Hoefijzers brengen niet altijd geluk....

---- Zondag, 13 mei 2012

Donderdagavond zijn René en ik richting Mouriez gereden. Zaterdag zouden de nieuwe gasten komen en dan is 'er altijd wel wat te doen'.

Het was natuurlijk al donker toen we aankwamen en in het licht van de koplampen zagen we al dat het gras hoog, ècht hoog stond. Guillaume was dus inderdaad, zoals te verwachten was, niet geweest.

Vrijdagochtend stonden we eigenlijk een beetje te laat op, om 'nog wat van de ochtend te maken', dus besloten we om die middag alles maar even aan te pakken. Ben wel nog even met de bosmaaier de helling aan de wegkant en de overige kanten gaan kortwieken. Een van de oude op het terrein gevonden hoefijzers die hier en daar tegen de kant van een stalletje op de grond staan, raakte ik blijkbaar en die verdween en  zag ik zo gauw niet terug. 'Die komt wel weer boven water', dacht ik....

De aanhanger moest mee naar Nederland dus eerst even Betsy van stal gehaald en omdat ze toch even een rondje moest rijden hebben we gelijk 'haar kont' maar even gevuld met de zakken overgebleven aarde uit Bart's tuin. Dat hebben we gestort op de plek waar straks het zwembad weer moet komen. Dan kunnen we het nog een beetje egaliseren en ophogen en er komt nog meer aarde....!

De inhoud van de gastank staat op het minimum....het gas kan elk moment op zijn, maar voor hetzelfde geld zit er nog genoeg in om de nieuwe gasten een hele week van gas te voorzien. Laten we het hopen!
Op 21 mei (een afspraak maken is eindelijk gelukt) wordt de gastank uitgegraven om plaats te maken voor een nieuwe.

's Middags zijn we eerst naar de wijnleverancier ;-) gegaan, en toen door naar de pinautomaat om Frans geld te halen. Daarna meteen door naar St. Pol naar de 'nieuwe' verzekeringsmaatschappij om een andere (lees: goedkopere en net zo goede) woonhuisverzekering af te sluiten. We hadden ervoor gezorgd dat we de eersten waren, dus geen wachttijd. Al met al kostte het met heen en weer rijden toch goed 2 uur. Even wat stokbrood en Franse kazen gescoord en een aardbeientaart voor als de nieuwe gasten waren aangekomen. Daarna de 's morgens in de auto geladen plastic en glazen flessen, even naar de stort gebracht en toen door naar 'vriend' Guillaume, met het voornemen hem eens een Hollandse schop onder zijn Franse kont te geven!
Ik kwam de werkplaats binnen en Jean-Etienne (de eigenaar) en Guillaume stonden vlak bij elkaar. Gaf ze beiden een hand en Jean-Etienne vroeg of er 'un problème' was, doelend op mijn zitmaaier. Dat was niet zo maar ik kon naar eer en geweten, wijzend naar Guillaume, zeggen dat 'hij' het probleem was. Guillaume onthutst kijkend en donders goed wetend dat hij niets van zich had laten horen (ondanks facebook, e-mail en voicemail-berichten) en hij werd langzaamaan net zo rood als de aardbeien op de aardbeientaart.

Uiteindelijk toch de afspraak gemaakt dat hij 's avonds zou komen, maar omdat ik toch wat twijfels had, besloot ik de zitmaaier maar vast te pakken om het voorerf te gaan kortwieken. Ik reed de maaier de hooischuur uit, 'scheurde' achter het huis langs het voorerf op en liet het maaidek zakken. Na twee meter een enorme knal en René die in de zitkamer voor het raam stond te bellen zag een hoefijzer meters hoog door de lucht vliegen! Die was dus weer terecht! Ik zat nog verbaasd te kijken, me afvragend wat er aan de hand was en of de maaier het overleefd had toen René hevig gebarend naar buiten kwam. Nee dus....de maaier maaide niet meer! :-(

Nog bijkomend van de schrik kwam Guillaume er intussen aan en nadat ik hem alles had uitgelegd en hij de maaier had onderzocht was er maar een conclusie: er was iets kapot, maar wat hij bedoelde begreep ik niet zo snel. En nog een probleem, want de werkplaats was al dicht en al was-ie open....ze hadden door de werkdruk geen tijd om de maaier te repareren!
Guillaume vroeg of ik gereedschap wilde pakken en daarmee ging hij aan de slag....de oorzaak was snel gevonden....het bleek een gebroken aandrijfriem te zijn.

Guillaume pleegde wat telefoontjes, maar zonder resultaat en opeens kreeg hij nog een idee. Even nog een telefoontje gepleegd, wat duidelijk ging over 'les hollandais' en toen ging hij weg, me meedelend dat hij 'zo terug zou komen'. En dat deed-ie ook inderdaad....met een nieuwe aandrijfriem! Het laatste telefoontje, zo bleek later, was met Jean-Etienne, die al op weg naar huis was, maar zo bereidwillig was om 'even om te keren'.

Guillaume heeft ter plekke de maaier gerepareerd en wilde nog gaan maaien maar het gras was al te vochtig geworden dus dat ging gewoon niet meer. Maandag- of dinsdagavond komt hij terug.....hoop ik. Anders krijgt-ie alsnog die Hollandse schop onder.... :-)

De volgende ochtend....het was lekker weer....het huis 'op orde gebracht' en wat rondgelopen en -gekeken op het terrein en verder rondgehangen tot de gasten zouden komen.

Tijdens het 'rondhangen' hoorden we opeens wat kabaal bij de oprit en dat bleek Dominique te zijn die een wagen vol koeien het terrein op liet gaan. De beesten springend van vreugde....blijkbaar de eerste keer weer dat ze (weer) buiten waren. Later bracht Dominique nog een lading kalveren en die waren helemaal door het dolle heen.

De gasten waren er keurig op tijd en na de koffie/thee met natuurlijk aardbeientaart en de rondleiding zijn wij richting huis gegaan. De aanhanger achter de auto om weer een lading flagstones van NL naar F te transporteren.

Volgende week gaan Vera en ik weer voor een weekje naar Frankrijk. Dit keer wil ik bij het ingraven van de nieuwe gastank zijn. Dan kan-ie dit keer wel horizontaal geplaatst worden! ;-)