Het klimrek....

---- Donderdag, 21 mei 2009

Het was aanvankelijk niet de bedoeling dit weekend naar Frankrijk te gaan, maar door de veel te snel groeiende hoeveelheid stenen, tegels en hout, was het wèl noodzakelijk. Vera kon sowieso niet vrij krijgen van het werk, dus die ging zeker niet mee. Marieke (dochter), Ben haar man en Gwen (kleinkind) wilden er even een weekendje tussenuit en gingen dus wel mee. Om even voor halfnegen vanmorgen vertrokken we. Eerst even langs de Makro, dan door naar Drunen om de sleutels bij Ellen en Frans op te halen en daarna door naar Tilburg om het marktplaats-volkswagenkever-klimrek dat ik maanden geleden had gekocht op de aanhanger te laden. Het klimrek dat volgens 'kruikenzeiker' Jos, makkelijk met z'n 2-en was op te tillen, kregen we met moeite met z'n 3-en uiteindelijk op de aanhanger. Eerst gewoon de bovenkant boven, maar omdat-ie toen wel èrg ver uitstak, 'm 'even' omgekeerd.

Een halfuurtje later stopten we bij de grens om even een hapje te eten. Weer een halfuurtje later gingen we weer op weg om vervolgens een kwartier later áán de kant van de weg met een klapband te staan! De linkerband van de aanhanger lag aan flarden.


Lekker....zwaar beladen en met razende auto's en vrachtwagens vlak langs je heen. Nu was de aanhanger, eerlijk gezegd, al redelijk zwaar beladen, maar door Joske een beetje op het verkeerde been gezet, was de aanhanger overdreven zwaar geworden. Nu had ik er thuis ook wat zakken zand bij gegooid, want die 'kon ik mooi in Frankrijk gebruiken'. Maar ja, een zo'n zak weegt ongeveer 20 tot 25 kilo. Dat valt op zich wel mee, maar het wordt toch ècht anders als er zo'n 12 zakken op liggen! En dan heb ik het nog niet eens over de betontegels en het hout! Het wiel werd verwisseld, maar het gevoel dat de aanhanger zo toch ècht te zwaar was kreeg wel de overhand. Nu stonden we langs de snelweg met de gedachte 'snel weg' met het zand en dus hebben we het zand met zak en al keurig achter de betonnen vangrail geparkeerd. Het is niet netjes maar 'het ruimde wel op'.

Voor de rest rustig aan gereden en we kwamen 'pas' om even over 6 uur aan. Het weer èn verkeer heeft zonder meer meegezeten.

We moesten allemaal even bijkomen van 'een-dag-in-de-auto-zitten'. Gwen heeft zich voorbeeldig gedragen. De ballentent die Marieke had meegenomen werd uitgezet zodat Gwen zich daarmee even kon vermaken.

Ballen erin en er natuurlijk ook weer uit....zo heeft Gwen zich een tijdje vermaakt, maar natuurlijk lokte ook de speeltuin.... Dus Gwen en opa samen op pad. En daar ging het van 'eej-tee....die' waardoor opa Gwen vervolgens weer boven op de glijbaan parkeerde om haar dan schaterendlachend naar beneden te laten glijden. Hoe wilder hoe beter! En als je dat zo'n tig keer gedaan hebt ben je echt àf!


Toen Gwen weer met moeite was weggelokt van de speeltuin stortte ze in....het werd bedtijd. Ook wij lagen er bijtijds in....

---- Vrijdag, 22 mei 2009

Vanmorgen eerst even rustig koffie gedronken achter op het terras. Het zou een mooie dag worden. Gwen vermaakte zich aanvankelijk met een broodje, maar was het later toch met de situatie niet helemaal eens. Dus blèrren....

Omdat we toch wat boodschappen moesten doen zijn we eerst maar naar de 'bandenman' gegaan. Binnen 5 minuten was de band vervangen en konden we direct door naar de Hyper Champion, die tegenwoordig Carrefour Market heet. Voor mij nieuw, maar volgens Ben en Marieke was dat al zeker een halfjaar zo!

De rest van de dag verliep gewoon net als anders....klussen (maar helaas niet van de to-do-list). Eerst heb ik de auto van de stenen ontdaan, daarna de 2de tuin gemaaid. Toen het hekje ingehangen en Betsy bestegen met het idee de nog steeds zware aanhanger naar de 2de tuin te slepen waar het klimrek moest komen. Betsy dacht: 'bekijk het maar'. Ze pruttelde moeizaam en wilde niet starten. Misschien de accu te zwak! Dus toen eerst maar de achtertuin ook gemaaid, zodat ik daarover 'veilig' met de auto en de aanhanger kon rijden. Het was nog een hele klus het 'gemakkelijk met zijn 2-en op te tillen'-klimrek uit de aanhanger en op z'n plek te krijgen, maar Brute Ben bleek over verborgen krachten te beschikken.

Intussen vermaakte Gwen zich op de glijbaan...zelfs als we haar niet hielpen! Maar als we dat wel deden was ze het er ook niet altijd mee eens....

---- Zaterdag, 23 mei 2009

Gisteren had Ben een slechte plek op de rechterachterband van mijn auto gezien. Het profiel is nog prima, maar het is toch een risico om met zo'n gezwel op de band heen en weer te pendelen tussen Nederland en Frankrijk. Ik dus vanmorgen eerst maar weer naar de 'bandenman'. En ja, de conclusie was helder: dangereux! Dus de band moest vervangen worden. In Nederland heb ik pas nog de voorbanden laten vervangen en de prijzen liggen blijkbaar nogal uit elkaar. In het voordeel van Frankrijk! En bijna 40% goedkoper! Maar helaas hebben ze die nou net niet op voorraad, maar 'dinsdag zijn ze er!'. Ja da's lekker maar dan ben ik al weer thuis (als de band het uithoudt dacht ik). Dat risico vond men daar ook te groot en een van de mannen bedacht dat ik een roue de secours moest hebben maar ik had geen idee wat-ie bedoelde. Ik had intussen bedacht dat ik wel een pneu reserve had, maar dat begrepen zij weer niet. Een andere monteur die enkele woorden Engels kende werd achter zijn koffie vandaan getrokken..... en toen werd het duidelijk....wat ik bedoelde met pneu reserve is precies hetzelfde als zij bedoelden met roue de secours. Wist ik veel dat mijn vertaling niet klopte! Maar toch gek dat ze het helemaal niet begrepen. Het komt toch redelijk logisch over dacht ik! Toen dat probleem duidelijk was ging de auto de brug op, om 'even' die band er om te zetten en dan was het klaar. 'Maar in Nederland hebben ze me altijd verteld dat ik 2 'gelijke' banden moet hebben voor goed weggedrag', sputterde ik in mijn beste Frans. Nou dat was ook geen probleem, dan kocht ik er toch nog gewoon eentje! En die zetten ze dan volgende week erom. Zucht....

Toen ik thuiskwam ben ik verder gegaan met het hekje en daarna hebben Marieke en ik de klimop die zich weer aardig richting dak (van de stallen) begaf, teruggesnoeid. Net toen Marieke even weg was en ik bovenaan de ladder stond kwam Francis weer even een kijkje nemen. Met mijn 'bonjour' van grotere hoogte nam-ie geen genoegen. Hij bleef gewoon staan en ik voelde me min of meer verplicht naar beneden te gaan en hem op de typisch Franse manier de hand te schudden. Het praatje ging natuurlijk over het weer en de afstand die hij op zijn fiets heeft afgelegd. Hij vertelt niet alleen hoeveel hij die dag heeft gefietst, maar ook hoeveel hij al dit jaar heeft gefietst....enz.

Vanmiddag hebben Gwen en ik elkaar afgepeigerd. Achter elkaar aan rennend om het kippenhok heen en me dan opeens verstoppen. Steevast hoorde ik dan weer: 'ooooopa'. En dan moest ik natuurlijk wel even wat van me laten horen, zodat Gwen me kon vinden. Dolle pret! Maar hoe gekker hoe beter.....bij Gwen. Hand in hand samen rennen, Gwen meer achter me aanslepend dan lopen. Maar dat vond ze nou juist het leukste. Ook nog even rollen door het gras. Één keer voordoen en ze doet het na. Maar vermoeiend!

---- Zondag, 24 mei 2009

Alweer de laatste dag. Het weer is uitstekend geweest en het was gezellig. De lucht is nu een beetje betrokken....een mooi moment om af te taaien. Maar natuurlijk eerst even alles een beetje aan kant brengen.

Volgend weekend zijn we hier weer en blijven dan zelfs tot eind juni! Dan beginnen we met 'la grande terrasse couverte'.