Na aankomst donderdagavond was het nog zo heerlijk achter op het terras dat we daar met zijn vieren (Louis en Ria waren intussen ook gearriveerd) zijn neergestreken met -uiteraard- een wijntje en hapje. Uiteindelijk moest de terrasheater er wel bij komen, maar daardoor hebben we nog een hele tijd kunnen bijkletsen.Louis wilde zijn toezegging van zo'n 3 jaar geleden om op zijn kosten ergens aan de kust mosselen te gaan eten gestand doen en zo besloten we om vrijdag na de lunch naar Le Hourdel te rijden. Le Hourdel bestaat uit een paar huizen, een mosselrestaurantje en een vuurtoren. Het ligt aan de zuidkant van de Somme en is het uiterste puntje....vandaar de vuurtoren :-).
Na een wandelingetje over het keienstrand waar we ook nog even van een zeehond, die geregeld zijn kop nieuwsgierig boven het water uitstak, konden genieten, besloten we om alvast op het terras van het restaurantje, tussen de borden met verrukkelijke mosselmenu's, een wijntje te drinken tot we konden gaan eten.
We hebben de auto weer opgezocht en zijn vervolgens naar St Valery-sur-Somme gereden, waar we na het parkeren (daar zijn de parkeermeters intussen ook overal te vinden!) over de boulevard naar een pleintje met verschillende restaurantjes zijn gelopen. Daar streken we neer op een gezellig plekje, het was intussen 18u. De keuken ging inderdaad daar om 19u open en toen konden we aan de mosselmaaltijd beginnen. Ria had mosselen à la crème, Louis mosselen met curry en Vera en ik mosselen met 'fromage bleu'. Karafje water, wat rosétjes en een wit wijntje, dus het was allemaal perfect!
---- Zondag(ochtend). 22 april 2018
Gisteren was het weer een zonovergoten dag! Ontbijt. lunch en diner (nou ja....barbecue) hebben we op het achterterras genuttigd. Verder was het een dagje van klussen. Ria is met een krabber en plamuurmes de terrassen te lijf gegaan om het mos en onkruid tussen de tegels te verwijderen. Vera heeft alle meegebrachte hanggeraniums in de plantenbakken gedaan, zodat die hun plekje aan de voorgevel weer konden innemen. Ook andere planten hebben plekjes in de tuin gekregen waardoor alles er weer veel gezelliger uitziet.
Ik ben behoorlijk opgeschoten met het zwembadhok. De deuren hangen erin en dat was nog best een klus. Ze zijn behoorlijk zwaar en ik wil natuurlijk wel dat ze netjes en gelijk naast elkaar hangen. Dat was dus heel wat passen en meten. Nu ze hangen kan ik verder gaan met de afwerking. Er komt nog een afdeklat op een van de grote deuren en er moeten nog grendels op. De kopse kanten en het plateau waar de warmtepomp op komt te staan moet ik nog doen, wat schilderwerk en dan bedenken hoe de aan- en afvoerslangen het best in het hok weggewerkt kunnen worden. Ook de electriciteit moet nog worden aangesloten. Dus....er is best nog een hoop te klussen.
Aan het eind van de middag was het zover dat ik even een paar foto's kon nemen en jawel hoor....wie stak zijn hoofd boven de haag uit....Francis! Hij klom over het prikkeldraad en met zijn armen op zijn rug complimenteerde hij me met het resultaat. Omdat ik op deze weblog geregeld over Francis rep leek het me leuk eens een foto van hem te plaatsen. Uiteraard heb ik zijn toestemming gevraagd en ik kreeg de indruk dat-ie het wel een beetje gek vond (ik heb maar niet geprobeerd hem uit te leggen wat een weblog is!), maar het òf geen probleem vond òf niet wilde weigeren :-).Het is de bedoeling dat we vandaag met zijn vieren even richting Auxi-le-Château gaan, waar een niet al te grote brocante is (65 kramen). Op de heenweg komen we langs Tollent, waar 'une bourse' (=beurs) is. Niet bekend is wat voor beurs, maar we gaan het zien.
---- Zondag(avond), 22 april 2018
Toen het hele spul wakker was en we wederom buiten op het terras ontbeten hadden, zijn we via allerlei landweggetjes naar Auxi-le-Château gereden, onderweg genietend van de mooie Authie-vallei waar we doorheen reden. Van Tollent, het plaatsje waar de beurs was, hebben we niet meer gezien dan het routebord dat we veel te laat zagen en waar we linksaf hadden moeten gaan :-).
Eenmaal aangekomen in Auxi-le-Château was het even zoeken naar de brocante. Deze was ondergebracht in een grote hal, waarschijnlijk met het idee dat het in deze tijd van het jaar wel eens slecht weer kon worden...het was immers nog maar 22 april! Met 27 graden was het een verschrikkelijke benauwde en broeierige bedoening! En als de brocante nou de moeite waard was....integendeel! Er was niets maar dan ook werkelijk niets leuks bij.
Lopend naar de brocante zagen we borden staan richting 'Les Jardins de Maizicourt'. Dat leek ons wel leuk maar eerst besloten we even een kop koffie op een terrasje te gaan drinken. Terwijl we aan de koffie zaten heb ik op de smartphone even gezocht naar die 'Jardins'. Dat tuinfeest ging dus mooi niet door want ze gaan pas 1 mei open. Dus vertrokken we onverrichterzake en gingen we weer zigzaggend door de vallei terug naar huis.
Ik heb snel mijn werkkleren aangetrokken en ben verder gegaan met het zwembadhok. De afdeklat op de 2 grote deuren zit er op, maar moet nog geschilderd worden. Ook heb ik alvast een grendel gemonteerd aan de binnenkant van de rechterdeur, zodat die vastgezet kan worden. En ik ben begonnen met de aanleg van de electra. Het is een hoop pas- en meetwerk, maar ik heb er alle vertrouwen in :-).
Ria is weer aan de slag gegaan met krabber en plamuurmes en nu op het voorerf. Vera heeft weer een hoop tuinwerk verricht.
De dag hebben we op het zonneterras afgesloten met het gebruikelijke wijntje en hapje. Helaas was het iets te fris geworden om het diner buiten te nuttigen. Maar hoe je het wendt of keert....deze schitterende dagen pakken ze ons niet meer af.
---- Maandag, 23 april 2018
De temperatuur is vandaag behoorlijk gekelderd, maar om te klussen was het prima weer. Ria is verder gegaan met mos en onkruid verwijderen. De terrassen en het paadje voor het huis zien er weer prima uit. Vera heeft het atelier wat opgeruimd en is daar nog een beetje bezig geweest met kunstwerken waar ze vorig jaar mee begonnen is. Tuinwerk zat er vandaag voor haar niet in want ze heeft last van haar rug (waarschijnlijk door het tuinwerk van gisteren).
Ik ben uiteraard weer doorgegaan met het zwembadhok. De 2 Zweedse rabatdelen boven de deuren zijn op maat gemaakt en bevestigd. Het was wat heen-en-weer lopen om alles precies op maat te maken en misschien moet er van de plank boven de grote deuren nog wat afgeschaafd worden....maar dat is voor een volgende keer. Ook het electrakastje hangt. Hoewel het hok nog niet helemaal klaar is begint het toch wel op te schieten.
Bruno is nog even langs geweest om het gras te maaien. Hij heeft het vorige week nog gedaan maar het was echt wel weer nodig. Het heerlijke weer en de vochtige grond hebben het gras een enorme groeispurt gegeven.
---- Dinsdag, 24 april 2018
Louis en Ria zijn vanmorgen weer huiswaarts gegaan. De hele ochtend was het gewoon koud! Twee dagen geleden nog 26-28 graden, nu amper 13! Het miezerde ook zo'n beetje de hele ochtend. In de middag werd het wel wat droger en de temperatuur werd wat aangenamer. Vera is haar atelier ingegaan en ik ging weer verder met het zwembadhok. Het laatste rabatdeel aan de achterkant heb ik bevestigd en de kopse kanten zijn afgetimmerd. Het begint nu echt wel op te schieten maar ik heb me wel voorgenomen voorlopig niet meer aan zulke bouwwerkjes te beginnen. Je loopt de hele dag heen en weer tussen bouwwerk en werkplaats en als je niet heen en weer loopt sta je wel! Aan het eind van de middag had ik benen die voor mijn gevoel niet meer van mij waren en was ik het dan ook spuugzat :-).Toen ik nog even een fotootje ging maken heb ik er gelijk een gemaakt van de kruidenbordjes die ik van de week al in elkaar geflanst heb.
---- Woensdag, 25 april 2018
Het weer was vandaag iets beter dan gisteren. Er was wat meer zon, geen regen maar daarentegen wel weer meer wind. Het was een beetje een rommeldagje. Ik ben wat afwerking gaan doen in het zwembadhok....latje zus....latje zo, schroefje hier....schroefje daar, enz. Ik wilde ook verder gaan met de electra, maar dat wilde niet vlotten en uiteindelijk heb ik er de brui aan gegeven. Misschien wordt het morgen nog wat.
Vera heeft niet zo veel gedaan of eigenlijk kunnen doen vanwege haar rug. Dat wordt helaas nog niet veel minder. Ze heeft wel wat 'dingen' in haar atelier gedaan en omdat ze vond dat ze mijn kolomboormachine vaker gebruikt dan ik liep ik dus even later dat zware ding te verhuizen naar het atelier :-).
Vanmiddag heb ik de bosmaaier omgehangen en ben ik begonnen met bosmaaieren. Het viel niet mee het ding aan de praat te krijgen want hij had zeker zo'n half jaar stil gelegen en uit ervaring weet ik intussen dat zo'n eerste start in het voorjaar bepaald niet van een leien dakje gaat. De helling aan de wegkant is gedaan, het voorerf en een stuk van de achtertuin. Toen ongeveer gelijktijdig de benzine op was en het snijdraad vastgelopen vond ik het mooi geweest. Morgen maar weer verder.
Ik heb op aanwijzingen van Vera een vijftal kronkelwilgtakken in het bos geplant. Deze hebben we van Ruud en Marja gekregen omdat zij er op uitgekeken waren. De takken hadden al wortels in de vaas gekregen.
Vanmiddag tijdens het koffiedrinken op het terras zagen we dat de familie Pimpelmees weer intrek in het leegstaande appartement van de vogelflat heeft genomen.
---- Donderdag, 26 april 2018
Vandaag hadden Vera en ik onze dag niet. Vera voornamelijk omdat haar rugpijn dusdanige vormen heeft aangenomen dat ze haar fysiotherapeut gebeld heeft voor een afspraak. Ze kon dus letterlijk en figuurlijk geen kant op en dat terwijl er nog een hoop moet gebeuren.
Het weer zat vandaag ook niet echt mee. De zon scheen wel redelijk veel, maar er stond veel wind. Af en toe een buitje waardoor ik de deuren van het zwembadhok niet kon schilderen. Dat hok is dus nog steeds niet klaar!
Vanmorgen heb ik nog wat gebosmaaierd en ben daarna de rondslingerende spullen gaan opruimen. De garage was weer een puinhoop omdat alles wat ik terug bracht op de werkbank terecht kwam. Ik weet dat het anders moet en kan, maar soms zit dat er gewoon niet in. Dus ook daar ben ik aan het opruimen gegaan en dat resulteerde in een paar flinke bakken troep die ik vanmiddag nog maar even naar de stort heb gebracht.
Aan het eind van de middag konden we op het zonneterras in het zonnetje en een beetje uit de wind, nog even van een wijntje genieten. Zo'n uurtje met z'n tweetjes even relaxen en kletsen maakte de dag wel weer goed, zeker toen we onverwachts 'un écureuil' (=eekhoorn) vlak bij de walnotenboom zagen scharrelen, vermoedelijk op zoek naar eten.Helaas had ik geen fototoestel paraat dus we hebben Knabbel of Babbel niet kunnen vastleggen. Dus maar een fotootje van Internet gehaald :-).
---- Vrijdag, 27 april 2018
Het weer heeft vandaag niet meegezeten. Eigenlijk wilde ik de deuren van het zwembadhok nog schilderen (dan was dat maar gedaan!), maar òf het regende een beetje òf het waaide. Soms een beetje van beide :-(.
'Dan maar bosmaaieren in de speeltuin' dacht ik, maar wat ik ook probeerde....de bosmaaier kreeg ik niet meer aan de praat. Het luchtfiltertje en de bougie schoonmaken heeft niet geholpen. Uiteindelijk besloot ik dat kr*ng maar in de auto te kwakken en naar Jean Etienne Fauquet te brengen. Nu wil het wel eens gebeuren dat de reparateur zo'n ding dan spontaan wel aankrijgt, maar ook hem lukte het niet, zelfs niet met een nieuwe bougie. 'Probablement le carburateur!' zei hij. Kortom: ik heb de bosmaaier daar achtergelaten om de carburateur schoon te laten maken....en eventueel wat er nog meer moet gebeuren.
Vera wilde dat ik (zelf kon ze het niet vanwege haar rug) even de Stihl-rugsproeier die we 2 jaar geleden hebben aangeschaft om zou hangen met daarin een door haar gemaakt brouwseltje waarmee ik de onkruidjes op de terrassen nog even te lijf moest gaan. Helaas is dat ook niet helemaal gelukt. Er spoot meer brouwsel uit het knijpgedeelte dan uit het spuitmondje waar het uit hoort te komen. Alle onderdeeltjes (spuitmondje, nippeltjes en filtertje) heb ik voor de zekerheid goed schoongemaakt, maar helaas heeft ook dat niet geholpen. Dat was de 2e Stihl (bosmaaier is dat ook) die het niet meer deed. Nog geen idee wat ik er mee aan moet.
Omdat het weer het ook niet toeliet nog even wat in de tuin te gaan doen of zelfs alleen maar zitten, zijn we een beetje gaan bankhangen. Toen ik door de keuken liep zag ik plotseling Jut en Jul in de voortuin grazen. Jut en Jul zijn de eenden (hoewel ik denk dat dit een nieuwe generatie is) die jaren geleden jaarlijks een paar weken op ons terrein kwamen scharrelen en grazen. Dat was altijd een leuk gezicht, maar toen Hans en Era hier jàren geleden met hun Newfoundlander Balu waren kregen Jut en Jul dé schrik van hun leven toen Balu ze spotte en achterna ging zitten. Daarna, tot vandaag, hebben we ze niet meer gezien.Morgen staan we bijtijds op om de boel aan kant te maken en dan wachten we op onze gasten, die zelfs voor de 5e keer terugkomen!
