Een beetje nazomeren....

 ---- Zondag, 20 augustus 2023

Gistermiddag zijn we bijtijds in de auto gestapt om rond halfvijf in ons klusparadijs aan te komen. Door de regen en zon van de afgelopen 2 weken was alles behoorlijk gegroeid. We zijn eerst even een rondje tuin gaan doen om te bezien wat er allemaal gedaan moet gaan worden. Dat is met één woord samen te vatten: veel! 😀

Behalve het rondje tuin hebben we de auto uitgeladen en voor gisteren was dat het ook wel. Vanmorgen zijn we begonnen terwijl het al behoorlijk warm en benauwd was. Er stond ook helemaal geen wind dus het was meer een kwartiertje bewegen en dan vooral een halfuurtje stil zitten. 

Toch met al die kwartiertjes bij elkaar hebben we evengoed nog aardig wat gedaan. Vera is natuurlijk de tuin in gegaan, heeft onkruid verwijderd, wat planten gesnoeid en uitgebloeide planten afgeknipt. Ze is ook in de moestuin begonnen met 'ruimen'. Helaas zijn de tomatenplanten aangetast door 'Phytophthora', waardoor de meeste tomaten niet meer bruikbaar zijn.

Ik heb wat kleine hersteldingetjes in huis gedaan en het via en van Joke (zus) gekregen klompen/laarzenrek een plekje op het achterterras gegeven. Vera heeft 2 plantenbakjes gevuld met oasis en Hortensiabloemen in geprikt om de boel wat op te fleuren.

In de namiddag toen we even met een wijntjes in de intussen wat opgekomen wind gingen zitten om af te koelen bespraken we wat we allemaal deze periode nog van plan waren. Woensdag komt het, zoals we het noemen  'Frankrijkgroepje' (Wim met Rina en Peter met Mieleke), dat alweer 4 jaar geleden voor het laatst bij ons in Frankrijk is geweest. We wisten natuurlijk niet zo uit ons hoofd dat het 4 jaar was, maar in zo'n geval ga ik terug bladeren op de weblog. En zo kwam ik weer allerlei dingen tegen die we toen-en-toen gedaan hebben en zo noemde ik het in 2016 van een oud antiek bed (twijfelaar, 120 bij 190) gemaakte bankje. Maar zoals bij ons wel vaker gebeurt hebben we iets in gang gezet zonder precies te weten wat we ermee gaan doen of waar we het gaan laten. Het idee was toen nog een overdekt terras aan de hooischuur te maken waar de bank kon staan. Dus....de bank werd gemaakt en het terras is er nooit gekomen. De bank is in een van de stallen terecht gekomen waar tot vanmiddag is blijven staan. 

Vera werd helemaal enthousiast en vond dat de bank echt wel op het achterterras kon staan. Tegen de witte muur en als bank voor aan de terrastafel. Ik was het daar helemaal niet mee eens en dus staat de bank er. 😉

Er moet nog wel een hoop aan gebeuren....plamuren, kitten en schilderen. Waarschijnlijk krijgt-ie dezelfde kleur (taupe) als de tuintafel op het kippenterras. Vera wil er een zitkussen in maken en dat is echt wel nodig en nog wat losse kussentjes 'voor in de rug'. 

---- Maandag, 21 augustus 2023

Vandaag was een prachtige dag. Na wat bewolking vanmorgen kwam de zon erbij en die bleef zo'n beetje de hele dag schijnen. Geen wind op slechts een passend verkoelend briesje na, dus al met al een perfecte (klus)dag. 

Vera is vanzelfsprekend weer in de tuin bezig geweest. Met de onkruidbrander is ze de terrassen te lijf gegaan waar ze meedogenloos het onkruid met een hete vlam verschroeide. Natuurlijk ook de moestuin is aan de beurt geweest. De tomaten die (nog) niet te lijden hadden van 'Phytophthora' zijn geoogst en de borders zijn grotendeels ontdaan van uitgebloeide bloemen. Drie meegebrachte nieuwe plantjes hebben hun 'thuis' gevonden in een van de tuinvazen die we op het deksel van de oude waterput hebben gezet.

Ik ben vanmorgen omdat het nog lekker koel was, begonnen met bosmaaieren. Toen de helling gedeeltelijk en de voortuin gedaan waren was het maaidraad op. Nadat ik het had vervangen en weer aan het trekkoord trok om de machine weer te starten dacht het trekkoord er anders over dan de bedoeling was. Normaal schiet het terug, maar nu dus niet! Starten was er dus niet meer bij. Een halfuur later was ik bij de reparateur die er door Guillaume meteen naar liet kijken. De veer die ervoor zorgt dat het koord teruggedraaid wordt was gebroken, dus daar moest een nieuwe in. Maar....die was niet op voorraad, dus dat wordt een paar dagen niet bosmaaieren. Vermoedelijk is de bosmaaier vrijdag weer klaar!

Na de lunch kwam plotseling Bruno aan. We hadden hem deze week al wel maar nog niet vandaag verwacht, maar hij was van harte welkom. Het gras was er hard aan toe. Na een uurtje of 2 hobbelen zag de tuin er weer 'propre' uit. Bruno komt morgen terug met zijn bosmaaier om in ieder geval de hoge brandnetels in het bos om te maaien. 

---- Dinsdag, 22 augustus 2023

Toen Vera en ik vanmorgen terug kwamen van het boodschappen doen zagen we Bruno's auto al staan en toen we uitstapten hoorden we zijn bosmaaier al behoorlijk tekeer gaan. Hij had de tuin achter het huis al grotendeels gedaan en was net van plan richting bos te gaan. We hebben eerst maar even met z'n drieën koffie gedronken. Toen Bruno ijverig in het bos bezig was riep Vera of ik even wilde komen kijken.... Meestal betekent dat niet veel goeds of op zijn minst: werk aan de winkel. En inderdaad....in het raam van de keukendeur zat een gat dat zo goed als zeker is ontstaan door een wegvliegend steentje toen Bruno aan het bosmaaieren was. Er moet dus een nieuw stuk glas in en ik herinner me dat ik kort nadat we het huis hadden gekocht die glasplaat ook al had vervangen omdat er een barst in zit. Omdat het een oude en dunne deur is kon ik niet gewoon glaslatjes gebruiken dus ik heb er een houten raamwerkje omheen gezet. Gelijmd en vastgeschroefd. Dus....sloopwerk waarschijnlijk en opnieuw schilderen van de deur. 

Bruno heeft uiteindelijk heel veel heel hoge brandnetels gekortwiekt en toen hij daarmee bezig was ben ik begonnen wat laaghangende takken met een lange takkenschaar weg te knippen. 

Vera was vandaag weer aan het tuinklussen. Ook het nieuwe bordertje bij het kippenterras heeft ze opgeschoond en van wat nieuwe plantjes voorzien. 

Ik heb vanmiddag de pootjes van de gisteren geplaatste bank op het achterterras wat ingekort omdat-ie veel te hoog zou zijn om lekker aan de tafel te zitten. Daarna heb ik 'm  helemaal ontvet met ammonia en 'm in een eerste laagje taupe-kleurige beits gezet. 

Omdat het weer een prachtige dag was hebben we die afgesloten met een WOT-je....😉. Om te voorkomen dat lezers van deze blog hele nachten gaan liggen piekeren wat nou een WOT-tje is....een 'wijntje op terras'. 😂

---- Donderdag, 24 augustus 2023

Het Frankrijkgroepje kwam gisteren rond 17.30u het terrein opgereden. Na een hartelijk welkom en uitladen zijn we snel het achterterras op gegaan om even gezellig te borrelen en bij te praten. En dat is behoorlijk goed gelukt! 😉

We hebben nog even een rondje tuin gedaan voordat we op het kippenterras gingen zitten waar we de  barbecue hebben aangestoken. Omdat het al de hele dag prachtig weer was en ook de avond vrij warm aanvoelde konden we tot tegen 1 uur blijven zitten. Ik was er vanmorgen weer bijtijds uit en de rest strompelde tussen 9u en halftien pas het bed uit. 

Vanmorgen heeft het behoorlijk geregend en hevig ge-onweerd, maar tegen het middaguur klaarde het op en werd het weer een heerlijke middag. Omdat het de komende 2 weken op zich wel aardig weer wordt, maar de temperatuur rond de 22 graden blijft steken is de kans dat we het zwembad nog ingaan erg klein, zo niet minimaal geworden. Peter en ik zijn dus begonnen met het zwembad opruimen, maar daarvoor moest het eerst natuurlijk leeglopen. Dat is intussen nu zover dus morgen kunnen we met de hogedrukreiniger het zwembad schoon spuiten en de boel opruimen.

Tijdens het chillen op het achterterras kwam de tractor opeens ook weer ter sprake en natuurlijk alle bijbehorende verhalen van de pogingen om 'm aan de praat te krijgen en in geuren en kleuren de perikelen rond de niet nagekomen toezeggingen van de tractor'boer'. We zijn alles nog eens gaan bekijken en met wat hulp van filmpjes van Internet weten we nu waar de injectoren zitten. Ik weet niet of Ron tijdens het familieweekend ook zover was gekomen om die los te draaien, dus morgen gaan we daar ook nog even mee aan de slag. Wie weet komen we weer een stapje verder.

---- Zaterdag(ochtend), 26 augustus 2023

Ik was helaas weer eens (veel te) vroeg wakker (5:31u) en gezien het geronk dat uit de slaapkamers komt acht ik de kans dat ik nog even 'een oog dicht doe' erg klein, dus een goed moment om even wat op de weblog te schrijven.

Het zwembad is opgeruimd! Gisteren ben ik met Wim en Peter en even later ook Mieleke begonnen het zwembad schoon te spuiten met de hogedrukreiniger. Daarna afgebroken, alles opgevouwen en alles behalve de liner van het zwembad zelf in het zwembadhokje opgeborgen. De liner gaat net als vorig jaar weer in een van de stallen, liggend op een kruiwagen om (hopelijk) te voorkomen dat er niet weer gaten ingevreten worden door hongerige knaagdieren.

Zo met z'n vieren was de klus al met al vrij snel gedaan. 's Middags wilden de dames een wat later bleek zeer fraaie tuin gaan bekijken op amper 15 minuten rijden. 

De mannen bleven achter om met de tractor te gaan rommelen. Ik heb wat gereedschap bij elkaar gescharreld en samen zijn we 'stoer' aan de gang gegaan. De leidinkjes naar de injectoren gingen gemakkelijk open zodat ik er van uit ga dat Ron ze eerder ook al had los gedraaid. Er kwam in ieder geval wat diesel uit dus daar zat ook geen verstopping. We werden er steeds zekerder van dat het de injectoren toch echt wel moesten zijn. Maar sowieso had ik die niet en op een gevonden filmpje op Internet was te zien dat het best wel een dingetje was om ze eruit te krijgen en ze dan alsnog door te persen.

Ik was er intussen helemaal klaar mee en stelde voor mijn bosmaaier op te gaan halen zodat ik meteen aan Guillaume kon vragen of hij inderdaad zoals hij had beloofd toen ik de bosmaaier bracht, aan zijn nieuwe baas zou vragen of hij een oplossing had of wist. Peter reed even met me mee en de bosmaaier was gelukkig klaar. Guillaume zei dat hij het wel aan de 'le patron' had gevraagd maar die 'had geen tijd'. In Frankrijk zijn 'geen tijd hebben' en 'geen zin hebben' onlosmakelijk met elkaar verbonden en het zouden synoniemen kunnen zijn. 

Op de terugweg stelde ik voor gewoon nog eens te proberen de tractor te starten en net zo lang door te starten om voldoende druk op te bouwen waardoor wellicht de motor toch aan de gang zou gaan. Niet dus.... Sterker nog, er waren slechts aan paar tikjes te horen wat erop leek te duiden dat de accu onvoldoende vermogen had. En we hadden net de druppellader er af gehaald die er al tijden aan hing!

Nog een keer de druppellader erop en inderdaad bleek de accu amper spanning te hebben. Hij is pas 2 jaar oud en het is nooit gelukt daarmee de tractor te starten. Hij hangt nu weer aan de druppellader dus even afwachten wat er gaat gebeuren. 

Als dat geen resultaat heeft mag de eerste de beste die kans ziet de tractor weg te halen 'm zo hebben. 

Morgen vertrekt het Frankrijkgroepje weer en het leek ons leuk de laatste avond af te sluiten door uit eten te gaan. Gisteren heb ik om te reserveren 'l'Ecurie' gebeld, maar ik kreeg steeds een antwoordapparaat met een wat onduidelijke boodschap, waaruit ik begreep dat, ondanks de website anders aangaf, gesloten waren tot ergens in september. 

Rina vond een andere retaurantje 'Estaminet de l'Andouiller' in Douriez, een dorpje op 10 minuten rijden. Gisteren ook een paar pogingen gedaan om telefonisch te reserveren, maar ook hier weer een antwoordapparaat. Rina en ik besloten er maar even naar toe te rijden om te reserveren en er was gelukkig nog plek voor ons vanavond.

---- Zondag, 27 augustus 2023

Gisterochtend tijdens het ontbijt besloten we een dagje er op uit te trekken. De bedoeling was eerst naar Le Tréport te gaan om de krijtrotsen te bekijken en daarna nog even op de terugweg  Saint Valery-sur-Somme aan te doen. 

De weersverwachting was op zich niet al te best, maar daar lieten we ons niet door tegenhouden. Eenmaal in Le Tréport aangekomen (het is toch zo'n 5 kwartier rijden), was het prima weer maar in de verte boven de zee zagen we een behoorlijk donkere lucht. We hadden op de parkeerplaats bovenop de krijtrotsen de auto geparkeerd en zouden met de trap naar beneden gaan, naar het stadje. Het is nu eenmaal makkelijker met de trap naar beneden en met de 'funiculaire' naar boven te gaan dan andersom. 

We hebben nog net even met prima weer vanaf de rotsen wat foto's van het stadje en de zee kunnen nemen, maar toen we net de trap af wilden gaan, begon het te regenen, en niet zo zuinig ook. We hebben nog even geprobeerd wat onder enkele overhangende takken te schuilen, maar toen ook die takken doorweekt waren moesten we wel vluchten. Behoorlijk nat hebben we ons even in het 'bureau de tourisme' verschanst. Wim had wat paraplu's in de auto liggen en ik slechts eentje. Dus wij waren ook de klos om richting de auto's te gaan om de plu's te halen.  

Dus uiteindelijk, bewapend met en beschermd door een paraplu daalden we de trap af richting het oude centrum. We hebben daar wat rond gelopen en omdat het intussen ook lunchtijd geworden was, zochten we een restaurantje waar we wat konden eten. Daar barstte de regen nog een paar keer behoorlijk los, dus we zijn best wel lang blijven zitten. 

Met de funiculaire zijn we weer naar boven gegaan en richting huis. Er was niet voldoende tijd meer om naar Saint Valery-sur-Somme te gaan, want we hadden immers 's avonds om 19.30u een tafeltje gereserveerd in het restaurant in Douriez. Het was intussen droog geworden dus we konden de resterende tijd best nog even lekker zitten op het terras. 

We zijn bijtijds naar het restaurant gegaan omdat we nog even het gemaal daar wilden bekijken. Het restaurant was best gezellig en na onze komst liep het helemaal vol. Het eten was goed en betaalbaar.

Toen we weer thuis waren stortten we stuk voor stuk in en zijn dus naar bed gegaan.

Vanmorgen was het nog even met z'n allen ontbijten, de auto's inladen, nog een keertje koffie drinken en afscheid nemen na een paar hartstikke gezellige dagen.

Nadat het Frankrijkgroepje weg was hebben Vera en ik het heel rustig aan gedaan, ik heb in ieder geval bijna niets gedaan. Vera heeft zich er nog toe kunnen zetten van de tomatenproductie een hoop potten basissaus te maken voor pasta of soep.

---- Maandag, 28 augustus 2023

Vanmorgen ben ik begonnen met bosmaaieren. De helling aan de wegkant, de kanten in de achtertuin, de heemtuin en speeltuin zijn weer gekortwiekt. Om me te beschermen tegen plantenspetters die nogal eens vervelende irritatieplekken kunnen geven, had ik een vest aan. Dan is het best afzien, omdat je het er bloedheet van krijgt. De bosmaaier ligt nog klaar voor een ander moment de komende dagen, maar voor vandaag was het genoeg. 

Vera vond het wel een goed idee om de hagen nog eens te kortwieken. Daar had ze natuurlijk gelijk in want dan is het in het voorjaar allemaal wat minder werk. Toen zij het atelier in ging ben ik vol goede moed begonnen aan de zijhaag. Die heb ik aan een kant geschoren maar de bovenkant moet nog. Daarna ben ik begonnen aan de rechterhaag en die heb ik zowel aan de voorkant als de bovenkant al gedaan. Die is dus behoorlijk opgeknapt. De achterkant wil ik morgen doen en dan meteen ook even de linkerhaag meenemen. De zijhaag komt later deze week wel....

---- Woensdag, 30 augustus 2023

Gisteren viel er niet veel te melden dus heb ik maar een dag overgeslagen. Vera heeft veel tijd in het atelier doorgebracht en ik heb de rechterhaag en linkerhaag afgemaakt. Ik ben wel begonnen met de zijhaag maar het was behoorlijk warm en met een steeds zwaarder wordende heggenschaar zwierend op een trap èn een trui aan ter bescherming van de ledematen voor de bramen en wilde rozen, gaf mijn lijf opeens een het-is-mooi-geweest-seintje. 

Vandaag was het prima weer....geen spatje regen en niet te heet. Ik zou aan de zijhaag beginnen maar Vera vond -terecht- dat de helling eigenlijk ook een opknapbeurt nodig had. Daar was ik zo'n 2 maanden terug aan begonnen maar vanwege de keep in mijn vinger moest ik daar voortijdig mee stoppen. 

Ik heb eerst alle benodigde materialen beneden aan de helling klaar gelegd en voor het eerst bedacht ik me dat ik wellicht beter de heggenschaar dan alternatieven kon gebruiken om de brandnetels, bramen en pollen gras te kortwieken. Dus wat elektriciteitssnoeren uitgerold zodat die ook paraat was. 

Het was me al een tijdje een doorn in het oog dat de grond door de regen steeds meer op het wegdek spoelde en dat is op zich niet zo erg, maar ook de planten, gras en onkruid vinden dat een prima plek om te bloeien en te groeien. Ik begon voorzichtig met wat pollen afsteken en ben daarmee tot de lunch verder gegaan. Eigenlijk moet ik nog een klein stukje beneden aan de helling maar het is nogal zwaar werk dus leek het beter om met het andere zware werk te beginnen....de helling!

Terwijl ik op de helling met de heggenschaar slingerde ging Vera de klimop die tegen de stallen groeit kortwieken. Op een gegeven moment lag er zoveel groenafval beneden aan de weg dat het ons beter leek maar vast wat te gaan afvoeren. Anders zouden we zo vaak heen en weer moeten zeulen met een afgeladen kruiwagen dat het misschien iets te veel zou worden. Er waren al wat kruiwagens in het bos leeg gekieperd toen we opeens de oranje tractor van Francis met de broer van hem aan het stuur, voorzichtigjes achteruit zagen rijden tot aan onze helling. 

Waarschijnlijk kon de broer onze lijdensweg niet langer aanzien en begon spontaan wat snoeiafval in de grote bak achter de tractor te scheppen. Wij hielpen maar al te graag en niet veel later bracht hij de afgeladen bak weg naar een plek ergens bij Francis op het terrein. Daarna nog een lading en toen was alles weg!

Een superaardige actie waar we 'm heel erg dankbaar voor zijn. Omdat hij blijkbaar wist dat onze tractor 'en panne' is bood hij aan dat we 'm altijd kunnen vragen om hulp. 

---- Donderdag, 31 augustus 2023

Omdat het zo goed als zeker was dat het de hele middag zou gaan regenen, besloten we in de droge uurtjes (zelfs met zon!) de uitlopers te knippen van de bomen in de heemtuin. Door het afzagen van grote takken of zelfs vanuit de overgebleven stronk ontstaan weer nieuwe uitlopers. Omdat die twijgen nog vrij buigzaam zijn is het ideaal materiaal om een krans van te vlechten.

Ik ging de twijgen knippen en Vera ging de moestuin in om weer een aardige oogst binnen te halen. Behalve dat er enkele weken terug wat tomaten te lijden hebben gehad van het matige weer, is tot nu toe de oogst geweldig. Alles lijkt het momenteel goed te doen. Tot nu toe....bieten, tomaten, courgettes, tuinbonen, uien, knoflook, wortels, bramen, aardbeien, frambozen en verse kruiden. De pepers, paprika's en puntpaprika's hebben nog even nodig. Ook de druivenrank bij het kippenhok doet het voortreffelijk. De smaak is al goed maar de druiven mogen nog wel iets doorrijpen. Hopelijk hangen ze er over een paar weken nog aan, zodat we er druivensap van kunnen maken, maar de kans dat spreeuwen zich daarmee vol vreten is groter helaas. 

Aan het eind van de ochtend, toen Vera een kransje aan het knutselen was, ben ik begonnen met aansmeren van de lemen achterwand van de hooischuur. Door de leeftijd zijn er in de lemen wand nogal wat gaten ontstaan, maar met de brokken leem uit de achterwand van de nieuwe werkplaats smeer ik de gaten weer dicht.

Opeens riep Vera dat er iemand op het erf was, dus meteen ging ik kijken. Waarom ik een voorgevoel had dat dat weleens de 'ferrailleur' kon zijn, weet ik niet maar het was 'm inderdaad. Dezelfde die vorig jaar wat oud ijzer en de aluminium tuinkas heeft meegenomen. Eindelijk konden we de ijzeren plaat die nog steeds in het atelier stond en naar schatting rond de 100 kilo weegt kwijt. Het kostte wat moeite 'm met zijn tweeën in de auto te leggen, maar het is, weliswaar met moeite, gelukt. 

Accu's zijn vanwege de hoeveelheid lood dat er in zit altijd heel interessant, maar die heb ik niet, behalve dan de nieuwe van de tractor die nodig met gedestilleerd water bijgevuld moet worden. Het bracht me wel op een idee....de tractor!

De tractor heeft geen kenteken- of registratiebewijs dat in Frankrijk 'carte gris' genoemd wordt. en om er een te krijgen zou de tractor gekeurd moeten worden en dan moet-ie ook helemaal voldoen aan de best wel strenge eisen. En dan moet de tractor ook nog eens verzekerd worden....zelfs als-ie alleen op eigen terrein wordt gebruikt! Dat zag ik allemaal niet zitten en zonder 'carte gris' raak je 'm hier aan de straatstenen niet kwijt. 

Het gezoek, gevraag en geleur om iemand die er naar wil kijken en het niet nakomen van toezeggingen ben ik zo spuugzat dat, zoals ik al eerder aangaf, de eerste de beste die 'm weghaalt, 'm zo mag hebben. En de 'ferrailleur' heeft interesse! Het is natuurlijk een enorm brok metaal, dus dat kan-ie niet zomaar laten schieten. Hij belt me morgen op, want hij wil iets regelen om 'm op te halen. Spannend!

---- Vrijdag, 1 september 2023

Het was me vandaag het dagje wel! 

Fransen hebben erg veel moeite om afspraken na te komen, maar blijkbaar zijn er uitzonderingen. Ik werd niet, zoals toegezegd, vandaag gebeld door de ferrailleur, maar gisteravond al! Het telefoontje en de boodschap waren kort. Na het gesprek zat ik even overrompeld voor me uit te staren. De boodschap was helder....hij zou vanmorgen om 8u langs komen om de tractor op te halen. 😵

Dat ging allemaal wel erg snel! Blijkbaar had-ie zo veel interesse in de tractor dat-ie wellicht bang was dat ik van gedachten zou veranderen. 😀

Gistermiddag, gisteravond en de hele nacht heeft het geregend en ook vanmorgen nog. Ik heb slecht geslapen want het spookte maar door mijn hoofd dat als de tractor weggesleept zou worden hij best wel eens vast kon komen te zitten in de door de regen zompige geworden grond. En wat dan?

Maar goed....vanmorgen om 8 uur stond de ferrailleur met wat zijn kleinzoon bleek te zijn voor de deur. De ‘camion’, waar de tractor absoluut niet op zou passen op de oprit. Ik gaf meteen maar aan dat ik er geen vertrouwen in had dat de tractor via de achtertuin weggesleept kon worden vanwege de zompige grond. Het moest dus via en door de hooischuur! Daarvoor moesten eerst alle in de weg staande spullen eruit en omdat de tractor vanaf zijn vaste plek niet meteen de draai kon maken moesten we 'm eerst naar buiten duwen. Het was zwaar maar gelukkig minder lastig dan ik dacht. 

Toen-ie met z'n kont naar de hooischuur stond werd 'le camion' een stukje de hooischuur ingereden en met een enorme spanband werd de tractor voorzichtig achteruit naar het voorerf getrokken. 

Net buiten het hek werd de tractor neergezet en ik begon me al af te vragen hoe ze de tractor naar zijn eindbestemming zouden krijgen. Het was intussen nog maar 8.45u en de mannen gaven aan weg te gaan om tussen 9.30u en 10u weer terug te komen om de tractor op te halen met een veel grotere ‘camion’ of oplegger.

Het werd half tien, het werd kwart voor tien, het werd 10 uur, 10.30u en rond 10.45u toen ik net een beetje begon te twijfelen of er wat aan de hand was en wat ik zou moeten met de door de tractor geblokkeerde oprit, hoorde ik op het raam kloppen. Er stond geen auto voor de deur maar het was de 'ferrailleur' die lopend was gekomen om te vertellen dat ze panne hadden met de oplegger op ongeveer 500 meter van ons huis. Ik begreep dat er 'un reperateur' bij zou komen en dat ze dan zo snel mogelijk zouden komen. 

Tegen 12u hoorde ik gelukkig zwaar materieel de oprit oprijden en inderdaad was daar de oplegger. Met een takel werd een grote plaat op de oprit getakeld en met diezelfde takel werd voorzichtig de tractor achteruit op de plaat getrokken. Toen-ie eenmaal goed vastgesnoerd was werd de plaat met de tractor erop in zijn geheel weer op de oplegger getrokken. Binnen een half uur was de klus geklaard en zag ik de tractor (Betsy) het erf afrijden en de hoek om....

Ik heb er eerlijk gezegd wat gemengde gevoelens over....enerzijds ben ik blij en opgelucht dat het tractorprobleem voor mij niet meer bestaat, maar anderzijds vraag ik me af of het niet allemaal nèt even te snel is gegaan. Maar hoe dan ook: weg is weg!

De grondbak die nog bij de houtopslag in het bos staat wordt volgende week (maandag of dinsdag) ook nog opgehaald.

---- Maandag(ochtend), 4 september 2023

Zaterdag was het voor ons een beetje een opruimdag. Alle overal zwervende tuinspullen zijn weer op hun plek gezet en meer van dat soort dingen. Niet veel noemenswaardig dus. Gisteren zijn Allan en Marian aangekomen die ons in ons laatste weekje hier, gezelschap komen houden. 

Gistermorgen hebben we dus de slaapkamers in orde gemaakt en het huis verder aan kant gemaakt. Om even over 15u kwamen Allan en Marian aan. Allan was de dag ervoor nog verkouden/grieperig geweest en Marian kwam zo de auto uit. We hebben eerst even koffie op het achterterras gedronken en daarna een rondje tuin gedaan. Daarna zijn we weer op het achterterras neergestreken, maar Marian was zo beroerd dat ze 'even' op bed ging liggen. 

De avondmaaltijd hebben we met z'n drieën op het achterterras gegeten waar we verder nog vanwege de zwoele avond tot 23u konden blijven zitten. Alleen....de plekjes die we niet goed hadden ingespoten of -gesmeerd met anti-muggenspul werden gretig aangevallen door bloeddorstige muggen.

Tegen beter weten in zijn we krabbend, maar vooral moe naar bed gegaan. Marian bleek vanmorgen gelukkig al een heel stuk opgeknapt te zijn.

Na in het ochtendzonnetje van de eerste kop koffie te hebben genoten hebben zijn we gaan ontbijten. Koppie thee en koffie erbij, een pannetje water voor de eitjes en voor enkelen wat water om de nodige medicatie in te nemen. Toen we zover waren om de badkamer in te gaan, bleek opeens dat er geen druppel water meer uit de kraan kwam. Dat was dus even tanden poetsen met het restje water uit de waterkoker! 

Vera ging boodschappen doen en terwijl ik de weblog aan het bijwerken was belde ze op dat ze had gezien dat er bij Francis werkzaamheden waren. Zeer waarschijnlijk aan de waterleiding. Toen herinnerde ik me dat ik zaterdag een mannetje in een geel hesje, gevolgd door Francis in de tuin had zien rondscharrelen dus daar ligt waarschijnlijk de oorzaak. 

Briefjes met een mededeling dat het water even afgesloten wordt zijn hier nog niet uitgevonden. 😂

---- Dinsdag(ochtend), 5 september 2023

De afsluiting van het water heeft gisteren gelukkig niet lang geduurd, hooguit een halfuurtje. Dus echt erg was het niet, maar je staat toch wel vreemd te kijken dat er geen druppel water uit kraan komt als je dat niet verwacht.

Toen we gistermorgen op het achterterras aan de koffie zaten bespraken we de planning wat we deze week zouden gaan doen. De 'ferrailleur', die volgens zijn handgeschreven 'visitekaartje' Dany Vanhove bleek te heten, had bij zijn vertrek met Betsy zaterdag gezegd de grondbak in het bos maandag of dinsdag op te halen. Dat betekende dus dat ik in ieder geval thuis moest blijven, Dat net gezegd hebbende werd er op de deur geklopt en daar was inderdaad de 'ferrailleur' met zijn forse kleinzoon. 

Tien minuten later stond 'le camion' in de speeltuin met zijn kont naar het bos gericht. Het werd eerst even overleggen hoe we de hartstikke zware grondbak van zijn plek moesten krijgen, maar door 'm met zijn vieren steeds een slag te kantelen, zouden we ook wel komen. Vier man bleek gelukkig te veel en omdat het geheel toch voor het nageslacht of in ieder geval voor de lezers van deze weblog, moest worden vastgelegd, 'offerde' ik me op wat foto's en filmpjes te maken. 😄

Toen de grondbak bijna bij de auto lag hoefde-ie nog maar één keer op zijn zijkant gekanteld te worden zodat-ie gedeeltelijk tegen de laadbak kwam te liggen. Daarna hebben we 'm met zijn vieren opgetild en op de laadbak geschoven.

Dany liep vervolgens terug naar de houtopslag waar de grondbak had gelegen en begon met veel interesse de gnomen te bekijken die ik er ooit, omdat ik toen geen andere geschikte plek wist, maar als versiering had opgehangen. Ze leken hem wel leuk voor bij zijn huis bij het toegangshek en hij wilde weten wat ik er voor wilde hebben. Hij werd me iets tè enthousiast en ik heb meegedeeld dat ik ze niet kwijt wilde. Dany hing de er intussen afgehaalde gnoom teleurgesteld weer terug, maar dat interesseerde me helemaal niet. 'Niet tè hebberig worden' dacht ik. 

Voor de zekerheid heb ik van de gnomen nog een foto genomen, want je weet eerlijk gezegd maar niet of ze er volgende keer als we hier weer komen, nog hangen. 😉

Na de lunch zijn Allan en ik nog even naar de déchetterie gegaan om de nodige troep daar te storten. 

Ik heb geen idee hoe ik het gedeelte dat in de grond zit om het toegangshek met pennen af te kunnen sluiten, moet noemen, maar dat ding is in de loop der jaren kapot gereden door gasten in te zware auto's  die er bijvoorbeeld met een trekhaak aan bleven hangen. Ik heb dus begin dit jaar een nieuwe aangeschaft en die moest nog 'even' in de grond geplaatst worden. De kapotte moest er natuurlijk eerst uit en hoewel we vanwege het warme weer van plan waren dat vandaag pas te gaan doen, bedacht Allan dat we best alvast konden beginnen. 

Ik wist dat ik destijds best wel wat beton had gebruikt om het 'ding' goed vast te zetten in de grond, maar blijkbaar heb ik dat toen behoorlijk overdreven. 😃

Ondanks de boorhamer en -beitel kregen we slechts kleine stukjes van het beton af. Ik begon net zo'n beetje de moed te verliezen toen Allan bedacht een stevige kabel om het ding te doen, aan mijn trekhaak te bevestigen en 'm dan proberen met de auto los te trekken.

Dat hebben we gedaan en gelukkig bleek de trekhaak bestand tegen het enorme gewicht. Mijn auto kwam steeds met een stevige ruk tot stuilstand, maar na tig keer proberen, begon de klomp beton eindelijk een beetje te bewegen. Toen dat eenmaal begon kwam het blok gelukkig los. We hebben er nog stukken beton afgemept, want elke kilo is er tenslotte één. 

Met moeite hebben we het blok in de auto gekregen, dus vandaag gaan we het blok dumpen bij de déchetterie. 

Omdat we gingen barbecueën zijn we op het kippenterras neergestreken en daar hebben we vanwege het zwoele nazomerweer de hele avond kunnen zitten. Wel goed ingesmeerd met anti-muggenspul. 😄

---- Dinsdag(avond), 5 september 2023

Het is vandaag allemaal wat anders gelopen dan ik vanmorgen dacht! Ik weet intussen ook hoe het 'ding' heet: middenaanslag. Eigenlijk heel logisch, maar soms moet je er maar op komen, 

Omdat het vandaag weer een hete dag zou worden zijn Allan en ik vanmorgen vol goede moed begonnen met de nieuwe middenaanslag. Het idee was om eerst een stevig ijzeren T-profiel de grond in te meppen, zodat de middenaanslag wat makkelijker op zijn plek zou blijven. We wilden er namelijk niet meer zoveel beton in storten als bij de vorige, Het meppen ging moeizaam maar stukje voor stukje zakte het T-profiel de grond in. Maar....blijkbaar was hij ondanks het regelmatig gebruik van de waterpas toch iets scheef gegaan dus het moest er weer uit! 

Dus krikken erbij, flink zijdelings meppen met de moker en na veel inspanning gaf het profiel het eindelijk op. De buitentemperatuur en onze temperatuur begonnen al aardig te stijgen dus we zijn eerst maar even gaan bijkomen op het terras. Daar hebben we een nieuwe tactiek besproken. Een stuk pvc-pijp in beton zetten en de middenaanslag daar in laten zakken. Toen we eenmaal zover waren dat de middenaanslag op zijn plek kon worden gebracht, bleken we tegen een ander probleem aan te lopen. Nu pas constateerde ik dat de middenaanslag die ik intussen al driekwart jaar in de schuur had liggen een andere bleek te zijn dan de oorspronkelijke. Ik kon het natuujrlijk ook niet vergelijken met de originele omdat die helemaal in het beton verborgen zat. Het is lastig uit te leggen maar de nieuwe kan ik dus helemaal niet gebruiken. 😒

Ik ben natuurlijk met de leverancier gaan bellen en die snapte eerst helemaal niet wat ik bedoelde. Misschien ook wel maar dan deed-ie verdomd goed zijn best dat te verbergen. Ik heb maar even een filmpje gemaakt en dat geappt. 

Ik kreeg wel een snelle reactie van 'm. Het was 'm nu duidelijk en vervolgens hing hij er een l*l-verhaal bij op dat ik er met ducttape een spons tegenaan moest plakken, dan beton storten enz. enz. De spons zou dan onder de sleuf zitten waar de vergrendelpennen van het hek in zouden moeten vallen. Maar hoe die spons die dan in de weg zou zitten voor de vergrendelpennen gaf-ie alleen niet aan. 

Ik heb voorgesteld een andere te leveren en hij zou kijken of-ie ergens nog wat had liggen. Hij vroeg wel waar het naar toe moest, dus ik heb mijn NL-adres gegeven, maar daarna niets meer gehoord. Ik kijk het wat dagen aan en dan zien we maar weer verder. 

Met het spreekwoord 'gooi je oude schoenen niet weg voor je nieuwe hebt', hebben we het blok beton dat we met moeite de auto in hebben gekregen er weer met net zoveel moeite uitgehaald.

---- Donderdag(ochtend), 7 september 2023

Gisteren was het snikheet, 33-34 graden op het heetst van de dag. We hoopten aan de kust wat verkoeling te kunnen vinden en wilden daarom naar 'Le Hourdel' gaan, een gehuchtje van wat huizen, een vuurtoren en een restaurantje vlak aan de kust. We zijn daar eerder geweest en met een beetje mazzel kun je ook nog wat nieuwsgierige zeehondjes spotten. We wilden daar alleen maar even lunchen want het was te heet om meer dan dat te doen.

Voor de zekerheid hebben we even gegoogled en het beoogde restaurantje is op woensdag in ieder geval gesloten. Toen hebben we even verder gezocht naar een alternatief, maar zon beetje alle restaurantjes in de buurt bleken woensdag niet open te zijn. We hebben het maar opgegeven en besloten gisteren maar op het achterterras te blijven puffen van de hitte. Ik heb om het een beetje draaglijk te maken een grote ventilator op het terras gezet. Zo was het wel te doen.

Ik heb met ruime tussenpozen nog wat gaten in de lemen achterwand van de huurschuur dicht gesmeerd. Het is gelukkig overdekt en in de schaduw en echt zwaar werk is het niet. De meeste gaten zijn nu dicht. Ik moet er nog wel wat doen en dan eigenlijk ook de binnenkant nog, maar voor het gezicht is de buitenkant het belangrijkst.

Vandaag gaan we een nieuwe poging doen om in 'Le Hourdel' te lunchen.

---- Donderdag(avond), 7 september 2023

Toen we vanmorgen tegen halftwaalf in Le Hourdel aankwamen, was er èn geen parkeerplaats meer te vinden èn het restaurantje met overdekt terras waar we wilden lunchen, puilde uit van de mensen. Dat was dus kansloos dus we zijn naar Cayeux-sur-Mer, een plaatsje 7 km verderop, gereden, waar meer dan genoeg parkeerplekken waren en ook meerdere restaurantjes. Het was te heet om wat door het plaatsje te lopen dus zijn we meteen een restaurantje gaan opzoeken. Dat werd 'Le petit Baigneur' waar nog voldoende plaats bleek te zijn. Dat is vaak niet zo'n goed teken, maar nadat we eenmaal aan het tafeltje zaten dat ons door de vriendelijke ober was aangewezen liep het restaurant volledig vol. We waren dus eigenlijk net op tijd!

Marian koos voor het 'plat du jour' (dorade), Allan koos voor een entrecôte en Vera en ik kozen voor mosselen met crème d'Auvergne (een blauwe schimmelkaas) die ook verrukkelijk bleek te zijn. Uiteraard een watertje, biertje en rosé-tje om het allemaal weg te spoelen en wat 'witte dames' als dessert. Kortom: een voortreffelijke lunch!
Het was intussen snikheet geworden maar de dames wilden toch nog even het strand op dat uit louter kiezels bleek te bestaan. Het werd dus een kort wandelingetje!

Op de terugweg zijn we toch nog naar Le Hourdel gereden om er in ieder geval een glimp van op te vangen. De dames waren weer iets te enthousiast en maakten een wandelingetje richting strand. Allan bleef ik de auto, ik heb vlug een paar foto;s gemaakt en ging Allan gezelschap houden. Het was te heet om te bewegen! Het was eb dus alle boten laten nagenoeg op het droge. Aan de overkant kon je in de verte Le Crotoy zien dat ten noorden van de rivier de Somme ligt. 

Daarna zijn we richting huis gegaan om weer plaats te nemen op het achterterras waar we vooral niet te veel moesten bewegen! 😉

Allan en Marian vertrekken morgenochtend weer richting Nederland, wij ruimen nog wat op en stappen dan ergens in de namiddag of  's avonds in de auto om ook weer naar huis te gaan.