---- Dinsdag(ochtend), 16 augustus 2022
Terwijl het huis zich nog in alle stilte hult besloot ik me even aan de weblog te wijden. Rob en Anita zijn medio vorige week al naar Mouriez gegaan omdat hun zoon, schoondochter en hun 2 kinderen daar al waren om een weekje vakantie te vieren. Vera moest haar werk nog van een expositie halen en daarom konden wij pas zondagavond, even voor zessen, vertrekken. Het was rustig op de weg, dus rond 22.15u reden we het erf op.
Het was zondag nog snikheet geweest en wij dachten nog even buiten te kunnen zitten, maar Rob en Anita raadden dat ons af, tenzij we 'opgevreten wilden worden door de muggen'. En daar hadden we geen behoefte aan, dus hebben we binnen bijgekletst en wat wijntjes weggewerkt en rond 1 uur zijn we naar bed gegaan.
Gisteren was het iets minder heet, maar toch nog veel te warm om veel te doen. Vera ging eigenlijk meteen haar moestuin in om de welig tierende frambozenstruiken, tomaten en nog veel meer, weer een beetje te fatsoeneren. Het was te zien dat de planten behoorlijk hadden geleden door de droogte, maar gelukkig hebben Rob en Anita ze af en toe van water voorzien, waardoor het allemaal redelijk meeviel.
Het gras is op enkele plekken na, helemaal verdord en geel, maar dat zal ook wel goedkomen als de weersvoorspellingen een beetje uitkomen. Vandaag (op het moment van schrijven ziet het er al wat dreigend uit zelfs!) wordt wat regen verwacht en er zal ook in de komende dagen wat gaan vallen.Terwijl Vera in de moestuin was heb ik het hoekkraantje en de vlotterkraan van het toilet in de 2e badkamer vervangen, omdat soms het toilet bleef doorlopen.
Na de lunch gingen Rob en ik al wat voorbereidingen treffen voor het avondmaal. Rob en ik zijn beiden virtuozen als het om barbecueën gaat, met ieder een eigen specialiteit. Rob weet mooie stukken vlees tot iets overheerlijks te maken en ik weet het verkoold en oneetbaar te maken. Ik moest dus door Rob onderricht worden in het fatsoenlijk aansteken en voornamelijk beheren van de barbecue. Ik gooide de firestarter helemaal vol, liet het branden, kwakte de barbecue helemaal vol met gloeied hete kolen en daar meteen het vlees op. Zo moet het dus niet! Een halfvolle firestarter is genoeg, gloeiende kolen allemaal bij elkaar aan een kant en het vlees niet boven de kolen.
Rob had de spareribs al 'gerubd', dus toen de barbecue op temperatuur was (100-150 graden) werden ze keurig in een rekje neergezet, de kap erover en 3 uur niet meer naar omkijken! Althans, wel een beetje de temperatuur in de gaten houden. De deksel blijft erop, want de ribbetjes moeten eerst garen en elke keer dat je de deskel optilt duurt het langer. Na die 3 uur werden de ribbetjes ingepakt in aluminiumfolie, wat roomboter er op en een scheutje appelsap (om het mals te houden) en dan gaan ze nog eens 2 uur terug op de barbecue. Na die 2 uur gaan ze nòg een keer, maar dan uitgepakt terug op de barbecue en krijgen dan een 'laklaagje' van het een of ander. Resultaat: superheerlijke spareribs, met dank aan Rob voor het klaarmaken en dank aan het varkentje (hoe sneu ook voor hem/haar) voor het afstaan van de ribbetjes.---- Woensdag, 17 augustus 2022
Gisteren is er van alles en nog wat gedaan en gebeurd. 's Morgens zijn Rob en Anita even naar Hesdin gegaan en Vera en ik hebben toen wat snoeiwerk gedaan in de tuin. Na de lunch zijn Rob en ik naar de stort gegaan om een enorme lading lege plastic en glazen flessen te dumpen, de 4 kantel/ligstoelen die 'opeens' zomaar doorgezakt waren, een hoop karton en wat oud ijzer. Daarna zijn we doorgegaan naar de BigMat in de hoop dat ze daar een gleuvenfrees of een minigravertje zouden verhuren, zodat we een geul konden fabrieken door de tuin richting zwembad. Daarin moet dan de tyleenslang komen om in de toekomst het zwembad van water te kunnen voorzien. Tot nu toe deden we dat gewoon met een tuinslang en dat was behalve een hoop gedoe maar ook onhandig omdat de slang altijd weer moest worden opgeruimd omdat er gemaaid moest worden. En aangezien het al een paar keer is voorgekomen dat vanwege het gezakte waterpeil in het zwembad de slang er weer moest bijkomen leek een permanente aansluiting wel zo gemakkelijk. Maar....de BigMat verhuurde dat soort apparatuur niet maar ze wisten wel een adres te noemen in Hesdin: TP Services. Toen we daar aan kwamen rijden zagen we een wat smoezelig mannetje al met een angstige blik naar ons kijken met wellicht het idee van 'nee hè, een klant en nog een buitenlander ook'. Hij bleek echter best wel behulpzaam en hij wees ons een 'mini pelle' aan maar kon ons niet verder helpen omdat 'le patron' er niet was. Daarvoor moest ik de volgende ochtend (vanmorgen dus) rond 8u langskomen. Nou....dat is mislukt! Gelukkig had ik gisteren voor de zekerheid een mailtje gestuurd met verzoek om een prijsopgave en de eventuele voorwaarden. Zeer waarschijnlijk krijg ik daar nooit enige reactie op.
Thuis hebben Rob en ik een poging gedaan een schep in de grond te krijgen maar de grond is door de droogte zo kneiterhard dat dat onmogelijk is. Kortom: we wachten op regen en dan zien we wel verder.
Bruno is 'spontaan' langs gekomen en niet in de laatste plaats om te cashen voor de 3 maaibeurten die hij heeft gedaan tijdens onze afwezigheid 😀. Ik kon hem meteen de boom in de heemtuin tonen die behoorlijk diep in de splitsing van 2 takken was ingescheurd. Die moet zo snel mogelijk om en waarschijnlijk komt-ie dat binnenkort met Florian doen.Ik was al een tijdje op zoek naar iemand die iets meer wist van tractoren maar die ook een poging zou kunnen doen om Betsy weer aan de praat te krijgen. Jannick, die bij huurderswisselingen kwam schoonmaken, kende Franck die onderhoudsmonteur was bij 'Pépinières de Tortefontaine', een boomkwekerij in zoals de naam doet vermoeden in het plaatsje Tortefontaine waar 'ons' dorp aan grenst. Dat bedrijf is eigendom van Teun en Martine de Jong, Toen Vera en ik op de uitvaart van Céline buiten de kerk stonden te praten sprak Martine ons aan, omdat zij ook Nederlandse is. Een kort praatje gemaakt en toevallig kwamen we elkaar zo'n 2 weken later weer tegen op een brocante in Humeroeille.
Terug naar Franck.....Jannick had met Franck afgesproken om de 16e na werktijd langs te komen en zowaar, op de afgeproken tijd kwamen ze aan. Jannick liet Franck achter, want het was alleen maar om Franck te introduceren. Franck ging aan de gang met Betsy, constateerde dat de accu picobello was en ging verder sleutelen. Alles ging goed tot en met de oliefilters. Maar het lijkt allemaal te liggen aan vermoedelijk de dieselpomp, omdat de motor uiteindelijk geen diesel ingespoten krijgt. Er volgde een hoop gezucht en gesteun, waarmee het probleem steeds groter leek te worden. Uiteindelijk gaf Franck aan dat hij het niet kon oplossen en dat hij iemand zou contacten die hij kende van 'Ford'. We hebben afgesproken, ondanks dat ik het liever directer zag, dat Jannick de tussenpersoon is. Ik zal dus te zijner tijd wel vernemen wat er nog aan Betsy gedaan kan worden en wat daarvan de kosten zullen zijn. De vraag is natuurlijk of het alleen bij een nieuwe of gereviseerde dieselpomp blijft.
En weer terug naar 'Pépinières de Tortefontaine'. Omdat met de februari-storm onze enorme walnotenboom is gesneuveld zouden we op die lege plek wel weer een boom terug willen. Ook de Prunus op de heuvel naast de oprit heeft het helemaal begeven, dus ook daar zouden we wel weer iets fleurigs willen hebben.
Daarom besloten we vanmiddag even een bezoekje te brengen aan 'Pépinières de Tortefontaine', een ritje van niks. Daar aangekomen was er weinig leven te bekennen en omdat de website aangaf dat het bedrijf geopend was heb ik maar bij het huis aangeklopt. Een dame, die ik herkende als Martine, deed open en ondanks mijn intro van Céline, de kerk en de brocante heb ik blijkbaar zo weinig indruk gemaakt dat ze geen idee had wie ik was. Maar hoe dan ook, toen ik haar uitlegde wat de reden van mijn komst was vertelde ze dat ze eigenlijk alleen aan groenvoorzieners leverde en niet aan particulieren, maar....een keer een boompje verkopen zou best wel eens kunnen. Ik moet 'm dan wel zelf ophalen en planten, enz. Ik kreeg een brochure mee, die ik al op de website had doorgebladerd, maar goed.
We zullen eens grondig de brochure doorspitten en dan zien we wel weer verder.
Kortom: we zaten al sneller in de auto dan we dachten en Rob kwam met het voorstel nog even ergens te gaan lunchen. We zijn dus onverwacht richting kust gereden naar St Valery-sur-Somme. Alle terrassen zaten overvol, maar net in het restaurant waar we al een paar keer eerder geweest zijn kwam een tafeltje voor 4 personen vrij. waar wij konden plaatsnemen. Gelukkig was het terras behoorlijk overdekt met parasols (zeker ons tafeltje), want we kregen zowaar een regenbui. De lunch was voortreffelijk en de daarbij behorende calorieën hebben we daarna weer deels weggewerkt, door naar het hoger gelegen oude gedeelte te wandelen naar de Poort de Nevers. Vandaaruit via een trap naar beneden en langs de lange boulevard weer terug naar de auto en richting huis.
Na het ontbijt wilde ik verder gaan in de nieuwe werkplaats, maar ik wilde eerst de boel even aan kant brengen. Het viel me al op dat toen ik binnenkwam er geen zwaluw verschrikt opvloog. Er zat ook niets op het nest. Toen ik de werkbank ging schoonvegen zag ik waarom: twee dode vogeltjes lagen op de werkbank.
Het nest ligt nog op z'n plek, dus ik vermoed dat ma zwaluw de kleintjes er uit gekieperd heeft. Of dat komt omdat ik van de week het nest beroerd heb weet ik natuurlijk niet. Niet veel later trof ik nog een derde vogeltje aan.
In de werkplaats heb ik plankenrekjes gemaakt om de voorraad schroeven en bakjes met allerlei spullen overzichtelijk op te kunnen stapelen. Dat heb ik afgewisseld met opstapelen van de houtblokken in de houtopslag achter het huis. De 2 stapels van hetzelfde jaar (2019) die in de hooischuur lagen en achter het kippenhok zijn nu weg.
Toen Vera later nog een keer naar de moestuin ging en terugkwam vroeg ze me wanneer ik voor het laatst bij het zwembad was geweest. Achter zo'n vraag zit meestal meer verborgen en toen ik aangaf dat dat vanochtend was, zei ze dat ze zich niet kon voorstellen dat het water zo snel verdampte. We zijn dus even gaan kijken en het water is sinds vanmorgen zeker 20 centimeter gezakt. Ik heb vanmorgen de zandfilter nog doorgespoeld en 'm daarna niet meer aangezet, omdat ik 'm juist vannacht wilde laten werken. Dit kon maar 1 ding betekenen....lekkage! En als dat zo is dan vermoedelijk toch op de plek waar chloortabletten hebben gelegen. Dat is weliswaar een spierwitte plek geworden maar dat hoeft niet altijd lekkage te betekenen. Het water staat nu 10,5 blokjes onder de rand. Morgenochtend opnieuw kijken, maar het lijkt er op dat het geen zin meer heeft om het zwembad weer te vullen. 😒
Gisteravond laat begon ik me af te vragen of er wel echt lekkage was in het zwembad of dat er misschien een andere reden kon zijn. Vanmorgen ben ik even gaan kijken en het waterpeil was niet verder gedaald. Al snel kreeg ik in de gaten wat er aan de hand was. Gistermorgen heb ik de zandfilter doorgespoeld zodat het opgevangen vuil afgevoerd wordt. Ik was van plan dat later nog een keer te doen, dus heb de hendel op de doorspoelstand laten staan. En dat is waarschijnlijk de oorzaak. Ik had de filterpomp niet ingeschakeld en het lijkt er op dat het water dan via de skimmer toch weg kan lopen. Het water stond ook precies tot waar de skimmer het water raakte.
Toen we vanmorgen klaar waren om boodschappen te doen en in de auto wilden stappen zag ik dat de linkerachterband van de auto helemaal plat was. Toen Rob en Anita hier nog waren bleek ook al dat-ie zacht was en toen heb ik 'm opgepompt, maar het ziet er toch naar uit dat-ie lek is. Ik heb hem dus weer opgepompt en omdat-ie blijkbaar niet meteen weer zachter werd zal het wel om een klein lekje gaan. Ik durfde het dus wel aan om zo naar Hesdin te rijden. Daar heb ik Vera afgezet bij de Aldi en ben daarna meteen doorgereden naar de bandenreparateur aan de andere kant van Hesdin. Toen ik de dame vroeg of ze 'm meteen konden repareren was het antwoord heel duidelijk 'non'. Vandaag zou het sowieso niet meer lukken maar ik kon de band wel achterlaten. Toen ik vertelde dat-ie nog onder de wagen zat keek ze me vragend aan of ze wilde zeggen 'nou èn?'. Ik heb het maar opgegeven en een afspraak gemaakt voor morgenmiddag om 15.30u.
Ik ben daarna nog even begonnen met bosmaaieren, want dat was na zoveel weken geen onderhoud, echt hard nodig. De helling aan de wegkant is gedaan en voor het mooie moet het morgen misschien nog eens dunnetjes over, maar omdat het snoer op was moest ik er mee stoppen. Ook niet erg! 😉
De band was dus snel gerepareerd en ik kon weer naar huis. Daarna hebben we op Ruud en Marja gewacht die tegen halfzeven aankwamen. Vera had de borrelplank al klaar staan en met wat wijntjes zijn we op het kippenterras gaan zitten. We moesten nog eten, dus toen het 21u was zijn we maar eens naar binnen gegaan om dat te doen.
Ik ben trouwens de ligbedden en stoelenproblematiek nog vergeten te melden. Omdat de kantel/ligbedden alle vier gesneuveld zijn heb ik zitten spitten op internet of die ergens nog te koop waren. Uiteindelijk vond ik ze tegen een redelijke prijs op de website van LeroyMerlin. De kleuren die wij wilden (zwart of antraciet) waren niet meer voorradig en het enige fatsoenlijke alternatief was taupe. Anders zou het knalgeel, lichtblauw of mintgroen worden.
Natuurlijk kun je dat ook in Frankrijk via de webshop bestellen en 'zo gezegd zo gedaan'.....dacht ik. Van alles en nog wat ingevuld en uiteindelijk werd om een mobiel nummer gevraagd (ik neem aan dat het voor de leveringsdatum is). Dat heb ik en dus ook ingevuld, maar....het moet een Frans nummer zijn en dat heb ik niet. Waarom ook....het roaminggedoe ligt al weer een paar jaar achter ons, dus wat is het nu voor probleem om een NL-nummer te bellen? Weer 'typisch Frans' denk ik. Ik besloot dus maar naar het dichtstbijzijnde filiaal te rijden in Merlimont, zo'n 33 km. Op de tuinafdeling vroeg ik waar ik die stoelen kon vinden en die medewerkster was òf onwillig dat ze me niet wilde begrijpen òf mijn Frans is zo bar slecht dat ze me niet kon begrijpen! Ik heb snel even de website op mijn telefoon opgezocht, het plaatje laten zien en ik werd doorgestuurd naar Jérôme'. Die was met een andere, zeer veel vragende klant bezig en ik heb dus geduldig (?!?) staan wachten tot Jérôme, die wel heel vriendelijk en behulpzaam was, tijd voor me had. Helaas kon hij me ook niet helpen want die stoelen lagen niet meer in het magazijn, dus ze moesten via Internet besteld worden. En dat moest ik notabene zelf doen. Het was niet mogelijk om het in het filiaal te bestellen en het thuis te laten afleveren. Dus ik ben weer terug naar huis gegaan met het idee het dan toch maar zelf te regelen. Helaas compleet vergeten dat ik daarvoor een Frans mobiel nummer nodig heb. 😒
Het was al een beetje te verwachten....ook hier voornamelijk troep waarvan je je niet kunt voorstellen dat iemand dat koopt, heel veel kinderkleding en speelgoed, maar....ze hadden ook een biertent! Dus...
Hoewel er net zo veel wind stond als gisteren, wilde ik toch beginnen met schilderen van de ramen en kozijnen van het atelier. Ik ben natuurlijk aan de meest luwe kant begonnen en heb intussen 3 van de 7 ramen gedaan. Als het droog is kan ik de kozijnen doen en dan zo langzamerhand de rest.
Omdat ik wat afplaktape nodig had wilde ik naar de Action die Hesdin sinds enkele maanden rijker is, maar waar we nog niet geweest zijn. Vera ging ook mee. De winkel is behoorlijk groot en ruim opgezet, maar het is net alsof je in Nederland bij de Action bent....alles ligt zo'n beetje op dezelfde plaats! We hebben behoorlijk 'geplunderd' en we hebben ook 2 solar-ledlampjes gekocht om het terrasje voor het kippenhok weer wat te verlichten. We hebben daar al eens solar-lampjes setje gehad, maar die zijn een paar jaar geleden gesneuveld. Deze zijn van roestvrijstaal, althans dat staat op het doosje. Bij een zitten er al kleine roestplekjes op 😕, maar gezien de prijs ga ik daar niet moeilijk over doen. We zien wel hoe lang ze het uit houden. Of ze op de goede plek hangen (ik wil ze wel een beetje verdekt hebben) zien we pas als het donker is.
De gisteren opgehangen solar-ledlampjes hangen nog maar ze gaan er weer af! Ze werken alleen als het donker is èn er beweging wordt gedetecteerd! De omschrijving was blijkbaar (in ieder geval voor mij) verwarrend, want zo had ik het niet begrepen. Ik zoek dus lampjes die aan gaan als het donker wordt en weer uit als het licht wordt. Zo simpel!
Ik ben vanmorgen weer verder gegaan met de ramen en kozijnen van het atelier. Echt opgeschoten ben ik niet....ik heb slechts 1 raam en 2 kozijnen in de verf gezet. Het is best wel wat werk want de vensters aan de achterkant van het atelier zijn al vanaf 2009 niet meer schoongemaakt en geschilderd. Er moest dus een hoop mos van afgebikt worden. Nog 1 raam aan de achterkant en de 3 kozijnen, dan nog 1 raam en kozijn aan de wegkant en idem aan de voorkant. De groene verf dekt niet echt lekker dus dat moet allemaal nog eens keertje nagerold worden. Zo geen zin in! 😁
Verder heb ik allerlei kleine klusjes gedaan. De werkplaats een beetje opgeruimd, de uiteinden van de slangen van het zwembad met plastic zakken beschermd, de warmtepomp afgedekt, het afgerukte haakte van de 3e slaapkamerdeur weer gemonteerd, enz., enz.
Vera heeft weer wat uurtjes in haar atelier doorgebracht en is daarna de moestuin weer ingegaan om de boel te controleren en te onderhouden. Ze kwam met een schaaltje heerlijke frambozen terug. Zo'n portie hebben we ongeveer om de dag, maar die bereiken het huis haast nooit, want meestal knagen we die meteen weg als we ze plukken. 😄
Toen we aan de koffie zaten op het achterterras vond Vera dat de nestkastjes even schoongemaakt moesten worden want....'in het najaar gaan de vogeltjes al weer op zoek naar plekken om te nestelen'. Eigenlijk betekent dat dat ik aan de bak moet en gewillig als ik ben 😉 heb ik een trap gepakt en heb het eerste nestkastje open gemaakt. Het zat helemaal vol met nestmateriaal en toen ik mijn vinger er in stak om het er voorzichtig uit te halen voelde ik iets ranzigs en omdat ik totaal niet wist waar ik mijn vinger in had gestoken heb ik er eerst maar een foto van gemaakt en het gelaten voor wat het was.
Toen ik later, voor de zekerheid met beschermende handschoenen en gewapend met een stuk hout de boel uit het nestkastje ging pulken kwam er zoveel rommel uit dat volgens wederom Google Lens, niets met paddenstoelen van doen had, maar eenvoudigweg met een verlaten hommelnest. 😞
Vanmiddag heeft het zowaar even geregend. Het mag geen naam hebben, maar de natuur zal het dankbaar hebben ontvangen.
Morgen gaan we naar Fressin op een klein halfuurtje rijden, waar een 'Fête des Plantes' wordt gehouden. Eigenlijk gewoon een tuin van particulieren die tegen betaling wordt opengesteld en waar we natuurlijk allerlei stekken van alles en nog wat kunnen kopen....😉
De prijzen van de planten logen er niet om. Twee tot soms 3x zo duur als we in Nederland gewend zijn, dus dat was wel even schrikken. Toch konden we het niet laten een Quercifolia 'Ice Crystal' aan te schaffen die gezien de grootte van de plant redelijk geprijsd was. De Nederlandse naam is: Eikenbladhortensia.
Daarna zijn we weer huiswaarts gegaan, al met al heeft het bezoek aan de tuin amper een uurtje geduurd. Thuis was het warm en vochtig, dus behoorlijk benauwd. De hortensia, die op een zonnige plek kan, maar ook een beetje schaduw kan hebben krijgt een plek achter het kippenhok. Daar krijgt hij 's morgens zon en daarna staat-ie een beetje in de schaduw van de conifeer.
Het was natuurlijk een uitdaging een gat te graven in de kneiterharde droge grond. Met een pikhouweel is dat gelukt en we hebben een emmer met water daarin leeg gekieperd. Het water zakte niet eens weg, zo droog was de grond. Dus dat wordt even afwachten....
---- Zondag, 4 september 2022
De hortensia die we gisteravond nog in de grond gezet hebben stond er vanmorgen nog fris en fruitig bij. Volgens ons staat-ie daar prima! We zaten daarna tijdens de koffie nog eens kritisch naar de tuin te kijken en de conifeer bij het kippenterras vinden we wel erg groot worden! Ik heb er al eerder over geschreven....of-ie al-dan-niet weg moet, maar we hebben besloten dat-ie mag blijven. Ik vond de border, het kippenhok en -terras een beetje ieletjes overkomen bij de immense conifeer. Vera had daarvoor een oplossing....de border vergroten! 😕
Dat idee is voorlopig nog niet te realiseren, doodgewoon omdat de grond kneiterhard is. Op zijn vroegst wordt dat het komend voorjaar. Dan kunnen we gelijk het andere plan uitvoeren waar we al een tijdje op zaten te broeden. Aan de zijkant van de heemtuin staat een blauwe regen die het ieder jaar prachtig doet. Hij heeft alleen niets om tegenaan te groeien, dus daar moest een oplossing voor komen. Die denken we nu te hebben....een pergola c.q. doorgang in het verlengde van de rozenboog, tot het einde van de heemtuin waar-ie dan de hoek omgaat. Daarmee wordt de heemtuin een beetje afgebakend en kan de blauwe regen zijn gang gaan.
Vera vindt dat daar een zitje moet komen, omdat het èn leuk staat èn als het heet is je er 'ook lekker kunt zitten'. Ik betwijfel of dat laatste ooit gaat gebeuren, maar dat zien we wel bij de realisatie.
De voordeur had ook een nieuwe verflaagje nodig dus dat heb ik even aangepakt. Omdat het behoorlijk warm was droogde de verf razendsnel. De deur is weer klaar. Het viel me wel van de week al op dat de cilinder niet helemaal lekker meer werkt. Daar zal ik een andere voor aanschaffen en dan gelijk ook een iets knappere deurklink!
Daarna was ik nog van plan de keukenmuur een nieuw sausje te geven....iemand van klein formaat heeft daar een eenvoudige tekening op gemaakt, dus dat moet even weg gewerkt worden. Vera reageerde verbaasd dat ik dat nog wilde doen, want 'we hebben toch nog meer dagen!'. En toen was ik meteen om....dat doe ik dus waarschijnlijk morgen. 😁
Toen Vera een dezer dagen even aan het 'neuzen' was in de garage zag zij openhaardrekken die we een aantal jaren geleden op een brocante hebben gekocht. In het Frans heten die dingen 'crémaillere de cheminée'. Ze dienden om een pot boven het vuur te kunnen ophangen. We hebben er een tijdje mee lopen leuren, want hij moest en zou hangen! Uiteindelijk heeft-ie een plekje gekregen aan een aanwezige spijker op het kippenterras. Iets beters konden we nog niet bedenken. 😄
---- Donderdag, 8 september 2022
Het weer is nu toch echt wel omgeslagen. Vandaag hadden we af en toe een regenbuitje, maar vanmiddag toen we nog even gingen 'zitten' op het achterterras was het bar en boos! Regen en onweer en niet zo weinig ook! Er viel zoveel water dat het terrein het niet eens kon bolwerken.
Maar goed....vanmorgen zijn we een beetje gaan opruimen want we hebben nu eenmaal besloten morgenavond weer richting huis te gaan. Vera heeft haar atelier opgeruimd, tomaten, bolcourgettes, frambozen, spaanse pepers en paprika's geoogst en de lange uitlopers van de wilde bramenstruiken die uit de hagen puilden gesnoeid.
Om het een beetje uit te proberen ben ik begonnen met steken. De 3 scherpe pennen in het hart van de paardenstek, induwen of een trapje met de voet, even draaien en eruit trekken. Het polletje druk je er dan met de knop uit. En dat gaat allemaal beter dan ik had verwacht. Natuurlijk zal niet de hele wortel meekomen, want daar zijn de scherpe pennen te kort voor, maar het duurt wel weer even voor die paardenstek weer volgroeid is. Ik ben dus gewoon een dik uur bezig geweest! Op het terrein liggen nu allemaal polletjes....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Opmerking: Alleen leden van deze blog kunnen een reactie posten.