Onverwachts in Frankrijk

---- Vrijdag, 13 maart 2009

Gisteren vanuit Oostenrijk richting Frankrijk gereden. Onze wintersportvakantie hield eerder op dan gepland. Het zag er allemaal heel mooi uit, maar dinsdag was het al slecht weer: guur, harde wind en heel veel sneeuw.
Woensdag was het niet veel beter en het werd nog erger.... Sabine kwam te vallen en verdraaide haar knie. De pijn was zodanig dat Jacob en zij 's avonds voor de zekerheid een ritje ziekenhuis maakten. Bij terugkomst zat Sabine's been van enkel tot kruis in het gips. Wat er precies was konden ze nog niet zeggen, dat moest thuis verder onderzocht worden. Kruisbanden? Meniscus? In elk geval reden richting huis te gaan. Omdat de weersverwachting voor de rest van de week ook niet best was besloten wij onze wintersport voortijdig te beëindigen en nog even een paar dagen naar Mouriez te gaan.

Het weer in Mouriez kwam niet overeen met de voorspelling. De zon bleef weg en het miezerde de hele ochtend. We hebben het kippenhok een beetje ingericht. Een werkbankje dat in een van de stallen al een hele tijd in de weg stond te staan, werd omgetoverd tot planten-verpot-tafel. Twee in elkaar geflanste stellingen erbij gezet (ruimde ook in de garage weer wat op...) waar alle potten die in de loop de tijd verzameld zijn, op kunnen staan.

Ik heb nog wat boomstammen tot hapklare kachelbrokken gezaagd en opgestapeld en heb Vera een beetje geholpen het kruidentuintje te fatsoeneren. Dat ziet er nu weer prima uit! Bij een van de kruiwagenritjes-met-troep-voor-het-bos zagen we Francis druk bezig met het planten van hêtres (=beukenbomen). De vorige keer omgezaagde notenboom bleek helemaal niet dood of zo....hij vond hem gewoon te groot! Dus nu staan er allemaal beukenbomen van ongeveer 1 meter hoog!

Morgen even richting Aubin St Vaast, naar de maaimachine-reparateur. Niet omdat mijn maaier het niet doet (hoewel ik dat niet weet omdat ik 'm nog niet geprobeerd heb....) maar omdat ik vermoedelijk toe ben aan een nieuwe. Dus....morgen maar even kijken....

---- Zaterdag, 14 maart 2009

Vanmorgen regende het een beetje. Het was niet voorspeld, maar een goed moment om op jacht te gaan naar een nieuwe zitmaaier. Die heb ik dus besteld. Het was natuurlijk even stevig onderhandelen over de prijs en de inruilwaarde van de 'oude' maaier, maar na een uur waren we er uit. Natuurlijk ging de verkoper uit van de adviesverkoopprijs en ik dus uiteraard niet. Om het allemaal wat duidelijker te maken schreef hij uiteindelijk het bedrag dat ik bij moest leggen op een stukje papier. Ik natuurlijk even verbaasd reageren en zeggen dat ik dat ècht te veel vond. Ik deed hem een tegenbod en daar ontstond me toch een potje drama! Zijn armen in de hoogte, zuchten en kreten -als ik het goed begreep- dat ook hij last had van de financiële crisis, enz. enz., maar het eind van het liedje was dat ik slechts € 50,- meer moest betalen dan ik wilde.... Wat mij betreft dus een goeie deal. Begin april komt-ie!

Toen het wat opklaarde ging Vera in de tuin werken en ik begon met het opruimen van de 'werkplaats'. Die naam hebben we ooit gegeven, omdat we dachten dat het zo'n mooie werkplaats zou zijn. Maar het is meer opslagruimte dan werkplaats geworden en omdat we meer rommel opslaan dan afvoeren moest-ie nodig worden opgeruimd. Natuurlijk kwam ik de handmaaier tegen dus die moest even getest worden. Je weet maar nooit of-ie de winter goed doorstaan heeft en jawel....een beetje choken, trekken en lopen. Dus gelijk het gras voor het huis maar even gemaaid. Ziet er gelijk weer verzorgd uit. Tja en dan hoop je dat je ook met de zitmaaier nog even een gangetje achter het huis kan doen. Starten deed-ie, al leek het even anders. Na twee baantjes maaien stopte-ie er plotseling mee, een behoorlijke rookwolk uitspuwend. De oorzaak bleek logisch....geen benzine meer, althans niet voldoende. Bij de haag van de buren loopt het terrein wat af waardoor de benzine naar een kant loopt en nèt niet meer doorgepompt wordt. Tja, dan is het benzine halen en voor de zekerheid wat olie. Daarna weer starten en dat ging wel, maar vanuit de motor stegen verschrikkelijke dikke rookwolken op.... Ik denk dat het door olie komt, maar voor de zekerheid maar voorzichtig terug gereden en geparkeerd. Begin april gaat-ie toch weg!

Morgen eerst een beetje opruimen en dan weer richting huis....om de skispullen uit te pakken :-)

---- Zondag, 15 maart 2009

Zo ongeveer om halfacht werd ik wakker. Door de spleetjes van het rolluik persten de zonnestralen zich naar binnen. De vogels floten er lustig op los. Lente??? Een mooi moment om er uit te gaan. Vera kwam natuurlijk iets later, maar vond het evengoed toch nog veel te vroeg :-)

Een van de eerste dingen die ik ging doen was Betsy even weghalen, want de aanhanger, die ik voor het transport van tegels, stenen, klimrek, enz. nodig heb, stond erachter. Betsy zag het voorjaar ook zitten....ze startte meteen (net als anders), maar veel klus had ik niet voor haar, dus na het weghalen van de aanhanger ging ze weer met de kont naar achteren op haar plek.

Ik vroeg me nog steeds af waarom de maaimachine nou zo rookte. Ik heb voor de zekerheid het oliepeil even gecontroleerd en toen werd me een en ander duidelijk. Het oliepeil was ver en ook echt ver, boven het maximum. Dus dat werd olie aftappen....er zat zo'n 3/4 liter te veel in. Heb ik dat gedaan? Nee....in al die jaren is het onderhoud steeds uitgevoerd door het servicebedrijf, waar ik nou net mijn nieuwe maaimachine besteld heb. Oeps...dat wordt opletten in de toekomst!

Maar....na het aftappen startte ik de machine en er kwam slechts nog een beetje rook uit. Oorzaak was dus gevonden en opgelost. Het mooie weer maakte dat het lange gras droog werd en ik ben dus gaan maaien. Lekker in het voorjaarszonnetje en dat maakte het heel aangenaam. Vera had het ook naar haar zin....na het maaien trof ik haar achterover in de ligstoel in het zonnetje voor 'le poulailler' (=kippenhok) aan.
Straks ècht een beetje opruimen en dan naar huis....

Een weekendje lente....

---- Zaterdag, 21 februari 2009

Eergisteravond zijn we, zoals we wel vaker doen, vertrokken voor een weekendje Frankrijk. Er lekker uit zijn en vooral veel ploeteren.

Vrijdagmorgen stonden we bijtijds op. Het was wat mistig en Vera ging eerst maar boodschappen doen. Ik ging vast een begin maken met het herstellen van een muurtje van de houtopslag. In de loop der jaren waren er wat keien uitgevallen. De vorige keer toen ik ook een stuk had hersteld, vroeg ik me af waarom mijn handen zo zeer gingen doen. Ik dacht dat het alles te maken had met het cement....dat het zo scherp was.... Laatst zag ik, spittend op internet, wat een aannemelijker reden was. In cement zit namelijk een lichte vorm van zoutzuur! Goh, dat verklaart nogal wat. Dit keer dus rubberen huishoudhandschoenen aan gedaan en inderdaad dat scheelde veel.

Toen Vera terugkwam klaarde ook het weer op :-) en zij ging hier en daar snoeien (vlinderstruiken, malva's, wingerd en alles wat haar voor de handen kwam).

Na het metselen begon ik met de achterkant van Betsy's behuizing. Daar moest nog een rabatdeel in en loodslab. De dakpannen die daar ooit achteloos door vermoedelijk de vorige bewoner zijn neergekwakt lagen natuurlijk in de weg en die moesten eerst worden afgevoerd. Ik dus weer op het glibberige hellinkje stapels dakpannen naar boven sjouwend om ze over het gazen hek aan Vera te geven die ze in een kruiwagen laadde en afvoerde naar een van de stallen. Dat waren heel wat ritjes, maar gelukkig was het met de volle kruiwagen de helling af en leeg weer naar boven.

Natuurlijk lagen er nogal wat kapotte dakpannen tussen die we steeds ter verharding op de oprit gooien. Vera maakte nogal wat kabaal blijkbaar, want opeens bemerkte ze dat de 2 bovenbuurtjes (die noemen we zo omdat ze iets hoger op de helling wonen) even een kijkje kwamen nemen wie of wat dat kabaal veroorzaakte. Een 'bonjour' en een opgeheven hand stelde ze gerust zodat ze snel weer naar binnen gingen.

Hoewel de zon af en toe verdween gaf het die middag een heerlijk lentegevoel. De sneeuwklokjes staan te bloeien en de narcissen staan al 10 cm boven de grond met hier en daar een verdwaalde crocus.
Aan het eind van de middag nog even een wijntje op het terras, maar dat werd, mede vanwege de vermoeidheid al snel te koud, dus snel naar binnen, naar de houtkachel....en de rest van de wijn.

Zaterdagochtend was het wederom een beetje mistig. Ik moest eerst even cement halen want de restjes had ik gisteren opgemaakt. Daarna ging ik verder met metselen. Vera ging ook verder...in haar boek. Na een rondje koffie stond Vera ook in de startblokken om het stenen kippenhok leeg te halen. De kubieke meter (minstens!) aanmaakhoutjes moesten eruit en die hebben we samen heen en weer gesjouwd en opnieuw opgestapeld in de houtopslag. Intussen heb ik ook het kampvuur aangestoken om de enorme bergen takken (van alle snoeiwerkzaamheden) op te stoken. En jawel daar kwam-ie....Francis! Het was een betrekkelijk kort praatje dat het goed weer was voor 'faire du feu'. Bij het kampvuur lekker in het intussen doorgebroken zonnetje, geluncht.

In het kippenhok lag een enorme laag as en zand om de kippenkeutels van de vroegere kippen, op te vangen. Dat moest natuurlijk ook weggehaald worden, want we willen in het kippenhok het tuinmeubilair en tuingereedschap opslaan. Dat klusje had Vera zich (gelukkig) zelf toebedeeld. Kruiwagen na kruiwagen verdween in het bos. Opeens kwam ze zeer opgetogen en enthousiast naar me toe en zei dat er onder de as- en zandlaag een stenen vloer tevoorschijn kwam. Ik begreep heus wel dat het geen antieke Romeinse vloer zou zijn, maar even kwam de gedachte van een oude tegelvloer bij me op. Vera haalde me snel uit de droom, de vloer bestond uit klinkers, maar ook daar zijn we blij mee.

Na het zoveelste kruiwagentje-in-het-bos-legen kwam Vera met nieuwsgierige Francis terug. Vera en ik probeerden hem uit te leggen wat we met het kippenhok van plan waren en dat er een overdekt terras gaat komen. Of-ie het nou helemaal begrepen heeft weet ik niet vanwege de taalbarrière, maar goed. Het gesprek ging al snel over de enorme ploeg die nog steeds hinderlijk in de weg staat, maar als ik het goed begrepen heb, kan ik 'm gratis voor 15-20 euro (?!?) weg laten halen door een ijzerhandelaar. Geen idee waar ik die moet vinden, maar dat zien we ooit nog wel.

Terwijl Vera zand en as stond te scheppen en heen en weer naar het bos ging om te storten, stond ik met Francis over van alles en nog wat te beppen. Dit keer moest ik Francis toch even duidelijk maken dat het geen pas gaf 'ma femme' te laten werken terwijl ik stond te kletsen. Hij begreep het en taaide af.

Toen Vera en ik later even zaten uit te puffen met een frisje (ja, dat drinken we af en toe ook!) hoorden we kettingzagen gieren en een hoop kabaal uit de tuin van Francis. Volgens Vera ben ik net zo nieuwsgierig als Francis en ging dus een kijkje nemen. Francis stond daar samen met zijn dikke-buik-broer die een enorme kettingzaag in zijn handen had, de walnotenboom te lijf te gaan. Alles zonder beschermende kleding, handschoenen, bril of oordoppen, enz.! Ridicule et très dangereux! Maar in mum van tijd sneuvelde de walnotenboom met een hevig sputterend gekraak. Waarom weten we (nog) niet....

Vera ging nog wat snoeien en ik moest nog even een steen die normaliter boven het deurtje van het kippenhok hangt weer inmetselen.

Opeens keken we elkaar aan en zagen we dat we total-loss waren. Dus gauw de boel een beetje opgeruimd en binnen ingestort....

Na het douchen was de vermoeidheid grotendeels verdwenen en konden we met een voldaan gevoel op deze twee dagen terug kijken.

Buiten koffie drinken...in februari!

---- Vrijdag, 6 februari 2009

Gisteravond rond 19u vertrokken. Vera wilde best wel weer een stukje rijden, maar alleen als het niet regende of zo. De hele weg was het droog en heb ik gereden!

We kwamen zo rond 23.15u aan. Het was best koud in huis, want de CV had ik na de laatste keer op 7 graden gezet. De CV dus hoog, de houtkachel aan en met hier en daar wat kacheltjes was het vrij snel behaaglijk.

Vanmorgen een beetje uitgeslapen. Het was wat bewolkt maar de lucht vertoonde al wat blauwe plekken. Snel kwam de zon erbij en zo konden we enkele keren vandaag lekker buiten in het zonnetje heerlijk een kop koffie drinken.

Het was echt zo'n dag van allerlei klusjes, maar -en dat is vaak het probleem- waar begin je? Vera wist het....dakpannen tellen, want we moeten immers weten of we er genoeg hebben voor het nieuwe overdekte terras dat we in juni gaan maken. Omdat er op verschillende plekken verschillende dakpannen staan was het belangrijk de juiste pannen bij elkaar te zoeken. Dus opzoeken, verplaatsen en tellen. Maar....we weten het nu, we hebben er genoeg!

Na een ik-drink-lekker-koffie-in-het-zonnetje-moment kreeg ik echte moed. Ik wilde toch nog even wat bomen knotten. Dus kettingzaag erbij gepakt en ik zei nog tegen Vera dat ik benieuwd was hoe snel dit keer onze buurmannetje ons zou laten schrikken. Maar het pakte anders uit....hij heeft zich deze keer niet laten zien! Ik moest het dus alleen doen!

Toch, gesterkt door de kettingzaag-ervaringen van vorige keer, waren er in no-time (lees: uren) 3 bomen geknot. Veel takken, soms zo dik als boomstammen, zijn al in kachel-hapklare brokken weggewerkt, maar helaas...het meeste ligt er nog. Een goede reden mijn favoriete werkzwager weer eens mee te nemen. Nou heeft-ie vorige keer wel heel duidelijk gezegd dat-ie nóóit meer mee zou gaan als ik geen doorgang tussen de 2de tuin en het bos zou maken. Nou dat was gemakkelijk....wat prikkeldraad wegknippen en klaar....! En ik moet zeggen....het is wel èrg prettig!

Vera heeft vandaag al wat tuinklussen gedaan. Plantenbakken met uitgebloeide meuk van vorig jaar leeggegooid. Buxussen, die uit de pot groeiden verplant in enorme potten en hier en daar wat licht snoeiwerk.

Zo rond een uur of 4 werd het wat killer en toen vonden we het mooi geweest. Lekker naar binnen, uitpuffen en instorten met (of door?) een wijntje bij de brandende houtkachel.
Résumant: 'il a été un jour productif et extraordinairement délicieux'

---- Zaterdag, 7 februari 2009

Vandaag hebben de weergoden blijkbaar het idee gehad zich aan de voorspelling van de aardse voorspellers te houden: lage temperaturen, in de ochtend lichte sneeuwval, maar later op de dag een beetje zon.
Nou, dat beetje zon was ook ècht een beetje. Wat een verschil met gisteren! Toch ben ik zeer produktief geweest. Toen de temperatuur niet meer zo waterkoud was ben ik begonnen met het herstel van het gaashekwerk, dat vorige keer sneuvelde toen stoere Francis tak na tak afzaagde. Een daarvan viel op het hekwerk dat het gewicht niet kon dragen. Goed, een metalen pijp naast de gebroken paal in de grond meppen, ijzerdraad aan elkaar knopen en nog wat priegelwerk, maar daarna was het klaar. En ik had zelfs het gevoel dat het beter stond dan het ooit gedaan had.

Op de steeds langer wordende to-do-list (van intussen van 3 A4-tjes) stond ergens ook het vervangen van de planken van de houtopslag. Die planken zijn er zeker tientallen jaren geleden tegen aan gezet en het was toen we 8 jaar geleden het huis kochten, al tijd om die te vervangen. Vandaag was die tijd dus aangebroken! Constant glibberend op het hellinkje dat behoorlijk glad was geworden door het sneeuwen verving ik de planken (nou ja de meeste waren zo zacht als kauwgom). De kopse kant van Betsy's domein is nu dicht....maar het is er nu wel èrg donker geworden! Dus de volgende klus dient zich aan....het aanleggen van verlichting.

Tussendoor ook nog even naar 'le déchetterie' (de stortplaats) geweest. Zo enthousiast als de beheerder normaliter is....vandaag was hij het in elk geval niet! De goede man begroet me meestal met een 'goedendag' op z'n Frans uitgesproken. Hij vindt het leuk deze standaardwoorden in verschillende talen te leren. Hij biedt altijd een helpende hand met het storten van de rommel in de juiste containers. Vandaag was het slechts: 'bonjour' en 'Tortefontaine?' Tortefontaine is een plaatsje 2 km van Mouriez maar steevast denkt-ie dat ik daar vandaan kom. Na mijn van een glimlach vergezelde 'Non, Mouriez' ging hij meteen weer naar binnen in zijn houten kotje. Gelet op de muts op zijn hoofd, vermoedelijk zonder verwarming.
Zo tegen 5 uur was het mooi geweest met klussen. Kruiwagen met gereedschap de hooischuur in. Morgen nog even de boel wat opruimen en dan is het alweer afgelopen....maar we gaan wel met een voldaan gevoel naar huis.

Klusweekend met René

---- Vrijdag, 17 januari 2009

We begonnen met het gebruikelijke rondje over het terrein om ongeveer 11 uur. De gastank nog even gecontroleerd op de hoeveelheid gas en helaas zaten we na 5 minuten weer binnen...aan de koffie en aan de telefoon met de gasleverancier. De hoeveelheid gas stond in het rood. In mijn beste Frans heb ik dus om een nieuwe levering gas gevraagd en het ging best goed tot de dame aan de andere kant van de lijn het wel genoeg vond met mijn Franse geploeter en spontaan in vloeiend Engels verder ging....zucht! In ieder geval komt er van de week weer gas. Ik vroeg nog even of de prijs ook gezakt was met de thans dalende olieprijzen, maar het was onverbiddelijk 'non', sterker nog....de prijs was ten opzichte van het jaar daarvoor met dik 20% gestegen!

Daarna begonnen we met een van de dingen die op het 'to do'-lijstje stonden. Namelijk de boomtak afzagen die boven het afdak hing en die zomers, zwaar van de bladeren, het afdak bepaald geen goed deed.

Nou, we hadden er amper de zaag in of ons buurmannetje Francis, stond al weer achter ons. Enige glinstering in zijn ogen was waarneembaar....hij zag ons 'klungelen' met een beugelzaag (het was ook maar 1 tak!) en het was al snel, 'tot zo' op z'n Frans en inderdaad na zo'n 5 minuten kwam Francis terug....bewapend met kettingzaag en al. Die had ik ook wel natuurlijk, maar ja....het was maar één tak, toch? Althans dat hadden René en ik voor ogen. Francis duidelijk niet! Het was even sjorren aan het koordje van de kettingzaag en voor we het in de gaten hadden klom Francis de boom in en keek stoer vanuit de kruin van de boom rond, waarna tak na tak sneuvelde. Helaas ook de nodige dakpannen, omdat de neerkomende takken niet persé náást het afdak wilden vallen! Gek genoeg wilden we toch juist het afdak redden van die takken....? Één tak moest met touw weggetrokken worden om niet nog meer schade aan het dak aan te richten, maar daar was eigenlijk geen ruimte voor....de blauwe-bes-boompjes stonden namelijk in de weg. Het was even 'reng....reng' met de kettingzaag en de 7 boompjes werden er 5. De tak liet evengoed toch nog een paar dakpannen sneuvelen en een in het vorige najaar geplant krentenboompje!

Toen het half een was maakte Francis dat-ie wegkwam voor de lunch en riep nog even dat-ie om 2 uur weer terug zou komen. Nou moest Francis wel weten dat ik ook een kettingzaag heb, want toen ik de vorige keer wat bomen omhaalde had-ie al het nodige commentaar. René en ik gingen na een korte lunch al weer vrij snel aan de slag.... ook de kettingzaag er maar bij gepakt. Bij de vorige keer geplaatste glijbaan moesten namelijk ook nog wat takken weggehaald worden. Toen kwam Francis weer, nu voorzien van 2 kettingzagen. Een beetje teleurgesteld leek-ie wel omdat ik zelf al een kettingzaag had! In ieder geval heeft-ie nog wat uurtjes geholpen met verzagen van de boomtakken en liet ons na een kop koffie weer met rust. René en ik hebben nog de nodige takken opgeruimd, de stammetjes verzameld, de dakpannen vervangen en alle molshopen vlak geharkt. Toen was het zo'n half vijf....de oudjes werden merkbaar moe en terwijl het zonnetje zich nog even liet zien taaiden wij af en stortten we ons in de stoelen in de zitkamer....natuurlijk gewapend met een fles wijn.

Het diner was bepaald niet Frans....boerenkool met worst....maar wat is dat lekker na zo'n dag buiten bezig zijn in deze tijd van het jaar.....

---- Zaterdag, 18 januari 2009

Vanmorgen spetterde het af en toe, maar niet zoveel dat we binnen moesten blijven. Tenslotte zijn we bikkels. De temperatuur viel ook best mee. In de zijstal die omgetoverd moet worden tot een atelier, lag nog een heleboel stro en hooi, dat voorheen als isolatiemateriaal had gediend. Na een ritje met 2 kruiwagens naar het bos, kregen we al snel door dat dat onbegonnen werk was. Dus daar moest Betsy aan te pas komen. Toch weer spannend of ze wil starten na enkele weken strenge vorst. Maar goed, even voorgloeien en daarna pruttel, pruttel, prut....of ze blij was weer aan het werk te mogen! De aanhanger er achter en volladen met hooi en afvoeren naar het bos. We hadden 5 ritten nodig om al het hooi weg te krijgen. Natuurlijk gingen we niet met een lege aanhanger terug...alle nog in het bos liggende stammetjes werden verzameld, afgevoerd en opgestapeld. Het zonnetje was er intussen bijgekomen en dat maakte het heerlijk weer.

Het was nog te vroeg om ermee te stoppen en toen hebben we de kettingzaag er maar weer bij gepakt om een begin te maken met het knotten van de bomen tussen de 2de tuin en het bos. Nou denk je snel van: 'ach die paar takken', maar daar vergis je je lelijk in. Sommige takken zijn wel 20-25 cm dik en dat maakt ze behoorlijk onhandelbaar. Ze moeten natuurlijk wel de goeie kant opvallen, dus je moet zorgvuldig te werk gaan en dan ook nog op zo'n 2 meter van de grond. Daarna moeten alle zijtakjes eraf gezaagd worden en dan moeten ze nog in stukken worden gezaagd. Al met al een hele klus en enkele uren later hadden we een behoorlijke stapel hout, een berg dunnere takken voor op de vuurplaats en wel één boom geknot! Wij waren afgeknoedeld, pijn in de schouders, in de armen, rug, benen en eigenlijk overal. Tijd om te kappen dus, géén bomen....gewoon naar binnen....waar de kachel brandde en de wijn wachtte.

Morgen een beetje opruimen en dan weer naar huis.....

Kerstmis 2008

---- Zondag, 21 december 2008

Gisteren zijn Ben (mijn schoonzoon) en ik richting Frankrijk gegaan. De wederhelften moeten in de dagen voor kerst nog werken maar komen woensdag ook naar Frankrijk om met z'n allen kerst te vieren. Onze beide kinderen, Bart en Marieke èn de rest van de aanhang èn kleinkind (Gwen) komen dus.

We hebben gisteren niet veel meer kunnen doen, omdat we pas omstreeks 5 uur aankwamen. We zijn namelijk eerst nog even (lees: uitgebreid) naar Sligro/Ven in Haarlem gegaan om nog even wat lekkere versnaperingen in te slaan.

Vanmorgen ben ik eerst even wat bomen gaan merken die omgehaald moeten worden. Toen Ben wakker was heb ik de kerstspullen van zolder gehaald en de kerstboom opgezet. Dat duurde hooguit 10 minuten. Ideaal zo'n kunstkerstboom uit 3 delen met lampjes en al!

Daarna zijn we begonnnen met de voordeur.... De onderkant moest afgeschaafd worden worden want de deur was bijna niet meer dicht te krijgen. Gek genoeg ging open maken wel gemakkelijk maar dicht doen was een probleem. Dus deur eruit, schaven, er weer in, weer schaven, er weer in, nog een keer schaven, toen in de menie zetten en na het drogen er weer in. Pffff....fijn hoor zo'n hardhouten deur!

Maar goed, intussen (tijdens het drogen van de menie) waren we ook aan de 2de badkamer begonnen. Het afkitten ging nog niet, want hoe ik ook zocht.....géén transparante kit. Dan maar beginnen met het raam. Dat sloot niet goed, althans....als het dicht was ging het haast niet meer open, omdat het klemde. Dus eigenlijk sloot-ie wel goed! Maar ja....omdat-ie ook wel eens open moet, dus ook daar weer: schaven, hangen, schaven, hangen, enz. Gelukkig was deze niet zwaar....het was sowieso al geen hardhout en in de loop van de jaren hebben de houtwormen het meeste hout ook al weggevroten, dus dat maakte deze klus redelijk te doen.

De vensterbank kon ook wel een opknapbeurtje gebruiken dus hebben we een eikenhouten plank (lastig voor houtwurm) op maat gemaakt, geschaafd, geschuurd, profieltje gefreesd en vastgezet. Dat is in ieder geval mooi geworden. Het rolgordijn hangt intussen ook. Tijdens het frezen kwam onverwachts Franse Francis (het buurmannetje) weer even buurten! Was vast niet nieuwsgierig naar wat we aan het doen waren:-).

Tja....en dan heb je zo'n kletspraatje waarvan ik af en toe denk dat we elkaar absoluut niet goed begrijpen. Ik in elk geval met enige trots vertellen dat ik morgen (als het niet gaat regenen) bomen ga omzagen. Dat lokte een hoop gebrabbel uit waar ik sóms iets van dacht te begrijpen. Volgens mij wilde-ie weten wat voor bomen en hoeveel ik van plan was om te halen. Ik moest hem toen wel aanbieden even samen met hem te gaan kijken. Dus wij naar het bos....ik wist dat ik waarschijnlijk wel even gecorrigeerd zou worden! Inderdaad, maar het viel me nog best mee. Aan de rechterkant had ik het helemaal goed gedaan. Aan de linkerkant helemaal niet. Wat ik gemerkt had moest blijven en de andere moesten weg. Mijn grapje dat ik dat bewust had gedaan viel compleet in het water. Hij keek me onbegrijpend aan en ging gewoon door met zijn verhaal. Fijn...die taalbarrière!

Toen was het tijd de boel een beetje op te ruimen, een borrel te nemen en met de pootjes op tafel, wachten op morgen....dan wordt het zagen!

---- Maandag, 22 december 2008

Vanmorgen zijn we eerst even wat kit gaan halen bij de plaatselijke bouwmarkt. Veel keuze, maar niet heus! Gelukkig was er wel transparante kit, zodat de douche afgekit kon worden, zodat we ´m ook kunnen gaan gebruiken.

Het was de hele dag nevelig en het was dus best vochtig, maar ´s middags hebben we toch alle spullen (kettingzaag, beugelzagen, takkenscharen, enz.) in de kruiwagen gegooid om richting bos te gaan en bomen te rooien. Vier uur later was onze lichaamstemperatuur tot een hoogtepunt gestegen en waren er 5 bomen gesneuveld, van takken ontdaan (die op de houtwallen gingen), èn in stukken gezaagd. Het was zo'n beetje hèt moment dat mijn ambtenaren-armen het ook een beetje begonnen te begeven. Natúúrlijk ben ik een watje, maar zo'n kettingzaag weegt best wel wat en als je het heel weinig doet.....

In elk geval, na ongeveer ;-) 2 portjes en een beetje uitpuffen, herrees ik weer en was ik in staat mijn kookkunsten aan Ben te tonen. Nu bestaan die kookkunsten uit eigenlijk niets meer dan mosselen koken. Gemakkelijker kan haast niet, dus de 's morgens gekochte mosselen gingen de pan in. Om het nog meer aan te kleden hebben we eerst de kant-en-klare garnalen als voorafje opgegeten. Al met al heeft het ons voortreffelijk gesmaakt.

Morgen gaan we weer bomen rooien. De weersverwachting is goed....in de middag een beetje zon en in elk geval droog.

---- Dinsdag, 23 december 2008

De weermannen hadden het voor 50% goed. Het was droog maar geen zon gezien. Nu staat de belofte voor morgen. De wederhelften komen morgenmiddag en Bart en Daniëlle komen later op de avond.

Ben en ik kwamen wat moeizaam op gang vandaag. Bomen rooien zagen we even niet zitten. Dus toen een andere klus bedacht. De glijbaan moest weer in elkaar gezet worden. Ben vond het allemaal wel veel werk om de palen van de glijbaan te sjouwen. Dus Betsy moest van stal worden gehaald en na maanden niets doen wachtend in de kou, was het even voorgloeien en meteen starten. De aanhanger erachter en met veel poeha gingen we met slechts 4 grote palen, de glijbaan zelf en wat kleiner spul richting 2de tuin. De glijbaan staat nu bijna....moet nog in de grond verankerd worden en hier een daar een schroef, maar dan is-ie af.

We waren druk bezig en prompt stond Francis weer achter ons. We schrokken ons een 'petit chapeau' (als dit de goede vertaling van 'een hoedje' is). Francis kan toch op z'n minst wel even 'bonjour' roepen of kuchen en dan natuurlijk niet pas als-ie vlak achter ons staat! Maar goed, het wordt enigszins vervelend om steeds weer te zeggen dat we een redelijk wederzijds niet-begrijpend praatje hielden maar het was toch echt weer waar. De bomen tussen de 2de tuin en het bos, waarvan ik vorig jaar nog aan hem vroeg of die niet eens geknot moesten worden en waarop hij toen héél duidelijk z'n schouders ophaalde en een 'non' produceerde, die moesten volgens hem nu toch ècht eens geknot worden! Hij lijkt wel van de intégration des chômeurs (werkverschaffing). Maar goed, na deze boodschap ging-ie zoals gewoonlijk weer snel weg.

Omdat Betsy er nu toch al stond, hebben we alle boomstammetjes uit het bos gehaald en achter de hooischuur opgestapeld. Toen kwam Betsy pas ècht goed van pas, want het lijkt niets, maar het is een hele kluif. Toen dat klaar was liep het intussen tegen 4 uur en dat is in deze tijd van het jaar een mooie tijd om te stoppen.

Na de biertjes en de port ging Ben de douche in de 2de badkamer inwijden. De boiler had de afgelopen nacht slechts 3 uur aangestaan (een beetje uitproberen) en dat bleek te weinig om Ben uitgebreid van heet water te voorzien :-). Hij was er snel weer uit....maar de douche functioneert goed.

---- Woensdag, 24 december 2008

Helaas is vandaag onze overbuurman, Leon BEUVAIN, op 79-jarige leeftijd overleden. Zijn oudste zoon overleed anderhalf jaar geleden (door eigen toedoen). Daar was hij al ondersteboven van en nadat zo'n 3 maanden terug zijn echtgenote plotseling ook overleed gaf hij er de brui aan. Niet meer zijn bed uit en niet willen eten. Zaterdag is de begrafenis....

Naast deze donkere wolk was het verder ook een sombere dag wat het weer aangaat. Het was droog maar de beloofde zon bleef weer uit. Staat nu voor morgen....maar ik geloof het al niet meer. In elk geval hebben we de glijbaan afgemaakt en nog een aantal bomen omgehaald. Natuurlijk was ook dit keer weer Francis van de partij. Nu zagen we 'm gelukkig wèl bijtijds aankomen.
Ik was met Betsy het bos ingegaan ;-) en daarom kwam hij waarschijnlijk een kijkje nemen. Ben gooide de stammetjes achteloos achter in de bak van Betsy, maar Francis vond dat het netjes gestapeld moest worden. Een discussie leek zinloos en tja, toen hebben we ze maar netjes opgestapeld. Het was niet zoveel, dus los erin gooien was gemakkelijker, maar ach....

Nu had ik het plan de stronken die ik daarom bewust zo'n meter boven de grond had afgezaagd, er met de tractor uit te trekken of om te duwen, maar ook dat vond Francis geen goed idee. Dat zou toch niet lukken en de stammetjes zouden weer gaan uitlopen. Ook nu leek discussie zinloos....ik heb hem dus maar toegezegd dat ik ze vlak boven de grond zal afzagen.

Francis had nog wel een goed idee. Nu ik eenmaal met Betsy het bos in was gegaan (terwijl ik geen idee had of ik wel heelhuids met haar het bos weer uit zou komen, want zo veel ruimte had ik immers niet....) kwam Francis met z'n goede idee. De boom die Dominique van de zomer omgezaagd had en onze tuin in had laten vallen, had ik wel zoveel mogelijk weggezaagd, maar de laatste meters lagen strak op de grond waardoor de kettingzaag gebruiken onherroepelijk na één zaagsnede het einde van de ketting had betekend. Het lumineuze idee was de tractor achteruit te rijden, met de grondbak de boomstam op te wippen, en er een stammetje onder te leggen, zodat-ie vrij bleef van de grond. Zagen is dan weer mogelijk. Moet ik nog doen, maar slim toch? Ik stak als dank mijn duim omhoog en bedankte hem vriendelijk met 'merci' en 'bonne idée'. Nonchalant haalde Francis zijn schouders op, glimlachte wat en ging weer richting hek om erover heen te klimmen naar eigen terrein. Vast denkend aan die Hollanders, die wel van alles proberen maar er geen verstand van hebben.

's Middags kwamen de wederhelft-meisjes met kleindochter. Gwen was zeer enthousiast ons te zien en eenmaal gewend aan het huis inspecteerde ze dat zorgvuldig en door het afstapje tussen keuken en eetkamer helaas met letterlijk vallen en opstaan.

De tuin was minder succesvol.... Het gras staat een beetje hoog en toen Gwen het terras afstapte (ook al is het maar een klein stapje) kieperde ze voorover met gezicht het lange gras in. Geen succes dus....

Bart en Daniëlle kwamen een paar uur later. Na wat drankjes kon Marieke niet meer wachten met de kerstcadeautjes. Het was tenslotte kerstavond en dus hebben we die uitgepakt. Leuke cadeautjes over en weer.




---- Vrijdag, 26 december 2008, Tweede Kerstdag

Gisteren was het 1ste Kerstdag. Een dag van stilzitten en niets doen. Bluh! Ik ben blij dat men in Frankrijk de 2de Kerstdag niet kent. Alles gaat weer z'n gewone gang en ik kon dus ook gewoon weer lekker aan het werk. Bart heeft nog wel even een ritje op Betsy gemaakt. Dat kon-ie niet laten!

Allereerst moesten we het toilet in de 2de badkamer weghalen want ik had gisteren de onprettige ervaring dat de pijp verstopt bleek te zitten. Het geurige water kwam onder de pot vandaan omhoog. Nu hebben we best veel gegeten de laatste dagen, maar zo groot was-ie toch niet? :-)
Dus toilet eraf en poeren met van alles om de verstopping te bereiken. Je kunt je wel voorstellen dat het een smerige en geurige klus is. Voor de zekerheid heb ik John erbij gehaald, die enkele maanden geleden het toilet verplaatst had. Hij kwam met de nodige apparatuur om de verstopping te verhelpen. De oorzaak was waarschijnlijk simpel. Het toilet wordt niet zo vaak gebruikt en als de verse bolus zijn doel (de septic tank) niet weet te bereiken, gaat-ie lekker liggen indrogen en dan is dus 'Leiden, maar in dit geval Mouriez, in last'. In elke geval is de verstopping nu weg en bij het weggaan wordt het voortaan 2-3 keer extra doorspoelen, zodat....ach, dat is wel duidelijk.

Ondanks de barre kou (ik ben tenslotte een bikkel!) ging ik 's middags het bos weer in om de 1-meter-boomstammetjes alsnog om te zagen. Ik maak Francis graag een tevreden mens. Ik denk dat-ie nu zijn Franse neus niet liet zien omdat het zo koud was. Nu ik toch in het bos was kon ik het niet laten ook nog even wat bomen om te halen. Gedaan is maar gedaan, dacht ik! Maar....één van de bomen koos een andere omvalweg dan ik had gedacht. Hij bleef met de top in een andere boom hangen, waardoor de kettingzaag onwrikbaar en muurvast in de stam kwam te zitten. De boom was nogal dik, dus die wip je er niet even vanaf! Ben erbij gehaald, maar ook toen lukte het nog niet. Dus bleef er maar één oplossing over. Betsy! Dus Betsy erbij (die waarschijnlijk door de kou toch iets minder zin had om meteen te starten) en met haar achterste heb ik de boomstam een zetje gegeven. Probleem meteen opgelost. Boomstammetjes opgeladen en omdat dat nogal zwaar en zeker veel werk was, met één volle bak terug gegaan....de warmte weer in.

---- Zaterdag, 27 december 2008

Vanmorgen eerst de stammetjes uit Betsy's achterste gehaald. Betsy wilde aanvankelijk niet starten, maar nadat de zon (ja die was er!) een tijdje op haar boezem had geschenen, sputterde ze niet meer zo tegen. De grondbak eerst weer op z'n stekkie gezet en toen Betsy weer keurig onder het afdak geparkeerd.... wachtend op betere weersomstandigheden.

Daarna moesten we naar de kerk voor de begrafenis van Leon. Het is niet zo'n grote kerk (het is immers ook maar een dorp met 241 inwoners), maar ik schat dat er wel zo'n 200 man in kunnen. Leon was blijkbaar geliefd, de kerk was overvol. Mensen stonden zelfs in de deuropening.
We hebben natuurlijk wel eens begrafenissen meegemaakt, maar zoals het in Frankrijk gaat hebben we het nog nooit gezien. Na wat Franse woorden van meneer pastoor en wat lichtelijk vals gezongen liedjes door het plaatselijke koor stonden de mensen op en gingen in rij naar voren. Kregen daar een kruisbeeld in handen gedrukt (van degene voor je) en maakten daarmee een kruisgebaar richting kist. Wij in de rij en deden maar mee met het idee ons respect te betuigen, maar kregen later het onbehaaglijke gevoel dat dat slechts voor de familie gold en daar stonden wij...met onze potsneus ertussen. Blamage? Geen idee, de buren begrijpen vast wel dat onze bedoelingen goed waren.

Zomaar een weekend....

---- Zaterdag, 1 november 2008

Richard is een jeugdvriend die ik eind vorig jaar weer via Hyves 'ontmoette' na een onderbreking van 27 jaar. Na wat over en weer ge-mail en een kort bezoekje begin dit jaar ontstond het idee 'eens een weekendje Frankrijk' te doen. Dus afgelopen donderdag heb ik hem opgepikt en zijn we richting Mouriez gegaan.

We zagen dat Calvin en Valerie, onze Engelse vrienden, er ook waren. Even een kort bezoekje 'just to say hello'. Ik kon het niet laten te vragen of Calvin wilde helpen met het aansluiten van de boiler van de nieuwe badkamer. Hij had het me destijds al toegezegd, want in Engeland had hij ook jaren als electricien gewerkt.

Vrijdagochtend kwam hij langs om even te kijken wat er zoals moest gebeuren. Het dure schakelkastje dat ik ervoor gekocht had kon hij niet zelf aansluiten. Daarvoor moest een mannetje (of vrouwtje) van het electriciteitsbedrijf komen. Dat zag ik niet zo zitten want de kans bestond dat het Franse electriciteitsbedrijf, die kort nadat we de electriciteit door Nederlandse electriciens degelijk hebben laten aanleggen andere en heel strenge regels is gaan hanteren, de boel zou afkeuren. We hebben er eigenlijk nooit zo´n last van, maar de Franse mentaliteit is soms wat laconiek, maar àls ze het op de Franse heupen hebben, hebben ze het ook ècht.

In ieder geval moesten we dus een andere oplossing zoeken. Richard en ik zouden de electrische bedrading tussen de boiler en de meterkast aanleggen en Calvin zou het aansluiten. Er zou een schakelaar tussen komen en een tijdklok. Richard en ik naar de plaatselijke doe-het-zelf-winkel. Wat wij nodig hadden was er natuurlijk niet. Dat gevoel heb ik ook zo vaak bij de Gamma. Dus wederom een alternatief idee/oplossing bedacht. Gewoon een stopcontact náást de boiler....stekker áán de boiler en die in een tijdklok in het stopcontact. Dus een tijdklok gekocht. Dat is zo´n beetje het eerste ding dat ik in Frankrijk nou ècht goedkoop vond: € 2,90.

Al met al het hele spul zo door ons en Calvin aangesloten en natuurlijk brandend nieuwsgierig of de boiler het zou doen. Dus tijdklok even op continue stroom gezet en jawel....na een halfuur merkten we al dat de boiler warm water begon te geven.

Richard en ik hebben ons vervolgens tegoed gedaan aan een portie grote garnalen en daarna overheerlijke mosselen. Dat is ook wel zo´n beetje het enige dat ik kan klaarmaken. Ze waren heerlijk. Goede saus, goede wijn!

Voordat we gingen uitbuiken had Richard nog even de electrische radiator in de badkamer aangezet en vervolgens zaten we plotseling in het donker. Dat was dus in het pikkedonker op de tast, richting badkamer om de radiator uit te zetten, op de tast weer terug naar de meterkast en de boel weer inschakelen. Dat was dus te veel van het goede...de boiler moet 's winters bij gebruik van electrische radiatoren ècht op de tijdklok (tussen 3 en 6 uur 's nachts of zo) totdat we een andere oplossing hebben.

---- Zondag, 2 november 2008

Gisteren (zaterdag dus) heeft het de hele dag geregend. Alle plannen om hooi uit de zijstal te halen, bomen te kappen, gras te maaien e.d. vielen dus in het water. Het gaf wel de gelegenheid de accessoires die we gekocht hadden voor de nieuwe badkamer op te hangen. Dat heeft best veel tijd gekost... het spreekwoord: 'met passen en meten wordt de meeste tijd versleten' is dus ècht niet zomaar bedacht! Natuurlijk waren de hollewand-pluggen op, dus richting bouwmarkt. Helaas, ze waren er wel, maar dan allemaal weer nèt even anders. Uiteindelijk toch maar wat meegenomen want we moesten toch verder tenslotte. Alleen de haken voor kleding of zo moeten nu nog opgehangen worden. De badkamer is daarmee nu wel zo'n beetje af.

Zo tegen halfvier taaiden we af...althans toen vonden we het mooi geweest. Wij dus richting woonkamer, houtkachel aan, een goeie film erbij (Cold Mountain) en natuurlijk Franse kaas met Franse wijn :-)

Vandaag (zondag) was het weer droog en tamelijk zacht. Wel bewolkt maar geen vocht in de lucht. Zo had het gisteren moeten zijn. Na het opstaan de boel wat opgeruimd, alle lege flessen naar de glascontainer gebracht ;-) en rond 12 uur weer richting huis. Jammer!

Een paar dagen herfstvakantie

---- Donderdag, 16 oktober 2008

Gisteravond laat aangekomen. De brievenbus had niet veel goeds. Onze overbuurvrouw, Marie-Thérèse BEUVAIN-FIOLET is op 30 september overleden. Ze was 76 jaar. De buurman waarmee het al enige tijd slecht gaat, zal het niet makkelijk krijgen. Vorig jaar zijn oudste zoon, nu zijn vrouw.

Vanmorgen de nieuwe aanhanger leeggehaald en de auto ook. Spullen? Nee, niet echt, voornamelijk kleigrond, naar schatting ruim 1000 kg. Hoe ik daar aan kom? Luc gaat een veranda in zijn tuin laten plaatsen....daar moesten de nodige plantenbakken weg en dus leeg en wij gaan de plantenbakken bij 'la vieille ferme' opknappen. De combinatie was logisch, maar wel zwaar!

Vanmorgen kwam John weer...keurig op tijd....slechts 1 kwartier later! Een van de eerste stappen was verder gaan met de douchecabine. Bijna het eerste dat we nodig hadden was een stuk flexibele pijp voor tussen de douchebak en de afvoer. Zoeken en zoeken. Geen flexpijp te vinden. Toen de uitsluitend Franstalige installatiehandleiding er eens goed op nageslagen en jawel...de oplossing stond er. Pijp NIET bijgesloten! Zelf kopen dus. Als ze dat nou toen meteen gezegd hadden! Maar ja, wij naar de bricolage en daar de pijp gehaald en weer verder aan de gang met de cabine. Nou zie je wel eens van die kant-en-klaar-cabines, maar onze voldoet daar absoluut niet aan. Alles moet je zelf in elkaar zetten en schroeven. Zo'n 20 zakjes met verschillende boutjes, moeren, herkenbare en niet herkenbare dingetjes die kennelijk bij de douchecabine horen, natúúrlijk zonder opschrift of beschrijving.

Tussendoor kwam Francis zijn Franse neus weer in de badkamerzaken steken. Er volgde een onduidelijk verhaal over een boom die van mij was, die nog steeds op het terrein van Dominique ligt. Dat is een boom, die Dominique, jaren terug eens heeft omgezaagd in zijn eeuwige drang naar meer terrein. Het was een oude boom, maar stel je voor dat die eens om kon vallen en op een of meer koeien terecht kon komen! Dus....omhalen die boom. Ik heb nu ook zoiets van: zie ook maar dat je er vanaf komt....hij ligt mij goed op zijn weiland. Toch begreep ik iets van Francis dat hij hem in stukken wilde zagen, als ik het maar vroeg. Nou dat heb ik maar gedaan toen. Als ik het allemaal goed heb begrepen, zaagt hij hem in stukken en moet ik hem met Betsy zelf weghalen. Ik zie wel wat er gebeurt.

Aan het eind van de dag stond de douchecabine er al aardig bij. Nog niet helemaal af, maar om zo'n 7 uur was het mooi geweest.

Onze Joop lijkt trouwens verhuist te zijn. Van de hooischuur naar de stal (het oude atelier). Vera zag, behalve een paar stevige fledders ook meerdere braakballen liggen.

We wachten nu op Inge en Linda (mijn favoriete schoonzusjes) en Anouk, mijn favoriete nichtje (als Laura er niet is, want dan is zij dat :-) ).

---- Vrijdag, 17 oktober 2008

De dames waren gisteravond al voor half twaalf binnen. Nog even wat wijntjes erin gekieperd en toen naar bed. Ik ging al vroeg (08.30u) met John richting Boulogne om de boiler die we gekocht hadden te ruilen. Het was koud geweest want ik moest de voorruit krabben. De boiler werd geruild omdat we een verticale hadden gekocht maar het bleek toch beter, althans wat ruimte aangaat een horizontale te kopen. Staat-ie lekker op zolder onder het dak en niet in de weg.

De badkamer is aardig opgeschoten. Er gaan nog wel wat uurtjes werk in zitten maar dat is te overzien.

Behalve wat opruimwerk ook nog even met Betsy het bos in geweest. Er was een oude boom omgevallen, en ik wil niet ál te achterdochtig doen, maar als Dominique 'm een zetje heeft gegeven zou me dat niet verbazen, want zo slecht zag-ie er toch echt niet uit! In ieder geval moesten de takken eraf en moest-ie verder in stukken gezaagd worden. Een stevige klus, maar Betsy droeg de stammetjes zonder veel inspanning richting hooischuur.

---- Zaterdag, 18 oktober 2008

Er is niet veel spectaculairs te melden. John is verder gegaan met de badkamer, ik heb voornamelijk her en der troep opgeruimd, hout gekloofd, gestapeld, de border voor de hooischuur leeggehaald, andere grond erin, oude grond afgevoerd, naar de vuilstort geweest, de aanhanger een (tijdelijke) plek achter het huis gegeven, John geholpen, enz., maar dat was het dan ook wel!

Vera, Inge en Linda zijn naar 'les Jardins de Valloires' (http://www.jardins-de-valloires.com/) geweest. Was de moeite waard, mooi aangelegd en onderhouden, maar het voorjaar of zomer lijkt de beste periode omdat er dan meer in bloei staat.

---- Zondag, 19 oktober 2008

Het is alweer bijna ten einde. Fantastisch weer gehad, zaterdags iets minder, maar voor de rest zon. John is nog even geweest om wat dingetjes af te maken. De 2de badkamer is nu bijna klaar: de electriciteit voor de boiler ligt er nog niet, maar dat was ook voor later gepland. Nog wat accessoires kopen, ophangen en dan is het echt af. Inge, Linda en Anouk zijn al richting huis. Wij ruimen nog wat op en dan is het voor ons voorlopig ook weer afgelopen :-(

Nog even wat plaatjes van de badkamer:

De nieuwe badkamer en de rest

---- Maandag, 15 september 2008

Vanmorgen vroeg op om naar John te gaan, de auto inladen met de nodige spullen (gipsplaten enz.) en dan een begin maken met het verwijderen van de dakpannen. Het duurde amper een half uur voordat ons nieuwsgierige buurmannetje zijn Franse neus in onze Nederlands-Engelse zaken kwam steken. We weten nu ook hoe hij heet: Francis. Hoe Franse Francis het doet weten John en ik niet, maar in 'no time' was hij aan het zagen, doen enz. en wij stonden erbij en keken er naar.

Maar zoals we al vaker gemerkt hebben gaat de goede man net zo plotseling als-ie komt. Nu dus ook weer.... Konden wij weer rustig verder werken. Helaas is er wel wat gesneuveld. Niet hèt buurmannetje, maar dóór het buurmannetje. Toen hij druk bezig was met het wegzagen van een of andere balk, meende hij op de porceleinen stortbak van de WC te kunnen staan.... Une bêtise of te wel domme streek, want natuurlijk bleek daarna de deksel van de stortbak gebarsten. Jammer en er zal dus wel gelijk een nieuwe WC moeten komen.

Maar goed, aan het eind van de door zon overgoten (werk)dag, was het dak weer dicht, althans met isolatiemateriaal, panlatten, enz.

Natuurlijk had ik er voor gezorgd dat vandaag ook de maaimachinereparateur even langskwam om de maaier op te halen die vorige keer weer gesneuveld was. Met een beetje paaiwerk dat ik van het voorjaar een nieuwe kom kopen kreeg ik het voor elkaar dat-ie vermoedelijk vandaag nog de maaier terug zou brengen. Anders morgen en zoniet dan toch wel donderdag. Maar 'grande merveille!' (=wonder boven wonder) bracht-ie 'm inderdaad nog 's avonds terug. Rekening viel mee, er was niets kapot dus ik hoefde alleen zijn tijd te betalen. Een van de messen moest een steen of stronk geraakt hebben....dat is volgens hem de enige manier waardoor dit kan komen.

Het is tevens de tijd voor de jaarlijkse CV-ketel-controle, dus ook voor vandaag de afspraak gemaakt. En ook deze man kwam opdraven. In mijn beste Frans (Engels spreken deed-ie 'pas-du-tout') legde ik hem uit dat na 2 weken een 20-liter-emmer al bijna volgedruppeld was en dat is toch wel veel. Na een klein halfuurtje kwam-ie met de mededeling dat 'le ballon' morte was....hij lekte....dat hij vervangen moest worden maar dat-ie die niet bij zich had. Hij schreef m'n telefoonnummer op en ik word nog gebeld.....(hoop ik). Nu herinnerde ik me wel dat de vorige monteur vorig jaar ook een verhaal had van een of andere 'ballon', maar toen was het het tegendeel. Die moest toen opgepompt worden en dat heeft-ie toen gedaan. En jawel...nu realiseer ik me dat het lekken ook daarna is begonnen. :-(

---- Dinsdag, 16 september 2008....de klus, gezinsuitbreiding en de TV.

Vanmorgen weer vroeg op om om 08.15u te beginnen. Toen ik op John stond te wachten even bij de dames om de hoek een kijkje genomen en toen zag ik de gezinsuitbreiding die blijkbaar al weken geleden een feit werd. Een hoop nieuwe meiden erbij, hartstikke gezellig....wel jammer dat ze zo vlak bij de deur sch*ten!

Verder de hele dag geklust....het dak is weer dicht en nu zijn we begonnen de wand tussen de hal en nieuwe badkamer uit te vlakken....

En dan de TV....vorige keer dat René en ik er waren merkten we al dat de TV steeds vaker gaat scrollen. Van alles geprobeerd maar niets kunnen vinden dat op enige verklaarbare oorzaak wees. Ook nu weer precies hetzelfde probleem. De eerste 10 tot 15 minuten gaat goed. Dan gaat het beeld scrollen, maar het gekke is dat het lijkt alsof het bij een beeldwisseling ontstaat. Van alles geprobeerd...dvd-speler eraf, andere scartkabel, scartkabels verwisseld, andere instellingen op de tv en wat dan ook....het helpt niets. Het gekke is wel dat als we een dvd afspelen er niets aan de hand is en die zien we toch ook op de TV??? Ook als ik een instellingenmenu oproep op de TV scrollt het beeld op de achtergrond maar het menu blijft gewoon. Geen idee dus meer of het aan de TV ligt, aan de satellietontvanger of waaraan dan ook. Iemand enig idee?

---- Woensdag, 17 september 2008.... het dak weer op en de satellietontvanger

Weer om 08.15 begonnen....alle muren uitgevlakt, electriciteit verlegd (lamp moest natuurlijk ergens anders komen...) en tevens de aansluiting gemaakt (+ gat in de muur) voor de afzuiger. Ging niet zonder slag of stoot, maar uiteindelijk toch een gat. Een béétje groot.... maar ja.
Wij waren natuurlijk gisteren het dak op geweest  en ik zag dat een dakpan naar beneden was geschoven. Dus ik weer het dak op (en ik ben al niet zo'n held daarin) om de panlat te vervangen, want die was kapot (de meeste zijn zo gaar als boter). Ladder er schuin tegenaan en erop geklommen. Krak...krak....viel gelukkig mee....alleen een dakpan tebarsten. Die dus ook vervangen, en zo gingen we maar voort.

John heeft de PVC-pijp verlegd en beton gestort. De WC staat nu gezellig op het terras achter het huis....Zo'n grote toilet met een fantastisch uitzicht heeft niemand, toch?

We liggen wel wat achter op schema. Het was de bedoeling om vandaag ook de gipsplaten te bevestigen. Dat moet dus morgen. Dan komen onze skivrienden ook (in de middag) voor een paar dagen. Ze weten niet wat ze te wachten staat.... :-)

Vanmorgen nog wel even wat stoms gedaan.... Met het idee dat de satellietontvanger misschien de kanalen opnieuw moest inlezen, liet ik het apparaat automatisch kanalen zoeken. Toen-ie daarmee klaar was kreeg ik de gebruikelijke vraag: Save, No, Cancel? Natuurlijk koos ik voor Save, maar toen ik ge-enterd had realiseerde ik mijn blunder....de lijst was leeg, hij had dus helemaal geen kanaal gevonden. Nu dus helemaal niets meer :-(

---- Donderdag, 18 september 2008

Vanmorgen vroeg weer begonnen. De gipsplaten zitten erop en John is al begonnen met stucen. Je kunt nu al zien dat het er best goed uit gaat zien. Ik ben vast begonnen wat troep op te ruimen, want zo'n paar dagen klussen geeft een enorme berg puin. Om een uur of vier kwamen onze skivrienden aan: Jacob, Sabine, Gerrie en Lenie. Naast nog wat andere leuke cadeautjes kreeg ik 2 bijzondere dingen, beide hebben met Betsy te maken (tenslotte heb ik Betsy via Jacob en Gerrie 'gekregen'....). Een knop voor op het stuur, zodat het sturen een beetje lichter gaat en een heel bijzondere cap!

---- Vrijdag, 19 september 2008.... het weghalen van de appelboom en de kloten van de bok

Vandaag is John lekker opgeschoten....alles is gestuct en de egalisatievloer is gestort. Morgen begint-ie met tegelen. Het gaat dus helemaal weer lekker. Het lijkt erop dat we weer aardig op schema liggen. Vanmiddag nog, een stapel van dik 1 meter hoog, oude golfplaten naar de stort gebracht met de 'van' van John. De goede man van de stortplaats die me intussen al aardig kent, was helemaal verbaasd me in een Engelse auto te zien. Een Nederlander in een Engelse auto in Frankrijk is toch wel wat vreemd blijkbaar!

De mannen hebben de zo karakteristieke appelboom, die na uitbundig te hebben gebloeid en toch van de zomer plotseling 'de geest' gaf, weggehaald. Dat was echt krachtpatserwerk, dus we hadden Betsy nodig, die het zelfs moeilijk had de stam er uit te krijgen. Het staat een beetje vreemd, zo'n lege plek, waar al 8 jaar een kromgegroeide appelboom stond.

John komt morgen wat later....hij gaat met zijn vrouw mee naar de dierenarts. Niet voor zijn vrouw natuurlijk, maar ze hebben een geit en een bok. En de bok wil de laatste tijd steeds vaker dingen doen waar 'fatsoenlijke' mensen normaliter niet over praten, en daar gaat de dierenarts wat aan doen. Het is rigoureus, maar het is nu letterlijk kloten van de bok. En dat is ook ècht klote voor de bok!

---- Zaterdag, 20 september 2008....de helling en de rode mieren!

Gisteravond lekker lang buiten gezeten en gezellig zitten barbecuen. Het weer is de hele week al geweldig. John kwam later dan gepland, want de 'kloten'klus duurde langer hij dacht. De vloer is betegeld en dat was eigenlijk best snel gedaan. John verdween richting huis om pas maandag weer terug te komen. Jacob, Gerrie en ik gingen de tuin een beetje onderhanden nemen. Jacob ging maaien, Gerrie pakte de bosmaaier en ik ging de schuine helling op om die voor de zoveelste keer onder handen te nemen. Ik stond bovenaan met mijn rug naar de zijstal wat bomen te zagen. Opeens hoorde ik keihard 'bonjour' achter me roepen. Ik tetterde nog net niet van de helling, maar ik schrok me kapot! Stond Franse Francis weer vrolijk achter me. Vanuit zijn moestuin hoorde hij me natuurlijk zagen en moest vanzelfsprekend weer even een kijkje nemen. Maar goed, even gekletst en ik ging weer verder. Nadat de bomen waren gerooid, moest nog even de klimop verwijderd worden. Nou had ik al op de helling met enige regelmaat een ontmoeting met brandnetels gehad, maar het verbaasde me toch dat ik rechtopstaand opeens allemaal 'prikken' voelde. Bleek ik onder de rode mieren te zitten! Op mijn armen, in mijn overhemd, nek overal waar ze maar even bij konden. Zij waren niet blij dat ik hun nest, blijkbaar in de klimop, dusdanig verstoorde en besloten me dus massaal aan te vallen. Ik kon slaan wat ik wilde, maar er zat niets anders op dan me van de kleding te ontdoen. Stond ik dus bovenaan de helling aan de straat me uit te kleden. Gelukkig was ik er snel genoeg bij om te mieren uit de broek te houden. Anders had ik daar ´tout nu´ (poedelnaakt) gestaan.

Uiteindelijk is de helling helemaal kaal geworden. We hopen dat het bloemzaad dat we royaal hebben gestrooid, in het voorjaar laat zien dat het allemaal niet voor niets was.

Vanmiddag hebben we een enorm kampvuur gemaakt van het vele oude hout, de takken en de stapel pallets. Toen alles erop lag hebben we daar nog even wat wijntjes weggetetterd en gingen toen richting het terras om wederom de barbecue aan te steken. En om weer wat wijntjes te scoren! Wederom een fantastische dag!

---- Zondag, 21 september 2008....Is Joop terug?

Onze skivrienden zijn vanmorgen weer richting het hoge Noorden gegaan. Het was hartstikke gezellig. Vera vertrok om ongeveer kwart over een. Ik liep even met 'de ziel onder de arm' rond. Was wel even wennen weer die rust, nu iedereen weg is. Ik ben daarna de heg aan de zijkant gaan snoeien, heb een begin gemaakt met het inmetselen van keien in de muur bij de houtopslag, heb 'eventjes' wat tegels uit de keukenvloer gewipt, want die lagen los en moeten er weer ingelijmd worden, enz. Ik ben dus weer met van alles tegelijk bezig. Dat leer ik waarschijnlijk nooit af!

Maar, goed nieuws....! Joop is vermoedelijk weer bezig met zijn come-back. Vera heeft al een paar keer een uil gehoord en gisteravond, tijdens de barbecue zagen we hem in de schemering overvliegen. We weten natuurlijk niet zeker of het 'm is, maar de kans bestaat. Joop is tenslotte al vaker teruggekeerd.

---- Maandag 22 en dinsdag 23 september 2008....niet zo opgeschoten :-(

Tja, wat valt er te melden als we niet zo veel opgeschoten zijn als we wilden en dachten. John is natuurlijk met de nieuwe badkamer bezig geweest en ik heb zitten etteren met de TV en satellietontvanger èn schotel. Het probleem van de TV was nog steeds niet over. Door mijn stommiteit ontving ik geen kanalen meer, maar het bleef gek dat ik ze ook niet meer kon detecteren, dus er moest wel wat met de schotel of ontvanger zijn. Van John heb ik een andere LNB geleend en gemonteerd. Dat bleek niet te helpen. Uiteindelijk bedacht ik dat het met de instellingen te maken kon hebben en het enige dat ik nog niet geprobeerd had was de onvanger naar de fabrieksinstellingen terug te zetten. Dat hielp wel! Kanalen weer gevonden, alles ingesteld en ja hoor...de TV scrollde weer. Terug naar af dus..... Volgens John was het de TV. 's Avonds werd het erger en erger en uiteindelijk werd het beeld ook steeds donkerder. Nu was ik er ook van overtuigd dus dinsdag een nieuwe TV gehaald bij de electro depot. Ritje van 120 km in totaal. Maar...inpluggen en werken. Geen problemen meer....tot nu toe!

De badkamer schiet dus niet op. Volgens John zou alles morgen (woensdag 24 september) klaar moeten zijn, maar ik denk dat het nog wel een aantal dagen langer zal duren. John en wij dus ook, zullen moeten wachten tot half oktober. Dan zijn wij er weer en tot die tijd zijn er gasten. Morgen komen ze en ik zal het druk hebben met het opruimen van alle bende. Ik zal morgen dus niets meer schrijven.

Maaimachine- en andere problemen!

---- Zondag, 31 augustus 2008

Vrijdagavond gingen mijn zwager René en ik richting het gebruikelijke Formule-1-hotelletje in Roncq, bij Lille. Eerst nog even langs de Makro om een condensdroger te kopen....dat ontbrak nog in 'la vieille ferme'. De volgende ochtend in dichte mist richting 'la vieille ferme'. We hebben eerst nog een kijkje genomen bij de Brico Depot in de buurt van Béthune. We hadden met de huurders die die dag zouden vertrekken afgesproken daar om ongeveer 10 uur te zijn. Om ongeveer halftien zagen we ze met hun fietsen achterop de auto in tegengestelde richting rijden....richting huis. In 'la vieille ferme' aangekomen vonden we een briefje dat ze eerder klaar waren dan gepland en dus vertrokken waren. De koffie stond al klaar....we hoefden alleen nog maar de knop in te drukken. Een verrassing!

We hebben eerst 'het washok' dat half september omgetoverd wordt tot was- èn doucheruimte leeggeruimd. Alle tuin- en ligstoelen ergens anders gezet maar waar moesten we nu alle speelgoed, zoals skippybal, badmintonrackets enz. laten? In de grote kast in de hal ging niet want daar zaten èn geen planken in èn er stond al het nodige (weinig gebruikte) spul. Dus die ook leeggehaald met het idee er na het maaien planken in te maken.
's Middags ging René met de zitmaaier aan de gang en ik met de handmaaier. Onder het maanden terug door mij gemaakte afdak (ja, dat lekt nog steeds!) stond ook nog een houten onderstel van een of andere paardenkar. Op z'n kant en zonder wielen..... Dat ding had geen enkele functie meer en was ook té aftands om nog enige dienst te doen, behalve om te fikken. Dus eerst met de nodige moeite in 3 grote stukken gezaagd en naar de kampvuurplaats gebracht en natuurlijk ook daadwerkelijk in de fik gestoken. Bij het weghalen van de paardenkar kwamen naast een skeletje van een of ander knaagdier ook wat andere ongewenste verrassingen boven water. De onderkant van de muur was op meerdere plekken ingestort. Dat zou dus inmetselen worden. En niet met gewone stenen....nee....met de keien die normaal gesproken uit de grond komen. Ze lagen er gelukkig nog wel bij. Het is een steensoort die geen vocht opneemt dus dat maakte het inmetselen wel lastig, maar uiteindelijk is het toch vrij aardig gelukt.

Daarna moesten we natuurlijk even uitrusten onder het genot van wat biertjes, een stokbrood en Franse kaasjes. Toch waren we daarna nog in staat planken in de kast te maken, een hele verbetering. Na het eten (pas om 21u) nog even voor de TV gehangen waarna we vlak na elkaar instortten.

Zondagmorgen liep ik rond de auto en viel me op dat het raam aan de passagierskant nog open stond. Niet zo'n probleem, maar als het was gaan regenen....! Toen ik het dicht wilde doen, hoorde ik wèl het motortje ratelen, maar het raam verscheen mooi niet! Wat was dat nou weer? Wij kijken en jawel hoor....tussen de rubbers door zagen we het raam wel zitten, maar omhoog komen deed-ie niet!

Nu ben ik aangesloten bij de dealer-service, dus die gebeld omdat we die dag naar huis moesten. Maar ja....ze kunnen dan wel een lokale sleepservice sturen maar wat heb ik daaraan? Alleen maar last, dus zou ik zelf wel eerst het een en ander proberen. Afplakken met plastic vond ik geen optie. Ruim 400 km over de snelweg, zou het waarschijnlijk toch niet goed blijven zitten en het zou minder zicht geven en een hoop lawaai (klapperen) maken. Toen op 2 plekken met een roerhoutje voor verf Ducttape tussen de rubbers door naar beneden tegen het raam geduwd en voorzichtig het raam omhooggehaald. Dat werkte, dus het raam helemaal met Ducttape rondom vastgezet. Dat zou wel blijven zitten!

Omdat het gras nogal lang was zou het eigenlijk nog een keer gemaaid moeten worden. René stapte dus weer op de maaier, startte hem en toen-ie het maaidek inschakelde....enorm kabaal!  Wat nou weer? Wij de maaier op z'n achterkant gezet zodat we een kijkje konden nemen. De beide messen bleken tegen elkaar aan te slaan. Hoe was dat nou weer mogelijk? Volgens mij moet namelijk het ene mes haaks op het andere staan, zodat ze elkaar niet raken tijdens het draaien. Probleem dus..... Nu had ik al het idee dat de maaier al niet 'lekker meer liep' na de vorige reparatie van zo'n 6 weken geleden. Het zag er dus uit dat er niet meer gemaaid kon worden èn dat ik nog eens een stevig gesprek met de reparateur moest gaan voeren. Lekker....in het Frans....een goeie oefening!

Na die tegenslagen maar richting Nederland gegaan.....het raam heeft het gelukkig gehouden.

La nouvelle salle de bains et le pommier mort

---- Maandag, 18 augustus 2008

De nieuwe badkamer en de dode appelboom....? Wat zal dat met elkaar te maken hebben? Gewoon helemaal niets! Behalve dat het zich allemaal afspeelt in/bij 'la vieille ferme'.

Van het voorjaar stond de ooit omgevallen en nu gestutte appelboom er, net als andere jaren, fris en fruitig bij. Niet zo heel veel bloesem als we gewend waren, maar dat kwam door de late nachtvorst die de hele regio geteisterd heeft. De fruitoogst zal in de hele omgeving wel matig zijn. Bij 'la vieille ferme' is in elk geval weinig fruit te zien. Het 'frisse en fruitige' van de pommier (=appelboom) kunnen we wel vergeten! Opeens begonnen de blaadjes ervan te verschrompelen om er enkele weken later af te vallen. Vera heeft nog wel het idee dat we 'm nog een jaar de kans moeten geven, maar ik zie het somber in. Nu de schors er ook begint af te vallen, zal het wel 'zagen in kachelklare blokken' worden in het najaar.... Jammer!

Dan de nieuwe badkamer! De wasruimte (die we altijd oneerbiedig washok noemden) achter het huis, wordt voornamelijk gebruikt voor opslag van tuinstoelen/ligbedden enz. Omdat er 'slechts' één badkamer in het huis is, is dat af en toe een beetje aan de magere kant, zeker als we met meerdere mensen zijn. We hebben dus besloten dat het washok een ècht washok, in de ruimere betekenis van het woord dus, moet worden.

Ik heb helaas te weinig tijd (verlof!) om de klus zelf te klaren. John, onze Engelse vriend, die enkele huizen verderop, zo'n 2 jaar terug samen met zijn vrouw en dochtertje, 'het roer om' heeft gegooid, gaat het doen. Het dak gaat eraf! Letterlijk en figuurlijk. Letterlijk omdat het dak dan wind- en waterdicht en natuurlijk geïsoleerd wordt en figuurlijk omdat het evengoed, ondanks dat het een kleine ruimte is, een behoorlijke klus is. Het toilet moet ruim 1 meter verplaatst worden, want daar moet nou nèt de douchecabine komen! De vloer moet dus opengehakt worden, er moeten leidingen gelegd èn verlegd worden, er wordt gestucd, er komt een nieuwe tegelvloer, het plafond wordt verhoogd, enz.

De meeste spullen zijn al gekocht en staan in een van de stallen te wachten op wat er komen gaat. Nog wat 'kleine' dingetjes kopen, maar dat komt wel. Op 15 september beginnen John en ik er aan.

Betsy!

---- Zaterdag, 19 juli 2008

Onze dochter, haar man en Gwen (ons kleinkind) vertoeven de komende 2 weken in 'la vieille ferme'. Wij zijn er de eerste paar dagen ook, want we gaan een dagje op Gwen passen als paps en mams zich in Disney World Parijs losrukken van de ouderlijke verantwoordelijkheden.

In de namiddag aangekomen (het was niet echt druk op de weg dus we hadden mazzel). Wel vaker gestopt dan normaal want Gwen 'bepaalde' wanneer we moesten stoppen.

Ik ben begonnen met het schilderen van 2 luiken....(komt dat nou nooit af?) en later dacht ik nog even te gaan maaien, althans een begin te maken. De band (zie vorige week) was nog hard, dus dat moest gaan lukken. Een paar baantjes op en neer en toen begon het gesodemieter weer (ik heb er geen ander woord meer voor). Een van de 2 messen was afgebroken, dus maaien schoot niet op. En natuurlijk op zondag! Dus maar een begin gemaakt met de handmaaier. Mijn humeur werd er natuurlijk door die steeds terugkerende vervelende tractorperikelen niet beter op.

---- Zondag, 20 juli 2008

Ik had deze keer weer zo'n 70 stoeptegels meegenomen om de kampvuurplaats te vergroten. Om nou al die stenen, plus die enorme stapel die al in een van de stallen stond met een kruiwagen dat hele eind te zeulen...? Nou nee! Daar hadden we tenslotte Betsy (weet u nog? Die blauwe tractor) voor gekocht. Maar ja of die na maanden van stilstaan zomaar weer even aan de praat te krijgen was.....we zouden zien.

Dus....eerst even wat diesel erbij en toen erin gekropen met een gevoel van....oh God, sta me bij! Even voorgloeien en toen dat moment van de sleutel omdraaien.....een pruttel....en stil. Nog maar een keer omdraaien en pruttel de pruttel, vroem, vroem. Ze deed het.... Dat eerste prutteltje was misschien om aan te geven dat ze zich wat verwaarloosd voelde. Al die maanden zonder enige aandacht! (Waar ken ik dat toch van?). Daarna deed ze weer alles wat ik wilde. De grondbak zat er snel achter en ze zoefde lekker over het terrein...met mij hobbelend boven op haar.

Morgen heb ik haar weer nodig, ze staat nu trots en parmantig achter het terras op het gras te wachten op wat er morgen komen gaat.....

---- Maandag, 21 juli 2008

Eerst maar even naar de vuilstort geweest om de puinrestanten (auto vol!) weg te werken. Daarna doorgereden naar de maaimachine-reparateur, die intussen toch wel blij moet zijn als-ie me ziet aankomen. Maar goed....hij was gelukkig open, want voor hetzelfde geld heeft-ie ook vakantie! Druk was het niet dus hij kon vanmiddag de maaier nog wel even ophalen. Hij vermoedde al wat het probleem was. Dan kon-ie 'm misschien nog vanavond terugbrengen! U vraagt zich natuurlijk al af wat hiermee mis zou gaan, maar nee.... hij haalde 'm op en bracht 'm 's avonds weer gerepareerd terug. De rekening viel natuurlijk weer tegen, maar goed.

Ik heb met Betsy nog heel wat keertjes heen en weer gereden van en naar de kampvuurplaats. Dat ziet er ook weer goed uit, toch?

Alle as eruit geschept en in het bos gekieperd! Zal vast wel ergens goed voor zijn, denk ik. Betsy staat in ieder geval weer op haar plek onder het afdak.
Het buurmannetje zag me rijden met Betsy en kwam (natuurlijk) achter me aan. Hij vond dat ik te snel reed! Nou ja...dat ding gaat maar 16 km per uur!. Ik had Betsy in de hoge giering staan, maar de buurman is van mening dat je op dit terrein beter iets rustiger aan kunt doen....dus voortaan in de lage giering.

Ik ben begonnen met het snoeien van de haag tussen de 1ste en 2de tuin. Vera is bezig geweest de border te fatsoeneren.

Ben en Marieke zijn met Gwen een dagje naar Arras geweest. Toen ze terug kwamen even wat gedronken en daarna gebarbecued. Het werd 's avonds wat frisser dus de vuurkorf erbij. Zo hebben we tot heel laat nog lekker buiten gezeten.

---- Dinsdag, 22 juli 2008

Het is oppasdag! Marieke en Ben zijn vanmorgen vroeg richting Disney World vertrokken. Hebben er ongeveer 4,5 uur over gedaan! Keertje verkeerd gereden. Gwen gedraagt zich voorbeeldig, eet goed en speelt lekker op het kleed onder de parasol. Doet daar ook geregeld een tukje.

Ik heb de haag afgemaakt en ben nu een kuil aan het graven voor de wipkip (zo noemen we het ding, maar het is meer een tractor of zo, zie foto). Dat is nogal een klus in deze hitte. Dus dat ging aanvankelijk beetje bij beetje. Omdat we morgen alweer naar huis gaan en ik intussen met zoveel dingen tegelijk bezig was, dacht ik opeens: 'nou moet er maar eens wat afgemaakt worden'. Die wipkip, dat eigenlijk een tractor of zo is, moest die grond maar in, ondanks de hitte. Gebeuld heb ik, maar hij zit er in.

Zomaar wat perikelen!

---- Vrijdag, 11 juli 2008

Twee weken terug was ik in Mouriez om nieuwe gasten te ontvangen. De vertrekkende gasten hadden eigenlijk 2 weken schitterend weer gehad, behalve de dag voor hun (aanvankelijke) vertrek. Juist de regen die dag en het feit dat ze nog veel te doen hadden maakten dat ze een dag eerder wilden vertrekken. Nou....dat was geen punt. Ik dus doorgereden, maar het was druk op de weg dus ik kwam 's avonds aan. De weersverwachting voor de volgende ochtend was goed, dus ik zou dan 'rustig' kunnen maaien. Maar....zoals ik al in  eerdere berichten heb aangegeven is de weersvoorspelling vaak knudde. Nu dus ook. Het regende 's morgens, dus het maaien kon ik nog wel even vergeten. Zo rond het middaguur werd het wat beter en toen om 13.30u het zonnetje een beetje z'n best begon te doen kon ik gaan maaien. Eerst met de handmaaier het hellinkje en het voorerf. Nog even een kop koffie en dan kon ik aan het grotere werk beginnen. Ik tankte de maaier vol, ging er enthousiast op zitten, maar wel schever dan normaal?!? Ik keek dus angstvallig naar rechtsachter naar beneden en ja hoor.....een lekke band. De lucht liep er net zo snel uit als ik er in pompte, dus dat was ècht een probleem. Denk dan niet dat je 'm op zaterdagmiddag kunt laten plakken....Nee. De enige tent in de omgeving die dat soort bandjes plakt is op zaterdag alleen 's morgens open. Dus ploeteren met de handmaaier. Ik kwam niet verder dan het kippenhok. De rest moest bij de volgende wisseling maar....en dat is morgen. De band moet dan natuurlijk eerst nog geplakt worden, maar het weerbericht geeft aan dat het morgen regent. Als ze het nu ook mis hebben....dan zit ik goed. We zullen zien.

---- Zaterdag, 12 juli 2008

Vanmorgen in alle vroegte uit het Formule-1 hotel vertrokken, om maar op tijd bij de bandenspecialist te zijn. In mijn beleving ging die om 9u open. Ik kwam er om 8.45u aan, maar moest tot halftien wachten omdat de zaak al om 8u open ging en er blijkbaar meer vroege vogels waren met soortgelijke problemen.
De binnenband bleek al aardig op weg te zijn een zeef te worden. Na het oppompen waren er al 3 luchtspuwende gaatjes zo met het blote oog te ontdekken. Dat betekende dus een nieuwe binnenband. De mompelende man kon echter in de buitenband niets vinden en wist het te verklaren....er was tenslotte ook een hele verkeerde binnenband gemonteerd! Toen ik hem zo voorzichtig mogelijk uitlegde dat die binnenband afgelopen najaar, gelijk met de nieuwe buitenband door hetzelfde bedrijf was gemonteerd, kreeg ik prompt een Franse woordenwaterval over me heen. Het klonk niet onvriendelijk of zo, maar de paar woorden die ik er uit opving was dat hij het zich niet kon voorstellen. Natuurlijk had ik de rekening niet bij me, dus ik heb het gewoon geaccepteerd en een nieuwe binnenband betaald.

De vertrekkende gasten stonden al klaar om te gaan. Het gras was (nog) nat want de laatste week had het toch geregeld stevig geregend. Het deel dat ik de vorige keer dus niet kon maaien zag er angstvallig hoog uit. Er zat ook ruim 4 weken tussen de maaibeurten!
In ieder geval eerst de huiselijke klusjes maar even gedaan, wat dingen opgeruimd en zo langzamerhand begon het zonnetje er bij te komen. Die weersvoorspellers toch! Ik kon dus toch gaan maaien..... Dat was natuurlijk een hele klus want met dat lange gras leverde één keer op en neer gaan al een volle opvangbak op en dat moest eerst weer worden afgevoerd.

De nieuwe gasten arriveerden rond het afgesproken tijdstip. Na de koffie en rondleiding gingen zij nog boodschappen doen en ik zou nog even doormaaien. Dennis van 5 jaar werd razend enthousiast....hij wilde helpen met maaien, maar moest begrijpelijkerwijs met z'n ouders mee. Ik heb nog even gewacht met het wegzetten van de maaier, zodat ik samen met Dennis nog even een rondje kon maken. Dat bleek een succes! Dennis op m'n schoot en hij mocht gas geven. We spoten weg....z'n vader er rennend achter aan om foto's te maken.

En toen weer naar huis.....

Een huis vol vrouwen....en andere perikelen

---- Woensdag, 28 mei 2008

Vera had haar kunstvriendinnen uitgenodigd voor een paar dagen schilderen in Frankrijk. Denk nu niet dat het huis dan een opknapschilderbeurt kijgt...nee...het gaat om kunst. De dames zouden met elkaar rijden dus ik kon in mijn eentje eerder vertrekken. Het weer was allemaal prima en hoewel duidelijk te zien was dat het eerder behoorlijk geregend had, was het gras droog. De dames: Vera, Olga, Hanna, Johanna en Inge kwamen in de loop van de middag aan. Na het gebruikelijke rondje over het terrein, het evenzo gebruikelijke wijntje en daarna het eten, werd het voor mij toch echt tijd het gras nog even te maaien. De dames gingen een wandeling maken. Daarna hebben we nog tot dik na middernacht achter op het terras gezeten. Houtkorf lekker aan en dat maakte het goed vertoeven.

---- Donderdag, 29 mei 2008

Na het ontbijt gingen de dames boodschappen doen. Ik zou een begin gaan maken met het eerste nieuwe raam voor het atelier. Ik weet dat mijn zwager René denkt dat ik het afdak (zie vorige berichten) nog zou gaan fixen, in de hoop dat het lekken zou stoppen. Maar de weersverwachting was nou niet zodanig dat ik dat aandurfde. Misschien een keer samen :-) Ik heb eerst nog even 2 luiken gemaakt, althans gezaagd en in elkaar gezet. Ze moeten natuurlijk nog geschilderd worden. Toen begonnen met een kozijn te maken. Heel wat meet- en zaagwerk. Het heeft even geduurd....maar het eerste kozijn is af en het pastte net NIET! Dat wordt dus hakken en schaven, maar passen zal het! Het oude kozijn moest er natuurlijk eerst uit.... Zat behoorlijk vast dus moesten er een paar flinke meppen aan te pas komen. Toen kwam het los...met een paar stenen, dus dat wordt eerst weer inmetselen.... Toen het ging regenen moest ik de verdere werkzaamheden staken.

De dames waren met de auto van Inge naar de supermarkt gegaan. Toen ze terug kwamen zat er een briefje onder de ruitenwisser met: "Hoi Vera, tot zo! G & C". Iemand moet dus Vera hebben gezien en dat moeten wel Nederlanders zijn. We hebben werkelijk geen idee wie het kunnen zijn geweest. Wellicht komen ze inderdaad nog even aan.

Na de lunch werd het opeens rustig in huis. De meeste dames gingen even een boek lezen. Hoe ze dat met hun ogen dicht kunnen is me een raadsel!

Ik heb de stenen weer ingemetseld en ben begonnen met het raam dat in het kozijn moet. Toen het regenen stopte, werd het weer drukker in huis. De dames hadden blijkbaar 'het boek uit'. In no time werd de hal tot atelier omgebouwd en ging Hanna een workshop geven....voor de andere dames. 2 tuintafels werden (in de hal dus) tegen elkaar aangezet en een lap papier van bijna 4 meter bij 1,5 werd uitgerold. Hanna had een foto in stukken geknipt en had aan elk een stukje daarvan gegeven. Grote potten verf op een derde tafel en naschilderen maar. Zonder kwasten! Dus met de vingers en handen. Letterlijk dus een smeerboel. Het resultaat mag er zijn, toch? Op de foto van links naar rechts: Hanna, Inge, Olga, Johanna en Vera.

---- Vrijdag, 30 mei 2008, het rijk alleen....

 De dames hadden besloten le Tréport, St. Valery-sur-Somme en nog een plaatsje te gaan bezoeken. Ik wilde niet mee, want er moest nog zoveel gebeuren..... Het kozijn past nu. Hulde aan de man die de electrische schaaf heeft uitgevonden! De nodige delen in de menie gezet en omdat dat moest drogen maar vast het kampvuur aangestoken. Dan kon ik tenminste weer wat onbruikbaar hout wegstoken.

Nog even naar de plaatselijke Gamma, die ze hier natuurlijk anders noemen....Mr. Bricolage. Het lijkt veel op de Gamma. Ze hebben nooit wat je nodig hebt en àls ze al wat hebben, dan hooguit 1 of 2 stuks. Inderdaad....ook met de scharnieren, die ik nog nodig had voor het raam. Van de maat die ik wilde hing er maar één. Wat heb je nu in hemelsnaam aan één scharnier?? Maar goed, ik heb een alternatief gevonden, daarvan zaten er 2 in 1 pakje. Gelukkig maar, want natuurlijk hing er ook maar 1 pakje. In ieder geval genoeg voor dat ene raam. En zo moet ik in totaal 7 kozijnen en ramen maken. Pfff.

Ik had de laatste tijd zoveel zakken met puin verzameld (voor mijn gevoel een halve schuur vol en ik kreeg ze spontaan, want wie wil er niet van af???) dat het me goed leek het over de oprit uit te storten. 15 kruiwagens vol! En je ziet er amper wat van terug....

De dames kwamen afgeladen met stenen terug....gevonden op het strand! Een aantal met een gaatje en Vera had zelfs een stukje ijzerdraad gevonden?!?. De stenen moeten dus aan het ijzerdraadje geregen worden. Supertrots ook waren Vera en Inge omdat ze een stuk betonijzer hadden gevonden....?!? Laten we het maar houden op het feit dat het kunstzinnige types zijn en ze het daarom allemaal éééénig, léuk en gewèèèèldig vinden. Dit klinkt misschien onaardig maar dat is niet zo bedoeld, het zijn hartstikke leuke meiden. Ik ben misschien meer het hooischuurdeurschildertype (leuk woord voor galgje!) en zij meer het kunstschildertype. Olga en Inge gaan morgenavond al naar huis. Vanavond weer uitgebreid en superlekker gegeten. Alles is mager...nu ik nog. De maaltijd tegen 23.00u afgesloten met een lekker likeurtje naar keuze en met een lekker Iers muziekje (Highlands II) nog even uitgebuikt in de zitkamer.

Nog even tot slot voor vandaag een plaatje dat ik niemand wil onthouden.....St. Valery-sur-Somme, sowieso al een pittoresk plaatsje aan de kust, maar eind mei schitterend vanwege al de bloeiende planten en bloemen.

Zaterdag, 31 mei 2008, een relaxte dag....

Olga en Inge zijn aan het eind van de middag vertrokken. Iedereen heeft vandaag nog geschilderd. Het was 'eerlijk' verdeeld....ik de luiken en het kozijn en raam en de dames 'kunst'. Het weer was wéér goed, het weerbericht dus blijkbaar niet. Als hier volgens meteo.fr regen en/of onweer wordt voorspeld, dan weet je bijna zeker dat het goed weer zal zijn ;-). Nog wat tuinwerk verricht, praatje met het klimbuurmannetje gehad, enz., enz., enz. Gewoon dus een heerlijk relaxte dag. We hebben lekker gebarbecued en hebben op de valreep pa en ma koolmees (nee, niet de familie pimpelmees van de vorige keer, want die waren al uitgevlogen...) nog gezien, die de koolmeeskoters leerden vliegen. Erg leuk.

Morgen maak ik nog even wat foto's van het kozijn en raam. Batterijen van de camera moeten (net als ik) even opgeladen worden.

Wie nog nieuwsgierig is naar G en C (die van het briefje onder de ruitenwisser....) zal net als wij in het ongewisse blijven. Niets meer gezien of gehoord. Het zal wel altijd een raadsel blijven.

'Mijn' kunstenaresjes hebben zich ook nog even op zaterdag uitgeleefd op een of ander schot dat we ooit eens ergens in de schuur hebben gevonden.

En de details....van links naar rechts door Hanna, Johanna, Olga, Inge en Vera.

---- Zondag, 1 juni 2008....het vertrek en 'van de bloemetjes en de bijtjes'.

Omstreeks 11u vertrokken Vera, Hanna en Johanna. Ik wilde nog even de helling maaien met de bosmaaier. Toen dat klaar was en ik mijn gebruikelijke check-rondje maakte en zo eens rond keek, zag ik weer veel van die kleine dingen die zo bijzonder zijn en die het vertrek iedere keer weer zo lastig maken. Een bosje vingerhoedskruid in een hoekje, de witte klimroos tegen de hooischuur en de zoemende bijen in de klaprozen. Als je dat allemaal tot je door laat dringen....

Het gevoel kan ik helaas niet overbrengen, de plaatjes wel....

En natuurlijk kan ik jullie ook niet het, intussen veelbesproken kozijn en raam, onthouden. Ik ben tevreden voor zo'n eerste venster, maar weet dat het niet perfect is. Als er iemand is die het beter kan laat die zich dan vooral melden. Hij/zij is van harte welkom ;-)