Met of zonder Corona naar Frankrijk? En toen....stormschade!

---- Dinsdag, 15 februari 2022

Dinsdag is een voor ons ongebruikelijke dag om richting Frankrijk te gaan, maar omdat we gisteren nog wat privé-aangelegenheden hadden was het gewoon niet anders. 

Het was nog even spannend....gisteren overiel me een behoorlijke neusverkoudheid en ik voelde me ook flink belabberd, maar niet erger dan voorheen als ik een neusverkoudheid had. Zou ik in de nadagen van Corona toch nog even besmet zijn en zo ja, wat dan? Niet naar Frankrijk kwam als 'kansloos' bij me over. Dus voor de zekerheid heb ik maar even een zelftest gedaan en die was gelukkig negatief. Eerlijk gezegd had het niet zoveel uitgemaakt....ik was toch gegaan, maar dan in de wetenschap dat mijn neusverkoudheid een naam had. 😇

We zijn dus vanmorgen even na 10 uur vertrokken, waren binnen 10 minuten weer terug omdat Vera wat vergeten was en kwamen om 10 voor 3 binnen in ons huis. We hebben eerst een rondje tuin gedaan omdat we bloednieuwsgierig waren wat we zouden aantreffen. Bruno had natuurlijk al wel wat foto's gestuurd, maar het met eigen ogen aanschouwen is toch weer anders. Er liggen best wel wat bergen te kloven hout maar ik had nog veel meer verwacht gezien het aantal omgehaalde bomen. Dus ergens valt het dan wel mee. Maar....Bruno was nog niet helemaal klaar, zo bleek later, toen-ie een halfuur na onze binnenkomst en we net aan de koffie zaten, al op de deur klopte. Onder het mom van 'welkom heten' en een 'praatje pot' ging het natuurlijk in hoofdzaak om te cashen voor de door hem verrichte werkzaamheden. 😉

Tijdens het 'praatje pot' kwamen de maaimachine en Betsy ter sprake. Volgens Bruno heeft de maaimachine weer een onderhoudsbeurt nodig, maar in feite ging het allemaal om Betsy. Bruno had toegezegd dat hij met zijn schoonzoon een keer een kijkje zou komen nemen en een poging zou doen Betsy weer aan de gang te krijgen. Conform de manier waarop Franse afspraken worden gemaakt, was dat dus niet gebeurd. Wel vroeg Bruno voor de zoveelste keer of de tractor nou gemaakt moest worden of dat ik 'm misschien wilde verkopen. En toen....toen begon het figuurlijke kwartje bij me vallen! Ik denk dat het helemaal niet de bedoeling is om Betsy te repareren, maar dat hij of iemand anders er in hoge mate interesse in heeft. Bruno was zeer nieuwsgierig naar de leeftijd van Betsy, maar die weet ik werkelijk niet. Wat ik wel weet en dus noemde is dat een Ford 4000 een van de betere tractoren van Ford is en eigenlijk niet kapot te krijgen is. Dat Betsy het even niet doet is waarschijnlijk een relatief klein mankementje, maar als je er geen verstand van hebt....! En toen stelde Bruno dat het eigenlijk een 'collectors item' is en toen viel het gevallen kwartje op z'n plek. 

Schouderophalend gaf ik aan dat ik best bereid was Betsy te verkopen, want ze liet me al een paar jaar in de steek en tot dusverre heb ik het prima gered. Dus of ik zo'n knoert van een tractor echt nodig heb....? We wachten geduldig de ontwikkelinten af, maar ik heb zo het idee dat Bruno binnenkort spontaan langs komt met de mededeling dat-ie een geïnteresseerde heeft! 😉

Tijdens het rondje tuin zagen we de narcissen al zo hoog staan dat de kans groot is dat we ze deze periode al zien bloeien. Er is waarschijnlijk nog wel een beetje zon nodig, maar de verwachting is dat die de komende dagen zich af en toe al laat zien en volgende week zeer regelmatig. Ook de sneeuwklokjes staan er parmantig bij.

---- Woensdag, 16 februari 2022

Vandaag hebben we niet zo veel gedaan als we wilden. Het weer liet het niet toe. Het was redelijk zacht, maar de wind was enorm. Er zijn dan ook veel dakpannen gesneuveld en het ziet er naar uit dat er nog meer volgen. Dus dat wordt morgen, als het wat rustiger is, een klusje om te herstellen.

Ik heb vanmorgen eerst de door Vera op-de-kop-getikte 'nieuwe' gietijzeren kringloop-plantenbakjes gedeeltelijk in de groene Hammerite gezet. Vera ging al snel de tuin in en heeft de molshopen weg geschept en daarmee de in het bos ontstane kuilen opgevuld. De compostbakken zijn omgeschept en de derde compostbak is grotendeels gezeefd. 

Ik heb ook wat kruiwagens gevuld met te kloven hout en achter de hooischuur neergezet. Morgen ga ik dat kloven. Ik had wel al willen beginnen maar door de enorme wind was het ondoenlijk om de grote staldeuren te openen en open te houden!

Daarna ben ik ook nog even de zolder opgegaan om de boel daar te checken. Nog niet alle folie was al verstevigd met latten dus een hoop was door de wind weer aan het losraken. De meest noodzakelijke stukken heb ik meteen maar weer vast geniet en met een latje verstevigd. Morgen weer verder...

---- Donderdag, 17 februari 2022

De storm 'Dudley' heeft hier ook behoorlijk huisgehouden. Naast een rijtje dakpannen zijn er wat kleinere boompjes gesneuveld. Waarschijnlijk omdat door het kap- en snoeiwerk van Bruno de wind meer vat kon krijgen op de boompjes. De meeste dakpannen heb ik weer op hun plek gelegd.

Het hout uit de gisteren klaar gezette kruiwagens heb ik gekloofd en de volgende lading staat alweer te wachten.

Ik wissel de klusjes een beetje af dus ik ben met van alles en nog wat bezig. Van kloven, kloven en kloven word je behoorlijk simpel. Ik heb een hoop latten gezaagd die ik een dezer dagen aan de achterkant van de moestuin tegen het hekwerk ga bevestigen. Vera wil namelijk wat voorgetrokken tuinbonen en erwten gaan planten, maar zolang de konijnen en andere vraatzuchtige dieren de verse knopjes van alles af vreten, is dat kansloos. En dan moet er ook nog een toegangshekje komen....

Ook op de zolder heb ik weer de nodige latjes tegen de folie geschroefd. De wind staat namelijk pal op de voorkant van het huis en de folie heeft het daardoor zwaar te verduren. 

Vera is aan het snoeien geslagen. De klimrozen (tegen de hooischuur en naast het toegangshek) en de andere rozen zijn flink terug gesnoeid, de Malva is gekortwiekt en zo zijn er nog meer tuinklusjes gedaan. Eigenlijk is het dus van alles een beetje....

We maken ons een beetje op voor de storm die morgen over ons heen schijnt te komen. Het is jammer dat het weer niet beter is, maar het is wel prettig dat we hier met een storm zijn. Als er wat sneuvelt dan kan ik meteen maatregelen nemen.

---- Zaterdag, 19 februari 2022

Nou we zijn weer online! Dankzij Eunice hebben we een zootje schade en daarnaast anderhalve dag zonder stroom gezeten en dan merk je pas hoe belangrijk dat voor ons geworden is. Telefoons en ipads die niet meer kunnen opladen, gereedschap dat het niet doet zonder een beetje prik enz. enz.

Maar goed....ik begin bij gisteren. Zoals te verwachten was begon de storm langzaam aan steeds sterker te worden met af en toe enorme rukwinden. Ik ben 's morgens meteen de zolder opgegaan om zoveel mogelijk folie vast te zetten. Toen ik daarmee bezig was hoorde ik opeens dakpannen kletteren, maar blijkbaar was dat niet bij ons. Althans dat dacht ik....ik zag namelijk niets bijzonders op een verdwenen dakpannetje aan de zijkant van het kippenhok na. Totdat....ik even een check in de tuin ging doen en zag dat de achterkant van het dak van het kippenhok grotendeels was verdwenen. Ook waren er al gaten in het dak van de hooischuur geslagen en licht geschokt ging ik naar binnen om het Vera te vertellen. Toen hoorden we een hoop gekraak en door het raam van de keukendeur zagen we de oude en markante walnotenboom ten dode opgeschreven op de grond liggen. En ook daarna hield het allemaal niet op. De vorig jaar aangeschafte trampoline naar de knoppen, het betonnen fonteintje met betonnen mannetje kaduuk, de 2 sleedoornbomen uit de grond gerukt en in het bos een boom op halfelf. Ook zijn hier en daar wat nokvorsten weggeslagen en uiteraard ook de nodige dakpannen. Intussen was ook de stroom rond 15u uitgevallen, toen nog niet wetende dat het pas de volgende dag om 18u weer zou werken. 

We hebben er maar het beste van gemaakt. Kaarsen overal in huis aangestoken om nog eningszins te kunnen zien wat je doet. We hebben er maar een stevig wijntje op genomen! Gelukkig koken we op gas en hoewel we het niet elektrisch konden onsteken, maar met een ouderwets vlammetje, konden we toch van een lekkere maaltijd genieten. Koken bij candle-light!

Wij zijn regelmatige koffiedrinkers en als je dan vanaf 's middags tot aan de volgende ochtend nog geen enkele kop koffie hebt gehad, begin je toch wat ontwenningsverschijnselen te krijgen. Vera kwam op het lumineuze idee om water te koken en daarin een senseo-koffiepadje te droppen en met een lepeltje de koffie er een beetje uit te persen. Het zag er niet uit maar het resultaat viel veel meer mee dan gedacht! 

Vanmorgen toen ik op de weg de kapot gevallen dakpannen aan het verzamelen was, kwam op dat moment Nadine, de vrouw van Bruno langs, op weg naar haar ouders die in het huis naast ons wonen. Uiteraard vroeg ze naar de schade, maar ook of we dat ook in Nederland hadden. Toen ik haar vertelde dat ik nog geen contact had omdat er geen stroom was, was ze verbaasd. Zij hadden wel stroom terwijl ze maar hooguit anderhalve kilometer van ons vandaan wonen. Maar ja, ergens begint het en ergens houdt het op! Zij hadden overigens maar één dakpan die van het dak afgewaaid was!

Ze nodigde me uit om, als ik dat wilde bij haar mijn telefoon even op te laden. Toen de storing om een uur of 2 vanmiddag nog steeds niet was opgelost, ben ik maar naar hen toe gereden. Nadine had begrepen dat de stroom waarschijnlijk (maar in Frankrijk weet je het maar nooit) vanavond om 19.30u, misschien rond 20u, het weer zou doen. Toen ik aan kwam rijden stond er een witte bestelbus met ladders voor het huis en het zag er naar uit dat dat iemand moest zijn die de dakpan weer op zijn plek had gelegd. Toen ik binnen kwam zaten Bruno en de voor mij onbekende man aan de whisky, Nadine aan de jus. Blijkbaar was dat een aperitief en Bruno vroeg me of ik ook wilde. Nou heb ik er niet zo´n moeite mee om me in dit soort situaties aan de Franse gewoontes aan te passen, dus ik kreeg een whisky. Toen ik ´m, vrij moeiteloos, had weggewerkt, schonk Bruno me nog een tweede in, waarschijnlijk omdat dat een goed excuus was om er zelf ook nog een te nemen. 😃

De voor mij onbekende man bleek Alain Dourlens te zijn, de zoon van de dakdekker, die al vaker voor ons wat dak-klussen heeft gedaan. Hij komt waarschijnlijk maandag of dinsdag langs om een kijkje te nemen naar de schade, zodat hij een offerte kan uitbrengen.

Vanmorgen en ook vanmiddag nog heb ik een aantal dakpannen al weer op hun plek gelegd, maar nokvorsten en de grote gaten....daar begin ik zelf niet aan. Het begint al weer aardig te waaien en helaas regent het momenteel ook behoorlijk.

Hieronder wat foto's die ik heb gemaakt (kris-kras door elkaar)....

---- Zondag, 20 februari 2022

Na Corrie, Dudley en Eunice giert Franklin nu over ons heen. Tot nu toe zijn er voor zover bekend geen gaten geslagen en dakpannen gesneuveld. Maar....de kracht neemt nog toe en dat lijkt hier tot middernacht te gaan duren, dus morgen kunnen we pas echt de balans opmaken.

Het is dus duidelijk geen weer om buiten wat te doen. Vera heeft zich helemaal niet buiten gewaagd. Vanmorgen zag ze wel door het raam dat de bitumen golfplaten aan de kopse kant van het kippenhok los gewaaid waren. Dat was ook niet zo gek nu de achterkant van het dak verdwenen is. Dat weer provisorisch vastzetten was dus mijn eerste en laatste klusje buiten. En dat het provisorisch was bleek later wel. Toen ik weer hout ging halen voor de houtkachel zag ik de golfplaat op de grond liggen. Misschien ook maar beter zo....de wind kan er nu lekker dooorheen waaien.Verder zijn mijn uitstapjes beperkt gebleven tot het stukje van de voordeur naar de zolder of de hooischuur.

Op de zolder heb ik weer vele meters panlat tegen de folie geschroefd. Bij benadering denk ik nu de laatste dagen zo'n 175 tot 200 meter panlat vast te hebben geschroefd. Gelukkig had ik die een tijd terug meebesteld met ander hout, maar ze waren eigenlijk bedoeld om ook echt als panlat gebruikt te gaan worden. Ik ben er nog niet, maar het schiet al wel op.

Verder heb ik weer 4 kruiwagens hout gekloofd, maar opstapelen ging niet want de grote hooischuurdeuren open zetten met de wind er pal op, zou geheid tot nieuwe werkzaamheden hebben geleid.

We wachten de storm verder maar gelaten af en we zien morgen wel weer verder....

---- Maandag, 21 februari 2022

Het heeft hier vannacht weer flink gespookt en ook vanmorgen was het bar en boos. Maar we hebben verder geen schade opgelopen, dus dat valt dan wel weer mee.

Omdat het te guur en dus te koud was om buiten wat te doen, hebben we maar wat in huis opgeruimd. De vele kaarsen die hier en daar in huis stonden voor het geval dat er weer een stroomonderbreking zou zijn, hebben we allemaal opgeborgen. We hebben er weer vertrouwen in. Daarna ben ik de zolder weer opgegaan om verder te gaan met de 'folielatjes'. Weer zo'n kleine 30 meter aan latwerk gedaan. De zolderdeur was dicht vanwege de wind en opeens hoorde ik behoorlijk hard kloppen. In de hoop dat het de dakdekker was die een kijkje kwam nemen blèrde ik maar 'moment, je viens'. Beneden aangekomen bleek het Vera te zijn die kwam melden dat Bruno langs was gekomen met een doosje verse eieren en een kettingzaag omdat-ie alvast aan de walnotenboom wilde beginnen. 

Ik hem hem gevraagd of hij een mogelijkheid zag om van de dikste delen van de stam schijven te zagen. Volgens hem is dat mogelijk, maar ik denk wel dat-ie dan een iets andere grotere kettingzaag mee zal moeten nemen.  

Omdat de wind intussen was gaan liggen steeg de temperatuur ook meteen. Voor Vera een reden om de Hortensia's voor de grote stal  te gaan snoeien. Omdat de hakselaar al klaar stond met een hele bundel takken van de gesnoeide malva's er naast besloot ik te gaan hakselen, zodat ik daarna meteen door kon gaan met de Hortensia-takken.

En dat was het zo'n beetje voor vandaag. Als het weer meezit komt Bruno morgen weer langs om verder te gaan met de walnotenboom. Overigens maakte hij me er wel op attent dat er in de kern van de stam donkere plekken waren die op ziekte duidden. Dus dat-ie om ging, al is het verschrikkelijk jammer, is wel te begrijpen.

---- Dinsdag, 22 februari 2022

Vanmorgen was het eindelijk windstil. De grote boom aan de overkant waarop we vanuit de huiskamer uitkijken stond helemaal stil! Dat was best een verademing na 6 dagen hevige wind en storm. Ik ben de hooischuur maar in gegaan om te kloven en met enkele tussenpozen heb ik dat zo'n beetje de hele dag volgehouden. Vera kwam me op een gegeven moment helpen door kruiwagens met hout te halen die ik vervolgens weer kon kloven. Kortom: we hebben keihard gewerkt. Maar....met dit als resultaat:

Terwijl ik aan het kloven was hoorde ik opeens achter in de tuin een kettingzaag draaien. Blijkbaar was Bruno onopgemerkt door mij al weer gekomen om verder te gaan met de walnotenboom. Gisteren stond-ie er nog zo bij:

maar dankzij de noeste arbeid van Bruno nu zo:

Het zal nog wel een hele kluif worden om al de te kloven brokken en de niet-te-gebruiken-kleine-takjes weg te werken maar we hebben nog een aantal dagen....

Hoewel ik het niet echt meer verwachtte kwam toch Monsieur Dourlens aan het einde van de middag nog langs om de stormschade op te nemen. Een hoop dialectisch gebrabbel later heb ik begrepen dat hij (Joël) en zijn meewerkende zoon (Alain) volgende week komen om de boel te repareren. Ik heb gevraagd om, als het weer het toelaat, maandag al te komen, zodat we er nog zijn als ze beginnen. We hadden al in gedachten om wat langer te blijven om de boel weer een beetje op orde te brengen en klussen waar we door het slechte weer niet aan toe kwamen alsnog te doen.

---- Woensdag, 23 februari 2022

Vandaag hebben we weer behoorlijk gebeuld! Gelukkig hadden we er prachtig en zonnig weer bij. Omdat het 's morgens nog aan de frisse kant is ben ik eerst begonnen met hout kloven. Ik begin er wel erg simpel van te worden, maar hoewel de door Bruno gecreëerde bergen hout lijken te krimpen, lijkt het alsof er geen einde aan komt. En dan komt de walnotenboom er ook nog bij!

Toen ik vanmorgen de gekloofde blokken aan het opstapelen was zag ik opeens Francis in zijn moestuin schuifelen. Hoewel ik mijn best deed hem onopgemerkt te ontwijken, keken we op een gegeven moment allebei naar elkaar en kwam Francis nog dichter naar het gaas dat onze tuinen scheidt. Met andere woorden: even gedag zeggen en een praatje maken! Voor mijn fatsoen, wetende dat het op niets zou uitlopen, ben ik naar 'm toe gegaan, heb 'm een boks gegeven en we hebben inderdaad een soort van praatje gemaakt. Enkele flarden van de schade door de storm, zijn verkleinde moestuin omdat-ie-niet- zoveel-meer-nodig heeft en de mogelijke oorlog tussen Rusland en Oekraïne, zijn me vaag bijgebleven.

Daarna ben ik weer verder gegaan met kloven.... Vera bleef maar kruiwagens met hout aanvoeren! 💪 Er staan nog een paar kruiwagens klaar, maar het was op een gegeven moment wel mooi geweest. De voorraad is dus weer aardig gegroeid.

Omdat de temperatuur zodanig aangenaam werd, ben ik met een kruiwagen vol gereedschap en houten latten het bos in gegaan om de achterkant van het moestuinhek af te maken. De bovenkant moet nog eventjes netjes op gelijke hoogte worden afgezaagd maar dan is dat ook weer klaar. Alleen het toegangshekje moet dan nog....

Terwijl ik met het hek bezig was hoorde ik opeens weer een kettingzaag. Bruno was dus weer gekomen om verder te gaan met de walnotenboom. Terwijl de boom steeds kleiner wordt worden de bergen hout en wallen van dunne onbruikbare takjes alsmaar groter. We hebben nog geen idee hoe we dat allemaal weg gewerkt moeten krijgen! 

Zo tegen 5 uur was ik er klaar mee....de vermoeidheid hakte er aardig in en ik hoopte dat ook Bruno zijn biezen zou pakken zodat ik met de benen gestrekt voor de TV kon gaan hangen. Ik ging naar hem toe en ook hij was van plan te stoppen voor vandaag. Het was nog even bezien hoe hij later verder zou gaan want de boom lag natuurlijk niet zodanig dat-ie gemakkelijk verder kon zagen. Na een poging er nog een stuk van af te zagen zakte de boom iets door waardoor de kettingzaag muur- en muurvast kwam te zitten. Ik heb de hydraulische krik erbij gehaald en met enige moeite kregen we de boom net genoeg omhoog om de kettingzaag te 'bevrijden'. En toen opeens stond Francis achter me. Hij kon zijn nieuwsgierigheid niet bedwingen denk ik. Hij prikte zijn zwarte wandelstok in de grond en liep resoluut op de houtstapel af....pakte zonder enige opmerking een brok hout en kwam daarmee weer naar de boom. Omdat hij de stronk die voor hem lag niet kon zien ging hij bijna op zijn plaat, maar gelukkig zag hij kans net overeind te blijven. Met zijn drieën hebben we de boom met andere brokken ondersteund, zodat Bruno binnenkort weer verder kan.  

Toen duidelijk werd dat we voor vandaag echt klaar waren taaide Francis af ons een 'bon soirée' wensend. Toen Bruno, ik en Vera nog even aan een afsluitend en welverdiend wijntje zaten, zei ik tegen Bruno dat ik niets van wat Francis had gezegd, verstaan en begrepen had. Nonchalant schouderophalend meldde Bruno dat hij dat ook niet had! Het ligt dus niet aan ons! 😂

---- Donderdag, 24 februari 2022

Vanmorger vroeg (rond 9u) hoorden we een quad het voorerf oprijden. Dat bleek Bruno te zijn met in zijn kielzog zijn zoon Florian. Blijkbaar gingen ze met zijn tweeën verder met de bomenzaagklus. Het weer was goed, maar omdat er regen in de middag werd verwacht kwamen ze maar bijtijds. 

Nog geen half uur later waren een op instorten staande boom in de heemtuin en de scheef staande boom in het bos omgehaald. De laatste kostte wel iets meer moeite omdat hij met de kruin in een andere boom terechtkwam. Mankracht was onvoldoende om 'm op de grond te krijgen dus Bruno haalde zijn quad erbij. Blijkbaar zat er een lier aan de voorkant gemonteerd en nadat die aan de boom was bevestigd was het een paar keer flink gas geven en toen viel de boom met een hoop gekraak naar beneden.

Daarna gingen Bruno en Florian verder met de walnotenboom en ik ging de hooischuur in om te kloven. Na een tijdje was ik blijkbaar zo geconcentreerd bezig dat ik Bruno niet opgemerkt had. Toen ik opkeek en hem opeens naast me zag staan schrok ik me het kleplazarus. Bruno kwam even melden dat ze naar huis gingen omdat het te hard ging regenen. Op mijn verzoek hadden ze nog even een paar schijven van de stam gezaagd waar ik een of enkele tafeltjes van denk te gaan maken. Die hebben we samen nog even in de grote stal opgeslagen om te drogen. 

Ik ging natuurlijk weer verder met kloven, maar de ruimte onder het afdak houdt een keer op en dus moest ik op zoek naar een andere plek. Maar gezien de hoeveelheid hout dat nog gekloofd moet worden is er echt nog een hoop ruimte nodig. Vera had al een paar keer geopperd nog maar 'even' een houtopslag in het bos te maken, maar ik had daar tot dusverre geen puf in. Toch had ik geen andere keus meer, dus Vera en ik hebben nog wat oude balken uit een van de stallen gehaald, ze naar het bos gesleept en ik ben begonnen met knutselen.... Als het allemaal, maar voornamelijk het weer, meezit moet-ie morgenmiddag staan en dan kan-ie gevuld worden. 😀

---- Vrijdag, 25 februari 2022

Vandaag was het eindelijk weer eens een lentedag! De zon scheen en de temperatuur was niet verkeerd. Ik ben vanmorgen meteen richting bos gegaan om verder te gaan met de nieuwe houtopslag. Om kwart over elf stond het geraamte. Het moet nog wel wat verstevigd worden, maar dat komt vanzelf als de golfplaten erop en aan de zijkant tegenaan zitten. 

Bruno was intussen ook gearriveerd en die begon met de ontwortelde en gisteren omgehaalde boom in het bos in stukken te zagen. Weer een lading te kloven hout erbij!

Hij is daarna doorgegaan met de boom in de heemtuin, de pruimenboom in het pruimenbos en de 2 omgewaaide sleedoorns op de helling. Kortom....weer een puist werk erbij voor mij!

Het gezegde 'wie wat bewaart heeft wat' heeft zich weer eens bewezen. De oude golfplaten die vele jaren geleden van onder andere het grote afdak achter de hooischuur afkwamen, stonden nog steeds te wachten op een nieuwe of andere bestemming. Dat had net zo goed de déchetterie kunnen zijn, maar vandaag kregen ze een nieuwe kans. Halverwege de middag lag de eerste op het dak van de nieuwe houtopslag. De voorkant moet nog wat worden ingekort, zodat de lelijke kanten eraf zijn. Daarvoor heb ik een haakse slijper en dus wat elektriciteit nodig en daarvoor moet ik een heleboel verlengsnoeren uitrollen. Dat komt dus nog wel. 😉

Bruno had intussen onze aanhanger achter zijn quad gehangen, zodat we de vele takkenbossen van de walnotenboom wat gemakkelijker naar de kampvuurplaats konden brengen. Door de grillige takken is het zeer lastig spul want alles blijft in elkaar hangen en dan is slepen niet bepaald handig. 

We hebben meteen het kampvuur aangestoken en op een manier die ik nog niet kende. Ik was al van plan de brander met gastank erbij te halen om het even snel in de fik te steken, maar Bruno kwam met een stukje rubberen binnenband, stak dat aan en toen het brandde kwakte hij er wat meegebrachte afgewerkte olie overheen en het vuur was een feit. In no-time zijn er 4 enorme ladingen takken verbrand, maar er ligt helaas nog een hele hoop om van het weekend te doen. 

Om ongeveer halfvijf hadden we weer een spontane stroomstoring of -onderbreking. Vreemd, want er stond helemaal geen wind, dat in het algemeen een oorzaak kan zijn. We zagen onze geest alweer dwalen maar gelukkig duurde de stroomonderbreking dit keer maar een halfuurtje.

Morgen gaan we gewoon weer verder....met beulen!

---- Zaterdag, 26 februari 2022

Toen we vanmorgen opstonden lag de rijp op het gras dus het was behoorlijk koud geweest. Het opstarten duurde dus ook allemaal wat langer dan we van plan waren en niet in de laatste plaats omdat we ook best wel behoorlijk moe begonnen te worden. We besloten er vandaag een beetje een opruimdag van te maken. Opruimen van het vele zaagsel, de takkenbossen, de boomstammetjes, maar ik zou ook door gaan met de nieuwe houtopslag. 

Om de takkenbossen meteen te kunnen verbranden heb ik eerst het gisteren ontstoken houtvuur weer opgepord en toen het weer fikte zijn we begonnen met wegbranden. Het was een heel gesleep, maar we hebben best veel weg gewerkt. De tuin gaat er gelijk weer een beetje opgeruimd door uitzien. In ieder geval is alles rondom de sleedoornboompjes en de populier opgeruimd. 

Het zaagsel heeft Vera met de kruiwagen achter haar blokhut gekieperd om later nog te gebruiken in de bloem- en/of plantenbedden. Ik ben nog wat verder gegaan met de houtopslag maar op een gegeven moment had ik er zo de balen van dat ik besloot er mee te stoppen. Ik was intussen ook met van alles en nog wat bezig: takken slepen, takken verbranden, stammetjes naar de hooischuur slepen, stammetjes kloven, stammetjes opstapelen en ook het vuur aan de gang houden. Om een uur of vier vonden we het allebei mooi geweest voor vandaag. Morgen gaan we wel weer verder met het opbranden van de takken. Waarschijnlijk hang ik de aanhanger achter de auto en rij de walnotentakken dan naar de vuurplaats. Omdat het nu een aantal dagen droog is geweest is de zompigheid van het terrein een stuk minder geworden, dus met de auto er over heen hobbelen moet wel lukken.

Toen ik nog even alles ging checken zag ik dat de narcissen nu ook begonnen te bloeien....het voorjaar komt er dus echt aan! Het kan ons niet snel genoeg gaan.... 

---- Zondag, 27 februari 2022

Omdat het vandaag zondag was en het hier meer dan wenselijk wordt ervaren om de zondagsrust een beetje in ere te houden, besloten Vera en ik er vandaag maar een boomstammetjes-en-zaagsel-opruimdagje van te maken. Niet te veel lawaai dus! Een aantal bergen stammetjes is met kruiwagens richting hooischuur gegaan om daar te worden gekloofd. Daarna zijn ze ook weer in de kruiwagens richting nieuwe houtopslag gegaan om opgestapeld te worden. Alleen in het bos ligt nog een enorme berg stammetjes, net als in de heemtuin en natuurlijk ligt de walnotenboom nog her en der verspreid 😂. De rest is nu allemaal weggewerkt. En dat was beulen!

De nieuwe houtopslag is vermoedelijk al te klein voor al het hout dat er nog bij moet, maar dat is zorg voor een andere keer. Er ligt al heel wat in opgestapeld, maar de zijkanten golfplaten moeten er nog tegenaan! Mooie klus voor morgen, want dan kan ik de elektriciteit even met verlengsnoeren doortrekken vanaf het zwembadhok en kan ik het hekwerk van de moestuin op hoogte afzagen en meteen de golfplaten op de juiste lengte doorslijpen.

Vera heeft het meeste zaagsel en houtsnippers bij elkaar geraapt en in een van de borders en in de kruidentuin verspreid. In de kruidentuin staan om voor mij onduidelijke redenen tig knoflookplantjes (het zijn immers geen kruiden!) en volgens Vera hebben die juist in deze periode een boost nodig om grotere knollen te ontwikkelen. Daarvoor heeft ze kali-korrels gekocht maar ook in as (uit de houtkachel) schijnt kali te zitten. Dus de knoflookplanten zijn daarvan nu rijkelijk voorzien!

Verder heeft Vera de plantenbedden in de moestuin vrijgemaakt, zodat ze een dezer dagen de erwten kan uitplanten en meteen de net ontkiemde tuinbonen. Dat moet natuurlijk wel goed beschermd worden tegen de vele vraatzuchtige konijnen en/of hazen die we hier hebben, dus er moet ook nog een tuin-toegangshekje gemaakt worden!

Als het goed is komen morgen pa en zoon Dourlens om te beginnen met de herstelwerkzaamheden aan de daken. Het is natuurlijk wel Frankrijk dus of ze echt morgen komen blijft spannend!

---- Maandag, 28 februari 2022

Vanmorgen om 6 uur ging mijn wekker. Ik wilde natuurlijk wel helemaal klaar zijn voor de Dourlens-mannen, want ik wist niet hoe laat ze zouden komen, Wat ik ook niet wist is dat ze verd*mme helemaal niet zouden komen opdagen 😒. En natuurlijk ook niet even iets laten weten natuurlijk!

Ik ging al redelijk bijtijds de werkplaats in om wat voorbereidingen te treffen voor het hekje van de moestuin. Vanwege de breedte moest het wel uit 2 delen bestaan, anders zou het veel te groot en onhandig worden. Eerst heb ik wat hardhouten palen de grond in gemept waarop ik het hekwerk kon vastzetten.

Intussen was Bruno op zijn quad ook al weer aangekomen en dus hebben we samen eerst alle resterende takken die nog overal lagen in de achtertuin, in de aanhanger gegooid, naar de vuurplaats gebracht en daar opgefikt, Daarna ging Bruno 'zijn ding' (de restanten van de walnotenboom) doen en ik 'mijn ding' (het hekje, kloven, en van alles en nog wat).

Het hekje was wat meer werk dan ik dacht, maar uiteindelijk zit het er naar volle tevredenheid in. Ik moet alleen nog een slotje bedenken en maken, maar dan is het klaar. We hopen de vreetgrage konijnen daarmee tegen te houden. 

Vera heeft al voorbereidingen getroffen voor de te planten erwten. Restanten gaas zijn rechtop in de grond gezet, zodat de erwten zich rustig een weg naar boven kunnen banen.

Bruno wist van geen ophouden. Alles wat-ie van de walnotenboomstronk weg kon zagen heeft-ie gedaan, maar de stronk moest er uiteindelijk ook nog uit. Daar was de quad, die voorzien is van een lier, voor nodig, Ook dat heeft een hoop moeite gekost en ik heb na meerdere pogingen gelukkig de finale op een filmpje kunnen vastleggen. Er zit nog wel een reststuk vast in de grond, maar dat gaan we morgen doen. Het gat is enorm en de berg weg te kloven walnotenhout ook! 

Terwijl Bruno zich uit de naad werkte met de boomstronk heb ik als een bezetene staan kloven. We hadden immers al zoveel stammetjes achter de hooischuur gelegd dat ze de weg een beetje begonnen te blokkeren. Gelukkig kan ik het gekloofde hout in de aanhanger kwakken. Die aanhanger gaat morgen achter de quad en dan wordt het hout bij de houtopslag gedropt. 

---- Dinsdag, 1 maart 2022

Pa en zoon Dourlens zijn hopelijk heel erg opgeschoten! Waar weet ik niet....zeker niet bij ons! Helaas weer helemaal geen contact met ze kunnen krijgen. Als ze elders zijn opgeschoten hebben ze wellicht een keer tijd om even een seintje te geven wanneer ze wel van plan zijn te komen. We zijn er na jaren ervaring al aardig op bedacht, maar het blijkt steeds weer een tegenvaller te zijn. Afspraken maken in Frankrijk gaat eigenlijk heel goed. Alleen het nakomen ervan heeft nog wel een hoop aandacht nodig. En dat is een understatement! Ik ben benieuwd hoe men zou reageren als ik zou zeggen dat ik 'morgen wel even kom betalen' en dan ook niet kom opdraven.

In ieder geval kwam Bruno wel bijtijds. Al snel hadden we de overvolle aanhanger richting bos gebracht waar ik het gekloofde hout ging opstapelen en Bruno verder ging met wegwerken van de restanten walnotenboom. De boom is nu eindelijk helemaal weg. Althans....hij ligt in brokken hout wat nog gekloofd moet gaan worden midden in de tuin. En dat is nog een hele hoop! En het grote gat dat de boom achter laat moet ook nog worden opgevuld!

Bruno heeft door het vele zaagwerk weer een hele berg zaagsel gecreëerd wat Vera bij elkaar geharkt heeft en of op de composthoop of op de berg achter de blokhut heeft gegooid.  Ook de jonge erwtenplantjes heeft ze in 'het bed' gezet, waar het 'grote jongens' kunnen worden. Voor de zekerheid en bescherming heeft Vera  er nog wat gaas overheen gespannen.

Toen Bruno vanmiddag na de lunch weer terugkwam is hij begonnen met het snoeien van de zijhaag. Ik had die haag aan onze kant al wel aardig terug gesnoeid, maar hij was èn in de hoogte èn in de breedte aan de andere kant behoorlijk doorgeschoten. Dat snoeiwerk heeft weer een hele hoop volle aanhangers met takkenbende opgeleverd wat naast de kampvuurplek is gedropt. Morgen wordt het kampvuur dus weer aangestoken om die letterlijke takkenbende op te fikken.

---- Woensdag, 2 maart 2022

'C'est un miracle!'....want vanmorgen kwam zomaar Alain Dourlens het erf oprijden en alsof het de normaalste zaak van de wereld was vertelde hij dat zijn vader Joël) wat later zou komen en dat hij eerst zou beginnen met de achterkant van de hooischuur. 

Na wat voorbereidingen klom Alain voorzichtig richting de nok. Voorzichtig, omdat de panlatten al behoorlijk oud zijn en dus mogelijk niet allemaal sterk genoeg zijn om omhoog te klauteren! Sommige werden door Alain meteen verstevigd door er een schroef in te draaien. Niet veel later kwam Joël ook aan en samen hebben ze het dak hersteld en zeer tot mijn volle tevredenheid. Dat ze niet zijn komen opdagen maandag heb ik ze al vergeven....ze leveren geweldig werk!

 

Daarna hebben ze de voorkant van de hooischuur, de achterkant van de garage en werkplaats en ook de stal, die wij op basis van ideeën die we vroeger hadden 'gastenhuis' noemen, van dakpannen voorzien. Nokpannen heb ik niet dus daar moeten ze zelf aan zien te komen. 

Bruno was intussen ook weer aangekomen en is begonnen met het kampvuur weer op te porren en de enorme berg takken die we gisteren vanaf het weiland bij de kampvuurplaats hebben gedropt weg te branden. Ik had intussen de aanhanger weer vol gestouwd met gekloofd hout, wat Bruno later met de quad naar de houtopslag heeft gebracht, waar ik het weer heb opgestapeld. 



Vanmiddag besloot ik het iets rustiger aan te doen, althans geen gesleep met zware stammen om te kloven. Ik heb het nodige gereedschap verzameld en ben naar de moestuin gegaan om de achterkant van het hek op gelijke hoogte af te zagen. Vera was intussen ook de moestuin in gegaan om nog wat tuinbonen uit te planten en winterpenen in te zaaien. Uiteraard is dat allemaal weer zorgvuldig afgedekt met gaas!

Morgen wordt het weer een drukke dag....Joël en Alain Dourlens komen weer en ook Bruno. Bruno gaat de hazelnotenboom bij het toegangshek wat inkorten omdat die er met de nodige wind juist voor zorgt dat de takken de dakpannen van het dak meppen. Ook gaat hij wellicht de Prunus op de helling bij de oprit omzagen. De boom kwakkelde al jaren en lijkt het uiteindelijk opgegeven te hebben.

---- Donderdag, 3 maart 2022

Vandaag was weer een zeer enerverende dag. Vanmorgen om 8.30u kwamen Joël en Alain Dourlens al het erf opgereden en zijn meteen aan de slag gegaan. Ze begonnen met de stal naast de garage, waar ze een zijbalk aan de buitenkant hebben vervangen en een heleboel panlatten. De zijdakpannen zijn allemaal vastgeschroefd, dus die zie ik er niet meer zo snel van afwaaien. Een fraai stukje werk. 

Daarna zijn ze aan het 'gastenhuis' begonnen en gelukkig hadden ze soortgelijke oude nokpannen bij zich. Waar ze ze vandaan halen is me een raadsel, maar ik ben er blij mee! 😊. Ook dat is allemaal weer keurig opgelapt. Daarna zijn ze nog aan de grote stal tegenover het huis begonnen. Dat is allemaal nog niet af, maar dat komt morgen waarschijnlijk wel. In ieder geval hebben ze toegezegd dat ze er rond half negen weer zullen zijn. Op de foto hieronder zag ik opeens Joël Dourlens, boven de nok verschijnen. Volgens Bruno is hij 71 of 72 jaar oud....en dan nog zo actief!

Bruno is vandaag ook geweest. Samen met hem heb ik de walnotenboom, althans de resten ervan, in de aanhanger geladen en met de quad naar de overkapping achter de hooischuur gebracht. Er waren 11 overvolle aanhangwagens voor nodig om alles weg te krijgen. Uiteraard lag er tussen de brokken hout heel veel zaagsel dat door Vera is verzameld en op de composthoop is gegooid. In ieder geval is de walnotenboom weg. De kuil is zo goed en kwaad als het ging weer dichtgegooid, maar er zitten nog wel wat vervelende stukken hout en wortel die kwaad kunnen als je er onbedachtzaam overheen gaat maaien. Maar daar kijken we de volgende keer wel weer naar.

Omdat de Fransen een wat royalere lunchpauze kennen dan wij gewend zijn hadden Vera en ik nog even tijd om de Hibiscus-planten (stekken) die Bruno vorige week spontaan meenam, in het bos te planten. Het waren er 9 in totaal en toen we later Bruno vertelden dat we ze (eindelijk) geplant hadden en dat we er erg blij mee waren, bood hij aan er nog meer te doneren. We zijn er blij mee, maar hebben wel gezegd dat dat de volgende keer dat we hier zijn maar van moet komen 😉.

Morgen gaan we na het middaguur weer naar huis, althans dat hebben we zo gepland. Voor die tijd wil ik de golfplaten op de nieuwe houtopslag nog even vastzetten en ook gelijk de golfplaten aan de zijkanten er tegenaan zetten, maar dan....stappen we in de auto en gaan we thuis weer een kijkje nemen. Is wel goed ook, want we zijn behoorlijk moe!

---- Vrijdag(avond), 4 maart 2022

We zijn inderdaad vanmiddag na het middaguur en de lunch weer richting NL vertrokken. Als we geweten hadden dat we zoveel files en oponthoud zouden krijgen hadden we het anders gedaan. Maar goed, na een lange en vermoeiende trip zijn we toch weer heelhuids thuis aangekomen. Ik heb vanmorgen nog wel de golfplaten op de houtopslag vastgezet, maar ik had geen puf meer die van de zijkanten ook te doen. Heb ik de volgende keer ook nog wat te doen! 😂

Joël en Alain waren er weer tegen halfnegen en zijn weer meteen aan de slag gegaan. Joël ging de rechterkant van de grote stal doen en Alain begon links (rechts van de dakkapel). 

Toen de mannen weg gingen om te gaan lunchen heb ik nog even een foto gemaakt en daarna zijn we ook meteen weg gereden. De nok ligt er in ieder geval weer bovenop en zelfs mooier en beter dan het voor de storm was. Het dak komt vandaag nog dicht en maandag gaan ze aan het kippenhok beginnen. We zijn benieuwd naar het resultaat maar hebben er alle vertrouwen in.