Het leek gisteren wel een uitputtingsslag....de rit hier naar toe. Eerst naar mijn collega Marcel om wederom een partij tegels en hout op te halen. Om 21.10u vertrokken we weer en in België niets anders dan noodweer. Gelukkig hield het ongeveer bij de Franse grens op om over te gaan in dichte mist. Pas om 01.30u kwamen we aan en moesten toen nog de meest noodzakelijke dingen uit de auto halen. Een wijntje en total-loss het bed in.
Vanmorgen tussen de buien door de aanhanger en auto leeg gehaald. Het gezegde 'na regen komt zonneschijn' kwam vandaag meermalen uit. Maar helaas kwam na de zonneschijn ook weer steevast een bui. Ik was het eerder gemaakte hekje aan het schilderen (in de garage) toen we overvallen werden door een enorme bui. In de hoek van de garage kwam het regenwater met stralen naar beneden. Ik had al eerder gemerkt dat het af en toe wat lekte, maar het was nu lek'ker'. Met de nodige ladders en trappen kon ik via de hooischuur boven de garage komen om te constateren dat er een dakpan verschoven was. Daardoor ontstond de lekkage. Maar de panlat waarop de dakpan hoort te rusten was er niet....weggerot! En de balk waar de panlat op hoort te rusten was er ook niet. Ook weggerot! Dus een inventieve oplossing was noodzakelijk. Ik heb gekozen voor de snelste en voornamelijk semi-Franse manier. De Franse manier is er helemaal niets aan doen....gewoon laten rotten. De semi-Franse manier is meer zoiets van wel een oplossing zoeken, maar wel een waar weinig werk aan zit. Dus dat heb ik ook gedaan....ik kon natuurlijk geen panlat op een niet meer bestaande balk bevestigen. Dus electriciteitsdraadje om de dakpan gebonden, omhoog getrokken en de draad vastgemaakt aan een hogere panlat. En dat zal het wel een paar jaar uithouden....hoop ik.
Tijdens een andere bui de wijnkelder nog even aangevuld en toen het eind van de middag stevig begon te waaien en er een beetje zon bijkwam, hebben Vera en ik het voorerf nog even gemaaid.
Hans en Era die met een loodzware trailer vol stenen en hout vanmiddag onze richting op vertrokken, sms-ten helaas al snel dat ze door de vele files genoodzaakt waren weer rechtsomkeert te maken in afwachting van 'minder fileleed'. Een paar uur later zijn ze alsnog vertrokken en we verwachten ze nu rond 21.15u.
---- Zaterdag, 16 mei 2009
Hans en Era (met hun Newfoundlander Balou) waren er pas om 22.00u. Het verkeer zat toch meer tegen dan verwacht. Omdat het laat was geworden stonden we ook wat aan de late kant op.
Vanmorgen met Betsy eerst de aanhanger en daarna de trailer naar achteren gereden en uitgeladen. Bij elkaar naar schatting zo'n 1300 kilo. Het was prima weer om het een en ander in de tuin te gaan doen. Hans ging met de bosmaaier aan de slag, Vera de perken en plantjes en ik ging maaien. Ik was bijna klaar met de achtertuin toen het begon te regenen, dus met een noodgang het maaiwerk afgemaakt en de maaier weer in de hooischuur geparkeerd. Het was een bui, maar het gras was wel weer nat, dus de rest moest later. Maar toen even later de zon en wind er weer bij kwamen was het gras vrij snel droog en kon ik de maaier weer bestijgen om de rest te maaien. Hans heeft alle kanten en paden (in heemtuin en bos) gebosmaaierd, waardoor het er weer keurig verzorgd uitziet. In het bos is-ie wel wat ver gegaan....strakke paden en erg breed. Het ziet er wel netjes uit, maar we geven toch de voorkeur aan wat minder strakke lijnen en een wat onverschilliger manier van maaien. De natuur zal het wel snel herstellen.
Behalve de enkele bui was het prima (tuin)weer.
---- Zondag, 17 mei 2009
Mijn ogen open doen was het enige dat niet pijn deed. Zo'n beetje alle spieren en gewrichten waren stijf, maar na een hete douche begon ik me weer wat mens te voelen. De oorzaak zal wel in het in- en uitladen van de trailer liggen....
De weersverwachting voor vandaag is iets minder....meer kans op regen. Na de middag gaan we weer richting huis....via mijn collega om de laatste tegels en hout op te halen....zucht!....
Vera en ik deden nog even een inspectierondje voor we de auto instapten. Ze had de brede paden in het bos nog niet gezien, maar het viel haar (en mij bij nader inzien ook) eigenlijk erg mee. Het breedste pad lijkt wel een laan! Die noemen we voortaan de A2. Tenminste eentje waar géén files staan.
Met Hemelvaartsdag (en de dagen erna natuurlijk) nog even naar Frankrijk. Dan een weekje werken en dan 4 hele weken naar Frankrijk om aan de megaklus 'la grande terrasse couverte' te beginnen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Opmerking: Alleen leden van deze blog kunnen een reactie posten.