnog om te zagen. Ik maak Francis graag een tevreden mens. Ik denk dat-ie nu zijn Franse neus niet liet zien omdat het zo koud was. Nu ik toch in het bos was kon ik het niet laten ook nog even wat bomen om te halen. Gedaan is maar gedaan, dacht ik! Maar....één van de bomen koos een andere omvalweg dan ik had gedacht. Hij bleef met de top in een andere boom hangen, waardoor de kettingzaag onwrikbaar en muurvast in de stam kwam te zitten. De boom was nogal dik, dus die wip je er niet even vanaf! Ben erbij gehaald, maar ook toen lukte het nog niet. Dus bleef er maar één oplossing over. Betsy! Dus Betsy erbij (die waarschijnlijk door de kou toch iets minder zin had om meteen te starten) en met haar achterste heb ik de boomstam een zetje gegeven. Probleem meteen opgelost. Boomstammetjes opgeladen en omdat dat nogal zwaar en zeker veel werk was, met één volle bak terug gegaan....de warmte weer in.

---- Zaterdag, 27 december 2008

Vanmorgen eerst de stammetjes uit Betsy's achterste gehaald. Betsy wilde aanvankelijk niet starten, maar nadat de zon (ja die was er!) een tijdje op haar boezem had geschenen, sputterde ze niet meer zo tegen. De grondbak eerst weer op z'n stekkie gezet en toen Betsy weer keurig onder het afdak geparkeerd.... wachtend op betere weersomstandigheden.

Daarna moesten we naar de kerk voor de begrafenis van Leon. Het is niet zo'n grote kerk (het is immers ook maar een dorp met 241 inwoners), maar ik schat dat er wel zo'n 200 man in kunnen. Leon was blijkbaar geliefd, de kerk was overvol. Mensen stonden zelfs in de deuropening.
We hebben natuurlijk wel eens begrafenissen meegemaakt, maar zoals het in Frankrijk gaat hebben we het nog nooit gezien. Na wat Franse woorden van meneer pastoor en wat lichtelijk vals gezongen liedjes door het plaatselijke koor stonden de mensen op en gingen in rij naar voren. Kregen daar een kruisbeeld in handen gedrukt (van degene voor je) en maakten daarmee een kruisgebaar richting kist. Wij in de rij en deden maar mee met het idee ons respect te betuigen, maar kregen later het onbehaaglijke gevoel dat dat slechts voor de familie gold en daar stonden wij...met onze potsneus ertussen. Blamage? Geen idee, de buren begrijpen vast wel dat onze bedoelingen goed waren.