Het einde van de conifeer....

 ---- Zondag, 12 februari 2023

Vanmorgen tegen 10 uur vertrokken Vera en ik naar Frankrijk....weer naar ons klusparadijsje. Het was gedurende de hele rit angstaanjagend rustig op de weg. We vroegen ons af of we iets gemist hadden waardoor er zo weinig verkeer was....het leek wel alsof we weer in de beginperiode van Corona zaten. Zo rustig hebben we het nog nooit meegemaakt!

Ondanks de korte koffiestop bij 'Scheiwijk' kwamen we dik binnen de normale rijtijd aan. Ik ben eerst even een rondje tuin gaan doen want ik was nieuwsgierig wat Bruno in de tuin had uitgespookt. De enorme en veel te groot geworden conifeer bij het kippenterras moet helaas verdwijnen en ik had Bruno gevraagd of hij dat volgende week (onze eerste week hier) wilde doen. Aanvankelijk was het de bedoeling de boom samen met zwager René om te halen, maar hij en Joke komen pas met Pasen. Dan zijn de vele vogels die jaarlijks in de conifeer huizen al weer druk doende (geweest) met het maken van nestjes. Dat prille geluk in de kiem smoren ging me iets te ver dus vandaar dat ik het verzoek bij Bruno heb neergelegd. Zijn reactie was dat hij eerst de takken er af zou halen en de boom zelf later met Florian zou omhalen. Ik ging er dus van uit dat ik tegen een dikke kale stam zou aankijken met nog een stevige kruin met takken, maar....alle takken zaten er nog aan. Dankzij de internet-camera wist ik dat-ie 2 keer is langs geweest. Een keer op zijn quad, gewapend met kettingzaag en de tweede keer (afgelopen vrijdag) om voor de eerste keer dit jaar het gras te maaien. Maar dat-ie hier was met een kettingzaag en de conifeer nog intact was, maakte me nieuwsgierig naar wat-ie dan wél had gedaan. Dat bleek toen ik richting het bos liep: alle bomen op de grens van de speeltuin en het bos waren geknot. Blijkbaar heeft Bruno iets meer initiatief getoond dan we hadden besproken, maar er valt niets meer aan te doen en het ziet er wel weer netjes uit.

De sneeuwklokjes en de narcissen staan op ontluiken, zeker als van de week het verwachte zonnetje er even bij komt.

Ik heb het geheugenkaartje van de wildcamera nog even meegenomen, omdat ik nieuwsgierig was wat voor wild er weer langs was geweest. 'Le cerf' had ik al verwacht, maar dit keer ook weer poezen, hazen, vogels en geheel onverwachts Francis, die vermoedelijk nieuwsgierig bij Bruno is komen kijken toen hij bezig was met het knotten van de bomen. 

De 4 'nieuwe' blauwe bordjes die Vera weer op de kop heeft getikt hebben een plekje gekregen bij hun broertjes en zusjes in de keuken. Het begint al een beetje vol te raken, maar Vera heeft al een oplossing: 'links van de achterdeur kunnen er ook nog een paar'. 😁

---- Maandag, 13 februari 2023

Vanmorgen was het nog behoorlijk koud, maar toen de zon erbij kwam kon je al voelen dat-ie kracht kreeg. Halverwege de ochtend werd het steeds beter en het was daarna heerlijk tuin- en klusweer. En dat hebben we geweten! We zijn de hele dag in de weer geweest.

Ik ben eerst maar weer wat gaan kloven. In de grote stal heb ik wat ruimte vrij gemaakt waar ik het hout ga opslaan. Dat scheelt me in ieder geval een nieuwe opslag in het bos maken. Er ligt nog een behoorlijke berg in de speeltuin, maar als die ook weg is, is het voor dit jaar weer klaar.

Voor de zekerheid heb ik nog even een foto gemaakt van de conifeer-zoals-ie-was, want het was voor mij niet de vraag óf Bruno kwam, maar meer hoe laat-ie kwam. 😀
En inderdaad....toen ik na de lunch weer stond te kloven hoorde ik zijn auto het erf oprijden en niet veel later was het 'bonjour Norbert, ça va?' We hebben even onder het genot van een kop koffie een en ander be- en doorgesproken. We zijn nog even bij de conifeer gaan kijken en nonchalant sjokte hij vervolgens door de beplanting en trapte de net opkomende sierberenklauw tot moes. 😕
Daarna ging hij weer weg om zijn kettingzaag te halen. Toen hij terug was begon hij ijverig de onderste takken van de conifeer weg te zagen. Hij sleepte alle takken achter zijn quad naar de vuurplaats en toen het er allemaal lag stak hij het kampvuur ook nog aan. Ik was intussen begonnen met het verwijderen van het oude prikkeldraad tussen de bomen die Bruno geknot heeft. De dikke omgevallen boomstronk ligt nog steeds (al 2 jaar!) in de weg. Ik was het allemaal aan het bekijken en Bruno kon dat blijkbaar niet aanzien....hij reed zijn quad ervoor en sloeg een trekband om de stronk heen....stapte op zijn quad en gaf gas. En....wielen in de prut gedraaid want de stronk gaf helemaal niet mee! 😁 Na een paar nieuwe pogingen was het resultaat hetzelfde. Met een gebaar van 'nu heb ik de oplossing' zei hij dat hij een grotere zaag nodig had en de stronk beter eerst kon doorzagen. Duh!!

Samen hebben we vervolgens de hele takkenboel weggefikt, enorme dikke rookwolken producerend! Maar het is wel allemaal lekker weg! Als ik Bruno goed heb begrepen komt hij morgen weer en dan gaan we samen de conifeer omhalen.

Gezien het enorme aantal molshopen lijken de mollen zich hier aardig thuis te voelen. Het betekent wel dat de grond gezond is, maar het levert wel héél veel bergen op. Sommige zijn zo groot dat je bijna bang wordt die mol een keer tegen te komen. 😂 Vera heeft al die molshopen weg geschept. De grond heeft ze in de moestuin in de vorig jaar gemaakte bakken gedaan. Een van de bakken vindt Vera nu te klein, dus of ik die 'even' wil vergroten. 😒 

Verder is ze niet alleen druk in de moestuin bezig geweest, maar ook daarbuiten. De rozenstruikjes en een vlinderstruik buiten het moestuinhek zijn ook gesnoeid. Kortom: het was een mooie en productieve dag!

---- Dinsdag, 14 februari 2023

Weer was het vanmorgen hartstikke koud....alles was bedekt met rijp maar het zonnetje kwam er al snel bij en het werd dus een prachtige dag.

Ik heb vanmorgen eerst de vogels die gedurende de winter in de werkplaats hebben verbleven en daar voorzien zijn van een laagje zilverkleuringe Hammerite, weer aan het gazen hekwerk opgehangen. 

Daarna ben ik, volgens Vera eindelijk, begonnen aan het opknappen van de gietijzeren stoelen, die onze buren in NL ooit bij het grof vuil hebben gezet, maar die wij (met toestemming) hebben meegenomen. De houten latten van de zitting zagen er niet meer uit en waren grotendeels rot en de gietijzeren zijkanten waren behoorlijk aan het roesten. Dus één stoel heb ik uit elkaar gehaald, de gietijzeren zijkanten met een staalborstel schoongemaakt en in een eerste laagje zwarte Hammerite gezet. Terwijl ik daarmee bezig was ging Vera de klimroos tegen de hooischuur snoeien. 

's Middags kwam inderdaad Bruno weer en zijn we samen begonnen aan het omhalen van de conifeer. Bruno bond een band om de stam, bond daaraan een touw en terwijl ik met mijn volle gewicht aan het touw ging hangen om de boom in de juiste richting te laten vallen begon hij te zagen. Niet veel later knalde de eerste stam op de grond. De takken werden er afgezaagd en die hebben we naar de vuurplaats gesleept om daar meteen op te fikken. Gelukkig had ik vanmorgen de vuurplaats al weer wat opgepord en er wat oud hout opgegooid, zodat het meteen weer ging branden. Gelukkig stond de wind weer de goede kant op anders had ik het hele dorp in een dikke witte wolk gehuld. Aan het eind van de middag was de boom dus weg, lag er een hele hoop zaagsel en hout dat nog moet worden weggewerkt, waren de takken opgebrand en ik ook. 😀

Vera is begonnen met het omzetten van de compostbakken. De compost uit de laatste bak heeft ze allemaal gezeefd en is verspreid in de moestuinbedden en vanwege de hoeveelheid ook op andere plekken in de tuin. Ze is bijtijds gestopt want ook dat is behoorlijk zwaar werk. 

Op het pad voor het huis is ooit spontaan een schildzaadje neergestreken om vervolgens uit te groeien tot een enorme plant van bijna anderhalve meter in doorsnee. Ik werd dat ding behoorlijk zat omdat-ie helemaal niet in het pad hoort te groeien en omdat je van het pad af moest stappen om er langs te gaan. Vera heeft hem dus helemaal terug geknipt en er een hoop stekjes van gemaakt. 

---- Woensdag, 15 februari 2023

Gisteravond kregen we het droevige bericht dat een tante van Vera bij een noodlottig verkeersongeval die dag is komen te overlijden. We zullen vanwege de uitvaart dan ook eerder naar huis gaan dan gepland. 

Tot die tijd doen we onze gebruikelijke dingen hier. Vera is verder gegaan met de compostbakken en de rozenstruiken die nog niet gesnoeid waren zijn nu wel gesnoeid. Ook de Hortensia's op het voorerf en in de heemtuin zijn van de uitgebloeide bloemen ontdaan. Al het door Bruno geproduceerde zaagsel heeft ze verzameld en op de paden in de heemtuin verspreid. 

Ik ben vanmorgen verder gegaan met de gietijzeren zijkanten van de stoel. Die zijn nu helemaal in de Hammerite gezet. Verder heb ik gekloofd tot mijn armen er zeer van deden. Nog 'maar' één berg van de conifeer en een berg in de speeltuin en dan is het voorlopig weer klaar. Of ik deze periode nog ga kloven weet ik niet maar de bergen hout moeten wel uit het gras, omdat Bruno zo maar weer kan komen om te maaien.

Dat de conifeer weg is is natuurlijk heel duidelijk te zien, maar echt missen doen we 'm ook niet. Het kippenterras is natuurlijk nu wel helemaal open. De conifeer was een perfecte windvanger, dus we waren aan het dubben wat we daaraan konden doen. Vera kreeg het idee om een stuk onder het golfplatendak ook van verticale latten met wat tussenruimte te voorzien, zoals ik ook onder het puntdak heb gedaan. Het zal de wind niet helemaal tegen houden maar in elk geval wel breken. 

Daarvoor heb ik eerst een paal (A) onder de schuine balk tot in de grond gemaakt en tussen de staande palen een horizontale balk (B) bevestigd. Daar komen dan de verticale latten tegen aan (C). Rechts van die latten blijft dus een opening om het terras op te kunnen. Zo'n paadje dat er al is (gezien vanaf het huis) komt dan ook aan de andere kant van de border. 

Aan de hand van onderstaande foto en de simplistische schets wordt het misschien iets duidelijker....

---- Donderdag, 16 februari 2023

Vandaag hebben we niet zo veel kunnen doen omdat het 's middags begon te regenen. Niet heel hard, maar ook als het zachtjes regent word je nat. 😂

Omdat we voor de regen al het nog in de tuin liggende hout weg wilden hebben, zijn Vera en ik vanmorgen daarmee aan de gang gegaan. Met kruiwagens sleepte Vera de blokken hout naar de hooischuur waar ik als een bezetene begon te kloven. Er was alleen niet tegenaan te kloven dus we besloten het restant maar onder de overkapping neer te kwakken, zodat het in ieder geval droog ligt. Het kloven komt wel weer....misschien komende dagen nog.

Verder heeft Vera wat narcissen- en sneeuwklokjespollen, die op onlogische plekken stonden uitgegraven en ze elders een plekje gegeven. 

Toen de regen begon werd het meteen een stuk frisser en zijn we lekker naar binnen gegaan....naar de nog steeds brandende houtkachel.

---- Zaterdag, 18 februari 2023

Gisteren en vandaag leek het wel weer herfst. Het was koud, regende veel en er waaide ook nog een stevige wind. We hebben dan ook niet veel noemenswaardigs gedaan. Ik heb nog wel wat hout gekloofd en in de grote stal opgestapeld, maar dat was het dan ook wel. Vera heeft vandaag nog de roos naast het toegangshek gesnoeid en heeft de tuinbonen die ze thuis al had 'voorgetrokken' in de moestuin geplant. 

Omdat het koud en 'hufterig' was zijn we naar binnen gegaan. Alvast wat opruimen omdat we vanwege de uitvaart van de tante van Vera morgen naar huis gaan.