Kloven, kloven, kloven....

---- Vrijdag, 22 februari 2019

Omdat het prachtig weer zou worden en we sowieso zin hadden....zijn we gisteren richting Frankrijk gegaan. We wisten dat Bruno weer bezig was met bomen kappen, maar hadden geen idee hoe ver hij zou zijn. Nou....hij is klaar! Toen we aankwamen was hij er nog net....hij was aan het afronden. Achter de hooischuur, vóór de tractor stond een 4 rijen dikke houtmuur. We hadden, om de kosten een beetje te beperken afgesproken dat Bruno niet zou kloven, want dat is een klus die met een kloofmachine sneller gaat. En zo goedkoop, zo bleek vorig jaar, was Bruno nou ook weer niet!

Vanmorgen toen ik wakker werd hoorde ik veel verschillende vogels schetteren....een teken dat het voorjaar voorzichtig is begonnen. Het was vanmorgen wel een beetje nevelig, maar de zon kwam er al snel bij en het werd een prachtige dag. De sneeuwklokjes bloeien en de narcissen staan op uitkomen.

Vera is voornamelijk gaan 'tuinieren'. De Agapanthussen zijn alvast in een grotere pot gezet en de Geraniums lijken grotendeels de winter te hebben overleefd. Er is veel gesnoeid, oude takken zijn verwijderd en de compostbakken zijn omgezet. De vrijgekomen verse compost is bij diverse planten gekwakt en ook het aardbeienbed heeft een verse portie gekregen.

Ik ben eigenlijk alleen aan het kloven geweest. Bijna de helft van de houtmuur heb ik  nu weg gewerkt. Het was aanvankelijk zoeken naar een geschikte opslagplek. De houtopslag in het bos ligt nog vol en ook de houtopslagplaats achter het huis is bij lange na nog niet leeg. Vera kwam op het idee om achter het kippenhok een lading op te stapelen. Daar ligt het droog en in de open lucht, dus kan het lekker drogen.

Aan het eind van de middag moest ik op zoek naar nog een plek. Ik kon niets anders bedenken dan de overkapping waar normaliter de aanhanger onder staat. De aanhanger gaat sowieso even mee naar Nederland om weer afgeladen met stenen en tegels voor de nieuwe werkplaats, terug te komen. De overkapping lekt wel een beetje maar met een afdekzeil moeten we toch een eind kunnen komen.

---- Zaterdag, 23 februari 2019

Het lijkt wel zomer....zo mooi was het vandaag. In de middag zelfs overhemd-met-korte-mouwen-weer. Vandaag stond voor Vera weer in het teken van tuinieren en voor mij, naast wat kleine klusjes uit kloven, kloven en nog eens kloven. Geregeld dacht ik dat het wel eventjes mooi was geweest, maar deed dan toch nog even een kruiwagentje....of 2 of 3. En zo kwam het dat er aan het eind van de middag nog maar 1 rij van de aanvankelijk 4 rijen-dikke houtwal stond.
Onder de overkapping staat nu dus een houtwal van bijna 3,5 meter lang en 1,5 meter hoog. Ook aan de zijkant van het kippenhok ben ik gaan stapelen, maar ik moet evengoed nog een andere stek zoeken om de rest van het nog te kloven hout op te stapelen.

Rond het middaguur, toen we even aan de koffie zaten kwam Bruno nog langs met de rekening. Het viel me mee ten opzichte van vorig jaar, maar dat, zo gaf hij ruiterlijk toe, kwam doordat hij het hout niet hoefde te kloven. Handmatig is dat een tijdrovende klus.

Van Bruno begrepen we dat Alison, vanwege haar werk, niet meer in de gelegenheid is om 'de schoonmaak' te doen bij huurderswisselingen. Bruno gaat wel op ons verzoek informeren of hij iemand anders in het dorp kan vinden die het wil doen.

Omdat ik eerst even naar de bank moest hebben we afgesproken dat ik morgenochtend kom betalen. Hij nodigde ook Vera uit om even mee te komen, zodat we ook met zijn vrouw kennis kunnen maken, We zitten er, eerlijk gezegd, niet ècht op te wachten, maar je kunt niet altijd 'nee' zeggen.

---- Zondag, 24 februari 2019

Vanmorgen scheen de zon al volop, dus ik kon nog mooi even een paar kruiwagentjes hout kloven. voordat we naar Bruno gingen om de houtkap te betalen en om kennis te maken met zijn vrouw Nadine. We hebben onder het genot van een kop koffie even gezellig zitten keuvelen. Wij luisterden naar hun gebrabbel en zij naar ons Frans gestuntel :-). Een klein uurtje later waren we weer thuis, trokken we ons oude kloffie weer aan en zijn aan de gang gegaan. Ik weer naar de 'kloofschuur' en Vera de tuin in.

Er leek geen eind te komen aan de houtblokken en ze werden steeds zwaarder en zwaarder. De houtblokken in de ene kruiwagen vonden via de kloofmachine weer plek in de andere kruiwagen om vervolgens weer ergens opgestapeld te worden. Toen ik ook nog in de hooischuur een houtwal had gemaakt van bijna 2,5 meter breed en ruim 1,5 meter hoog wist ik niet meer waar ik er nog een kon maken. Er zat niets anders op dan alle houtwallen nog maar van een paar lagen te voorzien en uiteindelijk was al het hout weggewerkt. Betsy was weer vrij!

Daarna hebben we nog even van het zonnetje genoten en wat opgeruimd. Om 5 uur stapten we in de auto met daarachter de aanhanger. Bij Marieke komen stenen en tegels vrij uit de tuin die ik weer goed kan gebruiken voor de 'bestrating' van de nieuwe werkplaats. Dat wordt weer slepen!