Even een kijkje nemen en alvast wat moestuinvoorbereidingen....

 ---- Zondag, 23 februari 2025

Zeveneneenhalve week geleden reden we hier weg na een gezellig weekje met Ruud en Marja. Omdat we nog even wat zon gingen snuiven op Tenerife en wat andere verplichtingen daarna hadden, wilden we aanvankelijk in de eerste helft van februari hier weer naar toe gaan. Omdat toen de weersverwachting ronduit slecht was hebben we dat uitgesteld tot vandaag.

Vanmorgen even voor 10 uur vertrokken we. We hadden prima weer, het was niet druk dus tegen half drie reden we het erf op. We snakten naar koffie en toen we die op hadden zijn we meteen een rondje tuin gaan doen, vergezeld door de ontelbare verschillende vogelgeluiden. Dat kan niet anders betekenen dan dat het voorjaar in zicht is.

Blijkbaar is hier in de afgelopen weken een groot mollenfestijn geweest want de achtertuin is bezaaid met enorme hopen.
Die gaan we grotendeels een dezer dagen opscheppen, want dat levert prima grond op om elders te gebruiken. De rest harken we over het gras en na een paar regenbuien zie je er niets meer van.
Het zal best wel een behoorlijke klus worden want je verkijkt je snel op het enorme gewicht van die molshopen. Maar....niet alles hoeft in één keer!

Een ander voorjaarsteken zijn de narcissen in het pruimenbos. Die staan al 10 tot 15 centimeter boven de grond maar knoppen hebben we er nog niet in ontdekt. Wel al de nodige veldjes met ontelbare sneeuwklokjes! 

Behalve de mollen heeft Bruno hier in zijn eentje ook een klein feestje gehouden. In het bos heeft hij een scheefstaande boom in kloofbare stukken gezaagd. Dat wordt weer slepen, kloven, terug slepen en opstapelen. 😁

---- Dinsdag, 25 februari 2025

Gistermorgen regende het voornamelijk maar 's middags kwam de zon er een beetje bij wat voor ons reden was om naar buiten te vluchten en in de tuin aan de gang te gaan. Althans....Vera wat meer in de tuin en ik in de hooischuur. 

Vera is wat perkjes gaan opschonen van dood en verdorde plantenresten. Ze heeft ook al een begin gemaakt met het snoeien van de rozen. Het is nog maar het begin. De dagen zijn ook nog niet zo lang en in de namiddag begint het al behoorlijk af te koelen.

Ik heb me in de hooischuur vermaakt met wat noodzakelijk zaagwerk en met het vullen van netten met kachelhout, die een ritje naar Middenbeemster krijgen.

Vandaag was het een grauwe en sombere dag. De zon heeft zich niet laten zien. Vera is binnen gebleven en ik ben de werkplaats ingedoken in een poging om de werkbanken zodanig op te ruimen dat ze weer zichtbaar worden. Nou dat is mislukt! Natuurlijk heb ik wel wat gedaan, maar vanwege de kou ging ik al snel weer wat netten met hout vullen. 

Toen ik daarvan ook de buik vol had (en dat ging best snel) ben ik naar binnen gegaan en net toen ik vanmiddag even wegzakte in de stoel tikte Vera me aan dat vermoedelijk Bruno op de deur stond te kloppen en jawel....hij kwam even buurten omdat Nadine boodschappen ging doen. Na ruim een uur Frans geratel over van alles en nog wat aangehoord te hebben ging hij weer. We zijn nog steeds blij met hem, want we kunnen altijd een beroep op hem doen. We proberen daarom ook vol interesse en af en toe door wat tegenvragen te stellen het geratel op gang te houden. Toen hij weg was namen we het gesprek nog even door om bij elkaar te checken of we dit of dat wel goed begrepen hadden. We zijn er niet op alle punten uitgekomen! 😁

Maar....Bruno gaat wel de maaimachineleverancier even bellen voor een onderhoudsbeurt van de zitmaaier. Volgens Bruno was dat al weer 2 jaar geleden en we kunnen het beter nu doen voordat het maaiseizoen begint. Zelfs als we er niet zijn als de maaier opgehaald moet worden is het geen probleem. Bruno regelt dat allemaal.

---- Woensdag, 26 februari 2025

Het is vannacht behoorlijk koud geweest dus het duurde even voordat we naar buiten konden om weer wat tuinwerk te doen. Het was een uur of 10 toen we de aan de gang gingen. Waar het tuinwerk betreft heeft Vera de regie. Zij vond dat ik de Hortensia's voor de grote stal flink kon kortwieken en dan meteen maar de afgeknipte stengels door de hakselaar kon halen. Voor het knippen van de Hortensia's is het vanwege mogelijk uitblijven van bloemen niet de beste tijd maar vorig jaar hebben we dat ook gedaan en ze hebben evengoed veel bloemen gegeven. In voorgaande jaren hadden we zoveel bloemen dat de stengels zo zwaar werden dat ze helemaal gingen doorhangen. Nu dus wat minder bloemen, maar de stengels bleven wel gewoon overeind staan.

Vera heeft naast wat snoeiwerk de compostbakken omgezet. Bak 3 eerst gezeefd en de mooie compost over de moestuinbakken verspreid. Bak 2 werd in bak 3 geschept en bak 1 in de tweede bak. De eerste bak kan dus weer gevuld worden. 

Tegen 14u, na een kop koffie in het zonnetje op het bankje voor het huis, waren we er klaar mee en zijn we naar binnen gegaan. Niet heel veel later kwam de al aangekondigde regen over ons heen.

---- Donderdag, 27 februari 2025

Vanmorgen was het weer behoorlijk fris maar we zijn uiteindelijk toch naar buiten gegaan om wat tuinwerk te doen. De voorspelde zon heeft ook geschenen, maar dat duurde slechts een minuut of 4. 

Het bleef dus de hele dag aan de frisse kant. We hebben evengoed weer heel wat gesnoeid. De takken van de vlinderstruiken werden op een hoop gegooid bij de houtopslag, waar ik ze allemaal door de hakselaar heb gehaald. Vera had de smaak te pakken en heeft ook de malva, de sering en wat clematissen onder handen genomen. Ze zette ook de schaar in de blauwe regen om er al vrij snel achter te komen dat ze per ongeluk de streng doorknipte die ik vorig jaar via de dakgoot van het kippenhok naar de voorkant van het kippenterras had geleid. 😞

---- Vrijdag, 28 februari 2025

Vandaag was het weer een beetje wisselvallig. Af en toe een buitje en af en toe zon. Gisteravond hadden Vera en ik er nog over dat er de laatste tijd weinig spectaculairs op de weblog te melden valt. Het dorp begint de laatste tijd steeds meer 'uit te dunnen'. Mede daardoor valt er ook steeds minder te melden. In de brievenbus vonden we bij aankomst ook weer een, door de vocht bijna onleesbaar, overlijdensbericht van iemand die we niet kennen en die op 93-jarige leeftijd het tijdelijke achter zich heeft gelaten. Ook in 'onze' straat is het vrij rustig geworden. In de tijd dat wij hier onze 2e stek hebben hebben, zijn al 8 bewoners, waaronder Francis die nog wel eens voor meldenswaardig nieuws zorgde, overleden. 

Maar goed....Vera ging boodschappen doen en net toen ik dacht maar even de hooischuur en werkplaats in te gaan en daarom mijn telefoon weglegde ging-ie af. Een appje! Dat bleek van Vera te zijn die me telefonisch niet kon bereiken en daarom maar een whatsappje probeerde. Er zal vast een verklaarbare reden zijn dat appen wel kan als bellen niet gaat, maar ik weet 'm niet en kan het dus niet verklaren. 😒

Maar Vera stuurde het appje niet zomaar: Ze had boodschappen gedaan en bij terugkomst bij de auto bleek de linker achterband leeg te zijn. 

Ik bedacht meteen Bruno te bellen of hij mij naar Hesdin kon rijden, maar bellen ging bij mij ook niet. Waarschijnlijk omdat het bereik hier af en toe behoorlijk 'ruk' is.

Ik heb Bruno daarom maar een ouderwets sms-je gestuurd omdat ik weet dat hij geen whatsapp gebruikt. Ik heb overigens ook geen idee of dat hier wel bekend is....

Ik heb daarop Vera weer geappt dat ik 5 minuten zou wachten op een reactie en als die niet zou komen ik dan een taxi zou bellen. Daarop reageerde Vera terecht 'Hoe dan? Je kan toch niet bellen? 😃

Mijn reactie: 'Sh*t....ff denken'. Vera kwam weer op de lijn met de mededeling dat ze op de heenweg de auto van Valérie (een voormalige overbuurvrouw, de vriendin van Domique) bij het oude huis van de overleden meneer en mevrouw Fiolet zag staan. Misschien kon Valérie bellen of helpen.

Ik ging dus op pad richting Valérie en inderdaad stond de auto (nog) op het terrein. Ik heb op de nodige ramen en deuren van het leegstaande pand en schuren geklopt, geroepen en rond gelopen maar geen enkele reactie. Toen ben ik doorgelopen richting de Engelse Elizabeth, die hier intussen een paar jaar permanent woont, maar ook zij was niet aanwezig. Tegenover het huis van Elizabeth stapte net een man met de nodige gereedschappen en materialen onder zijn arm, uit een auto. Ik heb hem aangesproken in de hoop dat hij wel kon bellen of me verder op weg kon helpen. Erg enthousiast was-ie niet dus ik ging daar nog eens proberen te bellen. Bij de 2e keer lukte het Bruno te bereiken, die ik onverstaanbaar aan de telefoon had. Na wat spraakverwarring over wie waar was bleek hij na ontvangst van het sms-je meteen naar ons huis gereden te zijn, waar hij uiteraard niemand aantrof. Hij reed maar door en nog dat ik 'm aan de telefoon had zag ik 'm komen aanrijden. Samen gingen we op weg voor de reddingspoging van Vera. 😁

Intussen had ik weer een appje van Vera gekregen dat er een 'aardige man had aangeboden haar te helpen met de band'. Maar omdat Bruno en ik al op weg waren hoefde dat niet meer.

Toen we op het parkeerterrein aankwamen begon het net te regenen. Bruno en ik hebben samen het wiel verwisseld, terwijl Vera haar best deed om ons een beetje met een paraplu tegen de regen te beschermen. Het was de eerste keer in 10 jaar tijd dat het reservewiel onder de auto vandaan moest komen en het rek waarin het wiel hing gaf niet meteen mee. Het wiel was redelijk snel verwisseld en Bruno wist wel een adresje in Hesdin waar de band gerepareerd kon worden. In een straatje waar ik nog nooit was geweest zit een eenmansbedrijfje in een klein pandje. Het was snel duidelijk....een glimmende kruiskopschroef had zich een weg door het rubber geboord. Vermoedelijk omdat het tegen lunchtijd liep kon ik er niet even op wachten en moest ik om 15u terug komen. 

We hebben afscheid van Bruno genomen en zijn toen naar huis gereden. Vanmiddag heb ik de band weer opgehaald, zijn de wielen verwisseld en kon ik huiswaarts gaan. 

Vera is vanmiddag weer flink aan het snoeien gegaan en vond dat we later samen nog even door de heemtuin en bos moesten lopen, met een bus markeerverf om wat scheefstaande boompjes en onhandige takken te bespuiten. Morgen wordt de kettingzaag dus te voorschijn gehaald!

---- Zaterdag, 1 maart 2025

Vanmorgen was het door de koude noordoostelijke wind niet te harden in de tuin, dus we hebben de tuinwerkzaamheden tot na de lunch uitgesteld. Omdat ik geen kettingzaagolie meer bleek te hebben moest ik eerst naar de GammVert on nieuwe te halen. Gelukkig bedacht ik me op tijd om even te checken of-ie wel open was, want in het stadje heerst nogal een dorps karakter wat betreft de lange lunchtijden en het sluiten tussen de middag van de winkels. En inderdaad....gesloten tot 14 uur. Dus we zijn eerst maar aan de gang gegaan in de heemtuin. Ook met het idee om niet alles tegelijk maar stukje voor stukje te doen.

We hebben zo'n beetje al het dode spul weg gesnoeid en ik ben met de grote takkenschaar aan de gang gegaan om de lange overhangende takken van de hulststruiken in de haag te kortwieken. De te dikke takken komen nog met de kettingzaag aan de beurt. Omstreeks 14 uur ben ik alsnog richting GammVert gegaan en heb daar de benodigde olie gehaald. 

Teruggekomen leek het ons beter eerst alle afgeknipte takken weg te werken voor we met de kettingzaag aan de gang gingen. Na het gesleep en omdat het zonnetje best wel krachtig werd hebben we 2 stoeltjes en een tafeltje voor de haag gezet en daar bleek het wel erg goed toeven te zijn. We hebben uiteindelijk nog wel wat molshopen afgeschept en de rest weg geharkt. De grond hebben we gebruikt om de bak waar de Malva in staat weer wat op te vullen. De grond was nogal verzakt dus de Malva moest eerst worden uitgegraven omdat-ie anders te diep zou staan. 

Maar tegen 4 uur werd het toch al merkbaar frisser en zijn we, ook omdat de vermoeidheid ons overviel, naar binnen gegaan om daar bij de houtkachel lekker van een 'wijntje mét' te genieten.

---- Zondag, 2 maart 2025

Ook vanmorgen was het te fris om buiten te werken, dus we moesten wachten tot na de lunch. Maar toen we die genuttigd hadden zijn we als de sodemieter de tuin in gegaan. Vera begon met het opschonen van de grote border en ik ben de heemtuin in gegaan om de bomen en bossages tussen ons erf en het weiland te fatsoeneren. Heel wat dode boompjes heb ik er tussen uitgehaald en uiteindelijk allemaal naar onze stortplaats voor tuinafval in het bos gesleept. Ook de kampvuurplaats begint alweer aardig vol te raken en eigenlijk is het nodig dat de fik er even in gaat. 

Vera heeft ook weer wat molshopen afgeschept om in de moestuin te gebruiken. De restanten van de hopen en nog wat kleinere heb ik weg geharkt, maar er liggen er nog genoeg! 😒

Net toen ik dacht even te gaan zitten vroeg Vera of ik 'even' de 2 Spirea's wilde kortwieken. Ik heb ze bekeken en om nu vele honderden verhoute takjes met de hand te gaan knippen zag ik niet zitten. Ondanks dat we hier geacht worden de zondagsrust in ere te houden, heb ik toch maar even de benzine-heggenschaar erbij gepakt en nog geen 10 minuten later was de zondagsrust weer in ere hersteld. De Spirea's lekker gekortwiekt!

Toen ik de laatste resten naar het bos bracht kwam ik langs het door de zon prachtig verlichte hagelwitte sneeuwklokjesveldje. Daar nog maar even een foto van gemaakt. Jammer dat ze relatief kort staan, maar het is wel een teken van het op handen zijnde voorjaar. 

---- Maandag, 3 maart 2025

Na de lunch zijn we weer aan de gang gegaan. Vera begon in de grote border en ik heb de kettingzaag ter hand genomen en eerst de 3 Hibiscussen behoorlijk terug gesnoeid. De vorm was er eigenlijk al een hele tijd uit en bloeien deden ze ook maar mondjesmaat. Dus de zaag moest er eens flink in!

Terwijl Vera de border onder handen nam en afwisselend molshopen schepte en de moestuinbakken in orde maakte ging ik verder met de kettingzaag. De van de week gemarkeerde boompjes en takken lagen vrij snel om en ook aan de zijkant tegen het weiland is het ardig uitgedund.
Vera kwam op een gegeven om aan te geven dat ik moest stoppen met kappen, want het moest tenslotte ook allemaal weggesleept en verwerkt worden. Daar had ze wel gelijk in.

Ik ben dus gestopt met kappen en begonnen met slepen. Omdat het toch ooit een keer in de fik moest leek het me beter meteen maar een kampvuur te maken zodat ik alles kon wegfikken. Er liggen nog steeds takken maar die zijn morgen pas aan de beurt. De vermoeidheid begon op enig moment toe te slaan en we besloten er mee te kappen. We hebben nog een tijdje in de zon zitten genieten van het heerlijke weer en de vele vogelgeluiden.

---- Dinsdag, 4 maart 2025

We hebben er even over zitten dubben of we woensdagavond, donderdag op de dag of donderdagavond naar huis zouden gaan. Het is de tweede optie geworden en omdat Vera nog wat boodschappen wilde/moest doen ben ik meegegaan om een volle tank te scoren. Toen we terugkwamen was de zon al zo krachtig dat we ruim voor de lunch de tuin al in konden. Het werd verder een prachtige dag!

Ik heb een poging gedaan om het kampvuur weer op te porren, maar zonder resultaat. Ik heb het dus gewoon weer aangestoken....spiritusblokje en wat afgewerkte olie! Lucifertje erbij en de fik erin. Er lag nog zoveel op te fikken spul en er was nog genoeg te slepen ook dat het tot halverwege de middag duurde voordat ik er de brui aan gaf.

Vera heeft menig uurtjes in de moestuin doorgebracht. Veel molshopen hebben hun weg gevonden naar de diverse bakken waar Vera jonge aardbeienplantjes in gezet heeft.
We hebben de werkzaamheden wel met enige regelmaat afgewisseld met een rustmomentje op de stoelen die we voor de heg hebben gezet. Daar zitten we lekker beschut en in de zon. 

Om de tuinkluswerkzaamheden voor vandaag helemaal af te sluiten hebben we allebei nog een hark gepakt en de resten van de molshopen allemaal weg geharkt.

---- Woensdag, 5 maart 2025

Het was vandaag weer net zo lekker weer als gisteren. Vanmorgen kwam Bruno onverwachts aan om even te melden dat hij een afspraak had gemaakt om de zitmaaier op te laten halen voor een servicebeurt. Aanstaande maandag gaat dat gebeuren en Bruno regelt dat allemaal. Basile Gallezot is de nieuwe en intussen derde eigenaar van het tuinmachinebedrijf waar onze zitmaaier in onderhoud is.

Vera en ik zijn de nodige dingen alvast gaan opruimen omdat we morgen naar huis gaan. Verder zijn we weer flink in de tuin bezig geweest. Vera voornamelijk in de moestuin waar ze uitjes heeft geplant en rucola, worteltjes en bietjes heeft gezaaid. Spannend of het er als we weer eind maart hier aankomen al zichtbaar is. 

Omdat een molletje onder de tegels waar de watertonnen op staan bij de blokhut zodanige gangen had gegraven gingen de tegels verzakken en dus de watertonnen ook. Van de week hebben we ze al leeg gekieperd en nu was het tijd om ze weer recht te zetten. Met wat wit zand uit de zandbak heb ik de gangen gevuld en de rest wat opgehoogd zodat de tonnen weer rechtop konden staan. De bak waar de regenpijp op uitkomt heeft een overloopje naar een iets kleinere bak, zodat die ook gevuld kan worden.

Er was nog een boomstammetje die ik in stukken wilde zagen. Ik heb daarvoor de kettingzaag gepakt, maar gek genoeg kreeg ik die met geen mogelijkheid aan, terwijl ik 'm een paar dagen terug nog had gebruikt. Omdat Bruno toch maandag Basile ontvangt om de zitmaaier op te halen wilde ik even naar Bruno rijden. Toen ik de hoek omkwam zag ik de auto staan van Valery die boven bij het huis met het hoofd in de handen zat. Het zag er ernstig uit en ik ben meteen gestopt om te vragen of en wat er aan de hand was. Het viel op zich wel mee....ze zat even van de zon te genieten, nadat ze vanmorgen vroeg van de ferry was gekomen en eenmaal bij haar huis aangekomen al snel het bericht kreeg dat Elizabeth, bij wie ik van de week vanwege de lekke band tevergeefs op de deur had geklopt, in januari is overleden. In december waren er uitzaaiingen in haar hoofd geconstateerd. Ziekenhuisopname had geen zin meer. 

We hebben hierover een tijdje van gedachten gewisseld en ik ben daarna alsnog naar Bruno gereden. Bruno kreeg de kettingzaag ook niet aan. Enerzijds tot mijn opluchting, want dan lag het dus niet aan mij. Hij checkt een dezer dagen of het wellicht de bougie is en als dat geen oplossing is, geeft hij de kettingzaag aan Basile mee, voor ook wat onderhoud.

Toen ik thuis kwam kwam Vera ook net naar binnen....ze was er 'klaar-mee-voor-vandaag'! Omdat het nog heerlijk weer was zijn we dit jaar voor het eerst op het kippenterras gaan zitten. Eerst even een glas limonade en toen 'moest' er toch echt wel een eerste-lente-wijntje in.